KAIER - Een hok vol dromen

In 1971 werd de Volksrepubliek China geleid door de grote leider Mao Zedong. Het land was nog volop aan het rechtkrabbelen na decennia van oorlog en revolutie. China was nog niet de economische reus die het nu is, de Volksrepubliek werd zelfs pas in datzelfde jaar opgenomen in de Verenigde Naties. De mensen leefden onder de naweeën van de culturele revolutie, het waren zeker niet de gemakkelijkste tijden.

Een foto uit de oude doos.

In het oosten van China, in de naar Chinese normen bescheiden stad Tangshan (2,6 miljoen inwoners) aan de Golf van Bo Hai, werd ook in dat jaar bij de familie Xing een jongetje geboren, Wei. De naam Xing wordt in het Chinees gevormd met de symbolen “Kai” en “Er”. Dat jongetje, Wei Xing, kennen wij vandaag dan ook als Kaier, de man die eigenhandig de Belgische, Europese en mondiale duivenwereld op zijn kop zette.

In 1976, Wei was toen vijf, trof het noodlot de stad en de familie. Een aardbeving van 7,8 op de schaal van Richter deed de stad letterlijk op haar grondvesten beven (vergelijkbaar met de beving die op 6 februari 2023 plaatsvond in delen van Zuid-Turkije en Noord-Syrië en waarbij meer dan 50.000 mensen omkwamen). Velen lieten het leven en ook de familie Xing werd zwaar getroffen. Wei bleef achter met enkel nog zijn vader en zijn grootmoeder. Jarenlang hadden de drie enkel mekaar. Het leven was zwaar, maar ze hielden vol. Soms is gewoon volhouden al een overwinning.

Toen hij achttien werd begon Wei te werken in een plaatselijke ijzer- en staalfabriek, eigendom natuurlijk van Vadertje Staat. Halfweg de jaren ’80 hadden de Chinese leiders echter besloten om hun economisch systeem te herzien. Communistisch economisch denken bleek vooral tot honger en armoede te leiden en er werd gekozen voor een meer open economie. De staat hield nog steeds de touwtjes is handen, maar voortaan was er wel plaats voor ondernemerschap en een vorm van vrije handel.
Eén van die ondernemers was Wei Xing. Zijn verhaal leest als een roman, the American Dream, maar dan in Oost-China. Een bescheiden krantenartikel kan zijn levensloop niet omschrijven, we houden het dan ook bij een samenvatting.

Een van de eerste hokken van Kaier in China. 

In 1994 (hij was toen 23!) stichtte Wei de firma Kaier. De firma, die volgend jaar dus dertig wordt, heeft vandaag een 700 werknemers en is opgebouwd rond vijf pijlers: de staalnijverheid, vastgoed, ziekenhuizen voor traditionele Chinese geneeskunde, de financiële sector en natuurlijk de duivensector.
Na de ramp die de familie en de stad trof in 1976 was Wei immers beginnen duiven houden. Zijn fascinatie voor duiven dankt hij aan een collega van zijn moeder. Hij zag de beestjes vliegen en het was liefde op het eerste zicht. Als kind ging hij vaak bij die man naar de duiven kijken en reeds toen koesterde hij de droom om ooit ook met duiven te kunnen vliegen. Mr. Xing is een man die zijn dromen waarmaakt en dus is hij op zijn zeventiende, in 1988, zelfstandig met duiven beginnen spelen.

Momenteel heeft de Kaier-groep drie kweekstations (twee in China en één in België, geleid door Pascal Ariën), meerdere speelhokken, een groot domein voor de pensioenduiven, en organiseren ze de grootste one-loft-races in China. Alleen al in China hebben ze een 10.000 kweekduiven(!!), tel hierbij de 85.000 duiven die deelnemen aan de one-loft-races en hun eigen vliegers en de Kaier-groep heeft dus de verantwoordelijkheid over een 100.000 duiven. Voor ons bewoners van kleine landjes aan de Noordzee zijn dit cijfers waarvan we gaan duizelen.

Het huidige hok in China.

Het Chinese duivenspel is compleet anders dan bij ons, maar dit is absoluut een aparte reportage waard. Kort samengevat wordt er in meerdere seizoenen gespeeld, het aantal speelseizoenen is afhankelijk van de (klimatologische) omstandigheden in de speelregio (vergeet niet dat China gigantisch groot is). Zo organiseert de groep Kaier lente-races en herfst-races in het noordoosten van China met een vluchtlijn die hoofdzakelijk de kustvlaktes volgt, elders in China moet er rekening gehouden worden met flinke bergketens, woestijnen en andere natuurlijke hindernissen.

Het allergrootste verschil met het duivenspel in de Lage Landen is dat de duiven er maar een zeer korte vliegcarrière hebben, er wordt immers alleen met jonge duiven gespeeld. Na het opleren en wat trainingsvluchten spelen ze, op een leeftijd van zo’n vier à vijf maanden, enkele races tussen 200 en 500 km en daarna vaak nog 1-2 vluchten boven de 500 km en klaar is Kees.

De pijler “duiven” wordt steeds belangrijker binnen de Kaier-groep. De duivensport in China heeft nog een enorm groeipotentieel. Voor Mr. Xing is duivensport meer dan een hobby of een bezigheid, het is een levenswijze. Hij gebruikt kennis die hij in het leven opdeed in de duivensport, maar evengoed omgekeerd. Mr. Xing wil de sport in China naar een hoger niveau tillen en daar heeft hij veel voor over. Ook liefdadigheid staat hoog in zijn vaandel. Geld op zich maakt niet gelukkig, andere mensen ermee kunnen helpen wel. Ook daar staat Kaier voor.

Kaier, een naam die wordt uitgesproken in één adem met deze van topduiven als “Armando”, “Contador”, “Cameron”,” Irma”, “ Nairo”, “Willemina”, “Nadine”, “New Kim”, “Faberge”, “New Bliksem”, “Neymar”, “Sagan”, “Melissa”, “Casino Royale”, “Rudy” en nog vele andere. Kaier, een naam ook die steeds meer op sportief vlak van zich laat horen. Mr. Wei Xing, een man met een ongelofelijk levensverhaal, een man die zich opwerkte in het leven, een man met vele talenten en een man ook met meerdere namen. Wei Xing, Kaier, Mr. Xing, Mr. Kaier, voor alle gemak en duidelijkheid houden wij het voor de rest van dit verslag respectvol op Mr. Xing.
Een interview met de man zelf was helaas onmogelijk, dat houdt u zeker en vast nog van ons tegoed. Wel konden we spreken met zijn vriend en vertrouwenspersoon in België, Pascal Ariën, de man die de kwekers van Kaier ergens onderdak geeft en verzorgt en koppelt, en met Pascals zus Kristel en haar man Rob Claes die in Schaffen (en binnenkort in Schriek) spelen onder de naam Kaier. 

Pascal Ariën werd 50 jaar geleden geboren in Diest. Vader werkte bij Ford Genk en moeder was in dienst bij lampenfabrikant Philips in Hasselt, een klassiek Limburgs arbeidersgezin dus. Opa had zijn brood verdiend door iedere dag de mijnen in te kruipen, een loodzware job, maar gelukkig mochten die mannen vroeg met pensioen. Zoals wel meer kompels (mijnwerkers) was ook “Fonske” een bezeten duivenmelker.
Het is dan ook van bompa dat Pascal de passie voor de duiven heeft meegekregen. Zes jaar was kleine Pascal toen hij het duivenhok al ging verkennen. Lezen kon hij nog niet, duiven keuren heeft er altijd al in gezeten.

Een van de eerste successen in China behaalde Kaier met duiven van Jan Ouwerkerk. Fantastisch mooie duiven bovendien!

Pascal: Een zalige tijd. Ik ben beginnen spelen samen met mijn grootvader. Na schooltijd steeds eerst huiswerk en dan het duivenhok op. Toen ik later op kot zat waren de weekends voor de duiven en mijn grootvader kwam elke week dinsdag naar Leuven met de uitslagen van de duiven.
Toen ik afstudeerde en begon te werken heb ik hier en daar wat duiven bijgekocht, maar vooral met de eitjes die we haalden bij Toine Lowet uit Bilzen zijn we enorm gelukt. Dit is natuurlijk zeer kort en ik moet eigenlijk veel andere liefhebbers vermelden waar ik veel aan te danken heb, maar daar gaat deze repo uiteindelijk niet over.

DD: Inderdaad, hoe geweldig wij die “verhalen uit de oude doos” ook vinden, we hebben spijtig genoeg geen tijd om je hele levensverhaal uit de doeken te doen. We zullen dus maar enkele decennia overslaan, wat ons vandaag vooral boeit is hoe je in contact gekomen bent met Mr. Xing?
Pascal: In 2011 had hij reeds duiven van mij gekocht, maar daarna heb ik jaren eigenlijk niets van hem gehoord. Achteraf bleek wel dat hij heel tevreden was over die duiven. In 2018 heb ik hem dan opnieuw ontmoet bij PIPA. Ik was daar duiven aan het keuren, en hij kwam ook onze duiven bekijken en zo zijn we aan de praat geraakt. Mr. Xing nodigde mij uit om naar China te komen en zijn duiven te bekijken en enkele koppels te maken. Een beetje later stond ik bij hem op de stoep natuurlijk. Drie dagen hebben we gans de dag samen zijn duiven bekeken en koppels gemaakt.
Toen ik terug naar huis vertrok vroeg hij of hij bij mij wat duiven kon stallen wanneer hij er nog zou kopen in Europa. Ik zei ja, enkele koppels kan ik wel voor je bijhouden en verzorgen. (lacht) Datzelfde jaar kocht hij Neymar (van Norbert Ally, een nationale winnaar), die is naar mij gekomen en zo is alles begonnen.

DD: En daarna is de ene na de andere topduif naar jou verhuisd.
Pascal: Inderdaad. Vele topduiven blijven hier, Mr. Xing heeft alle vertrouwen in mijn capaciteiten als kweker, bovendien is transport toch altijd een (groot) risico. Van de jongen gaan er meer naar China dan dat er hier blijven. Welke en hoeveel dat hangt er wat van af, uit de ene kunnen we ook meer kweken dan uit de ander. “Nadine” bijvoorbeeld legt zesmaal per jaar voor Kaier. Hij beslist wie hier blijft en wie naar China verhuist, natuurlijk ook in samenspraak met mij, maar hij blijft de baas.

Het hok in Schaffen. 

DD: Hoe moeten we dit in de praktijk zien? Hij zit natuurlijk ver weg, in hoeverre beslist hij mee de zaken?
Pascal: Dat loopt eigenlijk allemaal heel vlot en natuurlijk. Het klikt tussen ons. Hij beslist mee over allerhande zaken, zoals koppelen en zo. Ik doe de koppelingen, maar vaak vraagt hij zelf ook specifieke koppelingen om dan de kinderen te gebruiken in China. Hij neemt ook vaak zelf contact met spelers op om samenkweek mee te hebben. Veel toppers willen immers hun beste niet verkopen, dan is samenkweek de beste oplossing. Bovendien kan hij zo connecties leggen, duivenkennis uitwisselen en een nog groter netwerk opbouwen.
Soms kiest hij ook de namen mee, “Mulan” en “Armando’s Legend” waren bijvoorbeeld voorstellen van hem. Het is echter zeker niet zo dat ik hem voor elke beslissing even bel. Ik weet ondertussen wel hoe hij over zaken denkt en verder laat hij ons heel erg ons ding doen. Hij zal zeker niet gaan zeggen hoe laat Kristel de duiven moet uitlaten of hoeveel ze moet voeren, maar hij denkt wel mee over alles.

DD: Wat ziet Mr. Xing graag in een duif?
Pascal: Een goede rug maar niet té stevig. Een mooie vleugel met lange smalle pennen. Hij ziet ook graag een duif met een stevige, sterke borst en een karakterkop met mooie ogen. Soms is het moeilijk uit te leggen wat iemand aantrekt in een duif. Voor mij is het heel belangrijk dat ik weet en begrijp wat Mr. Xing in een duif zoekt. Als ik in China ben laat hij de duiven zien die daar veel gewonnen hebben. Ook daar leer ik continu van bij en zo stuur ik ook de kweek bij. Zeker voor de jongen die ik kweek om naar hem te sturen in China. Ondertussen zijn onze persoonlijke smaken trouwens door veel samen duiven te bekijken en erover te filosoferen dichter bij elkaar komen te liggen, wat het voor mij natuurlijk gemakkelijker maakt de juiste duiven voor hem te kweken.

Duiven koppelen in China. Een leuke maar zeker ook leerrijke bezigheid!

DD: Heeft hij meer jouw smaak gekregen of omgekeerd?
Pascal: (lacht) Hij heeft een beetje meer mijn smaak gekregen. Het belangrijkste is natuurlijk dat we mekaar goed aanvoelen wat dat betreft. Zoals ik eerder al aangaf, het klikt tussen ons. Hij vertrouwt mij ook in dit soort zaken, zonder vertrouwen zou zulke samenwerking niet werken. Wanneer de duiven die ik kweekte in China toekomen krijg ik ook feedback. En soms doen we dan zelfs een videocall om te bespreken welke hij super vindt maar ook welke ik in de toekomst best niet meer kweek of toch zeker niet meer opstuur. Daar is hij ook heel direct en eerlijk in wat ik wel apprecieer en wat mij enorm helpt naar de toekomst toe om beter en beter te worden.

DD: Heeft je zus of haar man veel contact met Mr. Xing, of gaat dit hoofdzakelijk via jou?
Pascal: Ik ben het enige rechtstreekse contact. Dit laatste is natuurlijk ook niet altijd evident. We spreken mekaars taal immers niet. Leve echter de technologie. Tegenwoordig gaat het rechtstreekse contact ook vaak via (de vertaalfunctie van) WeChat, een Chinese applicatie zo ongeveer als WhatsApp bij ons.

DD: Pascal, jij was al best wat gewoon wat betreft het werken met kwaliteitsduiven. De duiven waarmee je werkt sinds je samenwerking met Mr. Xing tarten echter elke verbeelding. Je moet je soms toch een voetbaltrainer voelen die elke dag mag werken met Messi, Mbappe, Ronaldo, Modric, De Bruyne en Haaland? (Hazard is recentelijk definitief naar het kweekhok verhuisd.) Hoe voel je jezelf daarbij? Ben je trots, geeft dat druk… ?
Pascal: Daar kan ik op antwoorden dat Mr. Xing heel geduldig is en weet dat ik een kolonie aan het opbouwen ben voor de lange termijn en dat apprecieer ik enorm. De resultaten worden ook elk jaar beter en we zijn nu ook klaar om niet alleen bij mijn zus te gaan spelen maar ook op andere satelliethokken. Al die zaken geven mij gezonde stress, maar echt fier zal ik pas zijn als we op de allerhoogste podia staan.

DD: Je vertelde reeds dat Mr. Xing jou alle vrijheid geeft en heel erg rekening houdt met jouw kennis en ervaring. Je zus speelt op naam van Kaier in Schaffen, en jij houdt daarmee de touwtjes stevig in handen, maar uiteindelijk ligt niet iedere eindbeslissing bij jou. Jij lijkt mij iemand die alles graag en goed onder controle heeft, een geboren leidersfiguur. Vind je het dan niet moeilijk die rol van leider te moeten afstaan?
Pascal: Soms is dat inderdaad moeilijk, omdat ik steeds werk met een visie en een doel in mijn hoofd. Altijd heel gericht. Maar als we door beslissingen van buitenaf van koers moeten veranderen, kan ik hier wel snel op anticiperen om toch terug in de nieuwe en goede richting te gaan. Ik probeer ook bij elk bezoek van Mr. Xing even over de visie te praten en wat zijn doelen zijn. Tijdens die meetings worden de violen dan weer gelijkgestemd. Dat heb ik wel nodig om goed te kunnen functioneren. Hetzelfde bij mijn zus en Rob. Die krijgen natuurlijk ook eigen ervaringen en kennis. Daar dringen zich dan ook vaak korte afstemmomenten op om terug op dezelfde lijn te komen.

DD: Voortbreiend op die vorige twee vragen. Zou je zaken anders doen moest je met dezelfde duiven werken, maar ze waren allemaal gewoon van jou?
Pascal: (lacht, maar is resoluut) Dan zou ik nog veel strenger zijn, nu ben ik nogal eens bereid om vele toch te proberen ondanks ze mij niet 100% bevallen. Bij mijn eigen duiven ken ik geen compromis, vooral naar gedragingen toe, diegene die zich niet gedragen gaan er sowieso uit.
Hiermee bedoel ik vooral tijdens de winterperiode wanneer ik ze begin uit te laten. Duiven die na twee weken nog geen uur willen vliegen doe ik eruit. Die buiten blijven rondhangen en niet onmiddellijk binnengaan doe ik eruit. Die de neiging hebben op het dak te gaan zitten, of nog erger op de grond, doe ik eruit. Die de klad niet kunnen volgen en altijd wat achterna bengelen doe ik eruit. Duivers die veel willen vechten en de andere lastigvallen doe ik eruit. Duivinnen met paarneigingen doe ik eruit… Allemaal gewoontes of gedragingen waar ik niet mee omkan in de winter. Iedereen moet in het gareel lopen anders wordt een moeilijk verhaal om ze in superform te krijgen. In de zomer echter, in volle seizoen, kunnen die gedragingen juist tekenen zijn van forme… dan moet ik kunnen onderscheiden of het inderdaad van forme is of van antiform en moeheid…

In augustus 2018 werd de overeenkomst gesloten dat Kaier in België zou gaan spelen op het hok van Rob en Kristel. 

DD: Toen Mr. Xing een Belgisch hok wilde beginnen, moest je dan spontaan aan je zus denken, of kwam die idee pas later, kwam zij ermee aanzetten?
Pascal: Ik wou het in eerste instantie vooral zelf in de hand houden, en dan was mijn zus in mijn ogen de enige optie op dat moment. Ik heb haar dan aan Mr. Xing voorgesteld en ze was onmiddellijk akkoord.

Ondertussen hebben Rob en Kristel zich bij ons gevoegd. Rob is ambtenaar en Kristel was voorheen werkzaam als verkoopster in een winkel van Vanden Borre. Sinds 2015 is zij ook met de duiven beginnen spelen. Sinds hun vader is gestorven in 2011 kregen Pascal en Kristel meer en meer contact kwam zij steeds vaker bij haar broer over de vloer en de duivenmicrobe heeft haar duidelijk ook gebeten.
Toen ze wilde beginnen spelen heeft grote broer natuurlijk wat voor haar geregeld. Zelf had Pascal op dat moment niet de mogelijkheid om haar duiven te bezorgen door zijn samenwerking met PIPA, dus deed hij een beroep op duivenvriend Karlo Van Rompaey met wiens duiven Kristel eigenlijk onmiddellijk deftig is beginnen spelen.
Kristel en Rob zijn zeer gedreven en zeer gepassioneerd met een groot hart voor dieren. Zij spelen met de duiven onder hun hoede totaal weduwschap waarbij ze veel gebruikmaken van diverse kleine motivaties, daar ‘spelen’ ze graag mee. Drie weken intensief, alle dagen, lappen voor het seizoen, daarna veel trainen en diegene die niet goed meetrainen eruit, dat is de basis van hun spel. Maar over hun duivenspel kon u eerder in deze krant al meer lezen.

Kristel verzorgt ’s morgens de duiven van Kaier en laat ze trainen, daarna rijdt ze naar haar broer en verzorgt ze daar de kwekers. ’s Avonds wanneer Rob klaar is met zijn dagtaak sluit hij zich aan bij zijn echtgenote en worden de taken verdeeld, evenals natuurlijk de zorgen voor huis en gezin. Twee gedreven mensen die wij dan ook zeer graag ook aan het woord laten.

Klik op de afbeelding voor een vergroting / click image to enlarge.

DD: Rob en Kristel, wat dachten jullie toen Pascal voorstelde om met de duiven van Kaier te gaan vliegen?
Kristel: We waren eigenlijk direct akkoord. Wij vinden het een hele eer om bij Kaier zijn team te horen. Wij zijn dan ook enorm gedreven om er een succes van te maken. Wij zijn mijn broer en Mr. Xing enorm dankbaar voor het vertrouwen in ons en dankbaar voor de kansen die we krijgen.
Rob: Natuurlijk vinden wij het een eer dat we dit mogen doen, maar we kunnen uiteindelijk niet meer doen dan ons verdomde best. Het is een grote verantwoordelijkheid, maar je mag jezelf daar niet gek door laten maken. Soms denk je wel eens, daar vliegt voor een hoop geld pluimen, maar zo mag je niet denken, dan blokkeer je.

DD: Je kan zoveel proberen om jezelf geen druk op te leggen, uiteindelijk verwacht iedereen wel resultaten. De trainer van Madrid krijgt fantastische spelers te zijner beschikking, maar als ze niet genoeg winnen wordt hij aan de deur gezet. Hoe gaan jullie daarmee om?
Kristel: Ik heb enorm veel geleerd van de duivensport. Het belangrijkste is misschien wel om de juiste mindset te hebben. FOCUS! Tijdens het seizoen focus ik mij volledig op mijn duiven. Ik ben dan niet bezig met wat anderen van mij zouden denken of zeggen of wat dan ook. Ik zit niet op social media. Prijzen worden gewonnen thuis en in het duivenhok.
Ik kijk altijd positief de volgende wedstrijd tegemoet. Natuurlijk zijn er tegenslagen maar de kunst is om te reflecteren wat er beter kon, de bladzijde om te draaien en onmiddellijk terug bezig te zijn met ze klaar te stomen voor de volgende wedstrijd. Ik ben enorm gedreven om mijn doelen te bereiken. In de duivensport zijn er ook heel veel externe factoren waar je niks aan kan doen. Maar als alle factoren er op dat moment zijn, moeten ze klaarstaan. Alleen zo kan je winnen!

DD: Over winnen gesproken. Dit jaar wonnen jullie in Schaffen jullie eerste nationale vlucht. (1e en 2e Nat. Limoges 7211 oude, en snelste van 16.181 d.) Hoeveel deugd deed die overwinning?
Kristel: We waren ongelooflijk blij. Hier hadden we natuurlijk maanden, jaren voor gewerkt.
Rob: We hebben aan het begin toen we ze thuis lieten trainen, dagelijks de slechtvalk en sperwer op bezoek gehad. Het was zelfs zo erg dat de duiven er niet meer uit durfden. We hebben dan met ons drie even overlegd en besloten om ze enkele weken binnen te houden. Ze als het ware te resetten. Dit bleek een gouden zet. Na enkele weken binnen waren de duiven zeer blij dat ze terug buiten mochten. Dit zag je onmiddellijk aan de manier van vliegen. De duiven gingen heel hoog en ze bleven elke dag 1 à 2 u weg van huis. Ze kwamen dan thuis en gingen onmiddellijk naar binnen. Ze zijn dit blijven doen tot en met de laatste wedstrijd. Zoveel form heb ik nog nooit gezien, dus ik wist dat het super zat dit jaar. 
We moesten deze form zien aan te houden tot alle factoren goed zaten. In het begin van het seizoen hadden we geen kans om nationaal vooraan te zitten. We zagen de form wel al aan de zonale/provinciale resultaten. Maar toen we wel kans hadden, waren ze er ook. Niet alleen op Limoges maar ook op Aurillac, Souillac en Tulle!

Klik op de afbeelding voor een vergroting / click image to enlarge.

DD: Hoe bevalt de samenwerking? Werken met familie heeft tenslotte voordelen en nadelen. 
Pascal: Eigenlijk kan ik daar alleen maar over zeggen dat het heel leuk en positief is. Wij verschillen zeven jaar in leeftijd en hebben elkaar echt leren kennen na de dood van onze vader. Die had voor zijn dood van alles voorbereid wat we samen moesten uitzoeken nadat hij gestorven was.
Het enige nadeel is dat mijn zus en Rob echte dierenvrienden zijn, en ziek zijn telkens er duiven achterblijven. Dus telkens het een week slecht weer of veel wind is, heb ik bakken overtuigingskracht nodig om hen toch maar te laten meedoen. (lacht)
Kristel: Ik vind werken met familie een enorme meerwaarde. We werken allemaal naar hetzelfde doel. We gunnen elkaar ook onze successen. Want bij ons is het natuurlijk een uniek gegeven. Pascal speelt met PEC en wij met Kaier (Mr. Xing). We kunnen altijd terugvallen op Pascal zijn ervaring. Er wordt ook dagelijks bekeken wat de planning is en er worden soms moeilijke knopen doorgehakt. We kunnen volledig op elkaar vertrouwen. We zullen elkaar ook nooit iets verwijten als een beslissing eens verkeerd uitdraait. Zoals ik al zei, werken als koppel in de duivensport is ook een enorme meerwaarde. Natuurlijk zijn er dan ook wel eens discussies en dan vooral de dag van inkorving. Rob houdt zeer nauwgezet het weer in de gaten en is nogal geneigd om erg voorzichtig te zijn. Dit leidt soms tot heftige discussie. (lacht)

DD: Kristel, er wordt al eens gezegd dat een vrouwenhand iets toevoegt op een duivenhok. Wat vind jij hiervan?
Kristel: Ik denk niet dat een vrouw beter is dan een man of omgekeerd. Ik denk wel dat het een serieuze meerwaarde is om als koppel met de duiven bezig te zijn. En zeker met twee kinderen in huis. Ik heb bijvoorbeeld meer geduld om met de jonge duiven bezig te zijn. Ik zie ook dadelijk wanneer een duif zich niet goed voelt. Ik hou me bezig met de motivatie voor de wedstrijd. En ik geef de duiven eten en observeer ze op dat moment.
Rob houdt de trainingen nauwlettend in de gaten. Trainen ze lang genoeg? Traint iedereen mee? Kunnen we de hokinfrastructuur nog verbeteren? Ik wil maar zeggen dat we beide elke dag zorgen dat alles consequent en zo goed mogelijk verloopt. Met twee kan je veel meer dan alleen en zie je ook veel meer.

DD: Binnenkort verhuizen jullie, Rob en Kristel, naar Schriek om daar te gaan wonen en met de duiven te spelen. Wat is de reden voor de verhuis naar Schriek?
Pascal: Daar zijn meerdere redenen voor. We willen kunnen meedoen tegen de grootste concurrentie en er is daar ook meer plaats. Nu hebben ze een hokje van amper tien meter. We hopen daar in alle omstandigheden goed te zitten en niet alleen bij westelijke wind. (lacht) Het was ook op uitdrukkelijke wens van Mr. Xing om daar te kunnen meedoen. 
Kristel: Ik ben vooral blij dat we meer ruimte gaan hebben. Dat gebrek aan ruimte vonden we vooral een nadeel bij de jonge duiven. Ik heb graag een vroege ronde om de nationaals te spelen en nog een late ronde om gewoon op te leren, zodoende dat we er voldoende zouden hebben voor het jaar erop. In de praktijk betekent dit dat ik mijn late jongen bij mijn vroege jongen moet zetten en dat is natuurlijk een nadeel. In Schriek gaan we ons dus veel meer kunnen focussen op jonge duiven. En dat is iets wat ik enorm graag doe. Bij de oude duiven heb ik ook graag dat elk compartiment naar dezelfde wedstrijd gaat. Ik hou er niet van groepen op te splitsen. In Schriek gaan we dus verschillende wedstrijden en verschillende systemen kunnen uitproberen. Wat ons alleen maar ten goede gaat komen.
Pascal: Die extra focus op de jonge duiven is zeker iets wat Mr. Xing graag heeft. Wat afstanden betreft heeft Mr. Xing een voorliefde voor de zware halve fond en de fond, en het spel met jonge duiven. De nationale jonge duivenvluchten zijn dus helemaal zijn ding. Dit heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat ze in China alleen maar spelen met jonge duiven en dat ook daar de focus ligt op dezelfde afstanden.

Klik op de afbeelding voor een vergroting / click image to enlarge.

DD: En Pascal, wat verwacht jij van de toekomst? Je bent hier nog volop aan het bijbouwen, dus je bent duidelijk nog niet aan je pensioen aan het denken.
Pascal: Ik doe elke dag wat ik graag doe, dus pensioen daar kijk ik niet naar uit.

DD: Je hebt al veel gewonnen, meegemaakt en gezien. Wat zou je nog graag bereiken wat je nog niet bereikt hebt?
Pascal: Buiten mijn zus begeleid ik ook nog een viertal jonge gasten. Ik zou die graag aan de absolute top brengen zonder dat die zwaar moeten investeren, en met hen samenwerken om zo mijn kennis met hen te kunnen delen.
DD: Wat zijn de doelen voor Mr. Xing? Wat wil hij bereiken met zijn duivenspel?
Pascal: In China focust hij zich natuurlijk op de duiventak van zijn bedrijf daar en veel aandacht gaat ook uit naar de one-loft-races die zij daar zelf organiseren. Het bedrijf Kaier organiseert de drie grootste one-loft-races in China.
Mr. Xing wil graag de Chinese duivensport professionaliseren en een eerlijke, transparante competitie organiseren. Dit lijkt duidelijk te werken. De liefhebbers in China hebben vertrouwen in Kaier. Voor twee “herfstraces” werden meer dan 54.000 duiven ingekorfd, een absoluut record voor China.
Hier in Europa (België) is het de bedoeling om een stam op te bouwen uit de toppers die hier zitten zoals Nadine, New Kim, Cameron, Melissa... we hebben hier zoveel toppers zitten. Ook over de inbreng van Wim De Troy zijn we zeer te spreken en natuurlijk de duiven die Mr. Xing de laatste jaren kocht bij Willem (de Bruijn). Ik was niet direct voorstander van het aanschaffen van Nederlandse duiven, Mr Xing wel. Ik moet toegeven, in deze heeft hij gelijk gekregen, wat een duiven komen daaruit voort zeg! Mr. Xing is altijd beter op de hoogte dan mijzelf bij wie en waar hij moet duiven kopen om beter te worden. Hij ziet vanuit China wie aan het opkomen is en met welke duiven die succesvol zijn. Ook weer en bewijs van zijn bezetenheid voor duiven en zijn gedrevenheid om de beste te worden. 
De stamvader van de kolonie, dat is echter “Armando”. Hij zit in heel veel van onze succesvolle duiven. Hij was een supervlieger maar is nu vooral ook een fantastische kweker gebleken. Ja, hij heeft veel geld gekost, maar geloof me, hij was iedere cent waard.

DD: Hebben jullie eigenlijk een favoriete duif tussen al de toppers die hier op het hok zitten?
In koor: Armando!
Pascal: Natuurlijk blijft zoiets een moeilijke keuze, het is bijna als moeten kiezen tussen je kinderen, maar Armando is wel echt een speciale duif. Die heeft zulke speciale gedragingen. Enkele voorbeelden: hij zit elke dag klaar voor een robbertje vechten, hij zit al te roepen als hij mij hoort binnenkomen. Als hij van een bak in een andere vliegt, neemt hij altijd de kortse weg, soms zelf door één vleugel te gebruiken in plaats van twee, om zo langs een bak af te vliegen. Maar het wordt pas echt hilarisch wanneer hij een bad neemt. Dan zit hij aan de rand van het bad, duikt erin als een mens, gaat volledig onder water en komt aan de andere kant terug boven. Met als gevolg gans bad leeg en vloer vol water. Hij zit ook uren in het bad na zijn zwempartij. Echt nooit gezien.
Ik denk dat die bij een wedstrijd zich ook van niks of niemand iets aantrok en gewoon de kortste weg naar huis begon te vliegen met zijn palmares als gevolg. Ook wat duivinnen betreft is hij kieskeurig. Op sommige is hij zo verliefd dat hij een volgende echt niet wil, of soms ook gewoon niet bevrucht. Ondertussen kennen we elkaar heel goed en hebben veel plezier samen.
Moest ik er maar eentje kunnen redden uit een brand, dan zou het toch hem zijn denk ik. Een van zijn zonen, Armandino (onderweg om super kweker te worden), heeft ook van die speciale gedragingen en gaat denk ik op de kweek zijn opvolger worden.

DD: We kunnen het hem spijtig genoeg niet zelf vragen, maar ongetwijfeld weet jij dat antwoord ook wel Pascal. Mr. Xing heeft vorig jaar zijn eerste nationale vlucht gewonnen. Natuurlijk wil hij nog meer winnen, maar wat zou hij het liefst winnen denk je? Waaraan hecht hij het meeste waarde?
Pascal: Een 1e Nationale Asduif winnen, dat vindt hij het allerhoogste. En, als hij dan toch mag kiezen, Asduif zware hafo jongen.
    
Bij deze weten we wat we Mr. Xing mogen toewensen. Want, geef toe, wat wens je iemand toe die gewoon al zijn dromen zelf doet uitkomen?