GEURT DOPPENBERG - Gouden Duif-winnaar Nederland 2023

Voor veel Nederlanders staat het jaartal 1953 synoniem voor rampspoed. De Watersnoodramp van 1953 is de grootste Nederlandse natuurramp van de 20e eeuw. De combinatie van een zware noordwesterstorm met springtij zorgde er voor dat grote delen van het kikkerlandje in de greep kwamen van het zwelgende water. Maar liefst 1836 mensen lieten het leven, tienduizenden dieren verdronken, de financiële, maar vooral de emotionele schade was amper te overzien.

Nederland zou nooit meer hetzelfde zijn. De kleine maar dappere natie begon aan iets waar de rest van de wereld met verstomming naar stond te kijken, hun eigen bescherming tegen de grimmen van zeegod Poseidon. Vooral de Oosterscheldekering (1986) en de Maeslantkering (1957) dwongen internationaal zoveel respect af dat de Deltawerken door de American Society of Civil Engineers tot een van de zeven moderne wereldwonderen uitgeroepen werden.
In datzelfde jaar werd in Nijkerk, in de Gelderse Vallei, in het gezin van Geurt en Alberta Doppenberg een jongetje geboren met, net als pa, de naam Geurt. Met dezelfde koppigheid van een steenezel waarmee de Nederlanders de zee hebben doorgrond, bedwingen kan je die immers niet, heeft Geurt zijn leven lang het duivenspel doorgrond.

Geurt kent naar eigen zeggen niets van het duivenspel. Geloof ons echter, hij weet verdomd goed hoe een goede duif aanvoelt. Geurt neemt geen blad voor de mond, is een man met een mening en met een hart voor mensen, dieren in het algemeen en vooral met een diepgewortelde passie voor duiven. Hij won reeds vele mooie prijzen en titels in zijn carrière die reeds de halve eeuw ver overschreden heeft. Vorig jaar was hij nog euforisch omdat hij een Superstar van de Maand won (juni/juli snelheid) in de Gouden Duif, een wedstrijd ingericht door een van zijn duivenvrienden sinds mensenheugenis, Jan Hermans. 

Toen we Geurt belden met het heugelijke nieuws dat hij de volgende laureaat op de erelijst van de Gouden Duif Nederland was geworden konden we de blijdschap voelen doorheen de telefoon. Nadat we zeiden dat hij ook nog eens Superstar van het Jaar Snelheid was geworden, werd het plots muisstil aan de andere kant van de lijn. Stoere Geurt, soldaat van zoveel oorlogen, gepokt en gemazeld door het leven en in de duivensport, was even compleet van zijn melk, zijn stem trilde en je kon de zilte tranen horen vloeien. Soms kan niemand het droog houden.
Geurt kan zich, naar eigen zeggen, geen mooiere prijs en bekroning inbeelden. Wij van De Duif zijn blij en trots een winnaar als Geurt Doppenberg te mogen bijschrijven in het gulden boek der winnaars. De “wisseltrofee Jan Hermans” verhuist voor minstens een jaar naar Nijkerk, dubbel en dik verdiend!

Wederom een bewijs dat je geen grote tuin met grote hokken nodig hebt om succesvol te zijn in de duivensport!

Geurt en echtgenote Alie werden beide geboren in een arbeidersbuurt en hoe kan het ook anders, hun beider wiegje was eigenlijk een duivennest. 
Geurts vader, Geurt Sr., was een duivenmelker en ook Alies vader Willem, een echte natuurmens dixit Geurt, liep de hele dag in schort op het duivenhok. Op 29 augustus 1975 stapten Geurt en Alie in het huwelijksbootje en het gevolg van deze boottocht, een cruise langsheen de vele haventjes die het leven kleuren, waren drie jonge spruiten. De oudste en de jongste zijn dochters Teunie en Alie, en de middelste is, hoe kan het ook anders, zoon Geurt Jr. Ondertussen zijn Geurt en Alie ook grootouders van vijf oogappeltjes.
Sinds hun huwelijk betrekken ze het huis naast dat van Geurts ouders. Die ouders hebben tot hun laatste dag naast hun zoon gewoond. Toen de gezondheid begon achteruit te gaan, vooral moederlief had veel last van reuma en haar longen, was het met name Alie die instond voor de goede zorgen. Momenteel verblijven vooral de twee dochtertjes van Geurt Jr., wegens de drukke baan van de ouders, vaak bij opa en oma en zo is het huis Doppenberg altijd een warm nest. Echt geluk vind je heus niet alleen in villa’s of kastelen, maar in gevels waarachter eenvoud, tevredenheid en heel veel liefde schuilgaat.
Op professioneel vlak had harde werker Geurt zich via allerlei loodzware banen op weten te werken tot planner. In 2006 sloeg echter het noodlot toe, Geurt werd getroffen door een zwaar herseninfarct. Met de wilskracht waarmee hij in het leven staat, met dewelke hij zijn carrière opbouwde, waarmee hij met de duiven speelt, met diezelfde uit gehard staal gegoten wilskracht, overwon hij zelfs dat noodlot en een loodzware revalidatie.

Zijn duiven waren toen echter mede zijn redding. Het concentreren op namen en ringnummers was een steengoede oefening voor het verloren gegane geheugen en beetje bij beetje kwam de oude Geurt weer tevoorschijn. Vandaag staat Geurt er opnieuw, of beter nog steeds, als een fiere eik tussen het jong kreupelhout, als echtgenoot, als vader, als opa, als melker, als kampioen.

Aangekomen in Nijkerk worden we hartelijk ontvangen door Geurt, Alie en hond des huizes Shady. De hartelijkheid en familiale gezelligheid druipt er hier af. ’s Middags zullen we mee aanschuiven voor een broodmaaltijd en tussendoor zullen de bakjes troost rijkelijk vloeien. Geen plaats hier voor dikdoenerij of grote woorden. Wel plaats zat voor een goed verhaal en op regelmatige basis een bulderende lach. Geurt is een man met een mening, hij springt in zijn enthousiasme al eens van de hak op de tak, maar hij heeft steeds iets interessants te vertellen. Wij laten dan nu ook graag aan het woord, Geurt Doppenberg, Gouden Duif-winnaar Nederland 2023 en Superstar van het Jaar Snelheid.

Het tuinhuisje waar in de zomer gelet wordt op de thuiskomst van de duiven.

DD: Geurt, eerst en vooral proficiat! Je hebt al best wat gewonnen in je leven, maar wat doet het met je om deze titels binnen te halen?
Geurt: We hebben een boerenjaar achter de rug, eerder dit jaar (in 2023) eindigden we 5 maal bij de eerste 10 Nationale kampioen. Zo werden we 3e aangewezen bij de vitesse en bij de beste liefhebbers van Nederland 6e aangewezen en 10e onaangewezen. In de afdeling 7 werden we 1e vitesse aangewezen en 1e midfond onaangewezen.
En dat na een jaar dat slecht begon met verliezen in het begin van het seizoen. Drie goeie duivinnen vielen ten prooi aan de slechtvalken. Dan heb ik maar onze Hurricane Jane (7x de 1e prijs en tal van titels) op de kweek gezet, en met geloof en veel inzet zijn we er toch gekomen!
Een zwaar, maar een mooi seizoen en dat gevolgd door de mooist mogelijke bekroning. Je zal wel gemerkt hebben toen je belde dat we gewonnen hadden, dat het me heel veel doet. Dit betekent zoveel voor mij. Sportief is de titel “Gouden Duif” voor mij het mooiste wat er te winnen valt, die “Superstar van het Jaar” erbij, dat is meer dan de kers op de taart, dat is een emmer kersen over de taart gekieperd. (lacht)
Ook op persoonlijk vlak betekent het heel veel. Het is een mooie overwinning na mijn herseninfarct van 2006. Even leek alles toen gedaan, maar nooit opgeven, doorzetten, en kijk wat je dan kan bereiken. Nee, dit is een mooie revanche voor die zware periode. Ook draag ik deze prijs graag op aan mijn overleden vriend Jan van de Pasch en wat het helemaal mooi maakt is dat “De Duif” het bedrijf is van één van mijn oudste duivenvrienden, Jan Hermans. Jan ken ik van in de begindagen van ons beider duivenspel, al bijna mijn hele leven dus eigenlijk. Een hele grote mijnheer, ik vind het dan ook een hele eer dat ik nu deze prijs win, in een wedstrijd met een hele lange geschiedenis, een indrukwekkende erelijst en georganiseerd door zijn kinderen. Naar die wisseltrofee Jan Hermans zal ik alle dagen kijken en ik ben zeker dat hij tevreden zal meekijken.
Op een gegeven moment had ik in mijn haast en door onoplettendheid een duif verkeerd afgegeven. Normaal had dit niet zo veel belang, maar voor de Gouden Duif wel. Ik gaf per ongeluk een van mijn beste duiven als 10e af i.p.v. als 3e. Helaas merkte ik dit te laat. Deze flater had me bijna de overwinning gekost. Had ik die duif juist afgegeven dan had ik een vermelding meer behaald. Gelukkig is alles toch nog goed gekomen.

DD: Hoe zou je zelf je seizoen 2023 omschrijven?
Geurt: Het was vooral een zwaar seizoen dat heeft geleerd dat veel duiven het niet aankonden, terwijl onze duiven steeds beter werden naarmate het seizoen vorderde. En wat het mooiste is, ze komen vaak heel alleen. En dan met 40-50 km overvlucht en met zware wind tegen staan wij toch nog op teletekst.

“Super Albertina” vloog op Pont St. Maxence met noorderwind kracht 5 bij ons 1e van noord tegen 3.911 d. en 10e van de hele afdeling 7 tegen 9.142 d. Met warm weer en NO-wind speelde zij weer de 1e tegen 1.307 d. en een week later op La Ferte dagfond 550 km met NO-wind 8e tegen 1.144 d. Daarnaast won ze een 1e Niergnies tegen 1.413 d. en was ze 9e asduif totaal met 15 prijzen, waarbij wij 1e, 2e, 7e, 8e en 9e asduif behaalden.

“Miss Roye” was echt ongelofelijk in haar prestaties. Als jonge duif begon ze al met als 1e getekende de 1e in de hele afdeling 7 te spelen op Roye tegen 5.562 d. – 16e Niergnies tegen 920 d. – 5e Niergnies 1. 423 d. 1e Niergnies 870 d. – 4e Duffel 1.959 d. - 19e Quievrain 1.617 d. – 5e Pt. St. Maxence 1.253 d. – 26e Bierges 2.609 d. – 7e Quevrain 2.701 d. – 8e Quievrain 2.632 d. – 3e Lessines 1.867 d. – 14e Pt. St. Maxence 3.411 d. – 6e Niergnies 3.287 d. – 11e Pontoise 2.329 d. – 8e Niergnies 6.977 d... Ze won 1e Asduif vitesse en 1e Asduif totaal (Regio N2).

“Hurricane Leanne” is ook een echte topper, Ze won o.a. 7e Vervins tegen 1.931 d. – 5e Lessines 3.272 d. – 6e Pt. St. Maxence 1.860 d. – 4e Asse Zellik 2.298 d. – 6e Lessines 1.841 d. – 8e Niergnies 1.423 d. – 9e Morlincourt 1.307 d. – 2e Sens 798 d. en 2e Niergnies 1.413 d. Ze was eerder twee keer asduif midfond en dit jaar won ze 18 op 18 was ze 2e asduif vitesse en 2e asduif totaal. 

“Hurricane Mathieu” won o.a. 1e Morlincourt tegen 1.268 d. – 4e Niergnies 751 d. – 3e Duffel 1.959 d. – 4e Morlincourt 1.307 d. – 15e Melun 957 d. - 12e Niergnies 870 – 19e Niergnies 1.590 d.
Hij was in 2022 1e ASD Totaal en in 2023 7e asduif Totaal (16/18 prijzen)

Onze “Albert” won ook zo’n unieke prestatie met sterke OZO-wind en dan als enige duif in onze regio op TT spelen met een 7e Niergnies op 4.237 d. Zo hebben we er nog veel duiven die allemaal één ding gemeen hebben, de wil en het karakter om te winnen !!!

Geurt en Alie komen beide uit een duivennest en delen al heel hun leven dezelfde passie voor duiven.

DD: Laten we eens naar het begin gaan, waar heb je leren duivenmelken?
Geurt: (lacht) Hiernaast. Mijn ouders woonden hiernaast en mijn broer en ik, en later ook Alie, hebben de knepen van het melken van hen meegekregen. Vader was ook arbeider, hij werkte onder andere 7-8 jaar in een meelbedrijf, maar hij is bijvoorbeeld ook nog stratenmaker geweest. Als melker speelde hij alles tot aan de dagfond.
In 1976 ben ik op eigen naam beginnen spelen met jonge duiven. De eerste duif kwam van Jan van Gelder, later kwamen daar nog “krijgertjes” bij van Jan de Jong en Ab Wouters en ik was vertrokken. In die tijd speelde ik in “Ons Genoegen” in Nijkerk, een sterke vereniging waar ik moest opboksen tegen een klepper als Geurt van de Bor. In mijn eerste jaar daar haalde ik al enkele kampioenschappen binnen en de oudgedienden daar zeiden al snel, “’n kwaje rakker, die jonge Doppenberg”. (lacht)

DD: En je bleef je versterken.
Geurt: Ik moest wel, om te kunnen volgen met de rest. Iedereen hier in de buurt had duiven van Klak (Jos van Limpt) dus ik moest dringend betere duiven hebben om mee te kunnen. Gelukkig kende ik Henk van Limpt (Reusel), de zoon van Jan van Limpt (De Prut).
In ’80 ging ik bij Jan al duiven kopen. Dan had ik 75 gulden gespaard en dan ging ik naar Reusel. Daar kwamen toen al massaal Duitsers duiven kopen. De Duitsers mochten echter pas om 9 u binnen en ik mocht van Jan om 8 u als eerste komen kiezen. (lacht)

DD: Waar haalde je nog overal duiven?
Geurt: Ik ben een 4 à 5-maal, door omstandigheden, gestopt, en telkens terug begonnen, je mocht dan wel telkens twee jaar niet meedoen. Ik heb dus al meermaals duiven moeten gaan bijhalen. Zo haalde ik in het verleden duiven bij Tournier, Embregts-Theunis, Leo Broeckx, A. Schaerlaeckens, Comb. Verbree, H. van Schaijk, Jacob Poortvliet en bij Comb. van Egdom en dan vergeet ik er een hele hoop. De laatste keer dat ik terug moest opbouwen was na mijn hersenbloeding van 2006.
Dat was heel heftig, toen ben ik echt wel door het oog van de naald gekropen. Het zag er een tijd echt niet goed uit. In coma ben ik dan naar het ziekenhuis gebracht. Achteraf was ik deels verlamd en ik wist niets meer, alles was ik kwijt. Toen heeft Alie alle duiven, op acht koppels na, weggedaan.
Tegen alle verwachtingen in is het toch goed gekomen, en je ziet, ik sta hier nu, allez ik zit. (lacht) Toen ik daarna weer moest gaan opbouwen ben ik direct gaan aankloppen bij Jan van de Pasch. Jan was een hele goede vriend. In 2006 heb ik hem via Bas Tielen van DHP leren kennen, en het klikte onmiddellijk. We hebben dezelfde visie op duiven en van hem heb ik topduiven naar mijn hok kunnen halen. In zijn soort zit heel veel Willem de Bruijn.

DD: En wie is Bas Tielen van DHP?
Geurt: Bas werkt voor DHP, een firma die natuurproducten op de markt brengt voor duiven. Ik zal eens wat vertellen. Na mijn hersenbloeding moest ik op een bepaald ogenblik bij de professor komen. Hij vroeg welke medicatie ik allemaal nam en ik begon alles op te sommen. Volgens hem nam ik veel te veel soorten medicatie en hadden die mee aan de basis gelegen van mijn infarct.
Veel zaken zijn niet goed in combinatie met mekaar en het wordt ook teveel voor het lichaam. “Vanaf nu neem je enkel nog dit en dit, en al de rest van die rommel, vergeet die maar”, zei hij. Niet alleen werd ik beter, maar ik ben dan ook beginnen nadenken. Wat doe ik eigenlijk met mijn duiven? Ik geef die veel te veel medicatie, net zoals ik teveel medicatie nam. Je sloopt meer dan dat je beter maakt.
Ik ben dan gestopt met preventief kuren en zo. Sindsdien geef ik bijna geen medicatie meer, alleen natuurproducten van DHP Cultura. Die producten zorgen voor constante vorm en houden de natuurlijke balans mee in evenwicht.
Zowel qua medicatie, als ook wat voeding betreft is het belangrijkste om ze te geven wat ze nodig hebben en vooral ze niet geven wat ze niet nodig hebben.

Geurt in 1981 als Keizer Generaal van Afdeling Oost/Twente van de N.B.V.Z.

DD: Nu we het dan toch over voeren hebben, hoe voer je?
Geurt: Ik voer zo! (toont een gesloten vuist waarvan hij langzaam enkele vingers opent) Ik voer wat ze nodig hebben, EN wat ze nodig hebben weet ik door observatie, door ze in de gaten te houden. Standaard voer ik heel de week hetzelfde, Beyers Premium Vandenabeele energy en light. Opvoeren naar een vlucht toe doe ik niet, na de vlucht krijgen ze wel extra eiwitten. Normaal voer ik heel de week de light, wanneer het een zware vlucht gaat worden krijgen ze die week light en energy.
Kijk, Wout (van Aert) is een andere renner dan Remco (Evenepoel). Die renners krijgen ook allemaal een aangepast sportdieet, Wout eet niet hetzelfde als Remco. Bovendien is hun dieet ook anders tijdens de Tour de France dan tijdens een trainingsweek of voor de Ronde van Vlaanderen.
Voor duiven geldt hetzelfde, iedere duif is een individu met andere noden, het zijn geen kippen in de ren, en iedere vlucht is anders. Eén ding hebben ze wel allemaal gemeen, om te trainen en te vliegen hebben ze energie nodig. Toen ik vroeger nog als arbeider werkte had ik ook veel voedsel nodig. Schepen lossen, in de meelfabriek of in de staalbouw, allemaal zware jobs, dat betekent veel energie en dus ook veel voedsel. Nu eet ik een pak minder, aanpassen aan de behoeften dus.

DD: Geen grote geheimen te ontdekken dus?
Geurt: Nee, absoluut niet. Ik geef niets speciaals en liefst zo weinig mogelijk, en als ik dan toch iets geef dan zijn het natuurproducten. Iedereen gelooft dit zolang je maar niet te goed vliegt. Wanneer je wint, dan gelooft niemand het wanneer je zegt niets speciaals te geven. Zovelen geloven nog altijd dat succes uit een potje komt.
Goede duiven, goede voeding, goede trainingen en ondersteuning met natuurproducten, meer geheimen zijn er niet. Ik zeg tegen iedereen die het horen wil wat ik doe, geen geheimen hier. Ik geef bijvoorbeeld veel extra calcium, fosfor en magnesium. Zaterdag en zondag gaan die als een papje over het voer. Dat geeft extra ondersteuning en is zelfs goed tijdens de kweek. Maar, dit zeg ik tegen iedereen die het horen wil.
Het belangrijkste bij voeding, maar eigenlijk bij alles wat je doet in de duivensport, is luisteren naar de duiven!

DD: Excuseer?
Geurt: Luisteren naar de duiven, niet letterlijk natuurlijk, want dan ga je lang mogen luisteren. (lacht) Als je je duiven kent, dan zie je en weet je wat ze tekort komen, wat ze nodig hebben. Kijk, mijn duivengeheim is heel simpel. Ik heb geen verstand van duiven maar wel een goed gevoel van duiven.
Vaak vraagt men mij om duiven te komen keuren. Niemand heeft natuurlijk altijd gelijk, maar meestal kan ik de goeie er direct uithalen. (begint een heel resumé voorbeelden op te sommen van liefhebbers waar hij de duiven is gaan keuren en die hier zeer goed mee gevaren zijn.)

DD: Maar wat zie je dan in die duiven die je keurt?
Geurt: Ik zie of het kopje het wil en of het lichaam het aankan. Ook moeten ze een oog hebben dat wijsheid en karakter uitstraalt. (lacht) Klinkt waarschijnlijk allemaal wat vaag, maar veel helderder kan ik het niet stellen. De kleur en de levendigheid van het oog zeggen veel. Ik kijk ook naar het spierstelsel en de gladheid van de pluimen. Veel duiven hebben geen goede pluimen. Hoe zachter hoe beter, dat weet iedereen, blijkbaar kan wel niet iedereen precies aanvoelen wanneer pluimen echt zacht zijn.
Ik hecht veel belang aan de ligging van de dekpluimpjes. Bij een duif in vorm liggen die perfect boven op de slagpen. Zelden zag ik een duif goed presteren waarbij de dekpluimen bij inkorving onder de pennen staken. Allemaal details waarop ik let.
Vele melkers zien duiven blijkbaar als een soort computerspelletje, maar je moet ze allemaal zien als unieke individuen. In een voetbalploeg krijgt ook niet iedere speler dezelfde behandeling. Iedere goede trainer weet dat. De ene mag eten wat hij wil, een andere moet goed op zijn dieet letten, de ene heeft al eens een uitbrander nodig, weer een andere moet je met fluwelen handschoenen aanpakken. Goede melkers zijn als goede trainers, die weten dat allemaal en hebben alles gezien wat er scheelt. Goede trainers kiezen ook spelers die passen in hun systeem en niet omgekeerd.

DD: Laten we het dan daar eens over hebben. Wat is dan het systeem Doppenberg en met hoeveel duiven speel je?
Geurt: Onze hokaccommodatie is beperkt in omvang, wij spelen dan ook met een beperkte ploeg. In totaal hebben we 15 kweekkoppels waaruit we een 40-50 jongen kweken om mee te spelen en nog eens een 20-tal voor de natourvluchten.
We spelen weduwschap en de beste van de twee vliegt en de partner blijft thuis. Zo zijn er 16 koppels voor het programma en 16 voor de dagfond. Daar zitten nog enkele duiven tussen van ’18 en ’19 zelfs, maar de meeste zijn jaarlingen.

DD: We beginnen bij het begin, wanneer koppel je?
Geurt: Normaal gesproken het laatste weekend van januari, maar nu met de olympiade hebben we dat enkele weken vervroegd.

DD: Rijd je veel met de duiven of worden ze direct meegegeven met de vereniging?
Geurt: De jongen train ik zelf, die geef ik niet mee op oefenvluchten. Die worden weggevoerd, eerst regelmatig tot zo’n 15-30 km en later zelfs tot 40-50 km. Ik geef die niet graag mee met de massa, ze moeten zich individueel kunnen ontwikkelen. WdB en AS schreven hier al meermaals over, en natuurlijk hebben die heren gelijk, de eerste 2-3 maanden zijn zeer belangrijk in de ontwikkeling. Je moet het kuddedier uit de duif halen, je moet de intelligentie ontwikkelen. Geloof ook niet dat ze tal van keren in de grote container moeten hebben gezeten, bij ons gaan ze mee op de eerste draaivlucht bv. Duffel (142 km).
De oude worden een week of vier voor de eerste vluchten, eind maart dus, een paar keer weggevoerd. (3-4 keer op een 30-40 km) Ook hen geef ik liever niet mee met de oefenvluchten van de vereniging. Met Pasen is er hier in de vereniging altijd een oefenvlucht, een paasvlucht, daar geef ik ze wel op mee. Dat heeft ook meer met traditie en het verenigingsleven te maken. Ik ben altijd zeer actief geweest binnen de vereniging en dat wis je zomaar niet uit. Er zijn dan altijd eieren en vleesschotels en zo te winnen. Als er iets te winnen valt ben ik erbij he. Als gepensioneerde moet ik op de kleintjes letten he, en de grote pakken. (buldert het uit)
Maar dus trainen, trainen en trainen moeten ze doen. Ze moeten hard trainen, als ik niet tevreden ben, dan voer ik ze nog eens tot 40 km, vliegen zullen ze! Ze trainen alle dagen behalve de dag van inkorving en de zondag. Zondag is rustdag en zondag is ook baddag.
Bij aanvang van het seizoen trainen we met de vlag en later op het seizoen gaat die weg. Wanneer het heet weer is wordt het trainen ’s morgens vervroegd en ’s avonds (want er wordt in Nijkerk twemaal daags gevlogen) verlaat zodat ze geen extra inspanning moeten leveren bij grote hitte.

DD: Toon je de partner voor de vlucht?
Geurt: Nee, die wordt niet getoond, we laten ze wel samenkomen na de vlucht, een uurtje of twee. Naarmate het seizoen vordert kan dit al eens wat langer zijn.

DD: Verduisteren jullie?
Geurt: Niet echt verduisteren, wel gaan de schuiven dicht. Dit is vooral om de temperatuur goed te houden. Het hokklimaat en de hokken zijn natuurlijk zeer belangrijk. Door de loop der jaren heen zijn onze hokken echter prima. In het begin wat zaken moeten veranderen. Vroeger konden de duiven moeilijk landen op de klep, dan heb ik een landingsbaan geplaatst, sindsdien komen ze perfect binnen. 
De duivinnen zitten los op kapelletjes. Het aanlopen wordt tegengegaan door een triplexplaat welke onder een hoek van ± 60° tegen de achterwand is geplaatst. In totaal hebben we een 8 m hok. Een klein stukje voor laat aangekochte jongen en nog wat jongen uit de beste koppels en de rest is onderverdeeld in vier afdelingen.
Zo staat ondertussen de hele infrastructuur helemaal op punt. Als het fout gaat kan ik het daarop alvast niet steken. Wanneer er eentje goed komt of niet goed en ik had dat niet gezien, dan is dat mijn schuld en dan moet ik geen andere excuses gaan zoeken. Ik moet alles gezien hebben, niemand anders. Al die excuses en smoesjes altijd!

DD: Geef eens wat tips voor een beginneling!
Geurt: Welke fout je zeker niet mag maken is al die mensen geloven die vaak de liefhebbers van alles wijsmaken in hun blogs enzo. Ze doen je graag geloven dat duivensport zo moeilijk is, maar dat klopt niet, dat maken zij er van.
Ga op zoek naar goede duiven. Er zijn er nog steeds voldoende betaalbaar te vinden. Neem contact op met een goed presterende liefhebber. Probeer daar bijvoorbeeld de eieren te kopen als de duiven op weduwschap gaan, of zoals wij het altijd deden bij Jan en Leanne van de Pasch, op het eind van het jaar uit hun beste vliegduiven de laatjes halen, of in de zomer.
Ga voor je eigen systeem, geloof in goede duiven en niet in wondermiddelen poedertjes of pilletjes of andere spuiten. Ga liever voor natuurproducten, die hebben de toekomst.
Zie de duif als een topsporter en verzorg hem/haar ook zo, het zijn geen computerspelletjes en houd de duiven goed in de gaten. Zoals ik eerder al zei, zij vertellen je alles, mits je de tijd neemt om het te zien!
Verder, korf nooit een duif in waar wat aan mankeert, geef ze rust dan, dit doet wonderen! Korf ook nooit een duif in met honger.
Besteed veel tijd aan het opleren van de jonge duiven en begin op tijd met africhten, alle kanten op en ook onder moeilijke omstandigheden. Bijvoorbeeld bij harde wind van achter of helder weer, ga dan ’s morgens vroeg, ga ook opleren met buien, leer ze van alles, ze moeten dat allemaal kennen.

DD: Waar let je op wanneer je selecteert?
Geurt: Het zal voor veel melkers misschien vreemd klinken, maar ik selecteer niet op prestaties. Prestaties liegen niet zeggen ze, maar dat klopt niet, die kunnen wel liegen. Duiven kunnen “per ongeluk” goed of slecht komen. Ik selecteer eigenlijk op al de rest. Op afstamming, op karakter, maar vooral op gevoel.
Zo moeten jonge duiven altijd een vast plekje kiezen op de het hok, dat is belangrijk voor later. Doen ze dit niet, dan vliegen ze eruit. Staat er iets me niet aan, kijkt een duif maar slapjes uit haar ogen - wij zeggen dan, ze ziet suf als een ambtenaar - dan wordt die opgeruimd. Vanaf de kweek al selecteer ik zeer streng, maar altijd naar mijn gevoel.
Door reeds vroeg streng te selecteren verdien je driemaal geld. Je moet dan immers geen tijd, geld en energie meer steken in die duiven, er blijft meer over om in de andere te steken en je verhoogt al direct de kwaliteit op je hok. Hier hanteren we een scherp mes!

DD: Je spreekt altijd over “wij” en “onze duiven”. Eerder gaf je al aan dat je vrouw, Alie, ook verstand heeft van duiven.
Geurt: Absoluut, haar vader was ook duivenmelker, ze is er dus evengoed mee opgegroeid als ik, en ze heeft er inderdaad ook veel verstand van, bovendien heeft ze ook veel opgestoken van mijn vader.
Ze verzorgt de duiven en haar belang kan ik niet genoeg benadrukken. Ik speel niet met de duiven, wij spelen met de duiven. Zelf ben ik wel het brein van het geheel. ’s Morgens ga ik altijd 1,5 uur wandelen met de hond. Dat is goed voor dat beestje, en ook voor het baasje. (lacht) Tijdens die wandelingen heb ik veel tijd om zaken te overdenken.
Verder is voor ons het duivenmelken vooral een prachtige gezamenlijke hobby. Het hele jaar door zijn we samen in de weer om in de zomer te kunnen scoren en genieten van ons gezamenlijk werk. Mooi toch?

DD: Heel mooi. Zijn er ook minder mooie kanten aan de duivensport?
Geurt: Natuurlijk, jaloezie wanneer je goed speelt is er zo eentje, maar dat zal in iedere sport en hobby wel zo zijn zeker? Vervelend iets zijn ook diefstallen, een voetballer moet niet bang zijn dat ze zijn duif gaan stelen en een coureur heeft een probleem wanneer ze zijn fiets stelen, maar hij heeft zo terug een nieuwe fiets gekocht. Bij goede duiven ligt dit toch net even iets anders.
Ik herinner me nog de “Silver” (2e Nat. Asduif snelheid 2010 en 2e Nat. Asduif snelheid 2011). Dat moet ergens in 2012 geweest zijn. Dat was een “echte” en Jan Hermans had daar interesse in. Jan had gezegd dat moest ik die ooit wegdoen ik hem moest bellen. Ik wilde die echter niet wegdoen. Na een tijd en vooral door enkele duivendiefstallen hier in de buurt werd ik echter nerveus en bang. Bang dat ze hem ook gingen komen halen. Met pijn in het hart en veel tegenzin heb ik dan Jan gebeld.
Gelukkig verkocht ik ze aan Jan Hermans en niet aan iemand anders, op die manier had ik er nog iets aan. Jan had ze gekocht om tegen duivinnen van Rik en hemzelf te zetten. Hij wist echter dat ik die duif eigenlijk helemaal niet kwijt wilde. Ik mocht van Jan dan ook ieder jaar wat jongen voor ons uitkiezen. Gouden kerel die Jan. Het was niet zo dat ik de deur bij hem platliep, maar ik ben toch trots te mogen zeggen dat hij een vriend was. Het is niet in woorden te vatten wat die man betekend heeft voor de duivensport.

Geurt en echtgenote Alie op het podium tijdens de uitreiking van de Gouden Duif Nederland 2023!

DD: Er zijn in je verhaal al veel Jannen de revue gepasseerd. Hermans, Van Limpt... en nog een belangrijke: Jan van de Pasch.
Geurt: Een zeer, zeer dierbare vriend. Toen Jan in ’22 overleed heb ik hem de ochtend van zijn overlijden nog gebeld. Ik wist natuurlijk dat het slecht ging, maar ik had nooit kunnen vermoeden dat het zo snel gedaan ging zijn. Hij wel denk ik, hij klonk nog heel goed aan de telefoon, maar hij voelde blijkbaar dat het einde naderde.
Ik blijf Jan en Leanne ontzettend dankbaar voor al de hulp, voor hun superduiven, voor de kennis die hij deelde en vooral voor de vriendschap. Ook nu na zijn overlijden heb ik nog steeds dezelfde band met zijn kinderen en ook nu ben ik daar nog steeds even welkom. 
Onlangs waren we lekker ouderwets op visite bij Leanne en Ricardo. Zij zitten volop in een verbouwing en natuurlijk heb ik eerst een rondleiding gekregen. Plots zei Leanne: “We willen de traditie van pa verder zetten, ieder jaar op het einde van het jaar gaan de jongen van de betere vliegduiven naar jou.” Die duiven zaten daar nog gewoon op ons te wachten! We zijn daar weer super bediend, helemaal in de geest van vriend Jan. “Zo wilde pap dit”, zei Leanne. Ik heb hen ook geholpen en dat zal ik ook altijd blijven doen. Schitterende mensen!
En nu ik toch aan bet bedanken ben, het is wel geen Jan, maar ook Bas Thiele, de baas van DHP Cultura, wil ik bedanken voor alles wat hij al voor mij betekende. Hij is de man met de meeste kennis op het gebied van natuurlijke begeleiding die ik ken, en hij bedenkt overal een oplossing voor.
Voor de rest heb ik met mijn sportachtergrond wel ervaren dat als je topprestaties levert, de echte topsporters, de echte kampioenen, degenen zijn die je wel feliciteren. Zij zijn niet jaloers, ze hebben bewondering voor je inzet en prestaties, want zij weten wat je ervoor moet doen om daar te geraken en te blijven.

DD: Mooie woorden om af te sluiten Geurt. Het was een heel gezellig en onvergetelijk bezoek. Bedankt Alie voor alles en we komen zeker ooit nog eens terug. We zouden nog uren kunnen doorgaan, maar helaas is dit verhaal geen worstje, het heeft maar één einde.

Hier eindigt alzo het relaas van Geurt en Alie. Twee eenvoudige mensen die nooit naast hun schoenen zijn gaan lopen. Een oma en een opa met een hart voor hun kinderen en kleinkinderen, maar vooral met een ongebreidelde passie voor onze gevleugelde atleten. Geurt is het prototype van een no nonsens man. Met zijn bescheiden mand, met zijn geweldige prestaties en vooral met zijn ongelofelijke neus voor goede duiven is hij een meer dan waardige winnaar van onze Gouden Duif-competitie. Zijn naam zal vanaf heden vereenzelvigd worden met die van andere grootheden uit de duivensport. Een naam die we dan ook met graagte met gulden letters bijschrijven in ons grootboek. Gouden Duif Nederland 2023 en als toetje bij de reeds rijkelijke feestmaaltijd ook nog eens Superstar van het jaar Snelheid: Geurt (en natuurlijk Alie) Doppenberg!