Liefhebber:
Onderwerp:
Jabbeke – De avond valt en een rode gloed verschijnt aan de horizon. De eerste duiven zijn op de kortere afstanden geregistreerd. Met het vizier op het vlieghok hang je met je gevoelens ergens tussen hoop en vrees. De hoop van nog te klokken slaat om in een vrees van ‘het zal niet meer voor vandaag zijn...’.
Maar toch blijf je wachten en kijken tot het laatste gaatje. De duisternis doet de bomen en de huizen in de verte vervagen. Plots verschijnt het licht aan de horizon. Een klein stipje wordt groter en raast richting spoetnik. ‘Piep’, de duif is geklokt! Die paar seconden voorafgaand aan de ‘Piep’ zijn voor een zware fondliefhebber onbeschrijflijk. Die beelden zijn voor eeuwig op het netvlies gebrand! Ze zijn de drijfveer om dit nogmaals te verwezenlijken, want het is zo overweldigend...
Het laat klokken ’s avonds en het vroeg klokken ’s morgens behoren tot het habitat van de betere zware fondspelers. Ze vragen ook specifieke eigenschappen aan een duif. Het gros van de duiven stopt tijdig met de vliegarbeid en wacht tot na de dauw om te vertrekken. Hier gaan al gauw twee tot drie uur mee verloren, de uren die het verschil maken tussen winst en verlies. Maar hoe simpel het ook lijkt, de uitvoering is net dat tikkeltje moelijker. Toch zijn er kolonies die daar beter in slagen dan anderen. De combinatie Vergaerde-Denolf is bij uitstek één van de uitblinkers binnen deze discipline. Zo winnen ze de internationale zware fondcompetitie 2019 van dit duivenblad en scoorden ze in 2018 de poulidorplaats. De kijk van Kurt en Anja op het mennen van de duiven richting nationale en internationale topprestaties betekent dan ook een relaas van passie doorspekt met doortastend handelen.
29.06 Agen | 3935 d. | 9 (1e get.) | 7 (1e gekl.) |
29.06 Agen | 4650 d. | 45 (1e get.) | 1 (1e gekl.) |
29.07 Narbonne | 8284 d. | 25 (1e get.) | 177 (1e gekl.) |
Spanning en plezier
Anja: “Duivensport blijft voor ons in de eerste plaats een hobby. Dat klinkt misschien wat verrassend, maar het moet nog altijd fun blijven. Toch merken we dat we de lat voor onszelf altijd maar hoger willen leggen. Niet ’s avonds kunnen klokken, als er al duiven zijn in onze contreien, is dan ook ongewild een desillusie. We proberen dit wel te relativeren, maar het is soms sterker dan onszelf. Bijvoorbeeld op Narbonne dit jaar hadden we een aantal toppers in de mand zitten, met als speerpunt ‘De 701’. Deze had op de vlucht uit Agen de 33ste nationaal gewonnen, nota bene de vlucht waarop haar nestzus de 1ste nationaal lukte. We hoopten haar dus nogmaals top te klokken… De eerste duiven arriveerden voor de klok van 19u in België. Het was dus met spanning uitkijken en wachten. Maar dat duurde en dat duurde. Toen om 19u42 streekgenoot André Vermote een duif klokte, begonnen de doemscenario’s ons al parten te spelen. Na een dik kwartier foeteren, dook er plots eentje als een kogel richting het hok. Het was ‘De 701’ die als 13de nationaal werd afgevlagd en daarmee de beste Belgische jaarling werd op de twee zware fondvluchten. Uiteindelijk beseften we dan ook dat de spanning het had overgenomen van het plezier, waardoor we in eerste instantie niet ten volle genoten van de topprestatie van dit duifje.”
Hoe het begon
Het ijs was meteen gebroken en bij een tasje koffie grasduinden we verder in de historiek van de kolonie.
Kurt: “Eind de jaren ’90 en ook begin ’00 lag de focus op de fondvluchten voor jonge duiven. Vluchten van 700 à 750 kilometer genre Bordeaux en Cognac waren toen onze habitat met verschillende topnoteringen en zelfs een semi-nationale overwinning. Wij werkten toen beiden in de zorgsector met onregelmatige uren.
Dit betekende sowieso een beperking in tijd en het afstemmen van de agenda’s op elkaar in functie van de duiven. Met daarnaast nog eens drie kinderen vraag ik mij nog altijd af hoe we dat toen voor elkaar kregen... Maar goed, op een bepaald moment werden de vluchten voor jonge duiven op die afstanden niet meer georganiseerd. We moesten dus noodgedwongen ons actieterrein verleggen en kozen voor de zware fond. Onze toenmalige stam aan duiven, die voornamelijk bestond uit het ras Deschacht-Denduyver, kruisten wij met Jellema-bloed. In die tijd was Jelle Jellema in België nog niet super gekend en kochten wij een zoon uit Nirvana x Jade. Die zoon is nog altijd in zeer veel van onze pedigrees terug te vinden. Een tweede dominante verrijking aan onze duivenkolonie bekwamen we via Hendrik Wynant. Verschillende duiven van Hendrik verhuisden richting Jabbeke en veelal met verbluffende resultaten.”
Nestspel als motivator
Een nieuw actieterrein betekent ook een andere manier van aanpakken. Zoals we weten zijn er verschillende visies om de duiven aan de start te krijgen. Zo zie je in het duivenlandschap alle varianten van weduwschap en nestspel, met hun voordelen en hun nadelen. Zonder het ene superieur aan het andere te willen maken, zijn we wel benieuwd naar de aanpak van Kurt en Anja.
Kurt: “Motivatie is een doorslaggevende factor in het behalen van topprijzen. Wij zoeken dan ook naar de ultieme drijfveer van een duif om deze top te laten presteren. Het is als duivenliefhebber ook belangrijk om keuzes te maken. Een frisse duif aan de start brengen geeft op de zware fond voordelen t.o.v. de concurrenten. Ik geef graag een voorbeeld. In de voorbereiding naar een zware fondvlucht, hoeft deze duif niet extreem veel vluchten op de teller te hebben. Zo vlogen onze duiven in voorbereiding op Agen amper tweemaal 200 kilometer en éénmaal richting 500 kilometer. Toch scoorden ze fantastisch op een superzware Agen en dit zowel met jaarlingen als met oude duiven. De motivatie voor de duiven zoeken wij in het nestspel. Traditiegetrouw worden onze vliegduiven gekoppeld begin maart. Ze brengen een jong op en worden ondertussen geleerd. Nadien worden ze terug gescheiden en komen terug samen begin juni. Eenmaal ze terug samenkomen, gaan ze ook niet meer mee op wedstrijd tot hun eerste internationale afspraak van het jaar. De duiven korven we in op de internationale wedstrijden met een neststand van circa 12 dagen broeden of met kleine jongen. In alle eerlijkheid voeg ik er wel graag aan toe dat ik de duiven wel verschillende malen zelf ga lappen, tot zelfs in Aarlen.”
Anja: “Naast motivatie en frisheid, benoem ik ook graag regelmaat als succesfactor. Door een chronische aandoening heb ik met heel veel spijt mijn werkzaamheden als verpleegkundige dienen te stoppen een tweetal jaar terug. Maar hierdoor kwam er wel meer regelmaat in de verzorging van onze duiven. De resultaten zijn de laatste twee jaar dan ook een stuk beter geworden. Dat geeft mij wel een stukje troost, al had ik toch liever mijn werk kunnen verderzetten. In die regelmaat laten wij de duivers ’s morgens vliegen en komen de duivinnen ’s middags buiten. We trainen ze met de vlag, zodat ze toch voldoende de vleugels gestrekt hebben. Het voederen wordt niet al te moeilijk gemaakt, want de duiven staan altijd met eten in hun voederbak.”
To the Gemba
Het bovenstaande klinkt niet zo moeilijk, maar toch weten Anja en Kurt zich te onderscheiden van de rest van het pak. Een aantal extra tips zijn dus wel handig om dit nestspel naar een 2.0 versie te brengen.
Kurt: “Het ‘fingerspitzengefühl’ zorgt naar mijn gevoel voor de extra ‘Touch’. Het verhaal van trial en error is hieraan niet vreemd. Toch zijn er een aantal zaken die heel vaak naar voor komen. Ten eerste is de nestdrang iets belangrijks om te observeren. Af en toe vliegt er wel eens eentje in een verkeerde nestbak en dan is het handig om dit eventjes gade te slaan en niet onmiddellijk in te grijpen. Daarnaast maken wij wel gebruik van motivatiebakjes die wij over de nestschotel plaatsen. Richting inkorven willen wij ook zien dat de duif er klaar voor is. Na de training binnenkomen met de nodige drang, goede eetlust en strijd op het hok zijn parameters. Maar onze grootste overtuiging zit in de duif zelf. Door de jaren heen hebben wij een stam duiven kunnen opbouwen die met de afstand en het systeem topprestaties kunnen neerzetten. Deze zoektocht heeft geresulteerd in een ploeg sterke krijgers die deze afstanden goed verteren. We hebben er ons wel moeten bij neerleggen dat wij op kortere afstanden niet meestrijden voor de topnoteringen.”
Anja: “Pas op, wij proberen onze kolonie wel te kneden met eigenschappen die wij nodig achten bij een fondduif. Zo durven wij in de winter wel eens een aantal dagen de voederbak leeg te laten, zodat de duiven zelf naar proviand op zoeken kunnen gaan. In het grasperk voor het hok werpen we dan wel wat voeder. Op dat moment zie je wel welke duiven hiertegen het beste bestand zijn. Daarnaast willen wij de duiven zeker niet handtam maken. Helpt dit allemaal, dat weten we niet. Wat we wel zien is dat we zelden of nooit verliezen hebben. De duiven komen heel lang na en weten zich perfect te handhaven in de natuur. Als kanttekening geef ik hier wel graag bij dat regelmatige controle op wormen, coccidiose en trichomonas zeker niet uit het oog mag verloren worden.”
Agen, een familie-onderonsje
Dat we bij Kurt en Anja over een supersterke stam mogen spreken is duidelijk. Op de loeiharde Agen van 2019 landden met een minuut verschil moeder en dochter op de valplank. Dit was goed voor een 1ste nationaal jaarlingen en een 7de nationaal bij de oude duiven. Het verhaal werd nog wat straffer, want de tweede jaarling op de valplank was de nestzus. Toch wel een straffe prestatie!
Kurt: “Die zondagmorgen zal mij nog zeer lang bijblijven. Het is vrij uniek dat er de dag van de lossing op Agen geen duiven thuis zijn in België. Maar het warme weer, gekoppeld aan de noordelijke wind hebben de duiven duidelijk afgeremd. Bij het openklappen van de computer ’s morgens zagen we meteen de eerste melding bij een streekgenoot verschijnen. Maar het ging ’s morgens nog vrij moeizaam, tot om 6u15 de eerste op de plank landde. ‘Yes, een topnotering’ ging door mijn hoofd. Maar een minuut later was de tweede daar al, een jaarling dan nog. Deze was meteen goed voor een eerste nationale overwinning van onze kolonie! Pas op, die dag bleven de duiven maar komen en maakten we een superuitslag. Want ook het ‘Narbonneke’ dat vorig jaar 2de nationaal Narbonne won, tekende opnieuw op het appèl met een 9de nationaal. Dat de moeder met haar twee dochters present tekenden, is typerend voor onze kolonie. Het is een familie duiven die hard naar huis komen. Trouwens de moeder en grootmoeder van deze duiven is ‘De Rika’. Zij vloog in 2018 op een fenomenaal harde Barcelona de 6de nationaal en behaalde hiermee de ‘Bronzen Vleugel’. Zij zat opnieuw klaar om voor Barcelona 2019 in de mand te gaan. Maar uitgerekend die dag vlogen we een 1ste nationaal en een resem topprijzen met haar nageslacht. We hebben dan ook de beslissing genomen om haar niet meer in te korven die avond.”
De resultaten liegen niet
Na een fantastisch 2018 bracht 2019 de eerste nationale overwinning naar Jabbeke. We zien ook een resem fantastische topnoteringen de voorbije jaren.
1e Nationaal 4644 d Agen’19
2e Nationaal 7791 d Barcelona’15
2e Nationaal 3506 d Narbonne’18
2e Nationaal 10261 d Soustons’10
5e Nationaal 4078 d Agen’18
6e Nationaal 7438 d Barcelona’18
7e Nationaal 3935 d Agen’19
7e Nationaal 4078 d Agen’18
8e Nationaal 7027 d Narbonne’11
8e Nationaal 2025 d Pau’13
9e Nationaal 3935 d Agen’19
Daarnaast vertaalde zich dit in een aantal zeer mooie titels of kampioenschappen.
We houden het op deze van de laatste twee jaar:
1e Barcelona Masters met 1+2 2018
2e Barcelona Masters met 1e getekende 2018
1e Kampioen Cureghem Centre met 1+2 Barcelona Nationaal 2018
2e Kampioen Internationale vluchten Fondclub Union Gistel 2018
3e Gouden Vleugel competitie en winnaar Bronzen Vleugel 2018
8e Euro Diamond 2018
2e Internationale Zware Fondcompetitie Gouden Duif 2018
1e, 5e, 16e en 19e Asduif België Jaarse internationale vluchten 2019
1e Kampioen Internationale vluchten Fondclub Union Gistel 2019
1e Kampioen internationale vluchten samenspel Gistel-Vlamertinge 2019
1e Internationale Zware Fondcompetitie Gouden Duif 2019
Het kippenvelmoment!
Toch wordt al snel duidelijk welke prestatie het meest indruk gemaakt heeft op Kurt en Anja.
Kurt: “Barcelona 2015 was een moment dat ons altijd zal bijblijven. Pas op, ook die andere topnoteringen waren zeer mooi. Maar Barcelona spreekt ook bij ons tot de verbeelding. Die dag werden we geklopt door fondcoryfee Noël Peiren. Maar toch, die thuiskomst gaan we nooit meer vergeten. De emoties gingen toen in alle richtingen en we waren toen alle twee serieus uit ons lood geslagen. Die dag heeft ons ook geleerd dat er qua uitstraling nog een verschil is tussen Barcelona en de andere internationale vluchten. Hopelijk kunnen we hem in de toekomst ook eens winnen. Er zijn evenwel heel veel gegadigden voor deze hoofdprijs en er kan er maar eentje de hoofdvogel afschieten. In 2018 waren we er in ieder geval opnieuw dichtbij met de 6de en 30ste nationaal en het eerste koppel 1+2 nationaal.”
Pijlen richting 2020
Stilletjes aan wordt ook de laatste rechte lijn ingezet naar seizoen 2020. Met de resultaten van de voorbije jaren zullen er toch wel wat ogen gericht zijn op de kolonie in Jabbeke. Hoe kijken Kurt en Anja zelf naar de toekomst?
Kurt: “Begin 2019 dachten we dat 2018 niet te evenaren was. Toen speelden we vier maal binnen de 10 eerste nationaal en behaalden we twee maal het eerste koppel 1+2 nationaal. We klokten dat jaar een prijzenpercentage van meer dan 50%, met 30% per tiental en 6% per honderdtal. Eenmaal 2019 aan het rollen was, bleek dat de kolonie opnieuw de topvorm te pakken had. Met naast een eerste nationaal, terug een prijzenpercentage van meer dan 50% mogen we zeer tevreden zijn. Zeker als je ziet dat 36% van onze prijzen per tiental werd behaald en 9% per honderdtal. Voor 2020 zijn we evenwel zeer realistisch. Twee toppers verhuisden richting een Belgisch tophok en een aantal andere supervliegers werden naar het eigen kweekhok getransfereerd. Bijgevolg komen we met een jongere ploeg aan de start en is het afwachten wat deze er van zullen bakken. We blijven evenwel trouw aan ons principe. We kweken richting april-mei een ploeg jongen en deze worden gezapig opgeleerd. Vanaf dat ze jaarling zijn moeten ze scoren op minstens 1 internationaal. Laat ons zeggen dat Agen ons jaarlijks examen is. We kijken er in ieder geval naar uit en gaan ons ten volle smijten richting nieuwe successen. Maar we hebben ons voorgenomen om zeker te genieten van onze beleving van de duivensport!”
Auteur: