BUCK & MARTIJN DE KRUIJF - Superstar van het Jaar Snelheid en 1e Opvolger Gouden Duif 2017

Woerden kent een nogal bijzondere ontstaansgeschiedenis. Historisch gezien een prachtig verhaal en het spreekt met de huidige oude binnenstad als decor zeker tot de verbeelding. De Romeinen kozen deze plek aan het begin van onze jaartelling als legerplaats, waarschijnlijk vooral ter bescherming van een militaire transportroute. Later, gaandeweg de Middeleeuwen, wordt Woerden meer en meer versterkt met wallen en grachten ter bescherming tegen de expansiedrift van de Graaf van Holland en dat patroon is nu nog goed terug te vinden in de huidige stad. Wat altijd ondersneeuwt in deze geschiedkundige verhalen is wie de mensen waren die in eerste instantie leefden aan de oevers van de Oude Rijn en door de Romeinen aan de kant zijn geschoven.

Volgens Martijn moet je het hele verhaal compleet anders zien dan altijd wordt aangenomen en hebben de oorspronkelijke bewoners van Woerden de Romeinen meteen bij aankomst in de pan gehakt en ze met boten en al laten zinken. En die boten graven we dan nu met veel tamtam weer op. Lijkt een geintje, maar wie weet hoe het echt zit mag het zeggen. Vaak moet je meer van de achtergrond kennen om ergens een goed oordeel over te kunnen vormen. Als voorbeeld het volgende: Bonifatius, ooit als missionaris in Woerden actief, was in tegenstelling tot het beeld dat er van hem bestaat geen echt lieverdje. Die had destijds een compleet leger bij zich om orde te scheppen in het Germaanse Friesland. In opdracht van de katholieke kerk om de heidenen aldaar te bekeren. Die waren al eeuwenlang erg eigenzinnig en zo dwars als het spreekwoordelijke pond spijkers. Ook de Romeinen waagden zich er al niet aan. En voor Bonifatius werd het een Canossa in de extreemste vorm. Van hem wordt al in de 8e eeuw beschreven dat hij tijdens zijn noordelijke missie ‘de afgodendienst vernietigt’ en ‘heidense tempels en beelden kapot maakt en omgooit’. Die acties schoten de Friezen in het verkeerde keelgat en in een heuse veldslag bij Dokkum (waar zich meer afspeelt de laatste tijd) lieten velen het leven, waaronder ook Bonifatius. Gesneuveld derhalve in plaats van vermoord. Het opgeworpen beeld van deze kerkhervormer, vanuit christelijke overtuiging beschreven als een heilige op een vreedzame missie, die zich alleen kon verweren met een bijbel, lijkt dus op het huidige nepnieuws. Maar dan al jarenlang breed verspreid via onze eigen geschiedenisboekjes op lagere en middelbare scholen. ’t Is maar dat u ook deze versie kent.

Vader en zoon: samen werken... samen duiven

Meer dan genoeg over geschiedenis en terug naar Woerden. Waar in de tegenwoordige tijd een bijzondere vader-zooncombinatie erg goed met duiven speelt. En dat is geen nepnieuws maar een vaststelling gebaseerd op harde en controleerbare feiten. Door de geweldige prestaties op nationaal en internationaal vlak kwamen ze de laatste jaren al veel in het nieuws. 2017 werd opnieuw een succesjaar waarbij ze onder andere de titel Superstar vitesse prolongeerden. Fantastisch natuurlijk en dat met middelen die voor velen haalbaar lijken. Vader Buck en zoon Martijn spelen niet alleen samen met duiven maar werken overdag ook samen in een eigen bestratingsbedrijf. Iedere dag vroeg uit de veren... hard werken... en dan maximaal ontspannen bij het bezig zijn met hun geliefde hobby. Ze halen er veel voldoening uit!
Martijn heeft het hart op de tong en Buck doet niet voor hem onder. Het werd dan ook een mooie middag; veel verhalen... maar wel gebaseerd op superprestaties met weinig duiven!

Niet royaal behuisd

Buck en zijn vrouw Yvon wonen in een rijtjeshuis in een typische jaren negentig wijk. Niet in een hoekhuis met een extra grote tuin maar midden in een huizenblok met een achtertuin(tje) van 11 bij 6 meter. Duivensport op de vierkante meter derhalve: 6 meter hok met daaraan in L-vorm een zijvleugel van 2 meter. Het hok van de oude duiven staat gericht op zuid-zuidoost met daarin twee hokjes met 12 smalle bakken voor in totaal 24 doffers. En een hokje van 1,20 bij 90 cm (zonder wegkruiphoekjes) voor 24 duivinnen. Of ongeveer 4 meter in totaal voor de oude duiven. De jongen zitten in de zijvleugel en dat hokje is zegge en schrijve een meter of vier. Voor het geheel staat een rennetje, dat binnenkort vernieuwd gaat worden. Alle vloeren zijn voorzien van houten roosters en het hele hok is gemaakt om de verzorging zo makkelijk mogelijk te maken. Als je hele dagen van huis bent voor je werk helpt dat enorm. Je kunt dan ’s ochtends met een minimum aan tijd alles rap verzorgen zodat ze er meteen goed bij zitten en dat ook de hele dag zo blijft. Er komen ’s ochtends geen duiven los en dat kan ook moeilijk als je al om half zes op pad gaat. 

Licht en warmte 

Het hok is zo ingericht dat er gemakkelijk verduisterd, verlicht en verwarmd kan worden. Martijn en Buck zijn er heilig van overtuigd dat deze factoren van doorslaande invloed zijn op de vorm. En het verschil maken tussen goede en knalprestaties. Ze zijn er zeker van dat superprestaties, geleverd door bekende hokken, daar uit verklaard kunnen worden.
Ze hebben een systeem ontwikkeld dat al erg goed functioneert, maar desondanks zoeken ze door. Richting nog beter. Dit jaar dachten ze dat ze het hadden gevonden met de juiste mix van extra licht en warmte. De eerste eendaagse fondvlucht verliep super. Maar het ‘Eureka’ bleek te vroeg uitgesproken en de volgende fondvluchten verliepen een stuk minder. Dat betekende opnieuw nadenken en opnieuw proberen om een nog betere afstemming te vinden. Ze vinden het wel een beperking dat ze niet meer mogelijkheden hebben om te variëren als gevolg van de beperkte accommodatie. Als je nu een fout maakt, speel je gelijk waardeloos omdat alle vliegers hetzelfde regime krijgen.
De oude duiven worden tot half mei verduisterd en zitten 12 uur in het donker. Daarna gaan ze langzaam licht bijgeven, ongeveer een half uur extra per week. Eind september zitten de duiven dan van 5 uur ’s ochtends tot ’s avonds 12 uur in het licht.
De jonge duiven worden 14 uur verduisterd en zitten tot 12 uur ‘s middags in het donker. Daarmee blijft er ’s avonds voldoende tijd over om ze na werktijd los te laten.

Verandering zorgt voor motivatie

Met oude en jaarlingen wordt totaal weduwschap gespeeld. Alleen van de beste 3 a 4 duiven blijft de partner thuis. Verder gaat alles mee. Of liever gezegd moet alles mee. Duiven die twee keer achtereen niet mee kunnen omdat ze niet voldoende in orde zijn worden verwijderd. Door de daardoor ontstane ruimte, die ook vrijkomt als er een doffer wegblijft, komen er mogelijkheden voor motivatie door bv. een bak open te zetten voor de inkorving. En door alles te spelen ontstaan vaak nieuwe liefdes na thuiskomst. Martijn en Buck benutten al deze mogelijkheden voluit om de duiven bij inkorving extra te motiveren.
Het lukt niet altijd maar wel heel vaak. Het levert ze veel kopprijzen op.
Het tam maken van de duiven levert ook veel winst op. Een duif die zich op zijn gemak voelt, een eigen plekje heeft en geen angst kent voor de melker, die duif kan als ze voldoende kwaliteit heeft en goed wordt begeleid, wondere dingen doen. “Ze zitten niet op onze schouders, het is geen circusact, maar we kunnen de oude wel overal vandaan pakken.”

Jongen

De jonge duiven worden zoals eerder al genoemd verduisterd. Alles wordt in één ploeg gehouden, getraind en verzorgd. Hoogstens twee weken worden ze gescheiden omdat dat veel te veel tijd kost om alles apart los te laten. En samen met de oude duiven los bevalt ze slecht.
Grootste probleem bij de jongen is dat ze verduiveld slecht binnen lopen. Ze blijven veel hangen op het dak van het huis, vooral op de dakkapel van de buren en willen slecht vallen op de spoetnik, ook door een boom die in de weg staat. Het is de mannen slecht naar de zin maar er valt al jaren niet veel aan te veranderen. Daarom wordt er een nieuwe volière voor de hokken gezet met een grote aanvliegklep op een plek die de duiven beter kunnen aanvliegen. Tenminste, dat is de gedachte.
In 2017 werden er een 100-tal jongen gehouden. Waaronder een aantal bijgehaalde. En volgens de mannen was dat geen succes. Veel te veel duiven en ze konden ze maar slecht in orde krijgen. Naar het einde van het programma toe kwam er een beetje gang in en de laatste vlucht was weer gewoon goed. Maar toen waren er al heel wat verspeeld. Dat moet anders. In 2018 zullen het 60 jongen zijn, dat past veel beter bij het hokje. Bovendien kunnen ze dan per individu veel meer aandacht geven. Belangrijk denken ze, die band met de duiven. Ook de vrouw des huizes was maar slecht te spreken over zoveel jongen dit jaar. Volgens haar kwam er geen einde aan de stroom jongen bij het loslaten en gaf het veel te veel pluimen, pennen en stof. Dat laatste kan je niet maken vindt ze. Niet in de buurt waar zij wonen. 

Duiven in de stad

Als je zo weinig ruimte voor je duiven hebt met links, rechts en achter buren, vraagt duivensport niet alleen een goede omgang met duiven maar ook met de buurt. En dat gaat prima. Zondags komen er geen duiven los, want dan zit met mooi weer iedereen buiten. Alle bloemen die ze krijgen met huldigingen etc. gaan naar de buren. En toen de buurvrouw hun crackduivin ‘Stephanie’ per ongeluk liet schrikken bij thuiskomst, beloofde Buck haar een etentje als ze toch naar de Olympiade zou gaan. ‘Stephanie’ ging en het etentje ging ook door. Prachtig. En als er bij mooi weer bij de buren wordt gebarbecued, dan worden de duiven ingeladen en weggebracht in plaats van ze rond het huis te laten trainen. Zo doe je dat dus.

Een echte

Als bezoeker probeer je altijd in te schatten met wie je te maken hebt. De eerste indruk is dat je tegenover een rustige Buck de Kruijf zit, steeds ontspannen op de praatstoel en bijna wat nonchalant. Wanneer we later op het hok belanden en hij de beste duiven in handen neemt en aangeeft, dan zie je zijn passie voor duiven en glimmen de oogjes van trots. Mooi!

En nog dit...

• De discussies tussen vader en zoon over de getekenden zijn best fel. De buren weten dan dat er weer duiven meegaan en vragen dan later wel eens wie er gelijk had. 
• Na de vluchten zit alles verplicht buiten in de volière. Het blijkt dat de meeste bijgehaalde duiven dat niet aankunnen.
• Door de kleine hokjes raken de pluimen sneller beschadigd. Dat vraagt steeds de nodige aandacht.
• Vader en zoon rijden voor de laatste selectie naar Gert-Jan Beute. Die moet de doorslag geven in de finale keuze van de laatste 10 a 20%. Sommigen nemen dat niet serieus maar voor Buck en Martijn ligt dat anders. ‘Hij pakt de beste eruit’ zeggen deze mannen.
• Bij de doffers wordt het tussenwandje deels weggebroken. Zodat ze komend seizoen een grote voerbak van 2 meter kunnen krijgen waardoor ze kunnen wedijveren om het lekkerste voer en de nijd wordt aangewakkerd.
• Er wordt half januari gekoppeld. Beide geslachten brengen na 16 dagen één jong groot.
• Na de vlucht krijgen de duiven een aantal dagen het eiwitarme Gerry Plus. De duiven gaan daar duidelijk beter van trainen.
• Elke dag worden er wat snoepzaad en enkele pinda’s verstrekt na de training.
• Ook hier zijn ze altijd op zoek naar betere: dit jaar kochten ze bij op verkopingen van Michel Beekman, Mees Doornekamp en Willem de Bruijn.