GINO CLICQUE - Het wonderjaar 2018

Wevelgem – Superlatieven schieten tekort voor het wonderjaar 2018 van Gino Clicque. Hij deed het een beetje als Mathieu van der Poel dit voorjaar. Beter dan de besten.

De start was buiten categorie. Op Chateauroux (19 mei) liet Gino geen spaander heel van de West-Vlaamse concurrentie. De omstandigheden waren ideaal. Prachtig weer, mooie temperaturen en wind op de kop. De ploeg toonde haar talent en conditie en sloeg iedereen knock out. Het werd een explosie van klasse met 1, 2, 3, 4, 9, 12, 15, 17, 18, 20, 21 provinciaal tegen 4.352 oude (snelheid 1189 meter) en 1, 2, 7, 9, 10 en 11 provinciaal tegen 2.343 jaarlingen (afstand 457 km). 
Bourges nationaal (één week later) was ook indrukwekkend met 5, 18, 31 nationaal tegen 19.133 jaarlingen (1e 6e 10e 19e 22e 30e prov. 3382 jl) en 11, 14, 23, 27, 32, 38 nationaal tegen 20.284 oude (7e 9e 13e 16e 20e 23e prov 4262 o.d.). Dit waren de eerste bombardementen van een buitensporig seizoen dat bekroond werd met 9 nationale asduiven KBDB. Nooit gebeurd.
Het palmares van Gino puilt uit. Met vier keer eerste nationale asduif fond of grote halve fond KBDB gedurende de laatste vijf seizoenen ben je een unieke duivenmelker. Maar Gino blijft Gino. Welbespraakt en ambitieus maar ook relativerend en een keiharde werker. Begin april legden we onze oortjes te luisteren bij de grootmeester uit Wevelgem. 

Gino (2 mei 1962): “Mijn duivendomein beslaat een oppervlakte van 5000 m2. Ik heb dit met eigen handen uit de West-Vlaamse klei getrokken. Heel mijn gezin leeft voor de duiven. Ik ben van de morgen tot de avond in de weer en krijg de volle steun van mijn echtgenote Kristien. Mijn zoon Jasper is mijn rechterhand. En ook onze tweelingdochters Laura en Eva zijn schakels in de duivenketting. Het kan bijna niet anders. We hebben een grote vliegploeg en kweken heel veel. Het is een immens werk. Dit krijg je niet gedaan met twee handen. Sinds enkele seizoenen ben ik fulltime duivenmelker. Mijn bouwbedrijf (bestratingen, afsluitingen etc.) wordt verhuurd. 

Ik zit van jongsaf op het duivenhok. Vader Germain was de jongste van 14 kinderen. In 1972 startte vader met duiven. Ik was ook gek op duiven en de uitslagen vielen binnen. In 1977 waren we algemeen kampioen in Wevelgem (400 liefhebbers). Het noodlot sloeg echter toe. In maart 1978 is vader gestorven. Op hetzelfde moment was ook moeder zeer ernstig ziek. Ik was de oudste van drie kinderen. Toen hebben we zwarte sneeuw gezien. Maar ik gaf me niet gewonnen. Ik hoorde de duivenmelkers praten. Velen dachten dat ons duivenhok als een kaartenhuisje zou instorten. Dat was voor mij de motivatie om de handen uit de mouwen te steken. 
Maar eerst moet ik vertellen wat in 1976 gebeurde. Vader had goede contacten met Andre De Smet uit Semmerzake. In die tijd eigenaar van de veelbesproken Vale Trein. Duiven die de grootste concoursen aan stukken vlogen. Vader kwam met Andre overeen dat ik in de bloedhete zomer van 1976 stage mocht lopen. Bij Andre en Madeleine heb ik de duivenpuntjes op de i leren zetten. We kregen ook van de beste duiven van die mensen. Toen vader gestorven is kreeg ik verschillende duivenmelkers over de vloer. De meesten wilden samenkweken. 
Ik weet niet waar ik de tijd haalde om met duiven te spelen. Iedere morgen om vijf uur uit de veren en werken tot 22:30 uur. Ik zeg het vaak tegen mijn kinderen. Ik heb niet meer uitgeslapen sinds mijn zestien jaar. Het antwoord is dan altijd hetzelfde: dit is een andere tijd. En dat is ook zo.
Maar ik bleef altijd fanatiek met duiven. Toen ik in 1978 het kampioenschap van Wevelgem kon verlengen was ik de koning te rijk. Dat trofeetje maakte mij melker voor het leven.”
“Als jonge liefhebber zette ik mij tussen de beste melkers. Zij dronken grote pinten maar ik bleef nuchter. Ik zette mijn oren wijd open. Thuis schreef ik alles op. Je mag gerust schrijven: mijn leerschool was de vitesse.”

Vader Germain startte in ’72 met duiven, in ’78 ging hij echter veel te vroeg heen.

De puzzel klikt samen

Gino: “Goede duiven zijn uiteraard het belangrijkste. Een duiver van Robert Dobbelaere uit Marke is de eerste stamduif. Hij ligt aan de basis van mijn Piraatlijn. “Piraat” 3188928-05 werd 3e nationale asduif KBDB in 2008 en groeide uit tot een dominante kweker. Kijk naar de afstamming van mijn asduiven, “Piraat” is de rode draad.

Tweede lijn is de “Super Prince” 3172902-08. “Super Prince” is een afstammeling van “Figo” “Schicht” en “Goen” van Reynaert uit Passendale. Iedereen weet: dat waren uitzonderlijke duiven. “Super Prince” deed zijn afstamming eer aan en behaalde 4, 5 en 12 nat Bourges en 6 nat Argenton tegen gemiddeld 15.000 duiven. Tevens goed voor 2e nationaal asduif KBDB in 2010. En zoals zo vaak: koerspaarden komen nooit uit ezels. “Super Prince” is grootvader van “Golden Prince” (1e nat asduif KBDB fond jaarlingen 2014) “Golden Princess” (1e nat. asduif KBDB fond jaarlingen 2017) en “Olympic Princess” 1 nat Bourges 10.173 d. en snelste van 45730 duiven (kweker GC/ speler Ronny Menten). “Super Prince” zit ook langs vaders- en moederskant in “Angel” 1 nat Chateauroux 2017 bij Bellaert Paul en Nancy (snelste van 47.286 duiven en honderd procent Clicque). Als er een Plastrontje opduikt is het meestal uit de lijn van “Golden Prince”. Zo’n plastrontje is bloedrijkdom. Ik herinner nog goed dat op de eerste foto de plastron van “Golden Prince” was afgeknipt. Hier moeten we soms nog mee lachen.

Derde lijn is mijn “Red Filip” lijn. Dit is soort van Lucien Staelens uit Wevelgem. Lucien is een hele fijne liefhebber. Hij was een goede vriend van mijn vader. Sinds het overlijden van vader heb ik een speciale band met Lucien. Hij is een soort van vaderfiguur voor mij en is ondertussen 89 jaar. “Red Filip” 3008153-11 scoorde zelf met 2 nat Cahors 7.140 duiven en 6 nat Souillac 5.282 duiven. De vaaltjes op mijn hok is het soort van “Red Filip”. Hij is ook grootvader van de 1e nat asduif grote fond KBDB 2018 bij Kubica-Van de Putte. Vader 1e nationale asduif is rechtstreeks Clicque uit “Red Filip” x “Bea”.

En mijn vierde lijn, dat zijn de Gaby’s (Gaby Vandenabeele). In 2012 haalde ik zes kleinkinderen van de “Bliksem”. Het succes is gigantisch. In 2013 investeerde ik voor het tweede jaar op rij bij Gaby. We gingen samen naar een hok met dertig jonge duiven en ik kreeg vrije keuze. Uiteindelijk stak ik 14 jonge in de mand. In het kantoor keken we de afstamming na. Toen schrok ik wel even. Bij mijn keuze waren 7 rechtstreekse kinderen van “Rudy”. In 2013 had die nog niet die status van vandaag. Ik vroeg aan Gaby of zeven stuks niet te veel was maar hij stelde me gerust. Ik zou er goed mee zijn verzekerde Gaby. En of hij gelijk kreeg. Mijn eigen soort tegen die van Gaby is een succesformule. Dat is een blikseminslag. In de eerste generatie kweekte ik bijzondere talenten als “Devil Prince” 1 nat Montlucon 19.298 d. (zoon “Super Gaby”), “Prince Rudy” 1 nat Limoges 6272 d. + snelste 14575 d. (kleinzoon “Rudy”), “Gabriella” 1 nat Agen 2.932 d. (dochter Gaby 892”) en vele anderen. Zusje “Devil Prince” is moeder “Golden King” 1 nat asduif fond jaarlingen KBDB 2018. 

Dit zijn de vier lijnen van mijn hok. De puzzel klikte samen. In alle duiven zie je altijd minstens twee van die lijnen terugkeren. Want kweken is geluk maar vooral strategie. 
Stilstand betekent echter achteruitgang. Ik krijg nu veel gelegenheid om samen te kweken met de beste duiven van België. Meestal komen cracks even op mijn hok maar in 2017 bracht ik “Golden Princess” naar Daniel Bucaciuc voor samenkweek met “Mister Fantastic”. Beide waren eerste nationale asduif fond KBDB. Eerste ei op het hok van de kweker en tweede ei op het hok van de duivin is voor zo’n samenkweek het beste systeem.”

Kwekers

Gino: “We doen alles hetzelfde voor alle duiven maar ik heb ook duiven die geen prijs vliegen. Het is met de goede dat het moet gebeuren en liever nog met de hele goede.
Ik zit nog boordevol ambitie. We hebben geïnvesteerd in een comfortabele ontvangstruimte en super VIP-kweekhok met 6 boxen. Dit is voor de eerste nationale asduiven.
Verder hebben we een nieuw kweekhok ingericht met 16 kweekboxen. De bijzonderste duiven heb ik liefst in een box. Dit kweekhok is uitgerust met automatische verluchting en automatische verlichting. Ik kan er ook duiven tentoonstellen zodat mensen op hun gemak een duif kunnen beoordelen.
We zijn niet bang om te vernieuwen. Dit leerde ik van Lucien Staelens. “Lustert ne kere Gino” zei Lucien “als je een denkbeeldige lijn op de grond trekt moet je zorgen dat je een stapje voor die lijn bent tegenover de concurrentie”. Lucien zei dit zonder de minste grootspraak maar hij heeft gelijk. Ambitie is een grote kwaliteit als duivenliefhebber net als letten op de details. En je niet in slaap laten wiegen door de uitslagen. Ook hele goede duiven geven soms afval. Als we twee rondes gekweekt hebben worden alle jonge duiven nagekeken. Als het nodig is worden harde conclusies getrokken.

Ik ben bikkelhard met de kwekers. Ik heb ook veel koppels in volières buiten. Deze kweken vijf of zes rondes. Om te zeggen in de vrije natuur. Onder de volières zijn grote hanen (kippen) heer en meester. Zij kuisen alle graan dat gemorst wordt op. Ideaal tegen het ongedierte. Na een half jaar zijn de hanen slachtrijp en verdwijnen in de pot. Een lichting jonge haantjes neemt het probleemloos over.
Binnen ons team heeft ieder zijn vaste rol. Want er komt een hoop werk op ons af. Mijn dochters hebben iedere morgen twee uur werk met het verversen van drinkpotten en drinkpotjes. Dit zijn meer dan honderd stuks. Alle duiven krijgen ook iedere dag vers grit en vitamineral in potjes.
Ook Jasper is bij dag en dauw op post. Om 9 h 30 vertrekt hij naar zijn werk (vastgoedmakelaar). Tijdens de inkorvingen is hij altijd van de partij.”

Zoveel toeval is wellicht geen toeval meer

Gino: “Bij ons is altijd werk en is ook altijd wat te beleven. Eén van de strafste anekdotes is Limoges (2015). We waren superblij die dag met de 18e verjaardag van onze tweelingdochters Laura en Eva. Het was ook een serieuze duivendag met twee klassiekers, Montlucon nationaal en Limoges nationaal. Op Montlucon waren we er bij met 1e prov oude (snelste van 2947 duiven) . Het winnende duivinneke kreeg de passende naam “Happy 18”. Na het vallen van Montlucon staken we alle jonge duiven in de mand voor een leervluchtje. Bij ons gaat dat niet over tien of twintig jongskes. Het zweet parelde op onze voorhoofden. Limoges zou nog een tijdje wegblijven. Maar met duiven onderweg ben je best attent. Een nakomer van Montlucon verstoorde de rust. Voor alle zekerheid controleerde Jasper het kastje en schrok... even voordien was ook een duif van Limoges getekend... Gelukkig bleven we binnen de tijdslimiet. “Prince Rudy” had alles gegeven, het is een geluk bij een ongeluk... we waren superblij met zijn 1e nationaal Limoges (snelste 14.575 duiven) maar iedere liefhebber wil dit met zijn eigen ogen zien gebeuren. Ik heb er echt geen verklaring voor maar op de verjaardag van Laura en Eva hangt er voor ons iets in de lucht. In 2014 wint “Devil Prince” 1e nat Montlucon 19298 jaarlingen, in 2015 was de genoemde hoogdag met “Happy 18” en “Prince Rudy” en in 2016 maakte “Gabriella” het drieluik af met 1e nat Agen. Allemaal in het weekend van de verjaardag van de meisjes. Het maakt ons vierdubbel trots.”

Weduwnaars vrij koppelen met een kweekduivin

Gino: “Ik reis regelmatig naar China. Jasper treedt in mijn voetsporen. Hij ging al tien keer mee. De bekende voorjaarsbeurs in Langfang was dit jaar een week later gepland. Hierdoor lopen we een week achter op ons normale schema. We lieten onze weduwnaars (110 stuks) eind maart vrij aanparen met een kweekduivin. Mijn hokken zijn nog van de oude stempel. De resultaten zijn goed dus veranderen we niet. Alle woonbakken worden iedere dag gepoetst, dit is de beste controle voor de gezondheid. Op de vloer van het weduwnaarshok ligt een dikke laag stro. Gezelligheid is troef met verschillende nestjes in het stro. Ik laat alle koppels overbroeden. Uiteraard op plastic eitjes om te vermijden dat de eieren uitpikken. De eitjes van de vliegers zijn gevraagd. Na het seizoen maak ik de pedigrees. Dan zit er wel eens een nationale asduif tussen. In het voorjaar worden de vliegers een beetje verduisterd. Ze moeten slapen. Net als kleine kinderen. Na het seizoen gaat de riem eraf. Alle vliegers die mogen blijven kweken in september een nestje. Alles zo dicht mogelijk bij de natuur. ”

Duivinnen op jaloezie

Gino: “De duivinnen zitten overdag in een overdekte volière. Het is de beste remedie tegen paren. Tot vorig jaar speelde ik totaal weduwschap. Dit jaar doen we het anders. Ik heb 130 vliegduivinnen maar slechts 80 duivers. Het systeem is een mengeling van weduwschap én jaloezie. Ik heb een dressuurstokje. Als ik tik moeten alle duiven luisteren. Dit leren ze vanaf pieper. 
Onze duivinnen vliegen per dag één training van 45 minuten. De duivers doen dit twee keer. Ik wil vuur zien tijdens de training. Dan weet je dat het goed is.
De start van het seizoen is heel belangrijk. Van een slechte vlucht in het begin ben ik een beetje bang. Volgens mij staat dit superforme in de weg. Goede duiven die gezond zijn moeten stevig trainen en gretig eten. Dan is alles mogelijk. Eén van onze mooiste wedstrijden was Chateauroux. Lokaal wonnen we 1 tot 11 tegen 881 oude. De eerste twee aankomsten waren een oude duivin (“First Lady”) en een jaarse duivin. De oude ging eerst binnen. Dit was puur geluk. Zo wonnen we eerste provinciaal oude en eerste provinciaal jaarse met twee verschillende duiven. “First Lady” was een achttienmaander. Ieder jaar kweek ik een groepje laatjes. Zij komen wel los in de winter maar in de winter rijden doen we niet. Ook door tijdsgebrek. Samen met de grote ploeg worden die laatjes geleerd. Als jaarling laten ongeleerde duiven weinig zien maar als achttienmaander zit er ieder jaar wat tussen. “First Lady” leerde als onervaren jaarling de knepen van het vak en als tweejaarse volgde een explosie. Op Chateauroux legde ze de kiem voor 1e nat asduif oude grote halve fond KBDB.”
“Als je topforme hebt moet je spelen. Duiven in superconditie kunnen heel veel. In 2017 kregen we hiervan het levende bewijs. Na een gedwongen rust door vogelgriep in de buurt vlogen de duiven maandag Arras, woensdag werden ze ingekorfd voor Limoges (9 duiven top honderd nationaal)... de 46 eerste duiven van Limoges vlogen de week nadien Jarnac (11 duiven top honderd nationaal) en na 14 dagen rust werd de volledige ploeg ingekorfd op Tulle (8 duiven top honderd nationaal). Dit resulteerde uiteindelijk in 1e, 5e en 10e nationale asduif. 
Limoges (603 km / 1172 m) en Jarnac (616 km/ 1274 m) waren kuitenbijters maar onze duiven waren bijzonder fris. Daarom mijn stelling: duiven in topconditie kunnen alles. Maar het tegengestelde is ook waar. Duiven zonder conditie brengen er niks van terecht.” 
Gino: “Duivenvoer is uiterst belangrijk. In samenspraak met Van Robaeys ontwikkelde ik mijn eigen mengelingen. Bij thuiskomst krijgen de duiven een gevarieerde sportmengeling met K + K eiwitten en elektrolyten in de drinkwater. Het bevordert de recuperatie. Duivinnen die iedere week gespeeld worden krijgen twee dagen Lady Mix. Zondag en maandag na de wedstrijd Gerwit –W in het drinken. Twee dagen voor de inkorving is dit Hexenbier (Röhnfried).
Duivers die om de twee weken een grote wedstrijd doen krijgen de eerste week half sport en half zuivering. Opvoederen is altijd met Super Speciaal en Power.
Ik ben geen medicijnman. Hiervoor reken ik op dierenarts Pascal Lanneau uit Moen. Moen ligt met de auto twintig minuten van Wevelgem maar het is beter dat de dierenarts langskomt. Alles nakijken en de verplichte vaccinaties. Pascal is ook allerminst een zakjesman. Als de duiven niks mankeren blijven we er met alles af. Uiteraard wel vitamines. Ik heb toch een ruime kolonie maar gelukkig bijna altijd een lege ziekenboeg. Als er iets hapert is mijn favoriete hulpmiddel een scherp mes...”

Veel kweken

Gino: “Dit jaar hebben we 340 jonge duiven. Dit is wellicht te veel. Daarnaast nog 60 latere jonge die enkel ’s avonds trainen. Onze vroege jonge worden verduisterd van half februari (18 h tot 8 h) tot 21 juni. Nadien wordt niet bijgelicht. Alle jonge verblijven de ganse dag in de volière. Zij worden gespeeld op de schuifdeur. 
Maar wij zijn zeker geen jonge duivenspecialisten. Het jaar van hun geboorte is een leerschool. De meeste vliegen twee nationaals. Prestaties mogen uiteraard maar zijn geen absolute noodzaak. Alle duiven krijgen de kans als jaarling. Ook voor jaarlingen is nog een beetje clementie. Bij sommige jaarlingen lukt het in het begin van het seizoen niet goed maar ze mogen altijd het volledige seizoen afwerken. Op het einde zijn sommige trage starters soms de besten. 
Bij oude duiven kijk ik maar naar één ding. Zonder kopprijzen zijn er geen excuses. Zeker afgelopen seizoen. Het was de ideale zomer met goed weer. Bij regen of zuidwestenwind kunnen we nooit dezelfde uitslagen realiseren...”