Liefhebber:
Onderwerp:
Putte-Grasheide – Overwinningen in de duivensport zijn zelden echt toevallig; een hok in vorm, de wind die meezit en alles is mogelijk. Vorige week gingen ze met de provinciale scalp op Orléans aan de haal, deze week zetten ze een stapje hoger en zo brachten Marc Van Eynde (65) en Joseph Goovaerts (67) de nationale bloemen naar Putte. “Lieve” (BE24-6045758) werd uiteindelijk maandag 8.30 u gelost en om 14:49:25 u dook ze de klep op. Dankzij een gemiddelde van 1295,71 m/m mocht de champagne ontkurkt worden, want niemand vloog sneller.
Verliezen moet een motivatie zijn om beter te doen
In de tuin van Marc zitten de vliegers en Joseph ontfermt zich over de 40 kweekkoppels. (Volgend jaar willen ze graag naar 30, waar hebben we dit nog gehoord?) Zo heeft Marc ieder jaar een 150 jongen mee te starten. Dit jaar hebben de vliegers ook een ronde jongen mogen groottrekken, maar Marc merkt eigenlijk geen verschil met de voorgaande jaren.
Marc is allergisch voor duivenmest en daarom probeert hij het aantal duiven niet te groot te maken, en speelt hij enkel met duivinnen. Hij startte het seizoen met 36 stuks en momenteel zijn er nog 23 over, 5-6 opgeruimd, enkele gekwetsten en de rest bleef achter.
Marc: “Die verliezen doen pijn, maar daar met je tegen kunnen. De oude Flor Engels zei ooit tegen mij, dat is allemaal niet erg, dat is maar een duif, wat telt is dat iedereen thuis gezond is. Een waarheid als een koe. In de duivensport (en in het leven) moet je kunnen relativeren. Verliezen moet een motivatie zijn om beter te doen.”
Begin maart is Marc ze beginnen buiten laten terwijl ze nog op nest zaten. Twee koppels haviken in de buurt vonden dit echter heel leuk. Dan is Marc beginnen rijden met de duivinnen en hij is ze gaan opleren als jonge duiven. Niet meer aan huis vliegen maar 1-2-4... km wegvoeren tot uiteindelijk een 30 km. Eens de jongen 18 dagen waren werden de duivinnen er afgehaald en moesten die beginnen vliegen aan huis. Ondertussen waren ze in conditie en konden zo de rovers te snel af blijven. Zo trainen ze sindsdien tweemaal daags aan huis. De eerste weken nog een uurtje, tegenwoordig 20-30 min.
Vanaf de eerste week van april zijn ze wekelijks de mand in gegaan. Lieve vloog als jong al 20e Nat. Chateauroux en als jaarling haast wekelijks naar de kop. Na de snelheidsvluchten won ze week na week 1e Melun 3919 d., 88e Prov. Montargis, 169e Nat. Bourges, 79e Nat. Argenton, 18e Prov. Orleans en nu was ze dus de snelste van het hele land. Na twee nationale vluchten stond ze al als 17e geklasseerd, nu na drie vluchten zal dat nog een stuk hoger zijn.
Donderdag ’s morgens gaan ze nog eens los, vervolgens krijgen ze eten en mogen ze een uurtje bij de doffers. Hierna krijgen ze een bad, een laatste, goed vette maaltijd (1/2 Vanrobaeys Sport + 1/2 Matador Turbo) en zijn ze klaar om in alle rust de mand in te gaan.
Bij thuiskomst arriveren ze in de volière (waar ze tijdens de week ook zitten) waar ze rustig een uurtje kunnen recupereren. In de volière wacht wat licht voer op hen. Daarna mogen ze bij de doffer (als alles thuis is), ongeveer 1 tot 2 uur. Als de vlucht zwaarder is, wordt dit korter, recuperatie is belangrijker. Bourges was zwaar, dus zijn ze dezelfde dag niet samen gekomen, pas de dag erop mochten ze een paar uurtjes bijeen. Dan krijgen ze haf turbo en half kweek (voor de eiwitten). Maandag en dinsdag krijgen ze dan de light-mengeling, vanaf woensdag sport en donderdag half sport en half turbo. Bij thuiskomst gaan er ook elektrolyten in het water en de heren gebruiken veel producten van Röhnfried.
Vincent Schroeder is de vaste dierenarts in de winter en voor de vaccinaties, in het seizoen gaan ze om de drie weken naar Stijn Rans. Er wordt nooit blind gekuurd.
Marc: ”Ik vind beide hele goede dierenartsen, het belangrijkste is dat ze weinig medicatie gebruiken en voeling hebben met duiven. Wij hebben een blind vertrouwen in beide heren.”
De overwinning van Lieve gaf Marc een dubbel gevoel. Natuurlijk smaakte de overwinning zoet, echter met een wrange nasmaak.
Marc: “Ik zei nog tegen de letters, ik had liever met een andere duif gewonnen want nu moet ik stoppen met deze te vliegen. Dit is mijn favoriete duif, een echte super. We kunnen het echter niet maken om haar nu door te vliegen. Telkens wanneer ze niet op het hok zit ben je dan ongerust. Het is een “speciale”, bij de training is ze of als eerste binnen, of ze komt achterna. Goeie zijn vaak eigenwijs, maar ik zou het besterven telkens ze niet direct binnenkwam! Weg doen we zeker niet, een goeie kweken is zo moeilijk, die doe je niet weg!”
Auteur:
