MICHAEL SCHMELL - 1e Internationale Zware Fond Gouden Duif 2023

Hückelhoven – Met de afgelopen Olympiade nog vers in ons geheugen, weet zowat elke geïnteresseerde duivensporter waar de stad Maastricht gelegen is, maar nog meer waar Nederlands Limburg gesitueerd is. Een groot stuk van deze provincie zit letterlijk gesandwicht tussen enerzijds Belgisch Limburg en aan de andere kant buurland Duitsland. 

In de geschiedenisboeken kan men lezen dat koning Willem I er heel wat strijd voor over had om vooral het onderste gedeelte van deze provincie bij Nederland in te kunnen lijven. Vandaag de dag is vooral dit zuidelijke deel van Nederlands Limburg met zijn Euregionale ligging een belangrijk onderdeel in het nationaal economisch raderwerk. Zo telt de universiteit van Maastricht meer dan 22.000 studenten, en meer dan de helft daarvan komt uit het buitenland. 
Misschien is dit ergens wel een klein beetje vergelijkbaar met de manier waarop de duivensport in deze provincie beoefend wordt. Natuurlijk speelt de ligging een grote rol waardoor in deze contreien heel wat fondspelers worden geteld. Maar met of zonder deze specialisten, horen hierbij reeds meerdere jaren duivensporters van over de landsgrenzen heen. Eén van hen is Michael Schmell uit het Duitse Hückelhoven, op een afstand van een klein half uurtje rijden tot aan de grens. Hoe dat Michael voor het beoefenen van zijn hobby in Nederland terechtkwam en daar met zijn gevleugelde atleten fantastische resultaten wist neer te zetten, kan men lezen in onderstaand relaas. 

Het begin

Hückelhoven is een gemeente in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, maar Michael zijn wieg stond in Wassenberg, een 10-tal km ten noorden van zijn huidige woonplaats. Michael’s vader, Franz, was zelf een duivenmelker, waardoor Michael tijdens zijn jonge jaren vanzelf betrokken raakte en heel wat belangstelling voor de gevederde beestjes koesterde. Dit bleef zo totdat hij ging studeren in Keulen, waardoor de duiven naar het achterplan verhuisden. Alles liep zoals het hoort en gedurende de jaren ’90 werd er verder aan de toekomst gewerkt. Michael kreeg een goede job op de stedelijke dienst voor ruimtelijke ordening van de gemeente Selfkant-Tüddern en had ondertussen zijn vrouw leren kennen. Omstreeks 2002 zocht het jonge gezin Schmell een vaste stek en werd de huidige woning gebouwd. Achteraf gezien allemaal goed doordacht, met in de achtertuin onmiddellijk een mooi in stenen opgetrokken duivenhok. Het startschot liet niet lang op zich wachten, want in 2004 kon er al op totaal weduwschap aan de programmavluchten (100-600 km) deelgenomen worden.

De hokken van Michael Schmell in Hückelhoven.

Veel ambitie

De duiven van papa Schmell waren zeker niet slecht, maar voor de opbouw van zijn nieuwe kolonie vond Michael dat het toch iets meer mocht zijn. Hij stak hiervoor zijn nek uit tot over de landsgrenzen heen, want hij wilde van de betere duiven uit de beste topkolonies hebben.
In 2005 kwam hij uit bij Jos Hooyberghs in Mol (B) en een jaartje later reisde hij voor het eerst naar Alphen aan den Rijn (N) bij Gerard en Bas Verkerk. Michael was best tevreden met de Verkerkduifjes, waarna de banden wat nauwer aangetrokken werden. Zoals in 2008, toen hij terugkeerde met o.m. een dochter van ‘Oprah’ in de korf. Het betrof hier een van de allerbeste bloedlijnen op het hok Verkerk en men kan gerust stellen dat deze duif wellicht Michael’s allerbeste inbreng ooit is geweest. Immers, achteraf beschouwd is ‘Dochter Oprah’ uitgegroeid tot dé stamduivin op het hok Schmell.
Samen met de beste duiven die hij nog van thuis uit had, werd van dan af de basis van zijn toenmalig duivenbestand gelegd. Het ging goed, om niet te zeggen heel goed. In zijn samenspel was Michael elke week een van de te kloppen mannen met telkens een zeer hoog prijzenpercentage. Ook in groter verband pakte het hok Schmell regelmatig uit met regionale en nationale topprestaties.
Er werd natuurlijk niet op een inspanning meer of minder gekeken en samen met vader Franz kregen de duiven de juiste verzorging die nodig is voor het behalen van topresultaten. Jammer genoeg stierf Franz in 2015 veel te vroeg, wat zou het mooi geweest zijn als hij het vervolg van deze historie had kunnen meemaken. 

Het was genoeg

Nog voor het overlijden van zijn vader, had Michael enkele jaren eerder al (2013) het drastisch besluit genomen dat het zijn laatste seizoen als deelnemer aan de programmavluchten zou worden. Zijn drukke job, het vele werk met de duiven, de wekelijkse stress, plus het feit dat de jaarlijkse vakantie met zijn gezin telkens gehypothekeerd werd, waren er te veel aan geworden. Dit alles wellicht ook wel een beetje ingegeven door het beperkt aantal liefhebbers in zijn omgeving waardoor er bitter weinig concurrentie overschoot om van zijn hobby nog een uitdaging te maken.
Niettegenstaande het winnen van alle kampioenschappen in 2013, en dat op wedstrijden met gemiddeld 2000 deelnemende duiven in nog geen tien jaar tijd 36x 1e prijs de gewonnen werd, duwde Michael op de pauzeknop, waarna enkel de betere vliegers behouden werden.

Een nieuwe start

De tijd bracht raad, ook voor Michael, en hij bedacht dat wanneer hij enkel nog fond zou spelen en geen programmavluchten meer, het duivenseizoen minder belastend zou zijn. Bijgevolg zou er meer vrije tijd overschieten voor vrouwlief en de twee opgroeiende dochters. De aanzet was gegeven, Michael werkte stelselmatig aan zijn nieuwe droom en met zijn gedachten was hij met een andere soort van duiven bezig. Hij ging langs bij Jacques Winkens (Winkens-Rothenburg) in Itteren (N) en hij bestelde ook wat jongen bij Jos Van Olmen in Broechem (B). 
Vooruitstrevend als hij was, informeerde hij zich aan de andere kant van de grens naar de mogelijkheden om aldaar mee te doen op het fondspel. Want het zware fondprogramma in Duitsland bevat enkel de internationale ZLU-wedstrijden - slechts 7 vluchten - hetgeen Michael te weinig vond. Hij wist dat ze over de grens in Nederland een uitgebreidere kalender hebben en daar wilde hij maar al te graag aan deelnemen. Tussendoor had Michael een bon van Ludo Verstraeten (Echt) gekocht. Deze vertelde hem dat hij in Echt altijd wel mee zou mogen doen, doch Jac van Heel twijfelde hieraan en zorgde ervoor dat Michael in 2016 NPO lid werd bij ‘Beatrix’ te Maria Hoop, vanuit Hückelhoven 30 minuten rijden. 

Fundamenten

Eigenlijk was Michael toen hij in 2016 aan de zware fond begon deel te nemen, een leek in deze discipline. Hij wist wel dat er op afstanden tussen de 700 en 1000 km werd gevlogen. Doch dat de heel verre vluchten (850-1000 km) op voorhand geplande middaglossingen waren, daar had hij nog nooit gehoord. Hij nam dat eerste jaar deel met de soort die hij nog had zitten van vroeger, de programmaduiven dus. Ze werden gespeeld op vluchten tussen 700 en 850 km waarbij al snel de limieten van deze krachtpatsers duidelijk werden. Mits aangepaste verzorging en voldoende rust konden sommigen deze afstanden wel aan, maar niet allemaal. Concreet waren het enkel de afstammelingen uit de ‘Oprah-lijn’ van Verkerk die het regime van drie zware fondvluchten tot een goed einde konden brengen. 

Michael bij het kleine hok, waar tijdens de week de duivinnen zonder te dralen of aarzelen naar binnen lopen. Echter bij thuiskomst van een vlucht, gaan ze steeds onmiddellijk op het hok van de weduwnaars binnen.

Stamopbouw

De Verkerkduiven werden door Michael als de beste overblijvers van zijn oude kolonie beschouwd. Doch niet onbelangrijk waren ook enkele duiven die Michael in 2014 wist te halen bij de gebroeders Vandenheede in Zingem, want ook hier zat nog bruikbaar kweekmateriaal bij. Daarbij kwamen de bijgehaalde duiven van Winkens-Rothenburg, wijlen Jos en daarna Bart Van Olmen en in 2017 werden de eerste contacten gelegd met Jos Martens uit Stein.
Het is niet dat we Michael een streber willen noemen, maar hetgeen wat hierna volgde was toch niet min. In 2018 ging hij opnieuw langs bij Bart Van Olmen en de jaren die volgden werd er op regelmatige basis een bezoek gebracht bij Jos Martens in Stein. Daarnaast ging hij nog op visite bij Harrie & Roger Wijnands (Maastricht), Sandra & Antoon Deckers (Meers) en Theo Daalmans (Elsloo) en laatst in 2023 bij Wiel Schaefer (Roermond).
Tevens werden er duiven geruild met Antoon & Patrick Delnoy (Vijlen), Jos Hermens (Echt), Bernard Hanno (Roermond), John van Heel (Maria Hoop), Jan Theelen (Buggenum) en opnieuw met Bart Van Olmen.

Goede raad

Toen Michael in 2017 zijn eerste duifjes bij Jos Martens ging halen, vroeg deze hem welke vluchten hij precies wilde spelen. Michael: “Ik vertelde hem dat ik zoveel mogelijk op de zware fond wilde deelnemen. Waarop hij antwoordde dat ik daarvoor de duiven nog niet had, dat dit bijgevolg niet zou lukken, en daarom gaf hij mij drie werkpunten. Vooreerst zoek je twee à drie vluchten uit waarop je zeker mee wil doen. Daarna zorg je dat de duiven voor die wedstrijden in orde zijn. Ten derde, als je alles wil spelen, gaat het sowieso minder goed gaan en zal ook jouw motivatie verdwijnen.”
Dan was er Jos Hermens die Michael bijtrad, nadat hij met de programmaduiven in 2016 op de zware fond met ochtendlossing goed meedeed. “Eén keer kunnen die duiven wel op die vluchten komen, een tweede maal zal al het minder zijn, maar als ze het de derde keer nog kunnen, mag je ze gerust met de fondduiven kruisen.” Het bleek een gouden raad te zijn die door Michael meteen opgevolgd werd met het inbrengen zijn oude basislijn, nl. ‘Dochter Oprah’ van Gerard en Bas Verkerk. 

Direct resultaat 

Reeds vanaf het eerste jaar in 2016 deed Michael mee voor de prijzen, met daarna vroege duiven op bijna elke grote fondvlucht. Het was zeker geen doodnormale zaak toen hij als nieuweling op de grote afstand met een jaarling de titel van 1e Prov. Asduif Grote Fond Afd. 4 Limburg won. Een ander hoogtepunt was enkele jaren nadien, de beste ZLU-uitslag van het jaar, waarmee Michael door het magazine Het Spoor der Kampioenen in 2019 tot ‘Grootmeester’ werd genomineerd. Michael won deze titel op Marseille. Met slechts vier duiven ingekorfd, stond hij tegen 2725 d. op plaatsen 52 , 63, 82 en 273. 
En dan was er natuurlijk de absolute uitschieter in 2021 met de internationale klassieker uit Narbonne. Met het winnen van de 1e en 2e nationaal en 1e en 3e internationaal jaarlingen, was dit voor Michael wellicht de meest overweldigende ervaring tot nog toe. 

Beste duiven

Dat Michael van meet af aan goed meedeed op de zware fond bleek al snel geen toeval te zijn. Van de oude basis op zijn hokken zaten nog heel wat goede midfondduiven die excellente vliegeigenschappen bleken te bezitten. Door het toevoegen van de her en der bijgehaalde versterking, gingen de resultaten hierna enkel maar crescendo.
Het eerste jaar was er de jaarling, nl. de DV15-1218 die 4e Prov. Asduif Grote Fond Afd. Limburg werd. Hij verwierf deze titel met vluchten uit Valence, Limoges en Bergerac en werd gekweekt uit een doffer van de ‘Oprah-lijn’ x een duivin Vandenheede.
De internationale winnaar op Narbonne, NL20-1655207, genaamd ‘Franz’ (vernoemd naar Michaels in 2015 gestorven vader), heeft als vader de ‘As 275’, een inteeltproduct naar ‘Dochter Oprah’. De 275 won zelf de 9e Duifkampioen Afd. 4 Grote Fond 2018. Moeder van de Franz is de NL17-1537523 en komt rechtstreeks van bij Jos Martens.
In 2022 werd een knalprestatie neergezet op Bordeaux met 4-5-20-21-36-55-72-73-74e Nat. S1 Bordeaux 9825 d. Het was op de 5e plek de NL21-1346544, die zich als 1e jaarling op de uitslag kon zetten.
Nog een andere doffer, de 475/16 (‘Mister Wefo Limburg’) vloog 4 x top-10 op de NPO-vluchten en won 1e Prov. Asduif Grote Fond Afd. Limburg 2019. Twee zonen van hem deden het ook niet slecht, met de 786/22, 1e Asduif NPO jaarse Grote Fond Afd. Limburg 2023 en de 707/22 die 4e Asduif NPO jaarse Grote Fond Afd. Limburg 2023 werd. Eerstgenoemde, de786, vloog zowel op Cahors (2/612) als op Bordeaux (19/1444) twee puike uitslagen bij elkaar.

Gouden Duif 2023

Een van de twee hoofdrolspelers in het Gouden Duif-verhaal is de blauwe doffer NL20-1655308, oftewel ‘Eurofighter 308’, waarvan beide ouders hun afstamming hebben van het hok Jos Martens. De 308 is een geweldige prestatieduif die o.m. op Marseille internat. de 19/9887 d. vloog, maar hier bovenop heel wat andere mooie prijzen op zijn palmares vergaarde.
Een tweede belangrijke krachtpatser die goeie punten wist te scoren is de NL21-1346503, ‘Dark Knight 03’, een donker geschelpte doffer waarvan de vader zijn oorsprong heeft op het hok van H. & R. Wijnands, de moeder komt dan weer van bij Bernard Hanno.
De zes prijzen waarmee deze Gouden Duif-titel werd binnen gehaald hebben samen een totale coëfficiënt van 6,65%. Op de tweede plaats in het kampioenschap staan Gero & Evelien Dijk (Alblasserdam) met 8,86% en op de derde plek zien we S. & A. Deckers (Meers) met 11,46%.

Systeem

Michael: “Het liefst van al speel ik de zware fond waarbij de duiven dezelfde dag, na 12 à 14 uur vliegen, thuis geraken. Als het nog zwaarder wordt, zijn het zeker niet de vluchten met middaglossing, maar wel het ZLU-programma waar mijn voorkeur naar uitgaat.
Voor het programma van de zware fond en marathonvluchten zitten 25 oude doffers klaar, daarnaast 25 jaarduivers die enkel grote fond (Nederlands programma) zullen vliegen en dan nog een 15 à 20-tal oude en jaarse duivinnen, die al naargelang de mogelijkheid ingezet zullen worden.
De oude duiven worden begin maart gekoppeld waarna ze mogen overbroeden. Einde maart komen ze na een ophokplicht van meer dan een half jaar voor het eerst terug buiten, daarna gaat het snel en na een tweetal weken zijn ze vertrokken. Ze vliegen enkele keren Marche (110 km) waarna ze meegaan in het programma tot aan de grote fond. De oude duiven vliegen op totaal weduwschap, de jaarlingen die ik niet op nest laat komen, worden gemotiveerd met het openzetten van de schuifdeur. Naarmate het seizoen vordert kunnen de kweekduivinnen hier als extra partners ingeschakeld worden.”

Kweken

“Op het kweekhok zitten 18 koppels die moeten zorgen voor 60 à 70 jongen. Bij het samenstellen van de koppels wordt er steeds op gelet dat de zuiverheid van de lijnen zoals die van ‘Dochter Oprah’ niet verloren gaat. Ook de zware fondvliegers worden zo goed als mogelijk bij elkaar gehouden. Toch wordt er elk jaar omgekoppeld, en wordt er tussen beide soorten gekruist, waarvan de resultaten pas na een grondige test een sluitend antwoord kunnen bieden. 
De jonge garde wordt gedurende het ganse jaar in de hand geselecteerd. Ze worden niet verduisterd en wanneer de eerste warmte aanbreekt wordt er gestart met de vaccinaties. Eerst tegen rota/paramixo, dan paramixo/herpes en nadien pokken met het borsteltje. Als de jongen goed trekken, worden ze zelf een keer of vier tot op 30 km weggebracht. Aansluitend vliegen ze van begin augustus tot half september de natourvluchten, dit betekent 7 tot 10 keer korf, tot max. 270 km. Prijzen maken mag altijd, doch hier hou ik weinig rekening mee. Daarna worden de spoetnikken niet meer opengezet, want ook waar wij hier wonen is het vanwege de roofvogels soms niet meer te doen.” 

Verzorging

Hetgeen de voerbak ingaat, is vrij gevarieerd met van Beyers Prange Grand Prix en Superdieet D24, Vanrobaeys nr. 184, Mifuma Fitness en P40 van Kasper Faunafood. Eventuele voedingssupplementen komen van bij Schroeder-Tollisan met o.m. Prangesuppe, Nano en Extra Energie. Voor de rest krijgen zijn gevederde atleten tweemaal per week verse grit, piksteen en mineralen. Sinds 2021 probeerde Michael enige producten van Cest Pharma (Roemenië) uit waaronder Blue Salt, Fly Power en Impact. Hij heeft er een positieve ervaring aan overgehouden met vervolgens bijna elk jaar een huisbezoek van de bedrijfsleider, Marius Tunduc met zijn zoon. 
De medische begeleiding is in handen van Vincent Schroeder, waar Michael reeds 17 jaar bevriend mee is. Zoals op de meeste hokken worden alle duiven jaarlijks gevaccineerd. Voor de oude en jaarse vliegers betekent dit éénmaal rota/paramyxo en ook paramyxo/herpes en vanzelfsprekend is er de jaarlijkse spuit tegen paratyfus.
Belangrijk is volgens Michael voordat het seizoen begint een kuur met Trichogroen of Kombimix en de anti-parasietendruppeltjes U-200 te geven. Eind mei, begin juni staat meestal nog een algemeen onderzoek gepland, wat mogelijkerwijze in de loop van het seizoen voor herhaling vatbaar is.

Michael Schmell (linksvoor) tijdens de huldiging van de Internationale Zware Fond Gouden Duif!

Ten slotte

Vanaf het moment dat Michael zijn eerst stappen op de zware fond heeft gezet, wisten omstaanders dat het hier geen eendagsvlieg betrof. Waarschijnlijk zit het bij hem niet alleen in de genen maar heeft hij het bovendien in de vingers. Michael is van nature uit een winnaar die niet zomaar voor zijn plezier ergens aan zou meedoen. Anderzijds is hij een zeer behendige en intelligente melker die weet wat belangrijk is en wat niet. Deze eigenschappen buiten beschouwing gelaten is hij bovendien zeer leergierig en staat hij steeds open voor verbetering. Alles kan volgens hem altijd beter, zoals ook zijn duiven, die sowieso niet van minste zijn. 
De titel van Gouden Duif Internationale Zware Fond wordt niemand in de schoot geworpen. Zij die eraan meedoen, kennen de moeilijkheidsgraad van deze discipline. Enkel een hele dikke proficiat is hier op zijn plaats, het applaus en de staande ovatie zijn voor zaterdag 17 februari te Broechem. Tot dan!