SCHROEVEN-STEVENINCK - 2e Olympiadeduif jaarse Maastricht 2024 en 1e World Best Pigeon jaarse

Molenstede, deelgemeente van Diest, is gelegen in de vallei van het Zwart Water, tussen de akkers het Molenveld en de heuvelrug gevormd door de Kalenberg, Blaasberg, Grasbos en Eikelenberg. Het dorpje gelegen in de vallei van het Zwart Water bevindt zich in het noordoosten van Vlaams-Brabant op een boogscheut van de provincies Limburg en Antwerpen.

Regelmatig zie je hier in de lucht “het varken” hangen, een luchtballon van waaruit de paracommando’s van het nabijgelegen Schaffen hun eerste parachutesprongen wagen. Ook zie je hier met regelmaat groepen duiven vliegen, niet zomaar kladden bosduiven maar sierlijke vluchten postduiven die aan het trainen zijn. Wanneer je dit ziet zou het zomaar eens kunnen dat je de duiven van Eddy Schroeven ziet passeren, zeker wanneer ze met een rotvaart vliegen zouden het wel eens zijn exemplaren kunnen zijn.

Eddy Schroeven (63) werd naar eigen zeggen ingeteeld als duivenmelker. Zowel zijn vader als zijn moeder komen uit een duivenfamilie. Samen met vader Leon speelde hij in zijn geboortedorp Waanrode reeds de pannen van het duivenhok onder de naam Schroeven en zoon. In 1998 begon Eddy dan te spelen op eigen naam als Schroeven-Hermans.
Eddy: “Ik koos ervoor om de naam van mijn vrouw (Marleen Hermans) erbij te nemen, dit voor de duidelijkheid. Hier in de streek speelden immers reeds een aantal melkers met de naam Schroeven. De meesten zijn trouwens kozijns, een duivenfamilie he. Mijn vrouw heeft verder niets met duiven, zij heeft haar eigen hobby’s en interesses. Haar grootste verdienste op duivengebied is dat ze mij rustig mijn ding laat doen. In de duivensport is dat al heel wat. De sport vraagt immers toch een hoop opofferingen. Vakanties in de zomer zitten er niet in. Daar moet je partner toch maar mee kunnen leven.”
Gelukkig heeft Eddy twee streekgenoten en duivenvrienden, Peter Bours en Ronald Lodewijckx. Met hen struint hij duivenevenementen af, wisselt hij duiven, kweekt samen en... wat is er nu leuker dan jezelf te meten met je vrienden?

Voorliefde voor vitesse, maar vooral voor duiven

Leon was een echte vitessespeler. Via Sylvain Cels (Molenstede) was hij aan duiven gekomen van Maurits Voets (Kessel) en Gommaar Verbruggen (Kaggevinne). Deze duiven vormden de basis van Leons kolonie, bloed dat nog steeds doorloopt in de lijnen van Eddy.
Van vader Leon en Sylvain leerde Eddy de knepen van het vitessevak. Vader en zoon Schroeven zag men destijds niet graag komen inkorven, dat is nu eenmaal de tol die teveel innen met zich meebrengt. Eddy speelt echter niet om de populairste te zijn, wel om prachtresultaten neer te zetten. Van bij zijn debuut in Molenstede vloog hij er dan ook keihard in, en zijn duiven zo mogelijk nog harder. Bij zijn eerste inkorving speelde hij 1 en 2, de week nadien, 1, 2 en 3 en de derde week 1, 2, 3 en 4. Ze wisten daar direct wie Eddy Schroeven was, een liefhebber met verdomd snelle duiven.

Schroeven-Hermans werd een begrip in de streek en ver daarbuiten. Hun absolute hoogtepunt bereikten ze in het boerenjaar 2021 toen ze 1e, 2e, 4de, 7de en 12de Nat. Asduif kleine hafo KBDB en drie Olympiadeduiven hadden. Eddy speelde jongen en duivinnen (op klassiek weduwschap) op de snelheid en de kleine hafo. Hij speelt graag tegen veel duiven. In die tijd hadden ze daar in de streek een groot samenspel op de KHF (Tienverbond) en zo begon hij ook duiven mee te geven op de KHF. Af en toe gaf hij zelfs een paar duiven mee naar de GHF.
In het begin was het wat zoeken op de KHF. In 2008 zette hij echter een grote stap voorwaarts. Tijdens een KHF vlucht pakte Walter Grieten (Tessenderlo) 10 minuten voor Eddy. Sportief als hij is belde Eddy naar Walter om hem te feliciteren. Tegen het einde van het telefoontje had Eddy twee eieren gekocht uit de winnende duif. Uit één van die eieren zou zijn latere stamvader “Zwarte Walter” het daglicht zien. 

Basis van het hok en spelsysteem

Zoals reeds gezegd vormden duiven van vader de basis van het hok van Schroeven. Natuurlijk versterkte Eddy zich ook regelmatig. Eddy twijfelt om namen te noemen, want het is onmogelijk om mensen niet te vergeten. 
In 2009 haalde hij versterking bij Luc Daans (Begijnendijk). Ook dat was een voltreffer.
Eddy: “Ik moet eerlijk toegeven dat ik vaak geluk heb wanneer ik duiven bijhaal.” Al was dit laatste zeker geen toeval, iedereen die toen duiven haalde bij Luc is daarmee gelukt.

DD: “Geluk zeg je, of heb je een neus voor goede duiven?”
Eddy: “Zeg maar geluk, tenslotte kennen we er allemaal niets van.” (lacht)
Zo haalde hij in 2010 een duif bij Kristiaan Hennes (Rotselaar) waar hij verschillende toppers uit kweekte, o.a. een Olympiadeduif. In 2013 koos Pascal Ariën voor Eddy één duif uit (nestbroer “Dali”) met de woorden “de ouders van deze duif gaan wereldberoemd worden.” Twee jaar later had hij al gelijk.
Bij Eddy en Nicole Huygens (Booischot) haalde hij in 2015 2 duiven. Eén van de twee werd de grootvader van “Leontien” en “Leona”. In 2018 en 2019 kocht Eddy telkens één duif bij Geert Lambrechts (Hallaar) waar hij supergoed mee lukte. De laatste jaren heeft hij ook verschillende bruikbare duiven op het hok gekregen via André Bernaerts (Bunsbeek), een kleine melker met superduiven. 

Schroeven-Steveninck

In 2022 was Benny Steveninck (Hamme-Zogge) op zoek naar iemand nieuw om mee samen te werken. Benny had duiven zitten bij Christophe Mathues (Miskom), dit om een betere ligging te hebben om met de jongen te kunnen spelen op de KHF en de GHF en zo meer kansen te hebben. Christophe moest zijn duivenklak aan de haak hangen omwille van gezondheidsproblemen en dus moest Benny op zoek naar een nieuwe partner in crime.
Via een gemeenschappelijke vriend (Markus Bauer) kwam hij terecht bij Eddy die het jaar voordien zijn boerenjaar had gekend. Eddy was zwaar ontgoocheld. In 2021 speelde hij in het grootste KHF-samenspel van België. In 2022 echter werd dit het kleinste van het hele land. Eddy vond dit niet leuk meer, hij speelt immers graag tegen veel duiven. Daarom wil hij meer en meer zijn kans gaan wagen op de GHF en de nationale vluchten.
Van het een kwam het ander, het klikte tussen beiden en een nieuwe samenwerking was geboren. Het voorstel van Benny klonk Eddy als muziek in de oren. Nu hij zijn geliefde spel niet meer kon spelen, was een nieuwe sportieve uitdaging zeer welgekomen. 
Eddy: “Bedoeling is om in de toekomst ook met duivers te gaan spelen, dus dit jaar zal ik wat meer duivers gaan testen. Het is ook de bedoeling dat ik in de toekomst ga kweken met de duiven van Benny. Benny pusht me niet en dat apprecieer ik wel enorm, anders zou de samenwerking ook niet lukken. De KHF-vluchten verliepen hier vorig jaar heel moeizaam, dus gaf ik ze niet mee, allemaal geen probleem voor Benny. Zoals ik zei, hij pusht mij niet, hij laat mij mijn ding doen.”

In 2023 gingen er 40 jonge duiven van Hamme richting Molenstede en ook dit jaar zal dat het geval zijn. De eerste 30 zitten er reeds en de laatste 10 zullen de week dat deze krant verschijnt verhuizen. Tot GHF wordt er gespeeld, maar natuurlijk kan Eddy zijn vitesseliefde en vakmanschap niet wegsteken, Olympiadeduif “Leona” B22-2040374 is hier het levende bewijs van.
Eddy: “Met die Olympiadeduif heb ik wel wat geluk gehad. Er was een paar keer één duif eerder thuis. Die (het “Zitterke“) bleef echter altijd een tijdje buiten zitten en ging pas binnen eens er andere thuis kwamen. Zo kwam deze duif dus ook een paar keer thuis voor de olympiadeduif. Toen was ik niet kwaad dat ze bleef zitten. (lacht) Ik was maar al te blij dat ze Leona liet voorgaan.”

Behalve de duiven van Benny heeft Eddy natuurlijk ook nog altijd zijn eigen duiven. Op het hok in Molenstede huizen 18 kweekkoppels en er worden ook twee rondes gekweekt uit de 10 beste vliegduivinnen. Begin december wordt alles gekoppeld. De eieren uit de eerste ronde van de vliegers worden na 7-8 dagen bij voederkoppels gelegd. De volgende ronde mogen ze zelf grootbrengen en ook de jaarduivinnen mogen dan een jong grootbrengen.
Wanneer de jongen 16 dagen zijn, gaan de duivinnen eraf en mogen de doffers ze verder groot trekken. De duivinnen krijgen vanaf dan licht voeder zodat hun gewicht goed zit tegen dat ze op 1 maart beginnen te trainen.
Eddy: “Sowieso is het voor de training beter dat ze niet te vet zitten. Bovendien zijn ze dan een nog gemakkelijkere prooi voor de rovers die hier veelvuldig zitten. Dit jaar ben ik al vier jongen, een oude en een jaarling kwijt en ik heb ze nog maar zeven keer buiten gelaten.”

Op 1 maart begint Eddy dus met de oude voor te bereiden. Met de oude wordt er niet veel gereden, dat vindt hij niet nodig, wel keihard trainen aan huis, eenmaal daags, een tot anderhalf uur. De jongen worden normaal gesproken een 5-tal keer weggebracht. Vorig seizoen was dit echter minstens tien keer, want Eddy kreeg ze niet aan de gang. Pas in augustus zijn ze goed beginnen komen.
Tijdens het seizoen wordt er niet meer gereden, ook niet wanneer er om de een of andere reden niet gevlogen wordt. Eddy geeft in principe altijd duiven mee, maar wanneer er echt slecht weer gegeven wordt, dan laat hij de beste 6-10 thuis en geeft hij de rest mee. De thuisblijvers gaan wel de mand in en mogen achteraf ook bij hun partner. Bij extreme hitte geeft hij alleen op de vitesse mee, de oude op Soissons en de jongen op Momignies.
Eddy: “Zoals velen geloof ik ook dat het vliegen niet het probleem is bij hitte, maar wel het transport en het lang in de manden zitten. Mooi initiatief trouwens in Antwerpen om mensen mee te sturen als hulp en als controle. Ik vraag mij af wanneer ze dit ook in Vlaams-Brabant gaan doen. Je kan klagen en zagen waarom dit nodig is, maar daarmee is nog nooit iets opgelost. Deze liefhebbers uit het Antwerpse doen tenminste iets i.p.v. alleen maar te klagen.”

In het verleden speelde Eddy enkel jongen en duivinnen op klassiek weduwschap. Komend seizoen gaat hij wederom met 24 duivinnen spelen met thuisblijvende partner alsook met 18 koppels op totaal. (om zo ook kweekdoffers te bekomen). Daarnaast zal hij bij hem thuis vliegen met de 40 jongen van Benny en 80 van hemzelf. 
De oude worden verduisterd van 15 maart tot eind april, de jongen van 15 maart tot begin mei, de tweede en derde ronde iets langer, later worden zij ook bijgelicht. Eddy wacht niet op de langste dag om te stoppen met verduisteren want hij wil dat ze al vroeg op het seizoen beginnen te “vlammen”. 
Bij inkorving wordt de partner niet getoond. De duiven van Schroeven zijn niet handtam, want dit leidt volgens Eddy tot teveel onderling paren.
Eddy: “Al hoeft dit niet altijd een probleem te zijn. Eén van de olympiadeduivinnen, Leona, was er zo eentje. ’s Maandags had die al iets met een duivin. Dan nam ik ze weg en plaatste ze op een ander hok, maar op dinsdag had ze alweer een andere “vriendin”. (lacht) Dan haalde ik ze weer uit mekaar maar tegen vrijdag had ze terug een nieuwe duivin gevonden. Maar ze vloog dus wel goed. Leona heb ik ook maar acht keer meegegeven, ik durfde op een gegeven moment niet meer. Ze werd 2e Nat. Asduif snelheid KBDB. Haar volle zus, Leontien, werd 1e Nationale Asduif KHF KBDB.
Bij thuiskomst mogen ze na het voeren samenblijven tot ’s anderendaags, dit om een goede band te behouden tussen de partners.

Vorig seizoen vlogen de oude en de jaarlingen super, maar zoals eerder reeds aangegeven, de jongen kreeg Eddy moeilijk in gang. In het begin van het seizoen was het te heet, later op het seizoen, toen het minder heet werd, begonnen ze beter te vliegen. Hij meent ook dat het gezamenlijk trainen van alle jongen mee aan de basis ligt van de mindere resultaten. De groep is dan immers te groot waardoor ze, volgens hem, minder goed trainen. Dit jaar houdt hij de verschillende rondes gesplitst bij het opleren, worden ze in kleinere groepen gelost, en voorlopig gaat dit goed. 

Het menu en de dokter

In Molenstede bezigt men de voermengelingen van Beyers en Antoons. Van maandag tot aan de inkorving krijgen ze 6 delen sportmengeling en 4 delen superdieet. De laatste dagen krijgen ze een- tot tweemaal 10% kemp bij het voer. Bij thuiskomst krijgen ze hetzelfde voer met wat vitamineral (Mariën) erover. Wanneer het heel heet is, gaan er bij thuiskomst elektrolyten in het water, anders niet. Na de vlucht zitten ze halfbak om te eten, zo kunnen ze rusten en eten en daarna krijgen ze mekaar toch lang genoeg te zien.

Op medisch vlak vertrouwt Eddy op dokters Norbert Peeters en Fernand Mariën. De training is hier de graadmeter, zolang er goed getraind wordt blijft bij verder van zijn duiven af. Bij de oude wordt niet blind gekuurd, de jongen worden wel gekuurd tegen tricho. In gele druppels heeft Eddy al zijn geloof verloren. In ’22 was er een probleem en de resultaten vielen dan ook tegen, ondanks het toedienen van de gele druppels.
Eddy: “Ik wissel graag eens, maar die mannen weten waarover ze praten natuurlijk, die hebben ervaring zat met duiven. Mariën hoorde ik ooit de geweldige uitspraak doen: ‘Zware fondduiven die hebben het verstand om onderweg op restaurant te gaan.’ (lacht) Dat geldt gelukkig niet voor die van mij, anders moest ik ze nog geld meegeven voor onderweg.” (lacht luid)

Problemen en oplossingen

Eddy is natuurlijk een man met een mening, en problemen genoeg in de duivensport om een mening over te hebben natuurlijk.
Eddy: “Een probleem hier in de regio, en natuurlijk op nog veel andere plaatsen in België, is dat niet iedereen evenveel keuzemogelijkheden heeft. Ik moet voor het seizoen kiezen uit twee lokalen en dan moet ik daar de rest van het seizoen blijven. Anderzijds ken ik spelers hier in de buurt die kunnen kiezen uit drie provincies en vijftien lokalen. Ik neem die spelers niets kwalijk. Moest ik in hun plaats zijn, ik deed hetzelfde, ze zouden gek zijn om het niet te doen, de regels zijn nu eenmaal zo. Daar zit echter de fout, die regels! De duivensport is al oneerlijk, probeer dan van hogerhand het op zijn minst zo eerlijk mogelijk te maken en probeer de verschillen in ligging wat weg te werken i.p.v. ze te vergroten met dit soort zaken.”

“Onlangs las ik over dat initiatief in Antwerpen (Welzijn Antwerpse duiven). Mooi initiatief, zouden ze beter hier ook doen. Hopelijk heeft dit ook voor ons positieve gevolgen. Ik veronderstel dat, als die mannen van Antwerpen op een lossing komen waar niet alleen Antwerpse duiven staan dat ze ook gaan kijken naar hoe de andere duiven verzorgd worden. 
Positieve initiatieven is wat de duivenwereld nodig heeft. We mogen niet vergeten dat onze sport nog altijd leeft bij gratie van veel vrijwilligers, mensen die hun eigen vrije uren opofferen in het belang van de sport. Zo hoorde ik al goeie dingen over een lossingsverantwoordelijke, Mario Kenis. Transporteurs hebben niet te beslissen wanneer er gelost wordt, maar liefhebbers moeten soms ook tegen zichzelf beschermd worden. Mario doet dat naar het schijnt goed, met veel inzet en met veel verantwoordelijkheidszin. Zijn motto is, bij twijfel niet lossen. Zulke mensen heeft de sport nodig.” 

Hierna werd het tijd om af te sluiten. Eddy kan zich gaan concentreren op het nieuwe seizoen. Benny slaat vanuit Hamme alles met veel interesse gade en Leona, die is verhuisd naar het kweekhok. Eddy heeft vier jongen van haar om mee te spelen en momenteel zit ze gekoppeld tegen een 1e Asduif snelheid (de “Romulus” van Geukens-Bauer) Wat gaat dat geven, de dood of de gladiolen? De toekomst zal het uitwijzen. Hoop en onzekerheid zijn tenslotte de peper en zout die de duivensport op smaak brengen.