MARC VANONCKELEN - 6x 1e Provinciaal in 2025

Halen – In de aanloop van het voorbije seizoen publiceerden we nog een uitgestelde reportage over Marc Vanonckelen. We vertelden toen hoe hij, naast zijn schitterende prestaties in 2024, 3x de 1e provinciaal had gewonnen. Dit jaar deed hij dat met liefst 7 provinciale zegepalmen (1x zowel tegen jaarse als oude en jaarse samen), niet dunnetjes maar wel dubbel en dik over. 

Als je in dezelfde gemeente woont als Sabrina Brugmans, dan weet je dat voor Marc de concurrentie bikkelhard is. Doch vooral de laatste jaren slaagt Marc er in om regelmatig zijn voet naast deze van Stephan te zetten.
Naast het feit dat Marc Vanonckelen en Stephan (Brugmans) zich goed met elkaar verstaan, zijn er heel wat raakpunten tussen beide melkers. Immers beide liefhebbers spelen uitsluitend met duivinnen met daar bovenop hetzelfde programma. “Behalve dat ik het met een kleinere vliegploeg doe dan Stephan, waardoor ik aan minder wedstrijden kan deelnemen. En dat ik bijna even goed zou spelen als Sabrina Brugmans, wil ik zeker niet gezegd hebben,” voegt Marc hier nog aan toe.
Na het heengaan van zijn vader, was het voor Marc zeker geen gelukkig duivenjaar, ook al maakten zijn gevederde meisjes er een knalseizoen van. Het einde van het vliegseizoen werd met plezier aanvaard en er werden knopen doorgehakt. Marc besloot om met pensioen te gaan, waardoor hij vanaf volgend jaar wat meer tijd aan zijn hobby kan spenderen. Er zitten nu al meer duivinnen dan de vorige jaren en is het de bedoeling om met een grotere vliegploeg het seizoen aan te kunnen vatten.

Provinciaal top

Gedurende zijn volledige duivenmelkersloopbaan wist Marc reeds 21x een 1e provinciaal aan zijn rijkgevuld palmares toe te voegen. Het afgelopen seizoen mocht de naam Vanonckelen 7x op de eerste regel van een Limburgse uitslag prijken, weliswaar incl. dubbelingen. Voor al deze topnoteringen kon Marc gebruik maken van zijn oude alsook jaarse duivinnen. Deze laatste deden, ondanks niet zo veel ervaring, even goed hun duit in het zakje. Ten slotte kon Marc ook nog rekenen op een jonge duif, Harry-Roos, die op de eerste nationaal met de jongen de provinciale palm (2e nat.) naar Halen vloog. 
Al bij al kan Marc terugkijken op één van de beste seizoenen uit zijn carrière en hoopt hij volgend jaar weer met frisse moed en voor een groot deel met een nieuwe en grotere groep aan het duivenjaar te kunnen beginnen. De volledige vliegploeg van 2022 verhuist dit najaar immers naar het kweekhok en dan is het aan de anderen om voor het nodige stuntwerk te zorgen. 

Van vrienden

Het is geen geheim dat Marc zijn kolonie voor een heel groot stuk heeft opgebouwd met nazaten en afstammelingen vanop de hokken bij Jos Thoné, te As. Maar Marc is zelden geneigd om al zijn eieren in dezelfde korf te leggen en houdt er evengoed nog andere contacten op na. Zoals met zijn goede vriend Marc Leeten uit Paal, met wie hij reeds jaren aan samenkweek doet. Zelfs nu Marc Leeten minder actief het duivenspel beoefent, worden nog heel wat jonge talentjes voor op het hok Vanonckelen bij hem gekweekt.
Daarnaast houdt Marc er tevens goede contacten op na met Kim Post uit het Nederlandse Kampen. Jaarlijks wisselen ze onderling een klein aantal jonge duiven uit en voor Marc zijn dat het liefst duivinnen die naar zijn hok verhuizen. Marc is over deze deal best tevreden, niet elk jaar is hetzelfde, maar geregeld blijft er toch wel iets goeds van Kim zijn soort op de hokken zitten.

Duivinnen boven

Marc: “Zoals iedereen weet, speel ik enkel met duivinnen op klassiek weduwschap. Normaal gezien probeer ik rond 10 april te starten met het wedstrijdseizoen, vanaf de eerste snelheidsvluchten tot en met de nationale wedstrijden. Met het vooropgestelde doel dat ze na de winterstop zo vlug mogelijk goed moeten trainen, worden ze aanvankelijk licht gevoederd. Gaandeweg wordt er overgeschakeld naar Galaxy-Light van Beyers, want om goed te blijven trainen moeten ze immers ook goed eten krijgen. 
Ze worden van begin maart tot eind april verduisterd. Trainen vind ik wel één van de belangrijkste aspecten van de duivensport. Ik vergelijk het met de wielersport, waardoor de duiven volgens mij gedurende de week, alles bij elkaar tweemaal de afstand van de aankomende wedstrijd moeten afleggen. Dat wil dus zeggen dat ze naar de nationaals toe, twee keer per dag meer dan een uur moeten vliegen. Eind januari beginnen de eerste trainingen, oplopend naar tweemaal daags. Na enkele weken trainen ze uit zichzelf gemakkelijk een uur en worden ze er niet meer toe gedwongen. Eenmaal ze dat gewoon zijn is dat ook geen probleem meer.

Overdag vertoeven de duivinnen in dezelfde volière waarin ze gedurende de winter hebben gezeten. Deze bevindt zich aan de rechterzijde van het rusthok, waarin ze ’s avonds in de kleine bakjes kunnen overnachten. Ze worden nooit apart opgesloten en moesten er toch enkele duivinnen verliefd worden op elkaar, vind ik dat niet zo erg. Elk nadeel heeft immers ook een voordeel, zo kunnen onderling gepaarde duivinnen elkaar perfect motiveren. 

Tijdens de winter wordt er uit de vliegduivinnen niet gekweekt en vanaf het moment dat er met de eerste leervluchtjes begonnen wordt, krijgen ze stilaan hun doffers te zien. Daar ik slechts over een klein aantal thuisblijvende duivers beschik, is het vanaf dan wel een beetje puzzelen om elke doffer met minstens twee duivinnen te koppelen. Vanzelfsprekend wordt er op deze manier op jaloezie gespeeld. De duivin die het eerste thuis is, mag als eerste bij haar partner, daarna pas de andere. Verder in het seizoen blijven er wel altijd enkele duivinnen achter of zijn ze mee op verschillende vluchten, waardoor het probleem zich minder stelt. Voor mij is het allerbelangrijkste dat ze hun duiver graag blijven zien.”

Tweemaal Millia

Zowel op Limoges 1 als 2 wist Marc een schitterende prestatie neer te zetten en het is nog straffer dat tweemaal dezelfde duif de 1e prov. op haar conto zette. Het was Millia l, B22-5033312, die prov. 1/1306, in zone B2 de 1/2575 en enkele weken later nogmaals de 1/391 Limburgse duiven uit Limoges won. Vorig jaar al liet ze zich opvallen met meerdere topnoteringen waaronder prov. 1/449 en zone B2 1/953 d. uit Souillac. Het is vanzelfsprekend dat ze met haar prestaties van dit jaar, haar status van topduivin nog dikker in de verf heeft gezet. Met op Limoges ll slechts twee duiven in de wedstrijd, plaatste de 2e getekende zich prov. als 9/391 en stond er alweer een glansprestatie van Vanonckelen op papier.

Beta Max met de dubbel

Naast haar provinciale zege zowel tegen 484 jaarse, alsook tegen alle 894 oude en jaarse samen, liet Beta Max, B24-5036155 de ene na de andere knalprestatie optekenen. Gekweekt door Marc Leeten uit Paal, liet ze reeds in haar geboortejaar heel wat mooie dingen zien en bevestigt zij met haar stunt uit Sancoins haar klasse. Immers vorig jaar wist Beta Max 2427 mededingers achter zich te houden op de provinciale wedstrijd uit Sourdun. Dit jaar won ze daarbovenop ook nog o.a. 3e Prov. Argenton!

Rachel op Sens

Rachel is een mooie blauwe duivin, ringnr. B24-5072211, die mocht zegevieren op de provinciale vlucht uit Sens, dit met de 1e prov. van 1399 jaarse en de 2e prov. van 2272 oude/jaarse. Als we de pedigree van naderbij bekijken, kunnen we niet om de klinkende namen zoals die van Jos Thoné, Dirk Van Dyck, Vanoppen-Luyten, Albert Derwa en Marc De Cock heen. Niet dat de stamboom allesbepalend is, maar wat de goeie genen betreft, moet er in dit geval niet ver gezocht worden. 

De grandeur van Fleur

De licht geschelpte duivin, NL24-8090857, die de naam Fleur meekreeg, werd gekweekt op de hokken van K. Post en Zn. (Kampen). Half mei trok ze provinciaal het laken naar zich toe, tegen 1685 jl. uit Gien (tevens 3e Prov. 4406 oude/jaarse). Met o.m. prov. de 2/566 d. 
Argenton, de 7/1399 d. Sens, de 7/1698 d. Bourges, vloog ze provinciaal 4x top-10. Met hier bovenop nat. de 11/11.056 jl. uit Bourges. etaleerde dit raspaardje nogmaals de pure klasse waarvan ze afstamt. Immers met Koopman, Heremans en Kroesen aan de basis kunnen we vaststellen dat het om zeer kwaliteitsvolle voorouders gaat.

Harry-Roos de jongste

Zowel met de oude als jaarse duiven was Marc het afgelopen seizoen vaak aan het feest, maar ook met de jongen werd er bij momenten stevig uitgepakt. Meteen al op de eerste nationale vlucht voor de jonge garde stak Marc zijn neus aan het venster met prov. de 1e van 2117, zonaal de 2/3374 en nat. de 2/21.502 jo. De winnares is opnieuw een blauw geschelpt duivinnetje, B25-5012324, die voor dit alles op de programmavluchten al meerdere mooie uitslagen liet optekenen. Met in haar afstamming voor de helft het beste van Hooymans en anderzijds de bloedlijnen van Thoné, betreft het opnieuw een atleetje geboren uit pure klasseduiven. 

Jonge duiven

“In totaal worden er uit een 25-tal kweekkoppels 3 à 4 nesten getrokken, waarvan de eerste 2 rondes de nationale vluchten dienen te vliegen. Dat zijn voor mij de vluchten die ik het liefste speel, want net als de jaarse zijn de jonge duivinnen het gemakkelijkst te motiveren. Dit jaar heeft de jonge garde, in tegenstelling tot vorig seizoen, twee nationaals kunnen vliegen. Zo zijn ze volgens mij beter voorbereid op het volgend seizoen.”

Goede verzorging

Marc: “De duivinnen mogen nooit overnachten samen met hun doffer. Wanneer ze na een vlucht te vermoeid zijn of te weinig interesse vertonen voor hun geliefde, worden ze eerst goed gevoederd. Na een nachtje van herstel mogen ze de ochtend daarna terug samen. Op die manier hebben ze er beiden iets aan en geraken de duivinnen niet gedemotiveerd. 
Als voeder verkies ik de mengelingen van Beyers, in het voorjaar is dat Rust/Winter waarna ik overschakel naar Galaxy Light. Om de duiven op krachten te laten komen en ze nadien op te voederen komt hierbij de Energy mengeling en naar de nationale vluchten toe Beyers Long Distance. Het zijn tevens deze laatste twee mengelingen die ze vanaf de halve fond bij thuiskomst toebedeeld krijgen. Indien de wedstrijd echt zwaar was, durf ik er zelfs nog wat kweekmengeling aan toevoegen.”
Voor het veterinair toezicht doet Marc beroep op Raf Herbots, die tevens instaat voor de vereiste vaccinaties. In het najaar werden ze niet gekuurd maar kregen ze wel een enting tegen paratyfus, in het voorjaar volgde de verplichte vaccinatie tegen paramixo. Marc is steeds alert voor trichomonas en vind het belangrijk om tegen deze kwaal, gedurende het seizoen, het water te verzuren. Volgens hem zorgt dit tevens voor een goede cultuur in de krop, waarnaast een tricho pilletje per maand voldoende moet zijn. Hetgeen er aan bijproducten gegeven worden, komt allemaal uit het gamma van Pigeon Health & Performance, met voorop o.m. kruidenolie en HP Carbo. 

Ten slotte

Nu dat Marc op pensioen is gesteld, is hij van mening dat hij zich nog meer en nauwkeuriger op zijn hobby kan toeleggen. Niemand die daaraan twijfelt, doch niemand die de toekomst kan voorspellen. De goede intenties zijn er wel en Marc hoopt natuurlijk om zijn dromen waar te kunnen maken. Wat het worden zal, zullen we wel zien en zolang we gezond mogen blijven zal alles wel zijn gangetje blijven gaan. Proficiat Marc, je speelde een geweldig seizoen. Tot de volgende!