Liefhebber:
Onderwerp:
Balen – Opnieuw een prachtig weekend... ook voor de duivenliefhebbers met vlotte vluchten van kort tot ver. Op zondag steeg het kwik zelfs opnieuw een heel eindje richting de dertig graden, en het was aan de Spruiten 27 dan ook genieten van de zon en de zwemvijver, maar vooral van de smaak van de nationale Tulle-overwinning die Team Lemmens... of vader Jef en zoon Ulrich met steun van de dames... en Kim... binnenhaalden.
Meer zelfs, het werd een echte spektakel-uitslag, want in Balen wonnen ze 1-6-33 nationaal tegen 6974 jaarse en 2e nationaal tegen 7333 oude duiven. Als toemaatje hadden ze met 39 m/m los de snelste van alle 14.307 Tulle-vliegers, terwijl de 2e nat. bij de oude ook als 1e Prov. 638 oude wordt afgevlagd. Je zou voor minder een frisse duik in het water nemen!
Gust... en Jozefien!
Ulrich : “De duivenmicrobe ging hier van grootvader... op vader... op kleinzoon, al was die laatste misschien wel het dominantst. Ik ben 26 ondertussen en na mijn studie verkoop zo’n 5 jaar geleden, besloot ik om mij 2 jaar op de duivensport toe te leggen en werd “professional”. Wat is 2 jaar in een mensenleven? Ik kon redelijk rondkomen, en ondertussen zijn we al 5 jaar verder! De basis wordt gevormd door onze “Gust”-lijn (oude soort grootvader x Rondags x Yskout). Ondertussen is er flink geïnvesteerd in diverse topduiven, maar in de toekomst gaan we verder met 3 soorten, namelijk Van Dyck, Geerinckx en Van Oeckel. De twee “Barten” zijn trouwens mijn adviseurs, en er gebeurt hier niets zonder onderling overleg.
De “Gust” was onze eerste echte topper (o.a. 1e Prov. Bourges en 1e Zone Limoges) en ik noemde hem naar grootvader. Hij ontpopte zich tot uitmuntend vererver en werd vader van tal van toppers waaronder “Thor” (6x 1e). Nu is hij ook grootvader van “Jozefien” (genoemd naar vader “Jef”), onze nationale winnares van “Tulle”. “Jozefien” is een knappe duivin, middelmatig van grootte, die voor Tulle nog eens extra gemotiveerd werd. Ze heeft geen doffer, zit voor inkorving altijd alleen in haar bak tussen de andere duiven. Nu voor Tulle zette ik een andere duivin halfbak in haar bak, en ze was enorm jaloers. Tenslotte liet ik de 2 dametjes even vechten en pakte haar van het hok af. Ze moest er maar voor vliegen om de strijd om de bak te winnen! “Jozefien” is de driftigste dame van het spel, ondanks ze geen partner heeft. Ik denk dat ze dit jaar al 3x gelegd had. Ik heb altijd gezegd dat ze in staat moest zijn om eens te pieken, ze is heel motiveerbaar. Voor de inkorving kwamen er trouwens nog een aantal extra duivinnen op het hok om de motivatie wat aan te wakkeren.”
Jef : “Ze kwam iets te diep, van Limburg zeg maar, maar als ze van daar komen is dat wel altijd vroeg. De duiven kwamen er ook heel schoon uit”.
Verzorging
Ulrich en Jef geven onderdak aan 25 koppels kwekers (25 boxen)... zo’n 80 vliegduiven en een 125 jongen. Hun doel is om op zoveel mogelijk vluchten in de top 100 nationaal te vliegen. In de winter werd gekuurd voor Paratyphus, Paramyxo en Herpes. Ten huize Lemmens begon de voorbereiding op het seizoen 2013 na thuiskomst van de Olympiade in Nitra (eind januari). Sinds dat moment werden de oude duiven –gewoon vanuit de volières - weer losgelaten, en binnen de kortste keren vlogen ze al 2 tot 3 uur per keer. Van het goede teveel, maar wel een bewijs van een goede basisconditie volgens Ulrich, en er werd daarna slechts om de 1 a 2 dagen gelost. Zo’n 3 weken voor Bourges gingen de vliegers naar hun hok en bleven ze 2 dagen samen, vooraleer het “weduwschap” begon.
Ulrich is voorstander van zoveel mogelijk vliegen, zeker in het begin, en de training werd opgevoerd naar 2x per dag 2 uur. Als voorbereiding worden ook zoveel mogelijk vluchten gespeeld, en kregen de duiven ook wekelijks nog een midweekvlucht voorgeschoteld.
Vanaf Bourges gaan de duiven wekelijks mee op de nationaals, alleen voor Poitiers en voor Bourges II werd, gezien de weersomstandigheden gepast.
De 2e nationaal Tulle (gekweekt door Rainer Leisegang uit kruising Veenstra x Engels) vloog zelfs Bourges-Limoges-Cahors (2e prov. / 20e nat.)-Montauban-Souillac (maandag thuis) en Tulle.
Ulrich : “Na La Souterraine was er een rustperiode, alhoewel... de duiven vlogen hier wekelijks Momignies op woensdag (145 km) en Laon op zaterdag (211 km). We kregen er terug de snelheid goed in, en de bedoeling was de hele ploeg naar Bourges te zetten, maar we beslisten juist voor inkorving te passen ivm de weersomstandigheden. De duiven zaten samen vanaf woensdag, en vanaf het weekend raapten we hier massa’s eieren. Dat was ook mijn grootste schrik voor Tulle, maar het viel meer dan goed mee, ondanks we met inkorving nog enkele eieren uit de manden haalden.
Onregelmatigheid is troef op onze hokken, geen vaste trainingsuren, soms wel lappen, soms niet... Enkele jaren terug deden we dit om de vorm uit te stellen. Het werd een schitterend jaar en sindsdien doen we niet anders. Voor het seizoen worden geen vaste koppels gevormd, en voor inkorving trekken we telkens de tussendeur open en mogen alle doffers en duivinnen een half uur tot een uur samen komen.
Ook voeren is hier heel simpel. We maken onze eigen mengelingen bij Ronny Van Tilburg. Vanaf ze wekelijks meegaan krijgen ze hier enkel een vetrijke mengeling, ik noem die “Overload”. Ze krijgen 2x per dag een volle bak eten, en na een kwartier wordt dat weggenomen. Ik ga om de 14 dagen naar Raf Herbots, maar dat is eigenlijk alleen maar om altijd te horen dat alles in orde is, we doen het hier met een minimum aan medicatie. Bij thuiskomst van een vlucht krijgen de duiven hier Recup van Koehoorn en proteïnen van Bax.
In de rustperiode tussen La Souterraine en Tulle 3 kregen de vliegers 3 weken aan een stuk rode-bietensap, volgens mij een heel goed product!”
Auteur:
