FAMILIE ROMMELAERE (Herent) - ER IS NOG TOEKOMST VOOR DE DUIVENSPORT !

Liefhebber: 

Je wordt wel eens moedeloos bij het lezen van het zoveelste doemscenario over de toekomst van de duivensport: vergrijzing, terugval van het ledenaantal, roekeloze lossingen, duivensport te duur, jaloezie tussen de liefhebbers, de KBDB die zogenaamd "niets" doet. Menslief, mag het ook eens positiever?
Een heel ander verhaal hoor je bij de familie Rommelaere in Herent... en dat hartverwarmende verhaal willen we hier vertellen.

Sans Peur

Je mag gerust stellen dat de familie Rommelaere met hart en ziel verknocht is aan de Herentse duivenmaatschappij Sans Peur. Sans Peur is een van die duivenbonden die over heel Vlaanderen bekend is om zijn sterk fondspel, maar ook om de grote iconen die er hun thuishaven hebben of hadden: ouderdomsdeken Frans Rans, wijlen notaris Jan Dons en zijn opvolger bij Cureghem Centre dr Luc Smets, nationale toppers zoals wijlen Robert Van Eycken of zoals Roger Buelens die er zijn volk Barcelona leerde spelen... en we vergeten er.
En zowat elk jaar valt er wel een nationale overwinning of podiumplaats binnen deze dynamische duivenbond.

Wie de jeugd heeft...

Wie denkt dat duivensport nog enkel iets is voor bejaarden, moet maar eens langskomen in Sans Peur. Het is een verademing te zien hoeveel jonge mensen daar nog rondlopen en niet enkel rondlopen, maar zich ook engageren voor de vereniging, de liefhebber en de duivensport tout court. En dan noemen we voor de vuist weg de families Rans, Sente, Van Horenbeeck en andere Rommelaeres.
Al dat jong geweld brengt natuurlijk een grote bijdrage aan de dynamiek van Sans Peur. Want - natuurlijk ook dank zij een geëngageerd en jong bestuur - in Herent heb je nooit de indruk dat de duivensport op sterven na dood zou zijn. Integendeel: de duivensport is er springlevend. Er wordt dan ook veel gedaan opdat de duivensport er meer zou zijn dan het saaie gedoe van duiven inkorven en toestellen binnenbrengen: er zijn etentjes, barbecue, mosselfestijn, tapas en sangria, kaartavonden, cursus bloemschikken, voordrachten, uitstappen (bv. samen naar Fugare) en noem het maar. Voor ieder wat wils en het brengt de mensen bij elkaar op een leuke, afwisselende en vaak leerrijke manier. Een pluim voor wie dat allemaal organiseert. En dan is die jonge garde nooit ver uit de buurt.

Familiesport

Bij de familie Rommelaere is duivensport echt een familiesport. Iedereen is er op zijn manier bij betrokken. Er is een taakverdeling, maar deze is soepel en iedereen is bereid om in te springen wanneer dat nodig is. In tegenstelling tot wat klassiek is, is het hier niet de vader - of de ouders in dit geval - die de duivensport introduceerden, maar wel de kinderen en meer bepaald de oudste zoon Joris (°1982). Toen hij misdienaar was, vond hij op de trappen van de kerk een duifje dat vermoedelijk te jong uit het nest gesukkeld was ergens in de kerktoren. Zijn kinderhart werd week en hij nam het hulpeloze diertje mee naar huis. Niet wetend wat ze in huis haalden, stemden vader Johan en moeder Sonja ermee in dat hij het duifje kon houden en verzorgen. Je kunt tenslotte je kinderen beter opvoeden met een gepaste liefde voor het leven en voor de natuur. Het kerkduifje verdween en er kwamen enkele pauwstaarten op het eerste duivenhokje. Toen Joris 12 jaar was, kwam hij in contact met de nog jonge Herentse vedette Maarten Maes. Maarten woonde tegenover de grootouders van Joris en zo kwamen de eerste "echte" postduiven naar de Oud-Strijdersstraat. Omdat de ambities niet groot waren en eigenlijk omdat niemand ten huize Rommelaere wat van duivensport afwist, leek een tuinhuisje de meest comfortabele oplossing om duiven te houden en te laten rondvliegen... Iedereen raadt de rest van het verhaal. Al snel werd een kleine volière bij gebouwd en in no time was er behoefte aan een echt duivenhok. De jonge Joris werd hierbij uiteraard met raad en daad én duiven bijgestaan door jeugdkampioen Maarten Maes.

Goede leerling

Dat Joris een goede leerling was bleek al in 1994 toen hij voor de eerste keer een eerste prijs speelde uit Momignies en daarna in 1996 toen hij 3de kampioen werd in Herent met de jonge duiven. En dan ben je natuurlijk helemaal gewonnen voor de duivensport.
Het spel zat op de wagen en ook pa en ma begonnen interesse te tonen voor die nieuwe uitdagende en blijkbaar toch wel boeiende hobby. Aanvankelijk was die interesse vooral van praktische aard: als Joris naar school moest werd al eens bijgesprongen om wat te poetsen, de duiven uit te laten en ze te voorzien van eten en drinken.
Ook de broers Jeroen (°1984) en Jan (°1988) waren geboeid door die duivensport ten huize Rommelaere. Jan - de enige van de drie die nog "thuis" woont - geraakte zelf hevig gebeten door de microbe terwijl Jeroen vanuit zijn belangstelling voor computers heel snel geboeid werd door het hele logistieke gebeuren rond het inkorven, registreren, constateren, aanmelden, uitslagen maken, financieel beheer enz.
Joris was 16 en Jeroen amper 14 jaar toen ze beide in 1998 al het diploma haalden om klokken te regelen. Sans Peur was meteen twee enthousiaste jonge en bekwame medewerkers rijker.

Jeugdclub Sans Peur

Een gelukkig toeval wilde dat er in die periode een hele generatie piepjonge melkers rondliep in Herent, hetzij kinderen van melkers, hetzij echte jonge starters zoals de Rommelaeres. Natuurlijk vonden ze elkaar snel en het werd een hechte vriendenkring. Ze gingen zelfs met warme instemming van het toenmalig bestuur een eigen kampioenschap spelen in wat ze de "Jeugdclub" noemden. Promotie voor de duivensport op zijn best.
De jongeren van toen zijn nu twintigers en dertigers geworden, maar de vriendenkring is gebleven.
Ook zijn veel van die jongeren zich toen gaan inzetten voor de duivenmaatschappij: helpen bij het inkorven, bij het afslaan van de klokken, bij de administratie. Enkelen waaronder Jeroen Rans, Jeroen en Joris Rommelaere zijn ook werkend lid geworden van het bestuur van Sans Peur.

Motivatie

Wat motiveert nu eigenlijk die jonge mannen (m/v) om zich vrijwel belangeloos in te zetten voor een duivenmaatschappij die in sommige gevallen wel eens meer weg heeft van een bejaardenclub?
"Een beetje eigenbelang zeker?" vraagt Joris zichzelf af... "We hebben er toch zelf alle belang bij dat het in de duivenbond allemaal gesmeerd loopt. Tenslotte moet iemand toch al die taken opnemen en medewerkers vinden wordt steeds moeilijker. De oude generatie valt weg door overlijden of ziekte en er komen weinig nieuwe medewerkers in de plaats. Zo verloren we recent nog André Beutels en Paul Hermans. Echte verliezen voor de vereniging, want André deed de klokken en Polleke de korven en ze waren omzeggens altijd present. Nu  moeten we  hetzelfde werk doen met twee fulltime medewerkers minder als het ware..."
En Jeroen vult aan: "Ho, op een bepaald moment waren er heel wat strubbelingen in Sans Peur.
Voorzitters en ondervoorzitters kwamen en gingen - niet altijd zonder problemen of interne schade - en Sans Peur dreigde op een moment een stuurloos schip te worden. Op dat moment hebben wij er met de jongeren mee onze schouders onder gezet. Dan is Stef Swinnen voorzitter geworden en sedertdien staat Sans Peur weer stevig op de rails - mét een gemiddeld vrij jonge bestuursploeg.

Secretaris

Jeroen Rommelaere is secretaris van Sans Peur en dat betekent heel wat, wellicht veel meer dan hetgeen die taak in een andere duivenmaatschappij omhelst. Jeroen is immers informaticus van opleiding en om zijn boterham te verdienen is hij hoofd informatica bij Beneo-Remy in Wijgmaal. Het kon dan ook niet anders of Jeroen zou de hele duivenbedoening in Sans Peur eens grondig moderniseren en informatiseren.
Ik weet niet zeker hoe het er tegenwoordig bij andere maatschappijen aan toegaat, maar uit eigen ervaring weet ik dat in Sans Peur alles op wieltjes loopt: een goed geactualiseerde website, volledig geautomatiseerde ledenadministratie, ringenadministratie, lopende 'bank'rekeningen per liefhebber, inkorfbeheer, uitslagen online, aanmelden online en noem het maar.

OMAR

Sans Peur was en is ongetwijfeld één van de pioniers in het online aanmelden van duiven bij de wedvluchten. Geen gedoe met overbelaste telefoonlijnen als de duiven van de grote halve fond en fond aan het vallen zijn... Een internetverbinding volstaat en via een wachtwoordbeveiligde applicatie kun je je duiven zonder tijdverlies of ergernis aanmelden. Op de server worden die aanmeldingen meteen verwerkt zodat je ogenblikkelijk een voorlopige klassering krijgt van de aangemelde duiven. Gewoon schitterend. Heb je zelf geen internet of ben je een internetanalfabeet, dan kun je nog gewoon de duiven inbellen en deze worden meteen voor jou in het systeem ingevoerd.
Het systeem werkt zo goed (meer dan 60% van de aanmeldingen in Sans Peur gebeuren via internet) en tot zo grote tevredenheid bij de liefhebbers dat ondertussen heel wat naburige maatschappijen zich aansloten bij het informatiseringssysteem van Sans Peur. Het aanmeldingssysteem kwam in een ander kleedje en luistert nu naar de naam OMAR: Online Management for Administration and Registration.
Maatschappijen die meer willen weten over het systeem kunnen online een presentatie bekijken op http://www.onlineaanmelden.be/OMAR_presentatie.pdf . Je vindt er ook de nodige contactgegevens.

Late jongen

De familie Rommelaere heeft een heel eigen - of is het eigenzinnige - visie op het kweken van toekomstig materiaal. Waar sommige liefhebbers niet vroeg genoeg kunnen kweken en een hekel hebben aan late jongen, zijn ze bij Rommelaere geëvolueerd naar een systeem van overwegend late jongen. En dat komt zo...
De Rommelaeres hebben op het thuisadres een bloeiende en mooie bloemenzaak: Bloemen Karine.
Het vraagt maar een kleine denkoefening om te begrijpen dat de voorjaarsmaanden het hoogseizoen vormen voor een bloemen- en plantenwinkel. Er is de verkoop van eenjarigen, er zijn de communiefeesten, moederdag, Pasen en noem het maar. En dan is er begrijpelijkerwijze weinig tijd om bezig te zijn met een grote ploeg jonge duiven.
Wegens tijdgebrek wordt de kweek van toekomstige vliegers dan ook grotendeels uitgesteld tot na het vliegseizoen. Dan wordt er volop gekweekt uit de kwekers en beste vliegers, al of niet gekoppeld aan de bewezen kweekduiven. Deze late jongen (een veertigtal) worden dan als jaarlingen eigenlijk een beetje behandeld als jonge duiven: ze mogen vrij paren en worden heel vroeg, maar ook heel geleidelijk en heel erg terdege opgeleerd en opgeleid. En net als bij jonge duiven gaat van die nestpenners ook wel een deel verloren, maar de duifjes die het op die manier redden zijn het toekomstmateriaal voor de vlieghokken: duivers of nestduivinnen.
We zegden het al: een eigen concept, maar het systeem heeft zijn deugdelijkheid al bewezen.

Amateurs

Het is eigenlijk vreemd dat het woord "amateur" ook in de duivensport een erg negatief woord is geworden. Blijkbaar mag je niet meer gewoon "liefhebber" zijn. Je moet professioneel zijn: doorgedreven medische begeleiding, hokken die je niet meer in één keer op de foto krijgt, alarminstallaties om u tegen te zeggen, vernevelaars, mechanische ventilatie, stralingswarmte en wat weet ik nog als klimaatregeling op de hokken, duiven met pedigrees in gouden letters en betaald met onnoemelijk veel (bedreigde) euro's, van elke duif een foto en dozen vol dure en glimmende brochures en folders... Als je het niet doet, hoor je er niet meer bij, wordt wel gezegd.
Bij Rommelaere niks van dat alles: duivensport voor de hobby, voor de fun, voor het plezier. En eigenlijk is dat toch het enige wat telt: dat je er plezier aan beleeft. Als de liefhebberij verzuipt onder de stress, onder de kommer en de kwel, dan ben je niet goed bezig...

De duiven

Daar in Herent hebben de meeste duiven eenvoudige pedigrees... Wat niet betekent dat er geen "ras" zit. Maar zij halen hun ras meestal kortbij in de buurt, van de melkers waartegen ze elke week moeten spelen, wiens duiven ze mee inkorven, wiens prestaties ze van heel nabij kunnen volgen. Zo huizen daar duiven van o.a. Alex Rans, all time vedette Remi Speltdoorn, Rudi Swiggers, Jozef Vanhove (die ondertussen tien jaar geleden stopte), wijlen Jos Creten, Lieven Buelens, Leo Vanhorenbeeck, Ludovic Van Roey, Hok Smets, voorzitter Stef Swinnen en andere "liefhebbers" die in Sans Peur meestal het schoon weer maken of maakten.
Dat je inderdaad geen bank moet overvallen om aan goede duiven te komen, bewijzen de duifjes in Herent bij de familie Rommelaere.
Enkele leuke prestaties van de laatste jaren (steeds met weinig duiven mee):
* Duivin 2186146-04 (Ludovic Van Roey x Jef Van Hove) wint 5 prijzen op de overnacht om haar carrière te eindigen met een 7e nat. Barcelona 13.620  d.
* Duivin 2183984-03 (Van Roey x Van Hove) vliegt 2 keer top honderd nationaal van Saint-Vincent en Barcelona
* Haar zus 2036306-07 wint 17 internat. Saint Vincent 8583 d.
* Duivin 2081128-05 (Van Hove x Pieter Vandenbroeck) wint 1 internat. Duivinnen uit Bordeaux in 2006, 15 nat. 1676 d.
* Duivin 2017859-08 (Alex Rans x Eddy Fabre) wint 22 internat. Soustons 9442 d.
* Duivin 2021576-08 (Smits-Mellaerts x dochter Emek van Alex Rans) vliegt 5 op 5 op de fond met daarbij 3 keer Barcelona (o.a. 277 en 294 nat.!)
* Haar halfzus, duivin 2026080-10 (Rudi Swiggers x dochter Emek van Alex Rans) wint 205 nat. Orange van 4443 d. in 2012
* Een volle zus van die 080-10, nl. 2026100-10 wint op dezelfde Orange 136 nat.

2012
Het lopende seizoen was trouwens tot hiertoe meer dan bevredigend met o.a.
* 3 nat. Montauban van 6822 duiven (1/4)
* 136 en 205 nat. Orange van 4443 duiven (2/3)
* 64 en 71 nat. Bordeaux van 5480 duiven (2/3)
* 294 en 931 nat. Barcelona van 11590 duiven (2/4)
Jammer genoeg ging de duivin die op het podium stond van Montauban verloren uit Narbonne.... Deze Montaubanduivin kwam uit hun Marseille van 2000 met de moeder van de 2081128-05 die 1 internat. Duivinnen uit Bordeaux won. Jammer maar helaas... Ook dat is duivensport.

De duivinnen van Jan

De aandachtige lezer zal gemerkt hebben dat het ten huize Rommelaere vooral de duivinnen zijn die voor de kopprijzen zorgen. De fondduivinnen zijn al jaren het terrein van Jan Rommelaere. We zegden het al: ieder zijn specialiteit daar binnen het team.
Op het ogenblik van ons bezoek zijn de duivinnen volop aan de kweek om voor de opvolging te zorgen. En Jan bevestigt nog eens: vrijwel al die vliegduivinnen zijn hun carrière begonnen als nestpenners. Zoveel wegen leiden naar Rome.
"Maar jullie spelen toch ook met weduwnaars? " werpen we op...
"Spelen wel, maar prijs vliegen minder," antwoordt Joris een beetje verlegen. En Jan gaat verder: "Ja het is onbegrijpelijk, dezelfde afstamming, dezelfde verzorging, hetzelfde voer... en toch krijgen we ze nauwelijks op papier". "En vroeger ging het wel," vult Joris nu aan. Je moet weten dat de weduwnaars eigenlijk de specialiteit van Joris zijn - of moeten we zeggen 'waren'. Want de laatste tijd staat de duivensport bij Joris een beetje op een lager pitje.
"Mijn bijdrage bestaat er momenteel vooral in om te komen kijken als de duiven moeten vallen," lacht Joris. Voor de rest komt er inderdaad niet veel van in huis. Maar met een voltijdse dagtaak, een jong gezin met een peuter en een tweede kindje op komst is dat wel een beetje begrijpelijk. Ook dat is eigen aan familiesport dat er niet zo nauw gekeken wordt of iedereen wel altijd evenveel doet.
Maar er wordt gewerkt aan het probleem van de falende weduwnaars: na intern overleg is er beslist om vanaf volgend seizoen de duivers op een ander hok onder te brengen, naast de nestduivinnen. Op deze manier willen ze de factor "hok" positief beïnvloeden. De toekomst zal het uitwijzen.
De verbouwingen zijn al aan de gang en straks huizen er een bende late jongen op de huidige weduwnaarshokken. Duivensport is altijd maar zoeken en proberen te verbeteren.

Verzorging

De verzorging van de duiven is net als de gehele aanpak van de duivensport eenvoudig en zonder poespas. "In de beginperiode hebben we veel opgestoken van Maarten Maes," verduidelijkt Joris, "maar als we nu staan waar we staan is dat voor een groot deel te danken aan Alex (Rans). Hij is altijd bereid om ons te helpen met raad en daad ".
Van Alex leerden ze met duivinnen spelen en een systeem op poten zetten om alle duivinnen precies op tijd op hun punt te krijgen tegen de vlucht waarvoor ze er moeten staan. "Het lukt perfect, vertelt Jan, om al die duivinnen op een ander moment te koppelen zodat ze tegen 'hun' vlucht op kleine jongen zitten ." Het vraagt wat extra werk natuurlijk om ze in hun bakken op te sluiten en te verzorgen. Maar blijkbaar lukt dat wel.
Dat betekent niet dat ze ten huize Rommelaere slaaf zijn van de duiven. Daar heeft niemand van hen de tijd voor overigens. Iedereen werkt voltijds: Jan en Joris als financiële specialisten in de regio Brussel, Jeroen zoals gezegd als informaticus in Wijgmaal en Johan en Sonja hebben hun handen meer dan vol met de zaak. Alle duiven zitten op roosters, ook in de bakken, zodat het poetswerk niet elke dag hoeft en er toch niet te veel stof is op de hokken.
Het uitlaten van de duiven gebeurt meestal rond het middaguur, wanneer de winkel een uurtje gesloten is.
De Rommelaeres hebben geen geheimen: de duiven goed verzorgen en ze alles proberen te geven wat ze nodig hebben om op een zo natuurlijk mogelijke wijze te presteren. Tweemaal per jaar gaan ze naar veearts Dirk Moens, wiens raad ze opvolgen, en dat vinden ze een uitstekend uitgangspunt. Voor het ondersteunen van de gezondheid verstrekken ze zeer regelmatig appelazijn en Naturaline. In het rustige seizoen krijgen de duiven ook veel thee.
Voor de vlucht krijgen de duiven 1 à 2 dagen vitamines (Omniform) en na elke vlucht krijgen de duiven Belgasol voor de recuperatie. Verder wordt het voer aangevuld met ruim wat pindanoten en snoepzaad en daar moeten de duiven het mee doen...

Tot slot

Het was een hele verademing op bezoek te zijn bij de familie Rommelaere. Duivensport beleven met de hele familie en er nog echt plezier aan beleven... het kan blijkbaar.
Mateloze inzet voor de duivenmaatschappij Sans Peur en er alles voor doen om deze duivenbond jong, dynamisch en hedendaags te maken; de andere melkers niet beschouwen als concurrenten maar als vrienden, als familie bijna... mooi toch?
Echt waar: er is nog toekomst voor de duivensport!

Auteur: 

Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by WeebPal.