JOREN MOONEN - 1e Nationaal Kampioen Jeugd 2024

Dag Jan. Kampioen bij de beginnelingen? Proficiat, Joren. 
“We hebben hier een gezinnetje van vier en ieder heeft zijn fulltime job en bijhorende taken. Die opdrachten zorgen ervoor dat we de meeste dagen overdag bijna allemaal afwezig zijn. Dat het niet eenvoudig is om dat te combineren met het moderne duivenspel spreekt voor zich. Duiven is hier nog steeds een hobby en we proberen elkaar wat te helpen. De duiven de minimum verzorging toedienen of de duiven uitlaten voor een trainingsvluchtje of al een keer binnenroepen als de training erop zit, gebeurt hier door de persoon die op dat moment thuis is. Duiven gaan inkorven voor een vlucht is toch ook geen onoverkomelijke opdracht, maar omdat dit later op de avond gebeurt, neem ik daarvan het merendeel voor eigen rekening.”

“Meestal vertrek ik als laatste naar het werk en daarom rust de morgenshift op mijn schouders. Hier trainen duivers en duivinnen enkel na 18 u. Dat is hier al jaren zo en zowel de duiven als de liefhebber zijn daaraan gewend. Het is uit pure noodzaak.”
Mijn bezoekje was half april gepland en om 20 u. hingen er inderdaad nog een 30-tal duivinnen in het luchtruim.

“Jij kent toch de hele voorgeschiedenis waarom we hier onder de naam van Joren spelen?”
Inderdaad, ik val niet uit de lucht, al moet ik toegeven dat ik met het begrip jeugd en beginnelingen al heel mijn leven toch wat moeite heb. Maar omdat de familie Moonen ook Algemeen Kampioen werden in het samenspel Regio-Mechelen – Hafo-Turnhout-Kempen en schitterend presteerden en ongeveer overal Algemeen Kampioen werden waar ze in 2024 aan de inkorftafel zijn verschenen, heb ik me daar overheen gezet en doe ik wat afbreuk aan mijn eigen principes. De familie Moonen beleefde in 2024 plezier aan hun duiven, dankzij de inzet van Jan, Joren en Liesbeth. Ieder van hen heeft ongetwijfeld een beperkt aandeel in al die successen. Proficiat aan allen!
Als tiener liep Jan school in de VTST van Turnhout. Als 13-14-jarige zat hij, net als zijn oudere broer, bij mij op de schoolbanken. Duiven kwamen er wellicht af en toe ter sprake want zijn grootvader langs moederszijde was de voorzitter van de “Gekroonde Duif” in Kasterlee en zijn grootvader langs vaderszijde was Charel Moonen. Die speelde in die periode in de “De Oostduif” en het was voor Jan en zijn broer telkens een feestje als ze mee mochten gaan inkorven. Niet omwille van de duiven, maar vooral om elkaar te bekampen op een tapbiljart die uitnodigde om met elkaar in de clinch te gaan. Met nog een chips en een colaatje daarbij was elke inkorving een leuke avond. Vanaf 1993 speelde Jan samen met zijn vader onder de naam Ronny & Jan Moonen te Kasterlee. Ook na zijn huwelijk en de verhuis naar Lichtaart bleef Jan actief lid en samenspelen met zijn vader. In 2005 bouwde Jan in de eigen tuin een duivenhok en ging er van start onder de naam van zijn zoontje Joren. 

Ik leerde Jan, zijn vrouw Liesbeth en hun twee kinderen Joren en Emma, beter kennen toen ze zowat 15 jaar geleden gingen deelnemen aan de nationale vluchten en in Herentals kwamen inkorven. Zijn vrouwtje nam actief deel aan de organisatie van de jaarlijkse barbecue en was bijzonder creatief om er een mooie presentatie van te maken. Leuk toch dat jonge mensen zich inzetten voor de verenging waarvan ze deel uitmaken. We hebben dat altijd erg gewaardeerd. Joren en zijn zusje Emma waren echt nog kinderen, maar nu zowat 15 jaar later zijn het jongvolwassenen. Jan is 48 en sinds 2014 is hij met een compagnon zaakvoerder van Crusoe pompen, een gespecialiseerd bedrijf in pompen en toebehoren gevestigd in Sint-Katelijne-Waver. Een bezoekje aan hun website vertelt u er alles over. Liesbeth is actief in het “Giels Bos”, een gekende organisatie die zich inzet voor kinderen en volwassenen met een beperking en die daar terecht kunnen. Zoon Joren loopt momenteel stage als werfleider om ervaring op te doen. Dat hij in de toekomst geïntegreerd zal worden bij Crusoe pompen lijkt me haast evident. De weg die daar de vorige 10 jaar werd afgelegd, doet het beste verhopen voor de toekomst. Kennis en kwaliteit gaan er hand in hand en met de jaren is het cliënteel en het assortiment flink uitgebreid. De ambitie om te groeien is nog steeds aanwezig. Het is telkens een fijne ervaring om te zien dat leerlingen die bij je op de schoolbanken hebben gezeten, slagen in hun leven en hun vooropgestelde doelen bereiken. Ik schat echter mijn bijdrage aan dit succes niet erg hoog in want zelf heb ik twee linkerhanden. 

Bij de start in Lichtaart kwamen er uiteraard duiven van vader Ronny. Ook bij Fons Van de Water uit Olen, met de pure Verheyensoort uit Merksplas op zijn hok en op dat moment bijzonder sterk spelend op de halve fond, werd versterking gezocht. Enkele jaren later leerde hij Kristiaan Hennes beter kennen en kocht er enkele duiven. Het was tot dan het beste wat hem overkomen was. Er werden de volgende jaren al een keer enkele duifjes uitgewisseld. Dat Kristiaan in 2020 op 87-jarige leeftijd nog nationaal Châteauroux kon winnen tegen meer dan 20.000 duiven spreekt boekdelen over zijn kwaliteiten en die van zijn duiven. Overwegend in de periode 2007 tot 2014 werden er uit zijn kweekstal duiven bijgehaald. Zowel de soort van Fons Van de Water als die van Kristiaan Hennes lopen nog steeds als een rode draad doorheen de kolonie Moonen. Ook een aanwinst van Jos Deno-Herbots zorgde voor een kwaliteitsinjectie. Van clubgenoot Sylvain Verhestraeten kreeg hij een koppel eitjes van het beste kweekkoppel cadeau. Ook dat bleek een schot midden in de roos en gaf een boost aan de kolonie. Na het onverwachte overlijden van clubgenoot Roger Van der Schraelen kocht Jan er op de totale verkoop de mooiste doffer van het hele lot. Ook “Rogerke” zag ik in een aantal pedigrees van de beste prestatieduiven van 2024 opduiken. Een mooi gebouwde duif is op het hok Moonen een absolute must. Als ze daarna nog kop weten te vliegen, ligt de weg naar meer succes wagenwijd open. Jan ergert zich aan duiven die hem niet bevallen en geeft ze weinig krediet. Volgens Jan delf je daarmee je eigen graf. Misschien zijn er uitzonderingen op de wedstrijden, maar voor de kweek kunnen ze niet dienen. “Puur gebaseerd op eigen ervaringen,” zegt hij. “Iedereen kijkt toch graag naar iets dat mooi is, of niet?” Ik knik instemmend en mijn gedachten dwaalden even af naar die mooie voorjaarsbloesems in Broechem waar we deze namiddag waren langs gefietst. Zelfs het mooiste schilderij, kan dit niet overtreffen. 

April 2025 – Alles kits?
“We denken er hier klaar voor te zijn. De duiven trainen goed en als dat een indicatie is voor het vluchtseizoen, ziet dat er goed uit. We gaan ervan uit dat 2024 overtreffen bijna onmogelijk is, maar we gaan er ons uiterste best voor doen en we blikken vooral vooruit.
Pa en wij hier in Lichtaart zijn de winter ingegaan met 30 gemeenschappelijke kweekkoppels. 9 verblijven er hier bij ons en de overige zijn gehuisvest in Kasterlee. Uit elk nest van de 1e en 2e ronde wordt er eentje geringd voor beide hokken. Daarna kweek ik hier nog een extra rondje voor onszelf. Ook zij moeten een zestal vluchtjes afwerken tijdens hun geboortejaar. De jonge duiven krijgen 2x een vaccin tegen paramyxo toegediend en worden geënt tegen het pokkenvirus. Momenteel zitten er hier nog een 70-tal jonge duiven. 

We beschikken over een 30-tal koppels die op totaal weduwschap worden gespeeld. We spelen omzeggens wekelijks Quiévrain, Noyon en alle vluchten van de kleine halve fond. Af en toe wagen we ons aan het nationaal spel. Op dezelfde avond op twee verschillende plaatsen inkorven is niet steeds haalbaar. Duivensport is een hobby en we willen er vooral plezier aan beleven. Het mag geen al te lastige opgave worden. Het Pas-systeem zorgt er natuurlijk voor dat je tijdens het weekend kan genieten van iedere aankomst. Comfort heeft steeds een prijskaartje, maar soms is het dat meer dan waard. Dat wedstrijden al een keer voor ergernis zorgen is niet alleen inherent aan de duivensport, maar toch eerder aan iedere sport. Een goede duif die ’s avonds nog ontbreekt houdt je al een keer wat langer wakker. Het overkomt iedereen, maar het blijft lastig. Als het niet naar wens verloopt, zorgt het al een keer voor stress. We proberen dat onder controle te houden met de gedachte dat er ons ergere dingen kunnen overkomen. Het zijn maar duiven...”

En Jan, vertel me nu een keer de geheimpjes waarmee jullie vorig jaar het verschil hebben gemaakt? 
“Met goede duiven in superconditie en af en toe een dosis geluk kom je al een eind ver. In 2024 waren we in alle categorieën en op alle afstanden bijzonder regelmatig. We spelen niet met de massa, maar opvallend vaak waren de eerste twee getekende op de afspraak. Zo word je toch kampioen? 
In geheimen geloven we niet echt. Een goed hok met gezonde duiven, soms wat geduld, maar zeker geen gepruts met medicatie. Daarin volgen we liever het advies van een dierenarts. Tijdens de zomermaanden wordt er 2 of 3 keer gekuurd tegen tricho. De duiven krijgen een afgemeten hoeveelheid voer toegediend met af en toe wat biergist. Elektrolyten in het drinkwater en een vitaminepreparaat van Vincent Schroeder moeten eventuele tekorten wat aanvullen. Misschien is het eerder een gewoonte dan een noodzaak. Het geeft de liefhebbers wellicht wat gemoedsrust. Als het lekker loopt bewandel je het juiste pad, maar zoals u zelf vaak schrijft: “Het kan snel verkeren”. We houden ons vast aan het systeem dat zijn deugdelijkheid al bewezen heeft. Ups en downs maken deel uit van de carrière van iedere sportbeoefenaar. We blijven ons best doen, ook al loopt het soms wat minder. 

Trainingsvluchtjes vanuit St-Katelijne-Waver worden vooral voorzien voor de jonge duiven. Het komt me goed uit omdat ik er omzeggens iedere dag vertoef omwille van mijn beroepsmatige bezigheden. In vogelvlucht zal het zo’n 30 km zijn al durven ze de eerste keren een omweg maken. Maar oefening baart kunst en goede duiven leren snel bij. De moderne systemen zorgen ervoor dat we snel weten wie in de spits is gearriveerd. Het kan al een keer een indicatie zijn voor het vormpeil. Het kan helpen bij het bepalen van de getekende, maar het biedt zeker geen garanties. Wat de toekomst betreft zijn we voorzichtig optimistisch. Winnen is leuk, maar we laten ons leven niet bepalen door de duiven. Het is en blijft hier een hobby die we met veel passie bedrijven, maar leggen onszelf niet te veel druk op. Duivensport moet vooral leuk blijven en voor ontspanning zorgen.”