REIJNEN-BOLTON-DE HOOGH - 1e Nat. Chateauroux 19.529 jonge

Baarle-Hertog is een stukje België in Nederland, slechts een klein deel van de gemeente grenst aan andere Belgische gemeenten. Op duivensportgebied kent het bijna de grootste afstand van Antwerpen, en in duivenmiddens is het vooral bekend vanwege de Hobbyshop en Voeders Van Tilburg, waar het volk van heinde en verre komt voor duiveneten en -producten.

Het werd ook de uitvalsbasis van Erik Reijnen, Brian Bolton en Gert-Jan de Hoogh, die er - vooral onder impuls van Brian - de strijd wilden aanbinden op de Belgische “nationals”. Het verhaal van een drukbezette Nederlandse duivenmelker/restaurantuitbater en een bloedfanatieke Engelse duivensjapper...

Erik Reijnen is 56 en heeft al zo’n 50 jaar duiven. “Pa is in de jaren ‘60 met duiven begonnen en ik ben mee gaan doen, ik heb nog foto’s van mij als kleine jongen van een jaar of 6, 7 met een duif op mijn hoofd die voer uit mijn mond pikte. In 1981 ben ik begonnen met het Indonesisch restaurant Bunga Melati in Alphen (NL), dat betekent jasmijnbloem, een geliefkoosde bloem in Indonesië. En 21 jaar geleden begonnen we met ons 2e restaurant Melati Dua in Tilburg. Toen we in Alphen bij het restaurant gingen wonen in 1990 zijn de duiven meegegaan, en in 2004 maakte ik daar een herstart. Omdat we het altijd heel druk hebben met de zaak kwamen de duiven eigenlijk op het tweede plan.
De basis van mijn duiven komt van Wout Spierings, voornamelijk uit dezelfde lijnen als “Creator” van Mike Ganus. Ook met een zoon van “Generaal” (dagfondkampioen) van Johan van Belzen lukken we goed, en in de regio heb ik met regelmaat wat van de betere duiven aangeschaft. 
Vanaf 2008 werd de steven (deels) verlegd naar het kweken van duiven voor one loft races. Dat is minder werk op eigen vlieghok, en bovendien konden we dat in het najaar vaak combineren met een leuke uitstap of een vakantie. Zo leerde ik Brian kennen in 2009 op een one loft race in Engeland, en kort nadien kwam ik hem in China ook weer tegen, terwijl Johan Huybregts de vriendschap nog wat aanwakkerde. 
Van het een kwam het ander en toen Brian in 2015 stopte bij Ronny van Tilburg is hij in Alphen mijn compagnon geworden. Brians droom bleef echter België, dus hebben we in 2017 een stuk grond bij Claudia Manders in gebruik genomen, waar we nu in 2019 ons tweede volle jaar hebben gespeeld. Begin 2019 voegde ook Gert-Jan de Hoogh zich bij ons, en hij helpt Brian waar nodig, omdat gelijktijdig op twee plaatsen spelen niet evident is uiteraard, en ikzelf de tijd niet heb om te helpen, al probeer ik wel elke week de duiven van Alphen zelf in te korven. 
Ook probeer ik wekelijks de duiven op te wachten in Baarle-Hertog, ik zag de Chateauroux-winnares zelfs als eerste afkomen. Maar in Fondclub Turnhout ben ik echter niet geweest, al zal dat binnenkort wel veranderen want ik heb ze een Indonesisch buffet beloofd na onze overwinning!”

Brian en Michelle Bolton zijn Engelse topmelkers die in 2009 naar België kwamen om hun droom te vervullen, spelen tegen de toppers in de bakermat van de duivensport. 
Brian: “In Engeland won ik in ons samenspel of provincie zo ongeveer alles wat er te winnen was. Sporadisch speelde ik ook de “nationale vluchten” (vergelijk het met NPO-vluchten in Nederland, want Engeland is te groot voor een echte nationale vlucht) en van de 8 vluchten won ik er 5 in mijn zone. 
Ik was ook manager bij Premier Breeding Stud, maar “living the dream” verhuurden Michelle en ik ons huis in Engeland en trokken we in 2009 naar Merksplas om daar te gaan spelen op de hokken van Ed Sittner samen met Premier Stud. We speelden er 2 volle seizoenen, wonnen 3x 1e provinciaal en op Bourges 2011 speelden we liefst 7 oude en 7 jaarse in de top 100 nationaal. Daarna gingen we in combinatie spelen met Ronnie Van Tilburg en van 2012 tot 2015 wonnen we daar 3x 1e NPO (in Nederland) maar ook o.a. 3e, 7e en 9e nationaal in België. Sinds 2016 ben ik de compagnon van Erik Reijnen en spelen we in Alphen, maar de droom om een Belgische nationaal te winnen bleef dus spelen we sinds 2017 ook weer in België. 
Het hok is nog in opbouw maar we wonnen dit jaar al 1e Prov. Chateauroux 2176 oude. In Baarle-Hertog zetten we 2 rondes jongen neer, waarvan er zo’n 100 overbleven om mee te spelen. 
Bourges is altijd een vreemde vlucht dus daar waren we voorzichtig op, maar met de 1e ronde op Chateauroux maakten we een behoorlijk resultaat (173-219-422e Nat. 22.476 d. en 13/26). Op Argenton vonden we het te veel van het goede dus pasten we, en dus moest de hele ploeg (54 stuks van 1e en 2e ronde) naar Vierzon. Ze waren tiptop in orde en kwamen heel fris thuis, maar de uitslag draaide uit op een enorme teleurstelling met maar 9 prijzen.
Na thuiskomst liet ik de jongen samen tot maandagmiddag, toen sloot ik ze 2 uur buiten en daarna werden de geslachten opnieuw gescheiden. Op dinsdag, woensdag en donderdag ging ik de duiven lappen op zo’n 25 km. Bij het vertrek deden ze zelfs geen halve toer, ze waren direct in de goede richting weg. Gert-Jan riep ze binnen in Baarle-Hertog en Michelle in Alphen. Ik vind het belangrijk om te zien hoe de duiven vertrekken, hoe ze thuiskomen kun je achteraf ook op je klokje zien!
Ondanks de topconditie korfden we ze - met de nodige twijfel n.a.v. Vierzon - in voor Chateauroux. We hebben enkel lapkeven, maar ik zette 7 duiven in de eerste korf om af te geven. We spelen 1-45-68-69-88e nationaal met 3-1-6-5e getekende voorop! 

Gert-Jan en Michelle helpen met de dagelijkse verzorging, maar ik probeer de supervisie over beide hokken te houden. Zeker ‘s avonds wil ik zelf voeren. Ik heb bij Van Tilburg mijn eigen mengelingen, Brian 1, 2 en 3, dat zijn een light-mengeling, eentje met eiwitten en een vetrijke. Ik voer op gevoel, met in het achterhoofd het verloop van de vorige vlucht en de voorspellingen voor de volgende vlucht. Als bijproducten gebruik ik vooral probiotica uit Engeland, en 3x per week Multimix. Omdat Vierzon tegenviel, liet ik afgelopen dinsdag Stijn Rans nog langskomen, maar die kon enkel vaststellen dat alles in orde was. Een week of 3, 4 geleden hebben we ze een keer 3 dagen gekuurd voor de kopziekten, en de duiven krijgen gele druppels over het eten, verder niets. 
De jonge duiven trainen altijd maar 1x per dag, en als ze gezond en in conditie zijn dan trekken ze vlot 30 tot 40 minuten weg. Dat zie ik graag, ik hou er niet van als duiven rond het hok blijven vliegen, daar houden ze slechte gewoontes aan over. Lappen doen we maar een enkele keer in het begin, maar als de grote vluchten eraan komen durven we wel enkele keren per week rijden. Maar nooit verder dan 25 tot 35 km, om de snelheid erin te houden.
De jongen werden verduisterd van 1 april tot 30 juni van 18 tot 9u, en bijgelicht van 5 juli tot de laatste week van 5 tot 22.30 uur. Dit met speciale spectrum-daglicht-lampen die voor extra vitamine D zorgen. 
Begin augustus werden de 1e en 2e ronde samen gelaten, een week later werden de geslachten gescheiden en op de deur gespeeld. We hebben maar kleine schabjes, waar duiven moeilijk met 2 inkunnen. Ik geloof niet echt in het extra motiveren van jongen, maar veel meer in gezondheid en conditie naast kwaliteit!

De nationale winnares met nummer B19-6065829 is een blauwe duivin van de tweede ronde, die een pen gegooid heeft. Ze vloog 5x Quievrain, Pont St. Max, 2x Melun (met 5e van 908 d. op 18 augustus) en Vierzon. Ze had wel een doffer maar paarde met iedereen bij haar in de buurt. 
We zagen haar komen, ze zat heel hoog. We wisten de tijd van Bart Van Oeckel, en we wisten dat we nog een minuut hadden. Om op zo’n moment dan een duif te zien komen, geeft een fantastisch gevoel. Ze maakte een halve draai en stormde binnen, en omdat enkel Poppel (2-3 km) nog verder is, wisten we binnen een paar minuten dat de nationale zege waarschijnlijk binnen was. Ze kwam thuis zoals ze was ingekorfd, kogelrond van conditie. Ze werd nadien omgedoopt tot “Noe”, naar de kleindochter van Erik. Als kers op de taart wonnen we op zaterdag in Alphen ook nog 1e en 2e Prov. Morlincourt 12.649 d.!

In België zit het seizoen er nu op, in Nederland hebben we zaterdag nog Orleans op het programma. Daarna trek ik met Michelle een tijdje naar Engeland om op ons gemak te genieten van de nationale zege, onze droom die uitkwam! Nu heb ik mijn doel bereikt, het winnen van een nationaal in België... Nu wil ik er nog één winnen! Het plan is om hopelijk zeker nog een paar jaar in België te blijven spelen, maar ik word ouder (69) en sukkel al jaren met een duivenlong. Dus makkelijk is het niet, maar mijn passie is sterker, dus we gaan het zeker proberen!”