WOLFGANG ROEPER - Gouden Duif-winnaar Duitsland

Kummerfeld - De Duitse Gouden Duif-winnaar 2012 moeten we zoeken in het noorden van Duitsland... op zo'n 20 km van de miljoenenstad Hamburg. De naam Wolfgang Roeper (80) is in Duitsland een begrip en naast de vele vermeldingen in de nationale kampioenschappen is het nu de 4e maal dat hij de Duitse nummer één is in de Gouden Duif - competitie !
Wolfgang wordt in 2012 inderdaad met brio Gouden Duif-winnaar Duitsland en dat is welgeteld 25 jaar nadat hij in 1988 voor de eerste keer op het hoogste podium stond.
Ook in Nitra schitterde hij met een fantastische nationale Olympiadeselectie van 1e en 3e Olympiadeduif "halve fond" ... 1e Olympiadeduif "All round"... 1e Olympiadeduif "Oude Duiven"... en 2e en 3e Olympiadeduif "Jaarlingen" !!!
Zonder twijfel staat er tijdens de Gouden Duif-viering een van de grootste Duitse kampioenen
op het podium ! Bezorg hem een staande ovatie... want hij verdient het meer dan wie ook !

Stampbouw

Wolfgang Roeper werd in 1933 geboren en hij was van beroep medisch afgevaardigde, maar geniet al vele jaren van een welverdiend pensioen. Vanaf zijn prille jeugd (14 jaar) is hij duivenmelker en hij kwam tot de duivensport nadat hij eerst zijn strepen verdiend had als vogelliefhebber.
Hij bouwde in 1962 zijn huidige woonst en zoals het al eens meer gebeurt was het duivenhok sneller klaar dan de woning zelf. Hij begon met duiven van Jan en alleman... wat ook al eens meer gebeurt... maar hij had vrij snel door dat dit zeker niet de rechte weg naar het succes was.
Maar hij pakte de koe bij de horens en trok samen met een vriend 8 dagen door België op zoek naar de echte kwaliteit die een leidraad zou moeten vormen bij de stamopbouw van zijn jonge kolonie. Zo bezocht hij de Gebr. Janssen, Arendonk... Gebr. Cattrysse, Moere... Oscar De Vriendt, Moere... Desmet-Matthys, Nokere... Maurice Delbar, Ronse ... en Pol Bostijn, Moorslede.
Aan het einde van de rit had hij één belangrijke zaak geleerd... hij wist hoe een goede duif er moest uitzien !
In 1964 schafte hij zich duiven aan van Willy Linz... echte goeie duiven...want Willy had duiven van Charel Van der Espt, Oostende op de kooi. Van 1979 tot 1985 haalde hij zich ieder jaar enkele duiven bij de Gebr. Janssen... en dit tot algehele tevredenheid. In de jaren die volgden (1985) ontdekte hij Karel Schellens... en de Schellensduiven deden wat van hen verwacht werd... winnen en winnaars geven !
In 1988 ontmoette hij Etienne Devos en vroeg langs zijn neus weg... waar moet ik zijn voor de goede halve fond en zware halve fond duiven ? Dan moet je bij Gaby Vandenabeele zijn antwoordde Etienne. Het jaar nadien werden de eerste duiven gehaald bij de kampioen uit Dentergem. Nog meer duiven volgden... met o.a. 14 kinderen van de "Wittenbuik" ... 8 kinderen van de "Kleinen"... het waren echte superduiven ! Maar Wolfgang liet zich niet vermurwen door hun schitterende afstamming... de Schellens- en de Vandenabeeleduiven werden allemaal gespeeld !
Via Guido en Patrick Claes leerde hij Leo Heremans uit Vorselaar (1999) kennen. Hij haalde er in eerste instantie twee goede duiven. Het jaar nadien haalde hij er 20 jongen ... ook deze jongen werden gespeeld... en vanaf toen tot op heden is hij er nog steeds vaste klant. In 2012 werden bij Rudi Diels 4 jongen gehaald uit het "Goudhaantje" en de "Peet" maar voor het beoordelen van hun resultaten moet er uiteraard nog eventjes gewacht worden.

Weduwschap is de hoofdzaak !

Wolfgang Roeper komt aan de start van het nieuwe seizoen met een ploeg van 42 weduwnaars. Er wordt uit oostelijke richting gespeeld en de laatste wedstrijd van het seizoen is Kalisz (429 km). Er wordt nog een late ronde jongen groot getrokken en daarna wordt er aan de rui begonnen. De weduwnaars kunnen dan terugvallen op een goede ruimengeling... met regelmatig vloeibare biergist over het voeder... en met tussenpozen "mineralen" en conditiepoeder van dierenarts Mariën.
De weduwnaars worden de laatste week van februari een eerste maal gekoppeld... mogen 5 dagen broeden... en worden dan opnieuw gescheiden. Rond 5 april worden ze nogmaals gekoppeld en mogen nogmaals 5 dagen broeden... of het "droog weduwschap" zoals men dat noemt. De tweede broedperiode wordt zo gepland dat de vliegploeg op weduwschap zit wanneer ze hun eerste wedstrijd moeten vliegen.
Er wordt gespeeld van 156 km tot 650 km... de oude duiven vliegen 13 wedstrijden... ze worden iedere week gespeeld... en dat moet ook wel wil men zijn mannetje staan in de Duitse asduif-competitie. De weduwnaarsploeg wordt een 3-tal keren met de wagen weggebracht... en dan zijn er nog 4 opleerwedstrijden in de maatschappij vooraleer het wedstrijdseizoen begint. De doffers en duivinnen zien elkaar niet bij het inkorven... na thuiskomst van een wedstrijd blijven ze 1,5 u tot 3 u samen. Wanneer er aan huis goed getraind wordt is er helemaal geen probleem. Zelf de weduwnaars tussendoor wegvoeren is een stuk moeilijker... richting "oosten" stelt problemen door het drukke wegverkeer.
De voeding van de weduwnaars is voor Wolfgang Roeper een zeer belangrijk item waaraan de grootste zorg wordt besteed. Wanneer de weduwnaars op zaterdag thuiskomen van een wedstrijd vinden ze 50 % Zoontjes Geel + 50 % sportmengeling in hun voederbakje en in hun drinken is er Catosal gemengd. Op zaterdagavond gaat er Sanuzella + mineralen over het voeder en Biolect (elektrolyten) in het drinkwater. Sanuzella is een energie-activator en wordt in de humane sector het meest succesrijke voedingssupplement aller tijden genoemd (marathon-lopers). Ook in de duivenwereld heeft dit supermiddel zijn intrede gedaan en al veel diensten bewezen. Tijdens de fondvluchten is Sanuzella het meest effectief.
Vermits er iedere week gespeeld wordt moeten de batterijen vrij snel opgeladen worden en op zondag wordt het 30 % Zoontjes Geel + 70 % sportmengeling met op zondagavond Sanuzella en conditiepoeder over het voeder. Van maandag tot vrijdag (inkorvingsdag) wordt het dan 100 % sportmengeling met op dinsdagavond nog Blitzform in het drinkwater. Op zondag krijgt iedere vliegdoffer 1 pinda ... vervolgens op maandag 2... dinsdag 3 ... woensdag 4... en donderdag 5 pinda's toegestoken.
De weduwnaar haalt zijn motivatie in de eerste plaats uit zijn territorium... zijn woonbak en de bodem van het hok waar er om iedere centimeter gestreden wordt. Wolfgang vindt ook de relatie melker - duif zeer belangrijk... en iedere weduwnaar is altijd in voor een partijtje vuistvechten. Vanaf het moment dat de jongen in de schotel 14 dagen oud zijn... en verder hun hele leven lang... wordt er tegen de duiven gepraat.

Jonge duiven

Voor Wolfgang Roeper is het spel met de jonge duiven niet zo belangrijk. De kwekers worden pas de eerste week van februari gekoppeld... er is geen echte vroege ronde ... de jongen worden niet verduisterd... en het jonge duivenspel wordt niet echt professioneel aangepakt.
Jonge doffers en duivinnen blijven samen en worden niet met de schuifdeur gespeeld ... ze kunnen rustig een nestje bouwen... en de resultaten op de wedstrijden spelen niet echt een rol. Wanneer de jongen 5 x 150 km... en 5x 200 km vliegen dan is dat ruim voldoende. Trouwens er zijn maar 5 wedstrijden voor jonge duiven.

Medische begeleiding

Wolfgang is iemand die van de natuur houdt en dat betekent dat de medische begeleiding zo minimaal mogelijk gehouden wordt. Hij gaat regelmatig op controle maar dat betekent niet dat er veel gegeven wordt.
Na de laatste wedstrijd van het seizoen wordt er niet meer medisch behandeld. Wanneer men goed speelt betekent het dat de duiven in conditie en gezond zijn. Trouwens de kweekduiven werden al gedurende meer dan 5 jaar niet meer behandeld tegen trichomonas.
Voor het kweekseizoen staat er een controle bij de dierenarts gepland en in de maand april wordt er een controle uitgevoerd op ornithose en Chlamidia maar in 2012 was alles in orde. In aanloop naar de eerste wedstrijd werd er 7 dagen behandeld tegen trichomonas. Wanneer de duiven 2 of 3 dagen mand achter de rug hebben wordt er een Belgamagix opgestoken (2x in 2012).

Het kweekhok

Sinds er in 2005 tweemaal in zijn hok ingebroken werd en er een groot aantal kweekduiven gestolen werd heeft Wolfgang thuis geen kweekhok meer. Toen werden er welbepaalde kweekparen gestolen maar ondertussen beschikt hij opnieuw over een eersteklas kweekhok.
Bij de 23 koppels kweekduiven zijn de doffers overwegend prestatieduiven... want onze Gouden Duif-winnaar is van mening "dat de goede uit de goede komen". Op het kweekhok huizen 7 Olympiadeduiven en 8 Nationale Asduiven ! Er wordt niet aan inteelt gedaan en alle kansen worden verwed op kruisingen van top-bloedlijnen.
De duiven hebben hier geen namen en worden aangeduid met de 4 laatste cijfers van het ringnummer. De "1241" is een zeer goede kweekduivin... ze is van 2004 en al iets ouder ... maar ze is moeder van meerdere asduiven met verschillende doffers. Ook de "1201" is een doffer die reeds vader is van meerdere asduiven. De "0616" en de "0617" komen van Leo Heremans... het zijn nestmaten en late jongen die niet gespeeld werden... maar ze hebben beide al Duitse nationale asduiven op de wereld gezet.

De kortste weg naar het succes !

Over dit onderwerp werden al vele boeken geschreven maar volgens Wolfgang Roeper is de kortste weg naar het succes in drie trefwoorden samen te vatten... de duif ... het hok ... en de melker.
Hij verwedt zijn kansen op een duif uit één stuk... en de onderdelen staan in functie van het geheel. In 3 seconden weet hij of de duif hem aanstaat... het geheel moet hem bevallen. Het liefst heeft hij een duif uit de middelmaat... goed gesloten... een super verenpak... een goede vleugel... en bij voorkeur de langere duif. Een te korte duif kent in zijn ogen geen genade.
Wie denkt in Kummerfeld superluxueuze hokken te vinden moeten we teleurstellen. De totale hokinrichting is zeker niet groot... 8 m lang... 3 m diep ... en 5 m hoog tot in de nok. Het hok bestaat uit twee verdiepingen... maar het gelijkvloers waar vroeger de kweekduiven zaten staat leeg. Op het hok is er geen elektriciteit... dus geen verlichting of verwarming... alleen één stopcontact waar het elektronisch constateersysteem kan aangekoppeld worden. De hokken moeten nog op de ouderwetse manier met de krabber gereinigd worden.
Een ding is duidelijk... het hok waarop de duiven onderdak krijgen moet geen villa zijn maar een plek waar de duiven gemakkelijk gezond blijven. Hij heeft zijn hok "afgekeken" van Jan Grondelaers ... een pannen dak met een steile voorkant en een langzaam aflopende achterzijde. Vooral de langzaam aflopende achterzijde is bevorderlijk voor een goede verluchting. Onder de nok is een opening van 4 cm... in het plafond boven en voor de duiven is een verluchting van 80 cm ... met ook nog een kleine opening aan de achterkant tussen dak en wand.
De melker moet instaan voor een stipte en goede verzorging... dat is vanzelfsprekend. Essentieel is ook de band tussen melker en duif... er moet een goed contact zijn tussen melker en duif. Er zijn geen wilde duiven... er zijn alleen wilde melkers ! Dat de duiven wegstuiven wanneer de melker op het hok komt is zeker geen goed teken.
"Men zegt soms dat ik er gemakkelijk de goede duiven kan tussenuit halen... en dat klinkt fantastisch maar zo gemakkelijk is dat niet. Maar de slechte duiven vindt men duidelijk sneller en wanneer men die kan elimineren dan is men al een heel stuk verder. En wanneer je me vraagt hoe ik duiven beoordeel... zoals de meeste melkers zeker. Maar onthoud dit maar ...
niemand kent iets van duiven. Moest dat wel het geval zijn dan zouden er veel minder duiven op de hokken zitten" !