Liefhebber:
Onderwerp:
Het was donderdagmorgen nog vroeg toen de wekker ging. Voor dag en dauw stapten we in de auto voor een rit naar Calais.
Calais ligt aan het Nauw van Calais op zichtafstand van de Engelse kust en is daardoor de belangrijkste haven op het vasteland voor passagierstransport met Groot-Brittannië. Tel daarbij op de tunnel onder het kanaal van Calais naar Dover, die ruim 50 km lang is waarvan 37,9 km onder zee, en het is niet verwonderlijk dat Calais de laatste tijd, toch voor de corona-uitbraak, veelvuldig in het nieuws kwam door de vele transmigranten.
Zoals u afgelopen week in onze krant kon lezen, wenste Robert Ben uit de publiciteit te blijven na zijn internationale zege op Barcelona, maar na lang aandringen via diverse verschillende contacten kwamen we uiteindelijk toch met hem in contact en mochten we afgelopen donderdag om 9:00 op “audiëntie” komen bij le Phénomène.
Sinds Roberts legendarische “048”, omgedoopt tot “Super Ben”, uitgroeide tot een fenomeen dat zijn weerga niet kende, kreeg hij in eigen regio, en ook voor een stuk ver daarbuiten, de status van vedette. Een status waar Robert zelf zeker niet op zat te wachten. Laat hem maar bij zijn duiven zitten. Hij is wars van commerce en bezoekers, al zijn de dichte vrienden wel altijd welkom.
Robert zelf zegt erover: “Ik heb meer sentiment met mijn duiven en op het hok, en vooral bij aankomst van een grote vlucht, dan voor eender welk eerste afspraakje met een vroeger lief.” Dat wordt door zijn dochters Sandra en Virginie, die grotendeels door Robert zijn grootgebracht na het vroege overlijden van hun moeder, Roberts echtgenote, volmondig beaamd. Sandra: “Papa heeft zijn hele leven opgeofferd aan de duiven. De familie kwam altijd op de tweede plaats, al mochten wij nooit klagen over zijn inzet voor ons.” Sandra heeft zelfs nog kort met de duiven gespeeld, maar de voornaamste taak van de dochters Ben was toch wel het verzorgen van de duiven, maar vooral het klokken van de duiven als vader Robert met de late stond en moest werken van 14:00 tot 22:00.
Ondertussen is Robert 72 jaar en al even met pensioen, zo kan hij nog meer zijn ziel en zaligheid kwijt op het duivenhok. Hij speelt vooral de internationale vluchten, met name Pau, St. Vincent, Narbonne, Perpignan en vooral Barcelona. Agen en Marseille laat hij grotendeels links liggen.
Hij bouwde zijn kolonie op met overwegend Nederlands marathonsoort en slaagde vooral met duiven van mevr. Jopie Sprenkels, Peter van den Eijnden en Lei Kurvers-De Weerd. Samen met een kameraad bezocht hij de liefhebbers in Nederland veelvuldig en probeerde er telkens iets van het beste mee naar Frankrijk te nemen.
Het laatste bezoek aan Nederland dateert echter alweer van 2007, toen hij samen met Michel Dubois Jelle Jellema bezocht. Dat Robert Ben zijn ogen niet in zijn broekzak heeft, moge wel duidelijk zijn!
Met die oude basis bouwt Robert nog altijd verder, de enige noemenswaardige aanwinsten zijn nog twee duiven van voornoemde vriend Michel Dubois.
Robert speelt met zo'n 40 weduwnaars en heeft daarnaast nog een aantal duivinnen tussen de jongen zitten, maar die trainen niet goed genoeg en de prestaties zijn navenant, volgens eigen zeggen.
De weduwnaars trainen tweemaal daags een uur, maar het is wel vrije training, er wordt nooit verplicht tot vliegen.
Qua voeding vertrouwt Robert nog altijd op de verschillende mengelingen van Versele-Laga. Wijlen Mathieu De Clippel was een van zijn goede vrienden. Als extra wordt regelmatig wat kempzaad verstrekt. Er wordt gevoederd in een gezamenlijke bak en de duiven krijgen zoveel dat er na elke voerbeurt telkens een restantje blijft liggen.
Voor de inkorving van de voorbereidingsvluchten wordt er nooit getoond. Voor inkorving van de “grote” vluchten (de internationale), komen de duiven een uur halfbak, en net voordat de doffers in de manden gezet worden mogen ze 1 à 2 minuten bij hun duivin, waarbij Robert erop let dat ze de duivinnen niet trappen.
Als voorbereiding op Barcelona vlogen de duiven na wat kortere voorbereidende vluchten Argenton (480 km) en nog een vlucht van 600 km.
(klik op de afbeelding voor een vergroting)
“Super Ben”
Voor velen is “Super Ben” de beste duif ooit op de internationale vluchten met 5e, 20e en 44e Internat. Barcelona en 3e, 20e en 21e Internat. Perpignan. Er wordt wel eens een vergelijking gemaakt met de “Euro Diamond” van Brockamp (2e Internat. Carcassonne, 5e en 12e Internat. Perpignan en 21e Internat. Marseille), maar het merendeel van de echte liefhebbers van de grote fond zal zeker “Super Ben” verkiezen.
“Super Ben” was niet zo klein, nogal lang en smal, met uiterst zachte pluimen en een enorm grote vleugel t.o.v. zijn lichaam, en mooie donkere ogen.
Eind 2003, toen “Super Ben” 20e Internat. Barcelona en 3e Internat. Perpignan won, kwam er al een gigantisch bod dat resoluut van de hand gewezen werd door Robert. In 2004 won de “Super Ben” daar dan nog 5e Internat. Barcelona bovenop en weer stroomden de biedingen binnen. Maar Robert moest en zou met “Super Ben” nog Perpignan vliegen, en verbaasde vriend en vijand met 21e Internationaal.
Opvallend was dat hij diverse van zijn exploten leverde met west- en noordwestenwind, dus met de wind pal op de kop. Dat maakt een en ander nog meer bijzonder.
Enkele dagen later stond de Japanse zakenman Hiroshi Kijima dan ineens voor de deur, en al werd zijn waanzinnige bod eerst nog van de hand gewezen, enkele dagen later zwichtte de familie en werd met pijn in het hart afscheid genomen van de “048” die omgedoopt werd tot “Super Ben”.
Hoe het Robert vergaan is met de nazaten van "Super Ben"? Robert: “Plots stond iedereen hier aan de deur. Ik heb er veel teveel van uitgedeeld aan vrienden.”
Barcelona 2021
Voor Barcelona had Robert een ploeg van 14 duiven mee, 6 à 7 bewezen duiven en 6 à 7 nieuwe probeersels, die hem toch wat teleurgesteld hebben.
Robert zat de finale van het EK te kijken met een blik half op de tv en half op het duivenhok.
Robert: "Ik heb hier geen internet, ik heb zelfs geen elektronisch systeem. Mijn broer heeft ook duiven, maar tijdens de momenten van de aankomst van een vlucht bellen we niet, ik vind dat veel te stresserend.
Opeens zag ik vanuit mijn ooghoek een duif vallen, het was al flink schemerig. Ik heb dan vlug die duif geklokt en mijn broer gebeld, die kon me vertellen dat er al een 30-tal duiven thuis was. Hij is op de computer gaan kijken en toen bleek dat ik bovenaan stond.
Ik werd dan toch enigszins nerveus, internationaal Barcelona winnen was een droom, maar zover was het natuurlijk nog niet. Ik heb alleszins een onrustige nacht gehad en niet veel geslapen.
De volgende ochtend werd het pas echt een gekkenhuis met iedereen die me wilde bellen en feliciteren. Ik heb niet meer gereageerd, ik wilde rustig mijn duiven opwachten, al duurde het nog tot 's avonds 18u vooraleer mijn tweede duif arriveerde.”
(klik op de afbeeldingen voor een vergroting)
“Barcelona Ben”
De FR16-187003 werd geklokt om 22:18:32 op een afstand van 1043,650 km.
Wie bij Frankrijk denkt aan de kortste afstanden komt toch deels bedrogen uit en zou eens Google Maps moeten raadplegen. Robert Ben speelt bijvoorbeeld verder dan Joost De Smeyter (1033 km) en maar iets korter dan Barcelonaspecialist Frans Bungeneers (1086 km) en de liefhebbers in Nederlands zuid-Limburg (Maastricht 1065 km).
De “003” had zijn strepen al verdiend met twee knappe prijzen in 2018 en drie prijzen op drie vluchten in 2019 waarmee hij 17e beste Europese asduif over 3 vluchten was, alvorens hij in 2020 de mand in moest voor zijn Barcelona-debuut.
De “Ad Blue-affaire” (de Franse duiven kregen abusievelijk het brandstofadditief Ad Blue i.p.v. water te drinken waardoor quasi alle Franse duiven uit de wedstrijd genomen werden en terugbezorgd aan de liefhebbers) gooide echter roet in het eten. Derhalve kreeg hij Perpignan als vervangvlucht en ook daar scoorde hij per tiental.
De “003” heeft het niet van een vreemde, want ook zijn vader FR11-502541 (een achter-achterkleinzoon van “Super Ben”), was een prijspakker met 118e Nat. St Vincent 2836 d. en 802e Nat. Perpignan 3832 d. 2014, 196e Nat. Narbonne 2770 d. 2015, 594e Nat. Barcelona 3046 d. en 671e Nat. Perpignan 2016, 336e Nat. Barcelona 3099 d. en 355e Nat. Narbonne 2610 d. 2017, 212e Nat. Perpignan 3477 d. 2018 en 654e Nat. Barcelona 2996 d. en 602e Nat. Perpignan 3542 d. 2019.
Moeder van “003” is 12-750, een dochter van 01-064 “Zoon Super Ben” (5 op 5 op Barcelona en 5 op 5 op Perpignan) x 02-633, een zus van 02-669 (13-32-119-128-261-283-523e Nat. Barcelona en 55-213-230-350e Nat. Perpignan) en dochter van 97-171 “Halfzus Super Ben” (uit vader x grootmoeder “Super Ben”).
De “003” werd in de stijl van “Super Ben” omgedoopt tot “Barcelona Ben”. Hij is een kleine doffer (een typische Nederlandse marathonduif) die goed gesloten is, met een mooie vleugel en een schitterend oog.
Ondertussen werd hij verkocht aan de familie Hermans, die ook bemiddelde bij de verkoop van “Super Ben”. Alvorens hij wellicht zijn overgrootvader zal gaan vervoegen in Japan, zal hij zeker nog enkele maanden in België blijven.
Nog “Super Ben”
Opvallend feitje ten slotte is nog dat ook de 2e Internat. Barcelona (Ludovic Guirado) een achterkleinzoon is van de 01-564 “Zoon Super Ben”. De 6e internationaal (1e Internat. duivinnen) stamt dan weer uit een kleindochter van “Zus Super Ben”.
Robert heeft dus veel duiven uitgedeeld volgens eigen zeggen, maar is er toch ook trots op dat anderen er zo geweldig mee lukken!
Tot slot
Robert kwam op ons over als een sympathieke liefhebber, zot van duiven. We konden na een aangename babbel voldaan huiswaarts keren om de duiven voor Guéret in te korven.
SUCCES MET SUPER BEN
Ludovic Guirado: 2e Internat Barcelona 2021 en achterkleinzoon van 01-064 “Zoon Super Ben”, grootvader van “Barcelona Ben” (1e Internat. Barcelona 2021).
(klik op de afbeelding voor een vergroting)
Philippe Bazille: 1e Internat. Barcelona duivinnen (6e Internat.) met een achterkleindochter “Zus Super Ben”.
Auteur:
