HENRI MENTEN - 1e Nationale Asduif Snelheid Jonge duiven & 1e Olympiadeduif jonge Boedapest 2015

Herselt ligt in het zuidoosten van de provincie Antwerpen en het grenst aan de provincie Vlaams-Brabant. Averbode en Scherpenheuvel zijn niet veraf. Rie en zijn vrouw Annie wonen buiten de dorpskern. De omgeving is er erg landelijk en achter hun tuin kronkelt de zilveren Nete. Wat verderop strekken de bossen van Westerlo zich uit. Rie woont al zijn hele leven in deze rustige omgeving.

Hij lijkt me tevreden met wat het leven hem tot hiertoe heeft gegeven. Wie 75 jaar is en enkel in een ziekenhuis was om iemand een bezoekje te brengen, heeft inderdaad weinig reden tot klagen. Toch was het in 2011 even schrikken toen bij een routinebloedonderzoek bleek dat bepaalde bloedwaarden niet oké waren. Het advies van de dokter luidde: duiven weg en vooral ieder contact met duivenmest vermijden. Dat sloeg in als een bliksem bij heldere hemel. Al zijn hele leven waren duiven nooit ver weg en van in het prille begin tot op heden was hij steeds bij de kampioenen. De laatste 15 jaren was hij omzeggens onafgebroken bij de nationale kampioenen en met Guylian en Cavendish had hij ook enkele Olympiadeduiven op zijn hok (en mogelijk heeft hij met Vettel een opvolger). En zo iemand zou zijn duiven moeten opruimen. Duiven was zijn leven en al lijkt Rie me iemand die niet zo direct schrik heeft van iets of iemand, het advies van de dokter helemaal negeren, durfde hij toch ook niet aan. Je leven op het spel zetten voor duiven, tja, dat was zelfs voor Rie een brug te ver. Maar een beetje risico nemen, durft hij wel. Het duivenbestand werd gehalveerd, zodat er nog slechts een 30-tal duiven in de winter werden behouden. Rie ging nog enkel met de jonge duiven spelen en vermeed zoveel mogelijk contact met duivenmest. Roosters in de bakken maakten het mogelijk dat er maar af en toe moest gekuist worden. De duiven verblijven in rennen en eten en drinken doen ze door de tralies heen. Hij voelt zich ondertussen niet beter of slechter dan drie jaar geleden en uiteraard hoopt hij dat het zo eeuwig mag blijven duren. Misschien is dat toch wat te optimistisch!

In 1994 trok Rie voor het eerst naar Theo Yskout in Hulshout, de toenmalige kampioen op de halve fond in de legendarische Zuiderkempen die destijds de hele oostkant van onze provincie omvatte. Voor de kampioenendagen van Zuiderkempen was de stadsfeestzaal van Geel nauwelijks groot genoeg om iedereen een zitje te geven. ‘t Is lang geleden, maar we herinneren het ons als de dag van gisteren. Het is niet bij dat ene bezoekje gebleven. Nog steeds loopt de soort van Theo als een rode draad doorheen de minikolonie van Henri Menten. Met zijn inbreng werd het mogelijk voor titels op nationaal en provinciaal vlak te spelen. Ook zijn bezoek aan Van Leest-Peeters in 1999 heeft Rie zich nooit beklaagd. Ook die duiven zorgden voor versterking. Later werd er natuurlijk hier en daar nog wel een duif bijgehaald en uitgetest. Op dat vlak mogen Jo Van den Brande, Walter Lambeets en Vermeerbergen-Wilms zeker niet vergeten worden. Bij Gaston Van de Wouwer werd een zus van Kim op de kop getikt. En natuurlijk ligt de naam van Willy Vanherck uit Retie voortdurend op zijn lippen. In 2012 had Rie daar een duifje gehaald waarover hij meer dan tevreden was. Dit jaar vroeg en kreeg Rie een duifje uit ditzelfde koppel. Na enkele vluchten werd hij omgedoopt tot Vettel. Dat zegt genoeg. Rie had aanvankelijk het duifje, voor hij Vettel heette, voorbestemd om op de halve fond te vliegen, maar omdat hij zo furieus van start ging op Quiévrain werden de plannen bijgestuurd.
Veel praatjes maakte hij hier niet over, maar in zijn binnenste droomde hij wellicht toen al van een plaatsje op het nationaal podium. Voor minder gaat hij blijkbaar niet, want insturen voor de provinciale kampioenschappen vond hij zelfs niet nodig.

Eind november zal er gekoppeld worden en er zal dit jaar uit 15 koppels gekweekt worden, 2 rondes na elkaar voor eigen gebruik. Dat volstaat. Zonder grote tegenslag en na een eerste selectie met zo’n 35-40 duifjes aan de start kunnen komen, is helemaal volgens plan. De vroege jongen worden bij het spenen al gescheiden. Dat er af en toe nog eentje of meer moeten verhuizen is helemaal niet erg. Omstreeks 1 maart start hij met verduisteren en dat gebeurt van 17 u. tot 8 u. ’s morgens. Bijlichten is niet aan Rie besteed. Overbodig zegt hij, als je zoals ik einde augustus de riem er aflegt.

Opleren doet hij in twee groepen: duivers en duivinnen apart. Er wordt met iedere groep zo’n 4-tal keren gereden van 8 tot 25 km. Daar blijft het bij. Nog één of twee keren mee met de verenigingsmand en ze zijn klaar om op de vluchten te tonen wat ze in hun mars hebben.

Je zou verwachten dat er op de schuifdeur gespeeld wordt, maar dat is niet zo. Meestal zitten er nog enkele late jongen en worden er enkele kweekkoppels gescheiden en zo beschikt hij over een 4-tal oude duivers en duivinnen om de motivatie bij het jonge volkje wat aan te zwengelen. Dat lukt. Het zorgt voor ambiance op het hok en iedereen wil een partner. Dat is toch zo in de meeste gevallen. Ze hebben snel door dat wie eerst thuis is, ten volle kan genieten van de aandacht die de thuisblijvers hen schenken. Wie zin heeft in een stoeipartijtje moet er snel bij zijn. Ze doen dus hun best. Hoe zou je zelf zijn? We zijn toch ook jong geweest, nietwaar? Ik beaam met een knikje en luister verder!
Voederen doet Rie op een simpele manier. Zijn voorkeur gaat al zijn leven lang uit naar de mengelingen en bijproducten van Versele-Laga. Ze zullen het daar graag horen, val ik in. Waarom zou ik veranderen als ik en mijn duiven er zich goed bij voelen? De jonge duiven krijgen het hele jaar door hetzelfde voorgeschoteld. Mijn eigen mengeling bestaat uit 1/3 Vlucht Subliem, 1/3 Gerry Plus + 1/3 mengeling die korrels bevat op basis van verse groenten en kruiden, verrijkt met vitamines, mineralen en sporenelementen. Wat kent een simpele ziel als ik daarvan? Bij thuiskomst doe ik elektrolyten in het drinkwater en één keer per week krijgen ze vitames (omniform), allemaal van Versele Laga. Hmm... en daarmee voorkom je alle kwalen? Hou, hou, niet te kort door de bocht. Ik zie aan mijn duiven nogal snel als er iets hapert en dan ga ik langs bij de dierenarts. Liever ne keer teveel dan te weinig. ’t Is me al overkomen dat ik iets miszie en met enkele duifjes bij de dierenarts op visite ging. Na onderzoek: alles oké, zegt hij. Je gelooft die mens want anders blijf je er beter weg. Maar ik zag aan hun gedragingen en prestaties dat er iets scheelde. Een goede week later, ik opnieuw met dezelfde duiven naar diezelfde dierenarts. Nu stelde hij wel een infectie vast. Hij schreef een behandeling voor en enkele weken later stond het treintje weer helemaal op de rails. Kort op de bal spelen is belangrijk. Snel ingrijpen voorkomt nog meer ellende. Dat heb je in de vingers of dat heb je niet, denk je niet?

Rie, ik zie op je uitslagen dat je zowel Momignies als Quiévrain en zowel Noyon als Soissons speelt. En je mag overal meedoen. Leg eens uit. “Ik zit hier in Herselt op de grens met Westerlo en voor de snelheid is dat op de scheidingslijn tussen de middenlijn en de oostenlijn. Twee keer helemaal aan de buitenkant. Ik zag het liever anders, maar oké, ik wil met de duiven spelen en als ik door deze omstandigheden iedere week op zaterdag en zondag kan spelen, dan schept dat extra mogelijkheden. Als ze voor zaterdag goed weer voorspellen en voor zondag wat minder, ja, dan kies ik voor de oostenlijn, want die korven in op vrijdag, terwijl de middenlijn wordt ingekorfd op zaterdag. Omgekeerd gebeurt natuurlijk ook. En de windrichting heeft eveneens invloed op mijn keuze. Mag het? Ik probeer voordeel te puren uit de mogelijkheden die ik heb. Ik heb mijn zes uitslagen voor het nationaal kampioenschap behaald tussen 15 juni en 26 juli. Er zijn 3 uitslagen bij van Quiévrain, 2 van Momignies en 1 van Noyon, maar slechts één per weekend, zoals het reglement voorschrijft. Ik speelde 5 eerste prijzen op de middenlijn en 4 op de oostenlijn. Ligging en lossing wil ik niet onderschatten, maar geloof toch eens dat goede duiven in topconditie minstens even belangrijk zijn om sterke prestaties neer te zetten. Altijd mekkeren over het feit dat ik op de scheidingslijn woon, helpt me dat vooruit? Dat doen anderen al meer dan genoeg, of niet?”

Bij mijn afscheid schuift Rie mij nog een papier onder de neus met wat cijfermateriaal over zijn duiven. Ik lees luidop voor: in 2014 245 duiven ingekorfd, 187 prijzen gespeeld (76%) en daarvan 84 (34%) per 10-tal met 9 eerste en 5 tweede plaatsen bovenop. Da’s straffe kost, zeg ik. Hoeveel zullen er dat kunnen voorleggen, vraagt hij mij. Ik ken er niet één, antwoord ik. Ik dacht dat ik zijn neus zag krullen, maar mogelijk moet ik langs bij de oogarts.

6196645/14 “Vettel” werd 1e Asduif van België op de snelheid met volgende
prestaties : 1/1735; 1/1401; 2/1520; 2/971; 2/606; 3/550. Op 13 vluchten
vloog deze duiver 12 prijzen waarvan 10 x per 10-tal. Hij werd gekweekt
door Willy Vanherck uit Retie.
6045001/14 : was volgens Rie minstens even goed met o.a. 1/1565 1/883 1/569.
Hij won 13/13 met daarbij 10 prijzen per 10-tal.
6045014/14 : liet 1/762, 2/883, 3/494 optekenen. Totaal 10/11 en 7 prijzen
per 10-tal
6045007/14 : won 1/608, 5/529, 7/494 en kwam aan 10/11 met daarbij 5 prijzen
per 10-tal.