Liefhebber:
Onderwerp:
De gokkers hadden dit weekend hun geld ingezet op West-Vlaanderen. Gelukkig is duivensport geen exacte wetenschap en beslissen wind en duiven vaak iets anders. Er zitten wel meer goeie melkers in Zingem, maar dit weekend was het Luc Vandriessche die met de nationale palm aan de haal ging.
Ondanks een loodzware vlucht kwam zijn “Zwarte Ko” (B21-422138121, een zwart-witte duif uit een duif van Ko van Dommelen) toch nog aan een gemiddelde van 1339 m/m. Hij vertrok in Cahors, knal in het midden tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee en aan de uitlopers van de Pyreneeën, om 7.20 u, en na 730 km vliegen dook hij om 16.24.56 u binnen.
Luc heeft 45 jaar hard labeur geleverd in de bouw, momenteel is hij 62 en geniet hij van zijn welverdiend pensioen. Vader Lucien was een echte vitesseman, niet zeer fanatiek en niet zeer succesvol, maar in die tijd speelde je nu eenmaal met de duiven. Enkele jaren gaf hij er zelfs de brui aan, echter onder impuls van zoon Luc werd er toch terug gestart. In 1981 stapte Luc in het huwelijksbootje en besloot dan maar om tevens kapitein te worden van zijn eigen duivenhok.
Op het hok in de Kruisemse deelgemeente Zingem wordt met 9 oude en 21 jaarse duiven gespeeld. De duivinnen zitten tussen de jongen en worden op nest gespeeld op de zware halve fond. Het echte fondwerk is voor de doffers die op klassiek weduwschap worden gemotiveerd. Luc heeft 9 kweekkoppels en hier kweekt hij jaarlijks zo’n 90 jongen uit.
De duivers krijgen voor de vlucht 20 minuten tot een uur hun partner te zien alvorens de mand in te gaan. Bij thuiskomst blijven ze een twee à drie uur samen; een beetje afhankelijk van het verloop van de wedstrijd, op een klein hok moet je tenslotte een beetje uitkijken wat je allemaal doet. Ze gaan wel altijd dezelfde dag nog uit mekaar.
Luc verduistert alleen zijn jonge duiven. Dat zijn oude hierdoor misschien iets minder gaan presteren naar het einde van het seizoen toe vindt hij niet erg. Dan stopt hij maar wat vroeger met spelen. Vandriessche speelt niet voor kampioenschappen en is zeer begaan met het welzijn van zijn duiven. Hij wil zeker niets forceren en ze overbelasten.
Voor het seizoen worden de oude duiven een 5-tal keer met de wagen weggevoerd. Eens het seizoen bezig is niet meer. Via de snelheidsvluchten wordt er gewoon opgebouwd naar de langere afstanden.
Luc gebruikt de voermengelingen van Versele-Laga. Lichter in het begin van de week, en dan opvoeren naar de vlucht toe. Er wordt veel zuivering gegeven, iets waar Luc duidelijk veel belang aan geeft. Zeker wanneer het heet is en de duiven meer drinken dan eten, geeft Luc wel veel pinda’s bij. Een kwestie van te zorgen dat ze toch genoeg vetten binnen krijgen. Met een lege tank win je tenslotte geen races.
Op medisch vlak valt er weinig spectaculairs te melden daar in Zingem. Luc gaat gemiddeld om de drie maanden naar de dierenarts. Hij is trouwens op zoek naar een nieuwe, want zijn vorige vaste veterinair, Eric Van Meirhaeghe (Zingem) is met pensioen gegaan. Voor het seizoen wordt er gekuurd tegen tricho en iedere week krijgen ze gele druppels. Dit laatste in de bek. Het is een vuiligheid, je hangt helemaal onder en regelmatig kan je kledingstukken de vuilbak in kieperen, maar zo ben je wel zeker van wat ze binnen krijgen. Verder zijn de duiven van Luc het seizoen goed gestart, en wat goed is, daar moet je van afblijven.
Vandriessche had drie duiven mee op Cahors, de andere vlogen nationaal de 354e en 572e en alle drie kwamen ze thuis alsof ze amper gevlogen hadden. Zo fris als een hoentje en helemaal bij de pinken. Luc: “Ik schrok wel toen ze thuiskwam. Ik had zitten tellen na de eerste aanmeldingen en wist hoeveel tijd ik nog had. Zoals iedereen had ik ook gedacht dat ze iets meer westelijk zouden zitten, maar ik was dus aangenaam verrast toen hij toch plots de plank op dook.”
Wat nu verder met de winnaar, daar is Luc nog niet helemaal uit, vliegen zal hij zeker niet meer. Naar het kweekhok verhuizen of van de hand doen, het zijn moeilijke keuzes. Luc: “Ik ben maar een kleine melker en ik kan me niet permitteren om zomaar mijn beste duif weg te doen. Je hebt maar een paar goeie. Doe je doe je die weg, dan is het gedaan he! Nog even over slapen en zien wat er op mij afkomt.”
Vandriessche stond er op te benadrukken dat de duif uit een duif van Ko van Dommelen (Sint-Philipsland, NL) komt en de moeder (B20-4063470) een zus is van zijn “Narbonne”, een duif die op het eigen hok 2e Int. Narbonne vloog tegen 11.000 d.
Luc nam afscheid met de woorden: “Een fijne zondag gewenst, en tot op Agen he,” voegde hij er lachend aan toe. We hopen het voor jou, Luc!
Auteur:
