ADELA & DANIEL FILIPOVICS - Gouden Duif Junior 2020

Het Pajottenland werd wereldberoemd in Vlaanderen en Nederland als geboortestreek van volkszanger en Vlaanderens plezantste flauwegrapjesmaker, Urbanus. Het is echter ook de uitvalsbasis van de winnaars van onze Gouden Duif Junior competitie 2020.

Liedekerke is een rustige gemeente op de grens van Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen met een 13.500 inwoners. Vier van die inwoners vormen het gezin Filipovics. Pater familias Zigfrid, moeder Mihaela en natuurlijk de Gouden Duif Junior-laureaten Adela (15) en Daniël (14). 
20 Jaar geleden kwam dit van oorsprong Roemeense gezin in België terecht en ze vormen sindsdien een toonbeeld van integratie. Vader en moeder beheersen alle talen die wij hier in Belgenlandje gebruiken. De ouders zijn noeste werkers en de kinderen vlijtige scholieren. Het gezin is gek van duiven en hun favoriete stamkroeg is het duivenlokaal in Ninove. Het gezin betrekt een ruim rijhuis in het centrum dat ze zelf aan het verbouwen zijn, en de tuin is volgebouwd met duivenhokken en aanverwante koterij. Veel Vlaamser vind je niet!

Vader was al heel zijn leven gek op duiven. Reeds in zijn jeugd in Roemenië had hij, vanaf zijn zevende, duifjes. Hij kweekte sierduiven. Ooit zijn ze die bij wijze van experiment wel eens gaan lossen op een flinke afstand van huis, maar na te lang bang afwachten of ze nog naar huis zouden komen, wat uiteindelijk wel gebeurde, bleef dit bij een éénmalig experiment.
Buurman en bakker Arnaud Breynaert zag dat Zigfrid aanleg en passie had voor de verzorging van duiven. Gezien het drukke bakkersbestaan kon hij wel iemand gebruiken om een handje toe te steken bij de verzorging van de duiven en zo rolde Filipovics Sr. in de duivensport. Van kweker van sierduiven naar hokverzorger bij een duivenmelker, uiteindelijk maar een kleine stap, maar eentje met verregaande gevolgen.
Vader was nu gebeten door de duivenmicrobe en besloot in 2013, met hulp van de buurman en andere duivenvrienden, om zelf zijn kans te wagen in de sport. Het gezin van Liedekerke maar gaat liefst inkorven in het nabijgelegen Ninove, bij de Koninklijke Denderbond Ninove, ook al ligt dit in een andere provincie. Zigfrid kan daar zelf niet meespelen met de provinciale kampioenschappen, maar dat deert de vader des huizes niet, Adela en Daniël kunnen dit in de jeugdreeksen wel. Hij vindt de sfeer leuker daar in Ninove en dat vindt hij veel belangrijker.

In normale tijden is het clublokaal een warme ontmoetingsplaats voor het gezin. Gezellige uren aan de toog met sportgenoten, BBQ in de zomer, veel hulp voor de beginnelingen van de andere clubleden, niemand doet er ook moeilijk omdat het gezin Roemeense roots heeft. Heel deze instelling typeert het gezin Filipovics en de manier waarop ze tegen duivensport aankijken. Het is een hobby, een passie, en die moet in de eerste plaats plezant blijven.

Over naar de winnaars Adela en Daniël, de succestandem van de Gouden Duif Junior 2020, waaraan ze deelnamen op aanraden van de jeugdvoorzitter Nico Maes van Vlaams-Brabant, en die ze met verpletterende cijfers wonnen. Daniël is 14 en zus Adela wordt dit jaar 16. Een mijnheer van de krant en een eerste interview zijn natuurlijk een beetje intimiderend. Beide zijn ze, duidelijk welopgevoed, wat verlegen en stil, maar eens duiven ter sprake komen gaan hun ogen fonkelen en komen de woorden als vanzelf.
Adela en Daniël lopen vanzelfsprekend nog school, in het Leonardocollege in het nabijgelegen Denderleeuw. Adela in de richting wetenschappen en haar broer combineert wetenschappen met moderne talen. Dat zij de enige kinderen zijn op hun school die met duiven spelen deert hen niet. Hun schoolgenoten vinden het best wel leuk en cool dat zij zo een originele hobby hebben en zijn eigenlijk best nieuwsgierig naar die voor hen onbekende sport.
In ons gesprek werd mij heel snel duidelijk dat er twee verstandige kinderen voor mij aan tafel zaten. Daniël is een clevere jongeman met een reeds duidelijke visie op de duivensport en de droom om later als architect aan de slag te gaan. Adela is een jongedame in wording, met de ambitie kinderarts te worden, die absoluut haar mannetje kan staan in het machobastion der colombofilie. Zij is het persoonlijk bewijs dat duivensport geen zaak is van oude mannen met een stofjas en een klak.
Mens sana in corpore sano, een gezonde geest in een gezond lichaam, en dus zijn er niet alleen de school en de duivensport in het leven van de jonge Filipovicen, ook sport komt aan bod. Daniël is voetballer bij FCV Dender Eh in Denderleeuw en Adela speelt volley bij Daatmet in Liedekerke.
Duivensport is een gezinsactiviteit ten huize Filipovics. Vader Zigfrid werkt lange dagen in de bouw en is daarnaast bezig de gezinswoning eigenhandig te renoveren, en moeder Mihaela werkt in woonzorgcentrum Augustin in Vorst, Brussel. Samen met de school- en sportactiviteiten van hun spruiten zorgt dit voor een drukke agenda.
Het “werk” aan de duiven wordt dan ook netjes verdeeld. ’s Morgens is het mama die van corvee is, aangezien zij als laatste aan de slag moet. ’s Avonds en in de weekends wordt het werk verdeeld en naargelang wie wanneer tijd heeft wordt bepaald wie wat doet. Dit gebeurt niet met een strak schema maar komt tot stand op natuurlijke wijze, in overleg met mekaar en met respect voor mekaar.

Door het drukke werk van papa en een opgelopen blessure is het ook dat de kinderen in de duivensport zijn gerold. Eerst pa helpen bij de verzorging, dan de geblesseerde vader vervangen en in 2016 besloot Adela zelf te gaan spelen, en met succes zoals u in bijgevoegd kader kan vaststellen. Zo werd ze tweemaal jeugdkampioene in Ninove, behaalde ze meerdere asduiven lokaal, en in de jeugdreeksen. Adela behaalde ook resultaten waar menig “volwassen” speler alleen maar van kan dromen en die hen het schaamrood op de wangen doen krijgen, of wat dacht u van een 2e Nat. Asduif Kleine halve fond jonge KBDB 2020 en 5e Beste Duif (World Best Pigeon FCI) Snelheid België 2020 (“Iron Man” BE20-2091729)!
Jaloers op de successen van zijn zus wilde Daniël ook wel mee proeven van dit duivengeluk en vorig jaar ging hij dan ook meespelen in tandem met zijn zus. Beide kinderen zijn echte dierenvrienden (er lopen ook twee vrolijke honden rond in de tuin). Ze vinden de zorg voor de duiven een aangename bezigheid. Om het met hun eigen woorden te zeggen : “Het is heel tof om onze duiven te zien opgroeien en leren vliegen, daar genieten wij van.”
Voor duivengek en handige harry Zigfrid was dit natuurlijk een heugelijk feit, wat is er heerlijker dan je passie te kunnen delen met je gezin? Het was ook het startsein voor hem om de hokken en koterij nog wat meer uit te breiden. België, het land waar bijbouwen tot kunstvorm verheven is, tot groot jolijt van menig hobbyist.

Heel zwaar wordt er niet geïnvesteerd in nieuw bloed. Het budget voor de familiehobby is beperkt. Natuurlijk is er wat kwaliteitsinbreng. Zo vliegen Adela en Daniël onder andere met jongen uit Gevaert-Lannoo-duiven.

Dit seizoen spelen zowel vader als de kinderen samen elk met een 60 jonge duiven. Het spel met oude en jaarse ligt hen nog niet. Geen schande natuurlijk, duivensport is een sport van ervaring en die moet je opbouwen met vallen en opstaan. De jonge spelers leren echter snel. Vorig jaar startte vader met 90 jonge en de kinderen met 40, maar op het einde van het jaar hadden zij er meer over dan pa.
Er wordt gespeeld op de schuifdeur en ze spelen alles van snelheid tot zware halve fond. Het mag niet verwonderen dat de juniors ervan dromen om ooit een “Nationale” overwinning binnen te halen. Vader is nuchterder en meer bescheiden. “Wat zou ik dromen van een grote overwinning als ik niet eens kan winnen van mijn eigen kinderen? De laatste nationale vlucht pakte Adela 7 duiven voor ik er 1 had. Ik begrijp er niets van, ik doe alles nochtans net hetzelfde als zij. Volgens mij saboteren ze mij, doen ze iets in het water of zo.”
Hilariteit aan tafel, Zigfrid maakt natuurlijk een grapje. Ik merk een lichte toon van frustratie dat hij als vader het onderspit moet delven tegen zijn eigen kroost, maar ik zie toch vooral een zeer fiere papa, en terecht. Niemand verliest graag, maar een nederlaag tegen je eigen nageslacht kan een vaderhart doen overlopen van geluk.

Zowel vader als de kinderen zijn nog zoekende in de duivensport. Vader is de eerste raadgever van Adela en Daniël, maar ook hij is nog een beginneling in de duivensport. Uit interviews met profs en uit gesprekken met clubgenoten halen ze hun duivenkennis. Veel gebeurt met vallen en opstaan, maar vooral met heel veel passie en liefde.
Op medisch vlak moet u geen sterke uitspraken verwachten. Ze vertrouwen volledig op de raad van dierenarts Sabrina, maar er wordt niet meer gekuurd of behandeld dan absoluut noodzakelijk. De duiven worden op zo natuurlijk mogelijke wijze groot getrokken. In het verleden werd er zelfs te weinig gevaccineerd, maar ook dit was een fout waaruit geleerd werd.
Het zal onze Gouden Duif-sponsor Versele-Laga plezieren, op het hok in Liedekerke worden enkel hun producten gevoerd. Gerry+, Champion+, Energy... Daniël kent het volledige gamma en stelt naar eigen gevoel een mengeling samen. 
Alle beslissingen worden samen genomen. Voeren, kweken, opleren, vluchten kiezen, duiven selecteren... niemand is de baas, alles gebeurt in onderling overleg. Wat de duiven betreft maken Daniël en Adela nooit ruzie. Ik heb zelf een jongere zus en kan u verzekeren dat dit behoorlijk uniek is.

Ondanks de sportieve ambities van Adela en Daniël blijft duivenspel in de eerste plaats plezier ten huize Filipovics. Natuurlijk is er de gezonde ijver om beter te doen dan papa, om te kunnen winnen van die grote mannen op de club. Adela vindt het ook geweldig wanneer ze bijvoorbeeld kan winnen van Lieselotte De Bisschop, streekgenoot en natuurlijk ook een jongedame die haar pluimen reeds verdiende in de duivenwereld (vorig jaar werd ze nog 2e in de Gouden Duif Junior). Rivaliserende tienermeiden, u kent dat wel!
Duiventechnisch kunnen de meeste lezers van dit blad misschien niet zoveel opsteken van de familie Filipovics. Ze zijn zelf nog zoekende en er is ook niets spectaculairs of vernieuwend aan hun manier van spelen. De manier waarop in dit gezin de duivensport beleefd wordt mag echter een toonbeeld zijn voor allen.
Voor dit interview waren de jongen van Adela en Daniël los. Op vraag van ondergetekende bleven deze nog even los voor de foto’s. Na afloop ging spring in ’t veld Daniël ze opsluiten en, ik denk, water geven. Aan alles merkte je dat dit gebeurde met liefde en respect voor de duiven.
Tijdens dit gesprek zijn vader Zigfrid en Mikey, de ongelofelijk vrolijke Maltezer, heel de tijd aan het “spelen” geweest met een duifje. Hij gaf het wat pinda’s, plaagde het wat, het duifje zat op zijn hoofd, op zijn schouders, of liep wat stoer te doen tegen het hondje. Het was werkelijk een lust voor het oog die drie bezig te zien, man, hond en duif.
Daniël wist me te vertellen dat dit ook zijn favoriete duif is. “Ik ken ze van bij haar geboorte en het is het eerste duifje dat ik zelf helemaal groot getrokken heb. Ze is ook het soort duif waar ik van hou, een blauwe met zachte pluimen die goed in het vlees zit, zo zie ik ze graag. Het is spijtig dat ze niet kweekt, ze pikt steeds de eieren kapot.”
Ze kweekt niet, en de Filipovicsen spelen alleen met jonge duiven. Eigenlijk heeft deze duif dus geen nut meer, maar het typeert dit gezin dat ze haar niet opruimen. Ze houden van hun diertjes en beschouwen ze deels als huisdieren. Tegelijk bewijzen ze dat deze houding sportieve successen niet in de weg hoeft te staan.

Een veranderende duivensport, recordbedragen voor duiven, sportieve ambities, drukke werk- en schooldagen, niets van dit alles hoeft mooie duivensport in de weg te staan. De familie Filipovics uit Liedekerke is hier een prachtig voorbeeld van. Twee hardwerkende ouders met een groot hart voor hun gezin. Twee verstandige, welopgevoede tieners. Beide generaties verenigd in een passie voor het duivenspel. 
Dit is de zuiverste en mooiste manier om een sport te bedrijven. Zoveel familiale liefde en zoveel passie voor duiven verenigd op één adres in Liederkerke, prachtig. Wij bij De Duif zijn alleszins blij met deze prachtige, oververdiende winnaars van De Gouden Duif Junior 2020!