Liefhebber:
Onderwerp:
Moorsele - Vader Jacques Mispelaere (73) is reeds vanaf zijn 8 jaar duivenmelker... zijn eerste duiven hield hij nog in een oude appelsienenkist. Toen hij op zijn veertiende zijn eerste wedstrijd plande zette vader het licht op rood. Maar er was echt geen stoppen want tot 1980 was hij duivenverzorger bij de tandem Vanoverberghe-Vlaeminck.
In 1980 ging hij voor eigen rekening van start... samen met zijn zoon Gino... en er kwam een hok achter in de tuin. De basis van de kolonie werd gevormd met het oud soort van Vanoverberghe -Vlaeminck, Moorsele... Godfried Vander Stichele, Pittem... Gerard Latruwe, Ruddervoorde... Luc Sioen, Moorslede... Stefan Van Moerbeke, Brielen... Daniel & Didier Platteeuw, Zillebeke (Michel Steverlinck)... Norbert Ally, Aarsele... en Marc Lernout, Geluwe.
Dit seizoen werd er met 36 doffers gestart op het klassiek weduwschap. Er werd niet vroeg gekweekt en na de eerste koppeling op 20 maart werd er 5 dagen gebroed en begon het weduwschap. De weduwnaars gingen vier keer met de wagen op stap... daarna volgden Arras... Clermont... Fontenay... Orleans... Tours... en Poitiers.
Na de 1e Nationaal Libourne tegen 6757 jl in 2010 zijn vader en zoon Mispelaere er nog meer van overtuigd dat “goeie duiven” het allerbelangrijkste zijn in een succesvolle duivensport.
Goed voeder is overal te vinden... er worden allerhande dure theorieën verkocht... maar van een ezel maak je nooit een koerspaard. Maar eens je de klasse onder de pannen hebt moet je er zorgzaam mee omspringen. De nationale winnaar Libourne zit hier nog steeds op het kweekhok en er zal heel wat moeten gebeuren vooraleer de nationale winnaar Poitiers hier vertrekt. Je zoekt je hele leven naar zo’n klasbak... je vindt er dan een... en je verkoopt hem meteen ! Niet erg logisch vinden zij. Het zijn duivenliefhebbers “pur sang” en publiciteit en commercie zijn zeker niet aan hen besteed. De nationale overwinning uit Poitiers is uiteraard heel mooi maar Jacques en Gino verkiezen echter de afstanden boven de 700 km.
“De Poitiers” B11/3003150 is de nationale winnaar... een geschelpte doffer... een mooi model uit de middelmaat... goed gespierd en met een mooie vleugel. Hij werd uit een goede familie geboren en meerdere broers doen het ook goed op de wedstrijden. Op de voorbereidende vluchten kreeg hij slechts de nestschotel te zien bij de inkorving. Drie weken voordien had hij de bal volledig misgeslagen op Tours... en dat vereiste een rechtzetting ! Voor de inkorving van Poitiers kreeg hij voor de eerste keer zijn duivin in de woonbak. Het leverde hem een uitstekende motivatie op en bij beloonde met de nationale overwinning !
Jacques en Gino benaderen de medische begeleiding op een vrij nuchtere manier. De verplichte inentingen zijn evident maar wanneer een veeartsonderzoek volledig negatief is moet er toch niet behandeld worden. Hoe minder je naar de veearts moet hoe beter je seizoen wordt beamen beiden. Bij aankomst van een wedstrijd gaan er wel elektrolyten in het drinkwater... en bij de thuiskomst van Poitiers was er kruidenthee met honing in de drinkpot.
En Jacques was aan het telefoneren met een vriend. Ze hadden aan 1100 mpm gerekend en dan kon het nog eventjes duren vooraleer de eerste duif zich zou aanmelden. Plots dook de “Poitiers”... vroeger dan verwacht... als een kassei naar de klep. Het werd de eerste aanmelding in het lokaal Ieper... en naarmate de uren verstreken groeiden de kansen op nationaal succes. Hij werd met brio de nationale winnaar tegen 13.700 oude duiven en tevens de snelste van het totale contingent van 26.684 Poitiers-vliegers !
Auteur:
