Liefhebber:
Onderwerp:
Vandaag gingen we op bezoek bij een kersverse nationaal kampioen op de zware fond, Eddy Cardon. Ik hoor jullie denken, ‘Was Eddy dan een underdog?’. Wel die term doet Eddy eigenlijk wat oneer aan. Akkoord, op de hokken te Deerlijk gaan we geen massa duiven terugvinden. Dat is evenwel niet nodig om een ijzersterke kolonie neer te planten.
Daarnaast is Eddy ook geen onbeschreven blad in de duivensport. Een resem topprijzen en topnoteringen kleuren reeds het palmares. Met een 3de en 4de plaats op het nationaal kampioenschap jonge duiven fond een aantal jaren terug toonde Eddy samen met zijn voormalige tandempartner Eric Pacqueu dat de top voor hen bereikbaar was. Behoorde Eddy tot het kransje favorieten? Oordeel vooral zelf, we pennen het kampioenenjaar 2022 graag voor jullie neer.
De harde realiteit
‘Het kan verkeren’, zei Bredero. 2022 startte voor Eddy met een mokerslag. Vriend en tandempartner Eric was niet meer. Een kwalijke ziekte zorgde voor een abrupt einde aan de ideale tandem in de duivensport. Hun gesmede plannen konden in de spreekwoordelijke vuilnisbak. De ambitie om te winnen, was dat wel nog realistisch? Samen met Eric had Eddy gekozen om de pijlen uitsluitend te richten op de zware fond. Hiervoor speurden ze in België en Nederland naar topmateriaal. Ze zochten naar liefhebbers met de kleine mand, die de duivenwereld verbaasden. Waarom? Wel, Eddy en Eric hadden dezelfde ambitie, met de kleine mand excelleren. Uit de toppers van Eric Deprez, Eric Devlaminck, Cor de Heijde, Wim Gommans en Thieu Wetemans verhuisden duiven naar de kweekstal bij Eric Pacqueu. Eric fungeerde als de kweker van de tandem. Eddy ontfermde zich over de vliegploeg. De hokken te Deerlijk werden dan ook volledig ingepalmd door de vliegploeg. Naast het onnoemelijke leed, zorgde het heengaan van Eric voor een extra logistiek probleem. Waar moest die kweekploeg naartoe? Er was maar 1 optie. Het hok waar de vliegduivinnen gestationeerd zaten, werd opgeofferd te Deerlijk. Het betekende wel dat een beloftevolle ploeg duivinnen niet aan de start zou verschijnen in 2022. Er was op dat moment helaas geen andere oplossing...
Moeilijke start
Kort voor het seizoen het ideale scenario zien kelderen, dat mogen we toch wel als een nachtmerrie omschrijven. De ploeg duivinnen die zorgde voor een weergaloos resultaat op Marseille in 2021 met een 50ste nationaal en daarnaast een 5/6, tja die zat verplicht thuis! Maar Eddy bleef niet bij de pakken zitten. Integendeel, hij wist wat hij nog onder zijn pannen had zitten. Daarnaast brandde er in hem een verlangen om zijn voormalige tandempartner trots te maken. Dit seizoen was voor ‘Den Eric’! Hoe groot het verlangen om te schitteren ook was, toch kon het begin van het seizoen samengevat worden met 1 woord: erbarmelijk. De duiven vlogen op de korte afstanden amper prijzen. Menig duivenliefhebber zou zich oprecht zorgen maken. Eddy niet, hij wist waar hij mee bezig was. Vanaf de internationale kalender eind juni zouden zijn duiven topvorm hebben.
Op Pau begint het seizoen, alles ervoor is ‘spielerei’. Het was dan ook een bewuste keuze om in april en mei nog niet naar de topvorm op zoek te gaan bij de duiven. De verzorging werd simpel gehouden. Het ganse jaar kregen de duiven als basisvoeding rui van Bonduelle aangevuld met zuivering. Richting de wedstrijden kregen de duiven extra sportmengeling voor de kiezen. Vers grit, piksteen en vitamineral stond elke dag op de hokken. In het water kregen de duiven met regelmaat van de klok thee en look voorgeschoteld. Je leest het, moeilijk werd het niet gemaakt in Deerlijk.
De echte start!
Eind juni stond met Pau traditioneel de eerste krachtmeting van het seizoen op het programma. Om de duiven in topconditie aan de start te brengen, stond vooraf traditiegetrouw een check-up bij de dierenarts op het programma. De duiven werden op aanraden dan ook vrij gezet van coccidiose en trichomonas. Die behandeling gaf de vliegploeg van Eddy duidelijk een boost. Er kwam meer plezier in de duiven tijdens de trainingen. De vormpiek kwam eraan. Toch zag Eddy dat overhaasten nu niet aan de orde was. Met enkele mindere goden trok Eddy naar Pau. De toppers kregen Argenton op het programma. Over Pau kunnen we kort zijn. Het werd duidelijk dat het mindere goden waren. Argenton daarentegen werd vervlogen in een verzengende hitte. Vele liefhebbers klaagden steen en been. Eddy niet, zijn zware fondmannen waren allerminst onder de indruk. Te Deerlijk vielen de duiven dan ook met de regelmaat van de klok. Wat Eddy nog meer plezierde is dat de toppers van het hok onmiddellijk op de afspraak waren. Topvorm op het juiste moment, dat geeft moraal!
Agen als eerste waardemeter
Het hoge vormpeil tijdens de trainingen deed Eddy dromen. Met een vijftal oude en tien jaarse trok hij naar de ‘Nieuw Kortrijkse Vereniging’. De hoop op een goeie uitslag was groot. Toen op zaterdag de eerste duiven duidelijk West-Vlaanderen als thuisadres opgaven, stegen de zenuwen te Deerlijk. Iets voor vijf uur was het bingo! Nummer 1 viel op de plank, en het was meteen ook de eerst getekende oude, ‘Filou’ (3012088/20). Hij stamt af uit ‘De Karel’-lijn van Noël Peiren, bekomen via Eric Deprez. Langs moeders zijde zien we een inteeltproduct naar de fameuze ‘New Laureaat’, die de 1ste internationaal Barcelona bezorgde bij Luc Wiels. Met ‘Filou’ was de kop eraf. Hij vloog naar een 54e nationaal van 6.657 duiven.
Lang moest er niet gewacht worden te Deerlijk. De tweede oude duif, ‘De Lichten’ (3012019/20), deed de elektronische klok piepen. Dit betekende dat tegen de 181ste nationaal van 6.657 duiven de puntjes voor het nationaal kampioenschap te Deerlijk al binnen waren. ‘De Lichten’ is een kleinzoon van ‘De Pau’, die bij Eddy een 13de nationaal uit Pau scoorde. Hij zat toe gekoppeld op een dochter van ‘d’Artagnan’ van Dieter Ballmann. Langs moeders zijde zien we een inteeltproduct naar ‘Special One’, de 1ste internationaal Barcelona bij Cuffel en zoon. Goed bloed liegt niet met andere woorden. De jaarlingen lieten zich eveneens niet onbetuigd. Het eindresultaat mocht dan ook meer dan gezien worden.
Agen nat. oude (6.657 d.) : 54, 181, 460 (3/5)
Agen nat. jaarse (7.331 d. : 102, 475... (6/10)
Tarbes als bevestiging
Na de vlucht uit Agen moest Eddy even stoom aflaten. Hij was supertevreden over zijn resultaat op Agen, maar hij hoopte dat het beste nog moest komen. De ploeg die op Argenton zijn vormpeil etaleerde was aan de beurt op Sint-Vincent. Maandagmorgen na Agen, ging het dan ook richting Torhout. Daar had Eddy afgesproken met Gabriël D’Hert. In de week bellen de twee vrienden mekaar geregeld op en jawel, op maandag mag het iets extra zijn. In ‘Het rondpunt’ bij Eva werd bij een koffietje en een rijsttaartje nagekaart over het voorbije weekend. Maar nog veel meer stond het vizier al op Sint-Vincent. Dat moest er boenk op zijn! De duiven toonden namelijk een weergaloos vormpeil. Eddy had zichzelf met andere woorden een flinke portie druk opgelegd.
De bosbranden in de streek rond Bordeaux deden de vervoerders uitwijken naar een andere losplaats, Tarbes. Het werd een harde dobber. ’s Avonds waren er nationaal amper twee duiven thuis. Het werd dan ook vroeg opstaan te Deerlijk. Lang hoefde Eddy evenwel niet te wachten. Toen hij na een eerste inspectie van de hokken een tasje koffie in de keuken haalde, weerklonk ‘biep’ uit de elektronische constateur. Zou het? Jawel, de eerste Tarbesvlieger, ‘De Eén Witpen’ (3009991/19), zat in de klok. ‘De Eén Witpen’ heeft het trouwens van geen vreemden. Langs vaderszijde zien we ‘Zwart Goud’ van Jellema als basis, langs moederszijde is Cor de Heijde prominent aanwezig. ‘De Pyreneeër’ van Eric Deprez eist eveneens zijn plaatsje op in de stamboom. Vliegensvlug haastte Eddy zich naar het hok. ‘De Eén Witpen’ werd onmiddellijk voorzien van de nodige spijzen en dranken. Daarnaast kreeg hij uiteraard ook zijn duivin. Toch maar even bekomen van alle emoties. Want jawel, de naam Eddy Cardon prijkte op de 4de plaats nationaal!
Het ging terug richting keuken... Biep! Het zou toch niet waar zijn? Jawel, nummer twee, ‘De Perpignan’ (3112161/17), tekende present. Deze virtuoos had reeds een 45ste nationaal Perpignan op zijn conto staan en toonde in keiharde omstandigheden uit het goede hout gesneden te zijn! Hij is tevens een halfbroer van ‘Filou’, de eerste op Agen. Terug kon Eddy aan zijn zelfde ritueel beginnen. Eddy zat evenwel snel terug in zijn stoel. Hij wou en zou de volgende zien toekomen! Zijn eerste afgegevene ontbrak namelijk nog op het appel. Maar Eddy was zo zeker! Lang kon dat niet meer duren... Uiteraard hadden nog andere liefhebbers de twee topduiven van Eddy gezien op de aanmeldlijsten. Felicitaties van overal kwamen richting Deerlijk. Toen de telefoon rinkelde, voelde Eddy zich dan ook verplicht op te nemen. Tegelijkertijd tuurde hij door het raam. Gelukkig, zo zag hij nog net de laatste meter van zijn 1e afgegevene, ‘De Zwarte Thieu’ (3012040/20). ‘De Zwarte Thieu’, één van de absolute favorieten van Eddy, had als vader een zuivere ‘Wetemans’. De moeder is een dochter van ‘De Pyreneeër’ van Eric Deprez. Te Deerlijk vielen met andere woorden drie steenvroege duiven op Tarbes. En Eddy, ja die had geen enkele echt zien komen. Ge zou voor minder ne keer vloeken. De drie topnoteringen maakten natuurlijk veel goed. Het resulteerde in een uitslag om in te kaderen: Tarbes oude (2.899 d.): 4, 35, 98 (3/4)
Narbonne als kers op de taart
Vier scherpe coëfficiënten voor het nationaal kampioenschap zware fond, nog twee kansen op eeuwige roem. Nog twee kansen om Eric trots te maken! Narbonne werd de eerste van twee kansen. Met de ‘Agen’-ploeg trok Eddy naar de inkorftafel. Die blaakten nog steeds van conditie. Een topresultaat zat er met andere woorden zeker in. Hevige onweders maakten van Narbonne de gekende bijzonder zware beproeving. Stapje bij stapje bereikten duiven de finish op zaterdag. Toen iets na 10u ‘Filou’ de thuishaven bereikte, slaakte Eddy een kreet van opluchting. Nu nog ‘De Lichten’... Een paar minuten later nog ene. ‘Dju, ne jaarling!’ Eddy vloekte. ‘Jazz’ was de eerste jaarling op de afspraak. Ook hij vindt trouwens zijn oorsprong in de reeds vernoemde duiven van Eric Deprez en Wim Gommans. De klok tikte naarstig verder. De jaarlingen vonden verder hun weg naar Deerlijk. Maar ‘De Lichten’, die was in geen velden te bespeuren. Op het moment dat de spreekwoordelijk handdoek in de ring gegooid zou worden, gebeurde het toch. ‘Biep’, het elektronisch constateersysteem klokte om 13u31 ‘De Lichten’ na zijn calvarietocht. Het felbegeerde 6de punt voor het nationaal kampioenschap zat in de klok! Een kleine vreugdekreet weerklonk. Maar je mag den beer niet schieten als zijn vel verkocht is! Of zoiets toch... Narbonne werd finaal een vlucht met een lach en een traan bij Eddy. Maar ja, dat was wel bij de meeste liefhebbers het geval dat weekend.
Narbonne oude (5.749 d.) : 163, 744 (2/4)
Narbonne jaarse (6.013 d.) : 143, 307, 384, 487, 527... (7/13)
Perpignan als afsluiter
Op maandagmorgen werd er nagekaart te Torhout. Eddy prijkte op dat moment op de 1e plaats in de rankings. Maar Perpignan kon alles nog door elkaar schudden! De ploeg van Tarbes moest voor een nog scherpere coëfficiënt zorgen. Maar daarnaast was het vooral nagelbijtend uitkijken naar de andere concurrenten. Perpignan werd snoeihard! De ploeg bleek helaas nog niet volledig gerecupereerd van de ultrazware Tarbes. De topnoteringen te Deerlijk bleven uit. Het werd dus vooral uitkijken naar de concurrenten. Snel werd duidelijk dat Eddy stand hield. De droom werd realiteit. Eddy kroonde zich tot 1e nationaal kampioen op de zware fond oude duiven. ‘Eric, deze is voor jou!’ Een mooier eresaluut kon Eddy zijn voormalige duivenmakker niet geven.
‘Het kan verkeren!’
‘Het kan verkeren’ zei Bredero. Begin van 2022 diende zich aan als een snertjaar, als een jaar om liefst snel te vergeten. Maar Eddy gaf niet op. Hij bleef naarstig verder werken, zoals alleen grote kampioenen dat kunnen. Hij wist als geen ander dat een vonkje genoeg was om het spel op zijn kop te zetten. Dat had hij in zijn carrière als topbiljarter al vaak genoeg meegemaakt. Ook daar had Eddy zich trouwens in het verleden naar de hoogste Belgische eer geknokt! In april en mei zocht Eddy naar dat vonkje. Had hij daar zijn voormalige partner Eric nodig voor ‘The magical touch’? Toonde Eddy daar zijn klasse als duivenliefhebber? Eén ding weten we zeker, het vonkje werd gevonden. Wat volgde was een masterclass duiven spelen. Hiermee komt ‘Den Eddy’ in het grote duivenboek der nationale kampioenen. En daar, daar maken wij een diepe buiging voor. Een welgemeende proficiat Eddy! Je bent een ware kampioen!
Auteur: