KRIS CLEIRBAUT - 1e Nationaal Kampioen fond jaarse 2023

Putte – We zijn te gast bij Kris Cleirbaut (1972) en zijn trouwe luitenant Jens Goovaerts (1995) om te praten over hun wonderseizoen. De houtkachel brandt in hun duivenhuisje. Dit is de zoete inval voor duivenmelkers. 

Kris: “De Stonne (Gaston Van de Wouwer) is juist weg. Die mens is ook nog zot van duiven. Juist hetzelfde als wij. Als kleine snottebel van zeven jaar zat ik al op het duivenkot. Niet bij vader - die had geen duiven - maar bij mannen als Albert Iwens en Dolf Verschueren. Twee uitzonderlijke melkers, vooral op de vitesse, die vlakbij woonden. Ik wilde mijn eigen kotje en hield niet op met zagen tot vader instemde om een stukje van zijn moestuin af te geven en mijn eerste duivenhokje timmerde. Ik leerde de duivenstiel op de vitesse. De knepen moet je zelf leren. Met vallen en opstaan, maar vooral veel vallen. Mijn beste duiven kwamen van Eddy Lambrechts (broer van mijn moeder José Lambrechts) en van mijn andere nonkel Cyriel Lambrechts (getrouwd met Rita Lambrechts). Rita is ook een zus van moeder. Bij moeder waren ze met elf kinderen. Om het verhaal niet te ingewikkeld te maken zullen we maar stoppen, zegt Kris met een brede glimlach.
Ook goeie haalde de jonge bakker bij Mieleke Dillen uit Itegem en bij Gebr. Dierckx uit Rijmenam.

Kris: “Geen beroemde namen maar dat is niet erg. Ronkende pedigrees waren (en zijn) niet belangrijk voor mij. Ik wil eerst en vooral presteren. Nu we het hebben over de Gebr. Dierckx. Dat waren nogal figuren. Drie jonkmannen met tonnen duivenfeeling. Genre de Janssen-mannekes uit Arendonk. Samengevat kunnen we mijn duivencarrière opsplitsen in drie periodes. De eerste periode eindigde in 2008 toen ik mijn duiven verkocht met De Duif.”
De prins van de nationaals, schreef Jan Hermans. De stormram van de Belgische duivensport. Het moet fameus geweest zijn want Jan was zuinig met superlatieven. In elk geval zat Krisje niet om een stuntuitslag verlegen. Op Argenton bv. 2, 3, 20, 23, 29, 56, 58, 76, 83, 84, 87 Nat. tegen 25.583 jonge. Twee weken later 1, 2, 3 La Souterraine 950 jonge.

Boegbeeld van de toenmalige kolonie was “Lady Dolores”, een fantastische duivin geboren in 2005 (vader Gebr. Dierckx, moeder Jozef Goovaerts “De Kaasboer”).
Kris: “Na de verkoop in 2008 heb ik een paar jaar niks gedaan. Ik was mijn interesse een beetje kwijt.”
Jens: “Niet te bescheiden zijn Kris. Dat was zeker niet slecht. In 2009 o.a. 4e en 5e Nat. Bourges. In 2011 met “Miss Blue” (kruising Gaston Van de Wouwer x eigen soort) 1e Nat. Argenton 19.781 jaarse (snelste van 30.690 duiven) en in 2012 won “Malika” 1e interprov. tegen 5156 jonge (snelste 9716 duiven).”
Kris: “Rustig maar. Dat is allemaal voorbij. Ik ben een perfectionist. We kunnen niks op ons gemak doen. Ik ben zo grootgebracht. Bij mij moet alles gereed staan. Jens is op dat vlak mijn tegenpool. Drinkpotten omdraaien om uit te drogen. Anders voel ik mij niet goed. Zo is dat met alles. Ik ben een pietje juste. Tussen de inkorving van de duiven en hun thuiskomst krijg ik geen twee boterhammen binnen”.

Twee rechterhanden

Kris zit altijd vol plannen. Op het oude adres in Bonheiden kan hij rekenen op Erik Samson. De resultaten mogen gezien worden met als hoogtepunt 2e Nat. Tulle 2022 (4993 jaarse). Op 13 juli 2023 sloeg het noodlot toe. Het vlieghok in Bonheiden brandde volledig uit.
Kris: “Ik ben hier ziek van. Hier zijn geen woorden voor. Mensen proberen mij moed in te praten met de woorden ‘maar uw duiven in Putte doen het toch goed’. Het is goed bedoeld maar dit verwerken zal tijd nodig hebben. Ik heb in elk geval geen fut om op dezelfde plaats een nieuw hok te bouwen. Ook voor Erik is het erg. Hij heeft nog wel kwekers in Bonheiden (o.a. 14 kweekboxen) en komt na de ramp ook hier in Putte een handje helpen. In 2024 begint hij hier met een kotteke weduwnaars. Competitie in de eigen hof...”
Jens: “In ’23 vlogen we hier uitsluitend met duivinnen en jonge duiven. Het was jammer om goede jonge duivers nadien niet meer te spelen. Ik zit ook van jongsaf in de duiven samen met ons vake (Goovaerts Victor en Jens). Ik bekommerde mij vooral om de duivinnnen. We mochten niet klagen en konden ons weren. Tot 2020. Toen was de gezondheid van ons vake niet zo goed.”
Kris: “Hij zegt het misschien niet graag zelf. De Victor en de Jens speelden heel hard. Onder andere 1e Nat. Argenton (22.428 jaarse), 1e Prov. Orleans en 1e algemeen kampioen Fondclub Antwerpen.”
Jens: “Belangrijkste is het plezier. Ik herinner mij een jaar dat we veel jonge duiven verloren. Er bleven slechts zeven duivinnekes over. Ik koppelde die met oude duivers en ze presteerden enorm. Op een keer vlogen ze met zes top 200 nationaal. Het beste vloog 5e Nat. Argenton ’19, 6e Nat. Argenton ’19 en 5e Nat. Argenton ’20 (beste Argentonduif van Belgie Pipa-ranking). De meeste van deze duivinnen zitten nu bij Kris in de kweekboxen (14 kweekboxen in Putte). Maar nog veel belangrijker: met de gezondheid van ons vake gaat het nu veel beter.”

Nieuw elan

In 2018 had Kris op zijn nieuwe locatie in Putte een topjaar met de jonge duiven. Met “Achiel” (genoemd naar de overleden vader van Kris maar gekweekt door Gerry den Abt, origine Danny Van Dyck) won hij 1e Nat. Chateauroux tegen 12.846 jonge (snelste 14.645 duiven). “Achiel” vloog ook 31e Nat. Chateauroux 17.281 jonge en 72e Nat. Argenton 16.496 jonge. Goed voor 4e Nat. asduif fond jonge KBDB. Zijn zus vloog 18e Nat. Argenton, 19e Nat. Chateauroux en 1e Melun tegen 1529 jonge.
Kris: “Maak hier aub geen hosanna-verhaal van. Ik vind het veel belangrijker om enkele mensen te bedanken die mij (hele) goede duiven bezorgden. Om te beginnen Willy Daniels. De soort van Willy is dominant op ons hok. Willy komt regelmatig op visite. Je weet: Willy is een man van weinig woorden. Deze zomer zei hij op een bepaald moment. “Met wat ben jij allemaal bezig?” Ik beschouwde het als een groot compliment. Toen Willy twee jaar op rij 1e Nat. asduif speelde had ik snel door wat voor kwaliteit hij heeft. Jammer genoeg waren de asduiven te duur voor mij maar ik ben vol voor hun familie gegaan. Daar pluk ik nu de vruchten van. In combinatie natuurlijk met andere duiven van o.a. Stefaan Lambrechts, Carl Lambrechts, Juul Van Looveren, Rudy Van Reeth, Danny Van Dyck en niet vergeten “Olympic Jan” (Duitse Olympiadeduif met veel Heremansbloed.)”

2021 en 2022

Kris: “In 2021 bouwde ik een minikotteke om mijn dochters Alicia (nu 7 jaar) en Alina (nu 5 jaar) plezier te doen. Ze wilden een echt kot gelijk de papa. Hun kotje was echt mini. Vier muren, een dak (golfplaten) en 9 bakken. Maar de duiven kwamen heel goed (o.a. 1e en 2e prov. Vierzon). De conditie op het kotteke was adembenemend (waarschijnlijk door de warmte). Ik wist wat ik moest doen. In 2022 verrees op de plaats van het kleine kotteke een volwaardig duivenkot. Om precies te zijn het belangrijkste hok van allemaal: dat van de duivinnen. We zijn nu twee seizoenen verder en ik wil dat hok nooit meer missen.
In 2022 begonnen de duivinnen fantastisch op vitesse en halve fond (Pajot). Ook Bourges was nog goed maar een week later liep alles muurvast. Onze duivinnen vlogen Argenton. De omstandigheden waren bloedlink. We zaten in een hittegolf. Ik had beter moeten weten. Het duivenvervoer dat wij momenteel hebben in Antwerpen is totaal onverantwoord. Mijn voorgevoel kwam uit: Argenton werd een ware ramp. Ook hier was het huilen met de pet op.

Op één vlak steek ik mijn hand ook in eigen boezem. Omdat de duivinnen los op het kot zaten begonnen ze onderling te paren. Dat is fataal. In 2022 had ik de oude niet verduisterd. Hierdoor waren ze veel te vroeg in forme. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Toen de duivinnen in 2023 begin juni lesbische neigingen kregen belde ik Luc Daans onmiddellijk op om kleine duivinnenbakjes te plaatsen in het rusthok zodat ik alle duivinnen kon opsluiten. Vanaf toen werden ze nog beter.
Maar het grootste probleem dat wij momenteel hebben is het duivenvervoer. Het is de oorzaak van de massale verliezen van jonge duiven. De kleine liefhebber is het ergst getroffen. Als grote melkers een klop krijgen met 50 duiven kwijt kunnen ze dat nog rechttrekken. Hier komen ook melkers over de vloer die twintig jonge duiven kweken. Soms is in één week 75% weg. Mensen laten hun tranen de vrije loop. Ik word hier woest van. Duifkes worden in topconditie ingekorfd maar komen volledig gedehydrateerd terug. Ik ben duivenmelker genoeg om vooraf te zien of er iets is. Het probleem is het vervoer, de slechte verzorging onderweg. Ik zou mijn kop in het zand kunnen steken. De oude hebben het goed gedaan maar bij alle melkers in Antwerpen is het nu al jaren hetzelfde: het jonge duivenspel is (bijna) kapot. Veel duiven komen uitgedroogd thuis. Daar kun je maanden niks mee doen. Voor de nationaals liggen die duiven eruit. In het najaar probeer ik dergelijke duiven een tweede kans te geven op de Ronde van België. Het 433 is zo’n duif (1e Sermaises 3646 d. als jaarling) en ook het 477 (3e Nat. Z. Aurillac, 4e Nat. Z. Souillac). Het is vijf over twaalf voor ons duivenvervoer ! Onze grote hoop is nationaal voorzitter Pascal Bodengien. De gesprekken lopen om de situatie te bekijken en te verbeteren. Dat zijn positieve vooruitzichten.”

2023

Kris: “We hebben onze duivinnen twee keer gekoppeld. De eerste keer klikte het niet zo goed. Niets is toeval. Hier waren twee aanwijsbare redenen voor. De belangrijkste: de duivers waren onvoldoende bakvast. Ze waren nieuw op het kot. Tweede reden: sommige duiven hadden de Ronde van België gevlogen en waren amper door de rui. Dat werkt niet. De tweede koppeling (10 februari) ging alles vlot. Bijna alle koppels legden op 19 februari. Vanzelf gaat het allemaal niet. Gelukkig geeft iedereen ons hier duivenles (brede glimlach).”
Jens: “Even aanstippen. De belangrijkste duivin (“Olivia”) legde een dag later. Omdat het zo’n goede is legde ze in december een koppel eitjes in de boxen. Gelukkig maar. Beide kinderen (twee duivinnen) vlogen kopprijzen. De ene deed een gooi naar de eerste op Orleans in Brabant (door aanwezigheid van een roofvogel durfde ze niet vallen). Haar nestzus vloog een week later kop op Sermaises in Antwerpen.”

Kris: “De duivinnen brengen één jong groot. Als het jong twee weken is verdwijnen de duivers van het hok en zetten we de nesten op de bodem van het hok. Dan begint het overwennen. Dit gaat vlot. De duivinnen worden gevoederd na het trainen (twee keer per dag een uur, desnoods met de vlag). Voor de wedstrijden beginnen worden ze drie keer gelapt. In 2023 zijn we laat gestart. De eerste wedstrijd was woensdag 26/4 (8 eerste prijzen op Quievrain in Keerbergen) gevolgd door zondag 30/4 (8 eerste prijzen Noyon in Haacht). De donderdag nadien werden ze ingekorfd voor de halve fond in Brabant. De eerste vluchten gingen vlot. 
Ik hoorde dat in de wandelgangen weddenschappen werden afgesloten op onze kop. De inzet was dat de forme na Vierzon als een kaartenhuisje zou instorten. Dit is de beste motivatie om er nog meer voor te doen. Ik moet wel een beetje opletten. In het seizoen verlies ik acht kilo gewicht (Jens laat de ogen rollen, bij hem is het andersom.) Een melker komt ogen tekort. Voor Bourges hadden we een probleem. Onze beste duivin wilde niet trainen. Bij het lossen was één duivin tegen de deur gevlogen. We wisten niet precies welke maar dat kon niet anders zijn dan de duivin die niet trainde. Uit schrik vloog ze Soissons i.p.v. Bourges. We waren nodeloos ongerust. Als 2e snelste van 2500 duiven op Soissons was er zeker niets aan de hand. We kwamen erachter dat ze niet trainde omdat ze met een andere duivin gepaard was. Dit is mogelijk een dure fout. De duivin (het gaat over 363-22, 1e World Best Pigeon Fond 2023) komt één topprijs te kort voor nationale asduif. Bij de inkorving mogen de duivinnen vijf minuten van het rusthok naar hun nesthok en gaan dan in de mand.”

Jens: “Vanaf Vierzon (17 juni) tot Tulle (7 augustus) gingen ze alle weken mee. Iedereen weet dat duivinnen hoe langer hoe beter worden in de keef. Hun programma was goed gevuld met Vierzon, Bourges, Vierzon, Argenton, Limoges, Argenton, Aurillac, Chateauroux, Souillac/Bourges en Tulle/Bourges. Het systeem was de ene week woensdag in de mand (Limoges, Aurillac, Souillac, Tulle) en de volgende week als tussenvlucht een ‘gewone’ nationaal. Na Tulle hebben we de duivinnekes in de volière gezet om te vermijden dat we in de verleiding zouden komen om nog in te korven.”

Samen sterk maar één kapitein op het schip

Kris: “Na de negatieve ervaring op Argenton (hittegolf begin juni ’22) lieten we deze vlucht in ’23 schieten. Om de duiven in het ritme te houden vlogen ze vitesse, halve fond en midden juni Vierzon.
De conditie was optimaal. Het probleem van onderling paren was onder controle door iedere duif individueel op te sluiten. Ons voederschema is het volgende: dag van thuiskomst (Champion Plus + Energy Plus), zondag (Detox), maandag (Gerry Plus), dinsdag (half Gerry Plus, half Champion Plus) woensdag (Champion Plus 2/3, Energy Plus 1/3), donderdag (Energy Plus tot 14 h). Dit hangt soms ook af van zware of lichte vlucht en hoe ze trainen. Aan het eten merk je welke goed herstellen. Maar ik korf niet graag een duif in die helemaal rond staat...

De gezondheid van de duiven wordt bewaakt door Henk de Weerd en Norbert Peeters. Door de jaren zijn Henk en Norbert goede vrienden geworden. Mijn duiven krijgen iedere dag 3/1 Daflor (kwekers het hele jaar, vliegers tot half maart). Sinds 2021 worden producten van GJ Beute gebruikt. Het systeem is ongeveer het volgende. In de winter 8 dagen Clear Balance en 14 dagen LTW. Bij thuiskomst MG Mix (Beute) en Belgasol (de Weerd). Bij thuiskomst en dinsdag Stop Snot (Peeters). Dit middel heeft dezelfde werking als sliepzand maar spaart de slijmvliezen. Op de dag van inkorving aminozuren en vliegvitamines. 

Maar het aller-allervoornaamste is de kwaliteit van de duiven zelf. Sommige melkers lopen met de borst vooruit maar als de duiven het niet meer kunnen, staan we allemaal te voet. 2023 was voor ons een mooi seizoen maar voor 2024 is het afwachten. De beste duiven gingen op de kweek. Afwachten hoe de nieuwe ploeg het doet.”