JOS VAN DEN BRANDE - 1e Nat. Kampioen Kleine halve fond jonge 2019

Westerlo - Vorige week bezocht ik Henri Menten en dit keer was het de beurt aan zijn buur, concurrent maar vooral goede vriend Jos Van den Brande. Jos woont al zijn leven lang in Heultje, een deelgemeente van Westerlo. Hij werd er geboren in 1946. Zijn vader Fons was een gehaaide vitesser en Jos mocht helpen om de duiven naar het lokaal te brengen en de klokken binnen te brengen. Dat was echt iets voor de Jos. Een fris pintje smaakte hem altijd en tegen een gezellige babbel met vrienden zegt hij nog altijd graag “ja”. 

In deze coronatijden mist het koppel hun wekelijkse uitstapjes naar een of andere taverne of drankgelegenheid in de buurt om er met de vrienden bij te babbelen en te genieten. Als het niet te nat of te koud is, doen ze hun uitstapjes met de fiets en anders nemen ze de wagen. Gezellig samenzijn is de bedoeling en kilometers vreten is zeker niet aan de orde.
Tijdens zijn actieve loopbaan werkte Jos in “de fabriek van Olen”. Bij een reorganisatie van het bedrijf kreeg hij de kans om op zijn vijftigste op prepensioen te gaan aan interessante voorwaarden. Daar kon je echt geen neen tegen zeggen en de afslanking van het bedrijf was snel een voldongen feit. Al meer dan twintig jaar genieten Jos en Maria met volle teugen samen van het leven. Voor zijn pensionering stak Maria af en toe een handje toe, maar sindsdien bereddert Jos op zijn eentje het reilen en zeilen in zijn duivenwinkel.

Jos werd duivenmelker als hulpje van zijn vader. Die werd in 1981 ernstig ziek. Jos zag het wel zitten om in de toekomst zelfstandig verder te spelen. Duiven melken was toen nog voor velen een leuke hobby. Ieder dorpje had zijn eigen maatschappij en telde leden in iedere straat. De weerstand om duiven te houden kwam wat uit onverwachte hoek. Zijn vrouw, dochter van een duivenliefhebber, zag dat niet meteen zitten. Ze wist wel wat er haar te wachten stond. Er werd vinnig gediscussieerd en tot een oplossing komen was een lastige opgave. Jos bedacht een plan dat hij zorgvuldig voorbereidde. Het hok van zijn vader werd gedeeltelijk ontmanteld en op een zaterdagmorgen, wanneer zijn vrouwtje naar de kapper was, zorgden acht stoere geburen en vrienden ervoor dat het hok in de achtertuin van Jos werd neergepoot. Wanneer Maria van de kapper thuiskwam, was hare Jos een echte duivenmelker. 
Een 10-tal duiven van zijn vader, vooral rode en vale, waren een ideale basis om de ladder van het succes te beklimmen. In 1982 overleed vader, maar Jos had voldoende bagage om vanaf dag één de fakkel met bravoure over te nemen. Het ging verbazend goed.

Jos gaat er prat op dat hij alle volgende jaren tot op de dag van vandaag met winst heeft afgesloten. Dat is zeker niet het belangrijkste en weegt niet op tegen de voldoening die hij uit zijn hobby puurde. Jos typeert meer de echte duivenmelker van vroeger die graag een gokje waagde en steeds wilde winnen. Hij behoort al 40 jaar tot dit elitaire gezelschap van prominente duivenmelkers uit onze Kempen. Vroeger was hij enkel bekend in de regio Westerlo. In deze eeuw gaan namen van Nationale Kampioenen razendsnel de hele wereld rond. Makelaars en contactpersonen verhitten de telefoonlijn al voor de officiële bekendmaking van de nationale toppers. 

Ze weten meer over mijn duiven dan ikzelf, zegt Jos. Ik ben een administratieve kluns. Sinds vorig jaar heb ik een pc met een stamboomprogramma. Ik begrijp er geen snars van. Mijn dochter doet secretariaatswerk in een grote school. Zij is op dat vlak veel handiger dan ik. Ze helpt mij en dat is nodig want duiven zonder pedigree zijn omzeggens waardeloos. In deze tijd lijkt een stamboom belangrijker dan de prestaties. In de meeste gevallen staan er bij de aangeboden duif geen eigen prestaties, maar met prestaties van aanverwante duiven is het hele blad volgekleurd. Je bent gedwongen om de trends te volgen wil je af en toe een duif verkopen. 
Zelf heb ik zelden geld uitgegeven aan duiven. Ik heb vrienden met zeer goede duiven en met hen regelmatig enkele duifjes uitwisselen heeft me geen windeieren gelegd. Wat hier op het hok zit zijn allemaal duiven van vrienden uit de regio zoals de gebroeders Van den Brande (Berlaar) en Rie Menten (Herselt). Met hen wissel ik al meer dan 30 jaar duiven uit. Recent gebeurde dit met Ludo Helsen, Hugo Van de Putte, Nest De Ceulaer en ook over een duivin van Kim Geudens, een jonge liefhebber uit mijn buurt, ben ik meer dan tevreden. Haal duiven bij je vrienden. Hun prestaties kan je toch het best beoordelen. Ik ben niet zo bang om iemand van het beste te geven. Dat wordt geapprecieerd. De beloning volgt wel. Zo ervaar ik dat al 40 jaar. Ik doe verder op mijn manier en voel me daar goed bij. 

Hoe verder in 2020?

Dat in 2020 het coronavirus de hele wereld zou gijzelen, had niemand zien aankomen. Nog niet zo lang geleden kwam paramyxo al eens roet in het eten gooien, maar er kon gespeeld worden. ’t Was onschuldig in vergelijking met de huidige situatie. Het mooie weer in april was ideaal geweest voor de snelheidsspelers die zich toeleggen op het spel met de oude duiven. Het had ook goed uitgekomen voor de liefhebbers die hun duiven wilden voorbereiden op het zwaardere werk. Zelf had ik 24 weduwnaars klaar zitten en met wat tegenwind zijn ze meestal op hun best. Ik voel het aan als gemiste kansen. Nu blijft iedereen nog geloven in zijn kansen en anders had bij een groot gedeelte de teleurstelling al overheerst. We moeten de zaken niet erger maken dan ze zijn. De echte drama’s spelen zich af in verzorgingsinstellingen en ziekenhuizen. Duiven zijn niet van levensbelang.
Licht voederen is nu wellicht overal aan de orde. Ze trainen iedere dag, maar iedereen wil spelen. Daar gaat het tenslotte toch om. Ook de jonge duiven zijn klaar om geleerd te worden. Ik had hier af te rekenen met een serieuze uitbraak van het adenovirus met 18 jonge duiven die sneuvelden. Nooit meegemaakt. Ik was bang om ’s morgens de deur van het hok open te trekken. Er konden me ergere dingen overkomen, maar op die manier 25% van je vroege jonge duiven verliezen is niet leuk. Het leven gaat verder en misschien zitten er enkele kampioentjes tussen de rest. Het ene sluit het andere niet uit. We hebben al meer meegemaakt in het leven en kijken hoopvol uit naar de dag dat we weer mogen spelen. Sinds 27 april mogen we individueel opleren, maar blijkbaar zal deze zonnige en droge aprilmaand in mineur afsluiten. De boeren zullen content zijn. We nemen het weer zoals het zich aandient. Veel keuze hebben we niet. 

Vasthouden aan goede oude gewoontes

Het hok van mijn vader staat nog achteraan in de tuin en daar huizen 15 kweekkoppels, een 5-tal voedsterkoppels en de weduwduivinnen. Het vlieghok met 5 afdelingen werd later bijgebouwd. Twee hokken voor de 24 weduwnaars, 2 hokken voor de vroege jongen die van bij het spenen worden gescheiden. Tenslotte nog een hok voor de tweede ronde die op nest wordt gespeeld. 
Ik heb een aantal gewoontes van mijn vader overgenomen. Hier en daar werd natuurlijk bijgestuurd. Verduisteren deden ze vroeger niet en nu doet dat bijna iedereen. Een teentje look ligt hier in elke drinkpot. Zelfs het maatbekertje dat we destijds gebruikten, bewijst nog steeds zijn diensten. Weduwnaars krijgen steeds een afgemeten hoeveelheid. Tot woensdagmorgen krijgen de weduwnaars zuivering en daarna wordt overgeschakeld naar sportmengeling. Ik meng 3 of 4 zakken sport van diverse merken. Het is een gewoonte. De duiven presteren naar mijn zin en dan stel je dat zelfs niet in vraag. Ik beoefen het klassieke weduwschap met duivers. Ze worden in december gekoppeld en als de jongen gespeend worden, komen ze niet meer samen voor een tweede broed. In het voorjaar trainen ze één keer per dag. Vanaf het vluchtseizoen wenkt, doen ze dat tweemaal. Duivinnen worden steeds getoond voor de inkorving. Als ze thuiskomen van de vlucht worden ze al gescheiden voor ik met de klok naar het lokaal rijdt. Stelselmatig wordt het samenzijn wat verlengd. Op die manier probeer je de motivatie wat aan te zwengelen. Voor goede duiven is het weer minstens even belangrijk. Een goede zichtbaarheid over de hele lijn zorgt voor vlotte vluchten en dan halen de sterke hokken een prijzenpercentage van 90 tot 100 %. Je goede getekende en meerdere duiven in de top van uitslag kunnen klasseren is toch het mooiste wat er is. Daar geniet ik van. Als de voorspellingen wat minder zijn, durf ik al een keer de beste duiven een weekje rust geven. Ik spring zuinig om met mijn beste duiven. Je kan niet alles voorkomen, maar soms is voorzichtigheid een goede raadgever. Ik ken hier iedere duif en ik zie ze graag. Vooral duiven die goed kweken of goed presteren pak ik al een keer meer vast. Ik zou ze niet kunnen missen. 

Jonge duiven

De gespeende jonge duiven moeten nog uitgroeien en krijgen volle bak eten. Ook later mogen ze 2x per dag hun goesting eten. Van zodra er gerst blijft liggen, is dat het signaal om niet meer bij te voeren. Van begin maart tot de wedstrijden eraan komen worden de jonge duiven van de eerste ronde verduisterd. ’s Avonds vanaf 17 uur tot ’s morgens omstreeks 9 uur. Ik ben geen vroege vogel en ik geloof dat het vooral een gewoonte is. De duiven passen zich aan. 

Medisch beperkt

Dierenarts Vosters uit Pijpelheide zorgt voor de inentingen en de nodige ondersteuning. Voor het seizoen ga ik een keer op controle en op zijn advies wordt er gekuurd, mocht dat nodig zijn. In het seizoen doe ik op hem beroep als het niet naar wens loopt. Zo simpel is het voor mij. Ieder zijne stiel, nietwaar.

Mooie herinneringen

In 2001 werd ik nationaal kampioen dankzij de Rie. In die tijd waren er minder nationale kampioenschappen. Rie Menten had gezien dat ik al enkele superuitslagen had gemaakt met mijn eerste twee getekende op de snelheidsvluchten. Hij adviseerde me om ook met enkele duifjes deel te nemen op de halve fond. Destijds waren er geen afzonderlijke kampioenschappen voor halve fond en snelheid. Je moest minimum twee uitslagen indienen die op de halve fond werden behaald om in aanmerking te komen. Ik probeerde dat en het lukte. Ik werd met een straat voorsprong nationaal kampioen. Met dank aan … Zoiets vergeet ik niet.
In 2017 korfde ik enkele jonge duiven in op Bourges Nationaal. In Houtvenne stond ik met mijn eerste twee getekenden op 1 en 2 tegen 812 jonge duiven en nationaal prijkten ze op 3 en 13 tegen 38.456 duiven. Ook dat was een leuke ervaring en het lokte geïnteresseerden. Dat is een onderdeel van de moderne duivensport en tenslotte beslis je zelf of je verkoopt of niet. 
In 2018 werd de 6200534/18 als 8e geklasseerd in het nationaal kampioenschap asduiven op de kleine halve fond. Op een bepaald weekend werden de duiven van de halve fond op zondag gelost. Quiévrain en Noyon zaten al in de klok en ik reed naar het lokaal om mijn klok te laten afslaan. Wanneer ik daar was, kreeg ik telefoon van Jos Verstrepen met de vraag: “Wanneer zit je op de halve fond?” Lichte paniek, natuurlijk. Toen ik thuiskwam waren de 534 en enkele andere duiven al binnengelopen. Misschien liet ik die dag een kans op een mooiere klassering liggen. Ik was efkens kwaad op mezelf, maar dat hielp niet. 

Vrijdag 24 april 2020

Het tuinhuis van mijn gebuur vatte vuur. Volgens de brandweercommandant zou wellicht een kortsluiting de oorzaak zijn geweest. Het was omstreeks 18 u. en de wind dreef vuur, rook en hitte in de richting van mijn duivenhok dat zich op ongeveer 10 m van de vuurhaard bevond. Met de tuinslang probeerde ik de voorzijde van mijn hok wat af te koelen. Gelukkig liet de brandweer niet zo lang op zich wachten en kregen ze de vuurhaard vrij snel onder controle. De schade aan mijn duivenhok bleef beperkt. De pvc-planchetten waarmee de voorzijde van mijn hok is bekleed zijn voor een klein gedeelte vervormd en gesmolten door de verzengende hitte. Ik mag er niet aan denken wat de gevolgen zouden zijn geweest, moest de brand ‘s nachts zijn uitgebroken. 

6140434/2019 “D’Jess”

4e Nationaal Asduif, 1e Provinciaal Asduif
06.7 Chevrainvilliers 959 d.: 1
21.7 Chevrainvilliers 1582 d.: 2
28.7 Chevrainvilliers 1403 d.: 2
18.8 Melun 1512 d.: 16

Het volledige palmares van “D’Jess” oogt fraaier dan haar bovenstaande uitslagen laten vermoeden. Uit Quiévrain pakte ze uit met 1/1615, uit Noyon met 7/1002 en op de KHF won ze tevens 27/1656. Om een fotootje van dit toppertje te kunnen maken was ik al te laat. Business as usual. Dat begrijp ik ondertussen. Dan maar foto’s van haar ouders en de stamboom als eerbetoon aan Rie Menten en de gebroeders Van den Brande wat wellicht niet zo meteen duidelijk is. Je mag mij geloven, beide liefhebbers vormen hier de pijlers van veel successen.
Met de weduwnaars heb ik op de halve fond slechts gespeeld tot einde juni. De jaarduiven wonnen de laatste twee weken van juni 2, 3, 18, 20... (10/10) en 1, 7, 13, 18... (6/9). Ik gebruikte hen daarna als partner voor de jonge duivinnen. Van de partners van de weduwnaars verwacht ik dan weer dat ze de jonge duivers stimuleren om snel naar huis te vliegen. Ik denk dat het voor de motivatie van de duiven beter is als de partner thuis zit te wachten als ze van een vlucht arriveren. De Rie doet het ook zo en dan zal het zeker niet slecht zijn. Resultaten zijn natuurlijk ook afhankelijk van de conditie en de kwaliteit van iedere duif. Dat zal niemand tegenspreken. 

Beste jaarduiven

De 558/18 nam in 2019 deel aan 10 wedstrijden en miste één keer. Hij won op de uitslag oude duiven o.a. 2/984, 3/1399, 3/406, 9/1436 en 9/839 en 38/1042. Hij vloog op de helft van de wedstrijden waaraan hij deelnam prijs per 100-tal. Bij de jaarduiven resulteerde dit in 2, 2, 2, 5, 8, 21. 
De 556/18 deed het ook niet slecht met o.a. 1/1436, 4/984, 7/611, 10/859. Die werd 12 keer ingekorfd. Bij de jaarduiven vond ik hem op 1, 3, 6, 7.