ROGER VOLKAERTS - 1e Nat. Chateauroux 5140 oude

Duffel – Zeker voor onze Noorderbuur-duivenliefhebbers wordt Duffel in één adem genoemd met bv. Quievrain, het is één van de grote lossingsplaatsen waar haast wekelijks meerdere duivenlossingen plaatsvinden. Het plein waar al die duiven gelost worden is zo ongeveer de achtertuin van Roger Volkaerts, die er op amper 100 à 200 meter vogelvlucht vanaf woont.

Roger, die dit jaar nog 75 wordt, moest toen zijn vader overleed op zijn 16e gaan werken, en wel bij een schrijnwerker die die kerkorgels maakte. Die orgels moesten geïnstalleerd worden in de kerktoren, en een verdiep hoger zaten de duiven waar ze tijdens de middagpauze regelmatig eens gingen kijken. Hij had thuis een hokje met enkele sierduifjes, en met eieren uit de kerktoren die hij daarbij onder schoof, maakte hij zijn start in de duivensport. Later hield hij nog zo’n 15 jaar een café open, en recht tegenover het café stond een huis leeg waar Roger zijn duivenhok mocht zetten en altijd goed speelde op Quievrain en Noyon. 
Zo’n 25 jaar geleden ging Roger terug naar zijn ouderlijk huis, en sindsdien speelt hij daar met de duiven. Eerst volgde de overstap naar de kleine halve fond, en de laatste jaren maakte Roger ook bij het grote publiek furore door, a la Willy Daniels, 2x op 3 jaar tijd de nationale asduiftitel binnen te halen : 1e Nat. Asduif kleine halve fond oude KBDB 2017 en 1e Nat. Asduif kleine halve fond jaarse KBDB 2019.
Sinds enkele jaren wordt er met de duivinnen ook grote halve fond gespeeld, en ook weer met de nodige kopprijzen. 

Roger ving het seizoen aan met 12 duivinnen op weduwschap, die in het begin verduisterd werden. De nationale Chateauroux-winnares gooide pas op de avond van thuiskomst haar 1e pen. 
Ze vlogen 1x Quievrain, 2x Noyon, 3x halve fond en kregen vanaf Bourges het volledige programma grote halve fond (incl. Nevers) voorgeschoteld. 
Voor het seizoen kregen ze een Flagyl opgestoken, en rond Fay-aux-Loges bleef de ploeg duivinnen voor het eerst een weekend thuis. De jongen op het hok ernaast vlogen niet best, en werden door Roger gescheiden en enkele dagen behandeld met B.S., en toen heeft hij de duivinnen ook twee dagen mee dat eten gegeven.
De training aan huis stelt niet zoveel meer voor, de duivinnen vliegen 5 à 10 minuten en vallen dan op het dak van de appartementen naast het hok om een bad te gaan pakken. Niet zo erg, ze hebben de kilometers in de vleugels en moeten toch wekelijks vliegen.

Roger was, na de verwaaide Bourges met maar een paar prijsjes, eigenlijk niet van plan om nog mee te doen op de afsluitende Chateauroux, maar toen hij hoorde dat hij nog een duifje had dat goed stond in een Pipa Ranking, korfde hij zijn ploegje duivinnen toch nog eens in voor Chateauroux. 
Roger: “Dat ene duifje ging natuurlijk als 1e getekende de mand in. Het is nog onderweg, dat is mijn grote verdriet van gisteren (zondag) en vandaag. Natuurlijk had ik nooit nationaal gewonnen zonder haar, en ik heb nu 3 oude duivinnen die ertussen staan met 7 prijzen, maar ik zou die nationale zege zo willen inruilen als ik die 1e getekende ermee terug zou krijgen!
Al had ik afgelopen zaterdag eigenlijk dubbel geluk, want ik had mijn jongen natuurlijk ook mee op Sermaises. Er waren nog wat achterblijvers aan het vliegen, toen ik telefoon kreeg (ik heb geen computer) dat ik op 32 zou moeten pakken aan de snelheid van Casaert. 
Op en neer naar het lokaal ben ik toch al vlug een half uur weg, en ik stond die laatkomers nog binnen te roepen, toen er ineens een duif met een groene ring op de klep ernaast viel, dus dat moest er wel één van Chateauroux zijn. De klok gaf 12u16 aan en na het telefonisch doormelden stond ik ineens bovenaan. Bij de oude heeft ze een voorsprong van 80 m/m, tegen de meer dan 12.000 oude en jaarse is die voorsprong 50 m/m. 

De nationale winnares is een vrij grote duivin, een stuk groter dan mijn “Aske 365” (Nat. asduif 2019), ze is zelfs een kopie en ongeveer even groot als haar grootvader “As 36”, 1e Nat. Asduif kleine hafo in 2017! Het is een rustige, kalme duif. De helft van het hok komt op mijn knieën zitten, maar zij niet. Ze woont in de bovenste bak, maar is wel met mij gepaard. 
Ze heeft ook vleugels die wel 3 of 4 cm langer zijn dan die van mijn andere duiven, misschien dat ze net daarmee haar voorsprong bijeen heeft kunnen wieken. Al met al heb ik dus eigenlijk 2x geluk gehad, maar toch had ik nog liever mijn 1e get. oude duivin terug gehad!”