Liefhebber:
Onderwerp:
Kluisbergen – Nog één goede uitslag, nog een keer knallen, vroeg arriveren. Dat moest het jong blauw doffertje B23-4180041 nog één keer uit zijn vleugels slaan op de allerlaatste nationale vlucht van het uitputtende seizoen. De blauwe wonderboy van vader Eddy en zoon Maarten Leutenez stond immers formidabel gerangschikt in de categorie Asduif Grote Hafo KBDB.
Het werd een triomftocht, daar in Ruien, deelgemeente van Kluisbergen: De 041/23 torpedeerde alles en iedereen, nationale winst bij de jonge duiven, snelste van het ganse pak EN hij behaalt de tweede plaats bij de asduiven grote hafo jonge duiven!
Er zijn liefhebbers, duivensporters, die week na week hoopvol en vol verwachting hun duiven inzetten. Sommige melkers hebben de gave om crackduiven te bezitten, andere hebben misschien één echte hoogvlieger.
De rots in de branding
Onder de pannen bij Leutenez hebben ze – dankzij een gouden neus voor het speuren naar ware topduiven – meerdere vaandeldragers zitten. Maar eentje springt er vandaag uit: de nationale winnaar Châteauroux! Zilver in het felbegeerde klassement, met een gouden randje dankzij de winst van afgelopen weekend. Hij vloog eerder dit jaar 14de zonaal tegen 1.937 duiven op Bourges van 7 augustus. Een week later, opnieuw Bourges: 4de zonaal tegen 2.986 d. om vervolgens de palm te pakken op Châteauroux. Goed voor drie op drie met een scherp coëfficiënt van 0,8640. Zij moeten enkel de duif van Bormans-Thijs uit Boorsem voor laten gaan.
Zijn stamkaart is er eentje om in te kaderen en, als het mocht, boven het bed te hangen. Vader van de B23-4180041 is “White Eye Oscar” en is een volle broer van “Oscar”. Deze won op zijn beurt nationaal Argenton tegen 16.496 duiven en is een product uit de diamanten kweeklijn waar we onder andere “Rita” en “Het Bolleken” (dé stammoeder!) in vinden.
Moeder is “Eagle Jose”. Zij is de laatste dochter van “Jose” en tevens halfzuster van “Het Bolleken”.
Uit de stamkaarten kunnen we alleen maar afleiden dat, ook op dit tophok, het succes zit in de kweekmethode. In nagenoeg alle ‘eigen’ duiven zit de oorsprong: “Het Bolleken”.
De familie Leutenez is gepokt en gemazeld door de duiven. Kan ook niet anders. Het indrukwekkende palmares van vader en zoon kan alleen maar respect krijgen. Zo werden er tot nu toe maar liefst acht nationale overwinningen behaald: zes tussen 1988 en 1994 in de periode in Semmerzake : Bourges tegen 39.238 d, La Souterraine tegen 21.275 d., nogmaals La Souterraine tegen 14.967, Brive tegen 12.573, Brive nogmaals tegen 1.458 vliegers, Royan tegen 1.097 strijders. En de laatste was Argenton 2018 tegen 16.946 d. en nu Châteauroux! Het aantal overige nationale podiumplaatsen, afgekruid met top 100-noteringen, zou ons nog uren werk kosten. Leuk detail: alle nationale zeges werden geboekt door jonge duiven.
DNA
We komen graag terug op de vaandeldragers van weleer, waar iedere duivensporter uren, dagen, ja zelfs jaren van kan genieten én nagenieten. Zo komen we te weten dat er enkele primussen van Asduiven groot werden bij Eddy, Linda en Maarten. Sinds 2019 huizen de vliegers bij zoon Maarten in Ruien om vanaf 2022 terug in tandem te spelen met zijn vader. Voorheen werd het mooie weer gemaakt bij Eddy en moeder Linda. Dit was op de heilige gronden van Gavere, Semmerzake en Kruisem. Op dat laatste adres huizen nu dus de kweekduiven die in goede handen zijn van Linda en Eddy.
De absolute kweekmoeder – de Vrouw van het Fort Leutenez – is “Het Bolleken”, B09-4108109. Zij zelf vloog fantastisch, met o.a. een interprovinciale zege, maar meer nog onbolsterde zij zich dus tot de gouden draad in het kweekbestand. Talloze winaars en winnaressen stammen van haar af. Iedere topduif bij Leutenez heeft haar DNA. Als we verder de geschiedeniskweekboeken onderzoeken werd de oorspronkelijke stam – “Bolleken”, “Asduif Milan”, “Oscar” (nationaal winnaar Argenton), en vele andere supers- aangevuld met duiven die goed pakken met hun basisstam. Onder andere Alain en Dirk Van Den Driessche, Erik Limbourg, Marc Adam, de gebroeders Jo en Raf Herbots, Emiel Denys...
Niet alles in 1 mandje
Het is dus nog maar enkele jaren dat er ‘opnieuw’ gespeeld wordt en dit op het huidige adres. De vlieginstallatie sluit naadloos aan bij de woonst van Maarten en zijn gezin.
Vader en zoon adoreren het spel met de jonge duiven. De reden is poepsimpel: de juniors hebben steeds het mooie weer gemaakt (remember de acht nationale overwinningen). Sterke prestaties, een trein die dendert doorheen de vluchten en ze moeiteloos afhaspelen. Dat geeft plezier. En plezier motiveert om het nog beter te proberen. Niet dat de jaarlingen of oude duiven als een boze stiefmoeder worden behandeld, integendeel. De ambities reiken hier naar het fondspel. Met het accent op de dagfond (geen overnachting).
Qua jonge duiven is het duidelijk: goed en veel kweken, de grote groep spelen en streng selecteren. Dit wil niet zeggen dat er automatisch en masse met jaarlingen en oude ten strijde wordt getrokken. De doorgeselecteerde jonge duiven dienen de volgende jaren het programma af te werken, waar het accent meer en meer op de dagfond komt te liggen.
Er worden zo’n 130 jongen geringd die, ongeacht de condities, nagenoeg alle vluchten onverwijld moeten vliegen. Als jaarling en oude worden ze dan op pad gestuurd naar de fondvluchten. Om alles werkbaar te houden en de combinatie met het jonge gezin – Maarten is trotste vader van drie kinderen (Milan, Mona en Lena) – is deze ploeg eerder gering: 20 doffers dienen zich te onderscheiden op de verdere vluchten, waarvan we weten dat het fondspel nu eenmaal pluimen kost. Mini-kolonie met maximaal plezier.
Meerdere vrouwen te onderhouden?
De vliegdoffers worden klassiek gespeeld en worden samen met de kwekers gekoppeld in het najaar. Zij mogen een jong groottrekken en mogen bij thuiskomst sowieso hun vaste duivin verwachten. “Het spel van de duivinnen staat voorlopig on hold, maar misschien ooit, als mijn kinderen wat ouder zijn.”
Volgens de 38-jarige Maarten is het onontbeerlijk dat de duiven, van vastzittende tot vliegeniers, zuiver de winter beginnen en nog meer zuiver het seizoen aanvatten. Op die twee momenten wordt dierenarts Vincent Schroeder bezocht. Doorheen het vliegjaar krijgen de duiven driewekelijks een trichopil en een keer per maand een coccidiosetablet. De tussentijdse nazichten zijn dan in handen van duivenarts Van der Cruyssen.
De jonge duiven blijven samenzitten en dit tot en met de week voor de eerste nationale Bourges. Van dan af worden ze gemotiveerd via de schuifdeur. “De winnaar zijn duivinnetje was een dikke week voordien niet thuisgekomen, en hij had al een nieuwe liefde ontdekt. Tot plots zijn eerste liefde terugkwam.” “Meerdere vrouwen gecombineerd met een extra plank voor zijn woonbak heeft waarschijnlijk tot dit exploot bijgedragen”, vermoeden vader en zoon.
Er wordt klassiek opgevoederd (AIDI en Vanrobaeys) en ze vinden extra power in de supplementen van Röhnfried. “Laat ons eerlijk zijn, als de duiven alle weken moeten vliegen, dan is water en graan onvoldoende.” Ook wordt een strikt vaccinatieschema nageleefd: paramyxo en rota. “Van adeno hebben we gelukkig amper last.”
Late roeping
De wieg van Leutenez senior stond vast en zeker op een of andere duiventil. Vader Eddy won in feite alles wat er te winnen was. Hij was niet enkel de schrik van het lokale spel en omgeving, maar tevens op het nationale canvas ontbolsterden Eddy’s duiven. Als je voor hem pakte, was het minstens podium. De Leutenez-duiven waren de te kloppen waardemeters van het duivenspel destijds. Een ware domper op de duivenvreugde was er twintig jaar geleden. Door longproblemen moest Eddy noodgewongen stoppen met de duiven. Het einde van een straffe kolonie... of niet?
Na zijn studies kwam zoon Maarten terug, nog steeds besmet met het heilige duivenvuur. Eens gebeten, altijd gebeten. We schrijven dan 2007 als de doorstart wordt gemaakt in Kruishoutem. Maarten als kopman die zorgde voor de finetuning, en vader Eddy als raadsman, ploegleider zeg maar. Dankzij het vakmanschap en de gave om de ‘juiste’ duiven te vinden, ging men op ronde om hun ‘oude lijnen’ terug te vinden én zelfs meer. Zo troffen ze bij José Denoyette (Ooike) “Het Bolleken” en haar moeder “Rita”. De rest is geschiedenis, waar nog steeds succesvol wordt aan verder geschreven. Kennis en kunde en zeker ook de duiven ‘goed kunnen aanvoelen’.
Schrijf maar op dat Klasse x Kwaliteit – los van ronkende namen – hier bij de familie Leutenez primeert en succesvol is.
Auteur:
