ALBERT DERWA - Klein in aantal, groot in daden

Herent – Openhartig, ongedwongen en ‘recht door zee’ zijn de drie kernwoorden die ik graag als eerste neerpen om ons bezoek aan Albert Derwa te omschrijven. Albert maakte in 2018 fenomenale uitslagen met als orgelpunt een nationale overwinning op Argenton en daarnaast nog twee olympiadeduiven. Maar Albert is niet aan zijn proefstuk toe. 

Al vele jaren bepaalt men in Herent de nationale top op de kleine en zware halve fond kalender. De spontaniteit van de babbel leende zich perfect om een aantal stellingen te polsen die op dit moment een eigen leven leiden in onze geliefkoosde hobby. Wie goed meeleest zal merken dat we heel vaak op dezelfde plaats landen: begeestering voor onze gevleugelde vrienden vanuit passie en respect!

Lossen of niet lossen in deze tijden

Met de middelen die nu voor handen zijn, is een verkeerde lossing niet meer van deze tijd. Een gevaarlijke stelling als je het mij vraagt. Want meestal komt de commentaar na het vallen van de duiven. Daarnaast zien we dat velen een verschillende mening hebben over welke omstandigheden het best zijn voor onze duiven. Het hele gedoe van sociale media helpt niet in deze discussie. Een aantal enkelingen vinden dat ze hun mening moeten delen met de wereld en sommigen onder hen vinden dat iedereen hun mening dan ook maar moet volgen. Vroeger had je deze discussies op café en bleven de woorden aan de toog plakken. Nu is deze vorm van commotie een stuk gevaarlijker omdat de impact vele malen groter is. Iedereen over de hele wereld kan het lezen en je krijgt onmiddellijk een aantal voorstanders naast tegenstanders. Naar mijn gevoel zijn het niet de voor- en de tegenstanders die het probleem zijn, maar wel de beleidsmensen die er zich nogal sterk door laten beïnvloeden. Maar als zelfs de minister hier niet immuun voor is, moeten we ons wel de vraag stellen of we hiermee onze sport niet teveel schade toebrengen. Een mooie vraag om af te vuren op Albert, een ervaren rot op duivenvlak.
“De eerste verantwoordelijkheid ligt altijd bij de liefhebber. Je kiest zelf wanneer je duiven in de mand steekt. Zelf ben ik eerder van het voorzichtige type. Bij slechte voorspellingen blijven mijn duiven meestal thuis. Neem nu het tweede weekend van ons prille duivenseizoen. Een onoordeelkundige lossing als je het mij vraagt, maar wel eentje die iedereen al van ver zag aankomen. En ja, je hoopt als liefhebber dat ze de duiven in goede omstandigheden loslaten. En ja, bij het moment van lossen dacht iedereen, als dat maar goed komt. En ja, achteraf gezien zou het twee uren later waarschijnlijk een veel betere vlucht geworden zijn. Maar bij de inkorving op zaterdag wist iedereen dat het een dubbeltje op zijn kant zou zijn. Daarnaast zou het niet lossen van de duiven hoogst waarschijnlijk ook voor veel commotie hebben gezorgd. Het is met andere woorden een gedeelde verantwoordelijkheid. Wat ik wel merkwaardig vind, is de stelling die ingenomen wordt dat bij warm weer de duiven niet kunnen vliegen. Ik heb zelden een topduif weten falen bij 30° en NO-wind. De temperatuur in de manden van de ingekorfde duiven, dat kan wel de duiven parten spelen. Daarnaast moeten we uiteraard ook voorzichtig zijn met de jonge duiven. Maar vluchten voor oude duiven afgelasten voor te mooie weersomstandigheden, tja dat is de wereld op zijn kop.”

De top van de Belgische duivensport

De laatste tijd is er veel te doen over de professionelen versus de hobbyisten. Ook de mythe van de grote kolonies zorgt voor de nodige meningen. Daarnaast verkijken velen zich op de zogenaamde ‘commerce’. Maar wie zijn dan de groten van de duivensport en bevestigen deze ons idee van denken. Onderweg naar Albert Derwa, in mijn ogen een groot kampioen, had ik een vrij grote kolonie voor ogen. Dus ja, ook ik laat mij graag verleiden door deze mythe. Maar bij het bezoek aan de duivenhokken zag ik een relatief kleine, maar verzorgde accommodatie met oog voor zuurstof en het comfort van de duif. De vele volières waren opvallend, maar ook de gesloten omheining naast de noordgerichte hokken die de tocht voor de duiven beperken. Het weduwnaarshok telde slechts 18 jaarse duiven naast 6 oude duiven. In 2018 werd een topseizoen gedraaid met 6 oude en 8 jaarse duiven. Tja, we mogen hier spreken van een klein hokbestand. Het was dan ook interessant om de visie van Albert te kennen. 
“Duivensport bestaat in veel facetten. Eén van de schoonheden is dat iedereen kan winnen. Veel duiven, weinig duiven, veel tijd, weinig tijd... Er zijn heel veel beïnvloedende factoren te benoemen. De basis blijft de goede duif op de juiste afstand. Naar mijn mening is afstamming daarin bepalend. De uitzondering bevestigt de regel, maar het gros van de toppers zien we in een aantal familietakken. Voor mezelf zijn ‘Valeska’ en haar dochter ‘Paulien’ zeer bepalend geweest. In eerste instantie zorgde het kweekkoppel ‘Valentino’ met ‘Paulien’ voor een resem toppers zoals ‘Primo’, ‘De Zoon’, ‘Priscilla’ en ga zo nog maar even door. In het huidig hokbestand zijn het de kleinkinderen en de achterkleinkinderen die voor het mooie weer zorgen. Een goede familie laat zich kenmerken door verschillende generaties aan goede duiven. Wanneer deze op je hok zitten, dan wordt het al een stukje simpeler. De zoektocht naar deze duiven is een mengvorm van geluk, kennis en nog eens geluk. Het is niet de aankoopprijs die de waarde van een duif bepaalt, maar wel de kwaliteiten van de nazaten. Eenmaal je het geluk hebt om de juiste duiven aan boord te hebben, volgt het spel zelf. Niet iedereen kan dezelfde hoeveelheid tijd vrij maken. Het is belangrijk om op zo’n moment af te bakenen. Voor mezelf wil ik het kleinschalig houden, maar wel meedoen met de besten. Ik speel enkel met de duivinnen op dit moment, omdat dit mij weinig tijd kost. Wanneer ik ook nog de doffers zou spelen zou ik van ’s morgens tot ’s avonds bezig zijn en graag heb ik ook nog wat tijd om andere dingen te doen in het leven. Dit is voor mij ook een tip naar de werkende liefhebber: zorg dat je overzicht bewaart over je duiven. Minder duiven, betekent niet onmiddellijk minder winstkansen. Het is de kwaliteit van de duiven die de winstkansen bepalen.”

Start in de hedendaagse duivensport

Een aantal van onze collega’s schrijven nogal graag over de teloorgang van onze duivensport en het gebrek aan nieuwe leden. In één adem wordt daar vaak aan toegevoegd dat het nu onmogelijk is om als starter nog mee te doen in de duivensport. En ja, er zijn inderdaad minder leden. En ja, als starter moet je opboksen tegen goed spelende liefhebbers. Maar doemdenken helpt ons niet vooruit. Het is een feit dat het zwaartepunt van onze sport verschoven is van de snelheid naar de nationale vluchten. Daarnaast zijn er al altijd goed spelende liefhebbers geweest, ook vroeger. De huidige rassen zijn ontstaan uit deze oude stammen. Maar hoe pak je het best aan als starter volgens Albert. 
“Tien duivenliefhebbers geeft tien verschillende meningen over duivensport. Als starter moet je je vertrouwen kunnen geven aan één iemand die je echt wil helpen. Zelf ben ik ook zo gestart. In mijn beginjaren was ik maar een matige duivenliefhebber. Op een dag trok ik mijn stoute schoenen aan en trok richting Thomas-Paris om er duiven aan te schaffen. Die speelden elke week een resem topprijzen, dus dat moest mij helpen om ook te winnen. Maar ik kreeg er gene mee. Toen ik plots een tweede speelde in het lokaal ging de deur op een kier. Ik kreeg de kans er aan te schaffen, maar op voorwaarde dat hij mijn duiven mocht keuren. Na zijn keuring was het devies hard. Er mocht slechts 1 van mijn 35 duiven aan boord blijven. Ik moest wel akkoord gaan, anders kon ik geen duiven van hem krijgen. Toen heb ik de beste beslissing van mijn duivencarrière genomen door te luisteren. Ik werd met raad en daad bijgestaan en kreeg de ene gouden tip na de andere, naast natuurlijk ook de goede duiven. Ik heb als het ware alles geleerd op dat moment. Geduld is een tweede belangrijke factor. Je moet eerst leren wandelen alvorens je wil lopen. Sommigen willen te snel meedraaien aan de top van de uitslag, maar je moet het ook in de vingers krijgen. Willen luisteren en alles absorberen van informatie die nodig is om de duiven tot in de puntjes te kunnen verzorgen, dat is het devies.”

Medicatie in de duivensport

Wanneer je op internet kijkt of als je de computer beu bent en eens een pint gaat drinken op café, dan krijg je de indianenverhalen van de duivensport te horen. Medicatie is daarbij een veel gebruikt codewoord om tot hevige discussies te komen. Er zijn er een aantal die geloven dat het juiste pilletje voor de eerste prijs gaat zorgen. Hoe vaak hoor je niet dat één of andere medische aanpak voor een wonderuitslag heeft gezorgd? Wat de liefhebber in kwestie er vergeet bij te vertellen is hoeveel pogingen hij of zij nadien hebben ondernomen om hetzelfde te bereiken, maar dan zonder resultaat. Duivensport is een optelsom. Het staat vast dat een topverzorging nodig is om het verschil te maken. Maar die verzorging zit hem in zoveel meer. We laten Albert aan het woord.
“Het belangrijkste aspect in de duivensport is het gedrag van de duiven leren lezen. Maar het is verdomd moeilijk. Punt 1, je ziet ze niet elke minuut van de dag. Punt 2, ze spreken onze taal niet. Het is dus vaak een interpretatie van de liefhebber. Kleine signalen moeten een duivenmelker alert maken. Duiven die smekken voor het slapengaan, die geeuwen na een training of duiven die ’s morgens overal mestbolletjes hebben in hun nestbak. Het zijn allemaal signalen die een duivenmelker dient te interpreteren. Ik geloof er niet in dat een duif gebaat is met veel medicatie. Daarentegen is medische begeleiding in de hedendaagse duivensport belangrijk. Ik laat mijn duiven verschillende malen per seizoen onderzoeken, ook preventief. Blind kuren doe ik niet, ik luister naar het advies van de dierenarts. Het is wel zo dat ik voor het seizoen een paratyfuskuur geef naast ook een kuur tegen trichomonas. Maar naast de medische begeleiding dien je vooral zelf liefhebber te zijn. Het voederen is een belangrijke sleutel. Duivinnen hebben niet veel (zwaar) eten nodig. Ik voeder met de hand, maar verwacht wel gretigheid. Wanneer de eetlust naar mijn gevoel te gering is, dan gaat de knip erop. Mijn duivinnen krijgen heel veel gerst en worden maar 1 maal per dag gevoederd. Het opvoederen voor een vlucht gebeurt in drie voederbeurten, waarbij de inkorvingsdag de uitzondering is met 2 voederbeurten. Op de snelheid wordt bij het opvoederen overgeschakeld op de ‘Beyers Premium Vandenabeele’. Wanneer we over de halve fond spreken dan start de week met de Vandenabeele-mengeling en gaat naar het einde over in ‘Beyers Premium Brillant’ en ‘Beyers Sport Light Galaxy’. Kempzaad en zonnebloempitten voeder ik vaak tussendoor om ervoor te zorgen dat de duiven voldoende vetten hebben. Ik geef ook een overdaad aan grit. Met natuurlijke producten probeer ik de laatste procentjes in de topvorm te bereiken. ‘Blitzform’ krijgen ze voor het seizoen vijf dagen en tijdens het seizoen elke week 1 dag. Ook ‘RO 200’ en ‘Avipharm’ worden veel gebruikt bij thuiskomst. Daarnaast is het vooral bijsturen op het gevoel. Hoe taxeer ik nu verder de topvorm. Naast de gretigheid bij eten is het trainen ook een belangrijke barometer. Daarin kijk ik niet naar de duur van de training, maar vooral naar de kwaliteit. Vaak vliegen mijn duiven maar een kwartiertje of iets langer, zeker als ze in een wekelijks vluchtschema zitten. Maar wanneer ze goed wegtrekken en bij het terugkeren met de nodige pit beginnen te friemelen en te duikelen, dan zijn we tevreden.”

Het spel met de duivinnen

Wanneer we naar het spel van vroeger kijken dan speelde iedereen met de doffers. Vandaag de dag wordt er geen onderscheid meer gemaakt. Velen spelen beide disciplines, sommigen kiezen resoluut voor het vrouwelijke geslacht. Ook Albert kiest voor de dames bij de duivensport. Maar hij heeft hiervoor specifieke redenen. 
“Ik heb inderdaad voor duivinnen gekozen omdat het qua tijdsinvulling vrij beperkt is. De duivinnen zitten hier de hele dag in de ren buiten. ’s Avonds rusten ze in hun hok op kapellekes. Ik wil hierbij wel een aantal nuances aanbrengen. Ik heb het geluk om overdag vaak thuis te zijn. Wanneer ik in de tuin bezig ben, houd ik ze wel in de gaten. Wanneer er beginnen te lonken naar elkaar, dan gaan die in quarantaine totdat de grootste paarlust over is. Het is ook zo dat het willen paren niet zozeer nefast is, want hiertussen zitten vaak mijn beste duiven. Ik heb in het seizoen ook af en toe wel eens een ei, maar ook dat is geen probleem al proberen we dit uiteraard te vermijden. ’s Nachts vliegen er regelmatig enkele in quarantaine tot ’s anderdaags. De duiver blijft hier altijd thuis, zodat er altijd een partner klaar zit bij thuiskomst. De motivatie van de duivin naast uiteraard de kwaliteit en de gezondheid is doorslaggevend. Willen thuis zijn is een must om  top te presteren en net dat tikkeltje dieper dan de anderen te gaan. In het seizoen proberen we ze wekelijks in te manden. Als het slecht weer is, blijven ze wel thuis en krijgen ze hun partner te zien. Soms wordt dit voorafgegaan door een korte trainingsvlucht. Bij thuiskomst blijven ze tot ’s anderdaags bij hun partner. Dit is belangrijk om ze voldoende gemotiveerd te houden.”

De topper!

Albert Derwa is een zeer fijnbesnaarde duivenmelker. Hij oogt misschien wat nonchalant, maar hij weet verdomd goed waar hij mee bezig is. Daarnaast is vooral zijn oog voor detail zeer groot. Hij heeft alles gezien en weet er ook gepast op te reageren. Ik zou hem in ieder geval niet de vrije keuze durven geven op mijn duivenhok, want gegarandeerd is hij er met de beste vandoor. We kunnen hem ook typeren als een winnaar met het hart op de juiste plaats. Wat bedoelen we hiermee. Wel, als hij aan een wedstrijd deelneemt, is er maar één plaats die telt. Hij zal strijden om de overwinning te behalen. Nadien zal hij de winnaar van ganser harte feliciteren, maar niet met het idee om nog een tweede week op rij geklopt te worden. Dat typeert een winnaar en toont dat we hier te maken hebben met een grote topper in onze duivensport. Maar een topper wordt gemaakt door de goede duiven en die willen we dan ook met veel plezier voorstellen.

‘Mon Amie’ B16-2060047

‘Mon Amie’ is wat we noemen een vliegwonder. Om geklasseerd te worden voor de olympiade in categorie D All Round, heb je 11 topresultaten nodig op 2 jaar vliegen. Wat het zo moeilijk maakt, is dat je deze op verschillende afstanden dient te behalen. Er zijn dus topresultaten nodig op de snelheid, de kleine halve fond en de grote halve fond. We geven graag een korte bloemlezing van haar resultaten:
1e Melun (290 km) 628 d.
1e Soissons (190 km) 496 d.
4e Chevrainvilliers (333 km) 595 d.
17e Chevrainvilliers (333 km) 2104 d.
1e Chevrainvilliers (333 km) 867 d.
9e Vierzon (454 km) 2258 d.
16e Chateauroux (506 km) 3449 d.
1e Blois (444 km) 380 d.
8e Argenton (435 km) 3966 d.
2e Blois (444 km) 295 d.
21e Argenton (535 km) 5782 d.
Dit zorgde voor een coëfficiënt van 43,818. Bij de vorige drie edities zou dit telkens met glans voor de overwinning gezorgd hebben, nu was er helaas eentje beter en betekende het een mooie 2de plaats. Ook in andere categorieën scoorde zij trouwens heel sterk voor de olympiade. Het zal ook niet verbazen dat bovenstaande resultaten ook zorgden voor nog meer titels.
3e provinciale asduif grote halve fond 2017 Vlaams-Brabant
1e provinciale asduif jaarlingen allround 2017 Vlaams-Brabant
2e asduif jaarlingen zware halve fond 2017 Brabantse Unie
1e nationale asduif de hoop-de gouden veer Rummen 2017
1e asduif jaarse Vlaams landsgedeelte LCB 2017
1e asduif halve fond Vlaams landsgedeelte oude en jaarse LCB 2017
1e asduif as der azen LCB 2017
3e provinciale asduif grote halve fond 2018 Vlaams-Brabant
3e provinciale asduif allround 2018 Vlaams-Brabant
De afstamming van deze duif is dan ook een zeer mooie bloemlezing van enkel toppers. We gaan ons even richten op alle grootouders en zien daar een aaneenschakeling van toppers. ‘Armstrong’ van Verreckt-Ariën bijt de spits af, hij is naast een supervlieger ook grootvader van ‘Olympic Wacko’. ‘Camilla’ is de tweede in het rijtje en grootmoeder van ‘Olympic Wacko’. ‘Highlander’ als nummer 3 vloog zelf vijf eerste prijzen en is grootvader van olympiadeduif ‘Weerlicht’. ‘Loyaal’ komt dan weer uit het kruim van de kolonie van hok Engels uit Putte. De volgende geweldenaar luistert naar de naam ‘The 800’ en was bij de gebroeders Scheele naast een supervlieger ook een geweldig kweker. ‘De Kannibaal’-lijn van Dirk Van Dyck kan niet ontbreken en die vinden we terug in ‘Kleindochter Kannibaal’. De laatste twee zijn bloedverwanten en hebben een super reputatie, namelijk wonderduif ‘Harry’ gekoppeld op zijn volle zus ‘Alexia’. Kortom de pedigree van ‘Mon Amie’ is een aaneenschakeling van olympiadewinnaars, asduiven en eerste prijswinnaars. 

‘Zorina’ B16-2060093

‘Zorina’ is de volgende wondervliegster die in 2017 en 2018 voor fenomenale resultaten zorgde ten huize Albert Derwa. Zij vertegenwoordigde op de olympiade in Poznan in de categorie H oude duiven op de 3de plaats. Hiervoor diende zij 6 keer top te winnen op 6 verschillende vluchten boven de 300 kilometer in 1 jaar. 
34e Melun 2675 d.
2e Chevrainvilliers 1666 d.
11e Chevrainvilliers 867 d.
6e Chateauroux 1014 d.
5e Argenton 974 d.
1e Blois 324 d.
Ook voor de categorie allround en de categorie tussen 300 en 600 kilometer had zij een zeer sterk coëfficiënt. Haar afstamming gaat terug naar de basis van het ras Albert Derwa. Een inteeltkoppeling uit ‘De Zoon’ maal zijn moeder ‘Paulien’ tekent voor de grootvader. Daarnaast zien we ook een inteeltkoppeling van ‘Harry’ en zijn volle zus ‘Alexia’. De moeder van ‘Zorina’ is dan weer een zeer begenadigd vliegster geweest bij Albert.

‘Irina’ B16-2065111

‘Irina’ is de volgende in het rijtje van de wonderlijke vliegsters. Zij werd afgevlagd als 4de in de allround categorie voor de olympiade, maar kwam eerder al in het nieuws met een 1ste nationaal uit Argenton. Hier een bloemlezing van haar beste resultaten.
15e Momignies (104 km) 1444 d.
8e Nanteuil (241 km) 1497 d.
4e Soissons (190 km) 2008 d.
11e Chevrainvilliers (333 km) 629 d.
7e Soissons (190 km) 1156 d.
11e Soissons (190 km) 1421 d.
1e Blois (444 km) 2953 d.
24e Bourges (457 km) 2374 d.
15e Argenton (535 km) 3879 d.
2e Chateauroux (506 km) 1286 d.
1e Argenton (535 km) 3322 d.
Haar pedigree is al even illuster als haar resultaten. Haar vader is immers ‘Invictus’ die voor de 1ste nationaal zorgde bij Albert uit Issoudun. Hij is een aaneenschakeling van nazaten uit ‘Paulien’. De moeder van ‘Irina’ is afkomstig van het hok Bert Vanden Berghe en is een zuivere Gaby Vandenabeele met in de pedigree ‘De Bliksem’, ‘De Wittenbuik’, ‘Royal Blue’, ‘Mona’ en ga zo nog maar even door. Het beste van Albert Derwa gekoppeld op de absolute top van Gaby Vandenabeele.

‘Izaura’ B15-2093096

De laatste in het rijtje die we zeker willen vermelden is ‘Izaura’. Ook zij kon ijzersterke coëfficiënten neerleggen voor de olympiade en behaalde diverse topresultaten. 
11e Soissons (190 km) 949 d.
12e Melun (290 km) 755 d.
1e Lorris (373 km) 573 d.
16e Blois (444 km) 991 d.
37e Argenton (535 km) 3966 d.
1e Bourges (457 km) 498 d.
1e Soissons (190 km) 496 d.
4e Soissons (190 km) 1065 d.
4e Chevrainvilliers (333 km) 867 d.
2e Blois (444 km) 551 d.
22e Chateauroux (506 km) 1014 d.
Bij het bekijken van haar afstamming zien we als grootvader terug ‘Invictus’ verschijnen op dat moment gekoppeld tegen de 1e nationaal van Matthias Coel, maar in wezen ook een 100 % ‘Derwa’. Langs moeders zijde is daar terug ‘Harry’ te bespeuren, maar ook de crème de la crème van Pieter Veenstra met onder andere ‘Mister Blue’ en ‘Dolce Vita’. 

2019 met frisse moed

Ondertussen is het seizoen al gestart en is met de eerste vlucht bij Albert al meteen de eerste zegepalm binnen. Met daarnaast nog een rist topduiven weet men in Herent dat de kwaliteit en het vormpeil goed zitten. Het wordt nu reikhalzend uitkijken naar de eerste nationale beproevingen met deze relatief nieuwe ploeg. De toppers verhuisden naar het kweekhok, maar de nieuwe garde is uit dezelfde genen geboren. Het beste mag verhoopt worden en de honger naar nieuwe successen is nog lang niet gestild!