In memoriam Jan Hermans

Onderwerp: 

Jan Hermans, 16-03-1948 - 12-03-2022Onze pa is gestorven. Met gebroken stem lieten Rik én Mike het mij telefonisch weten. Het onvermijdelijke moment was gekomen. Op nieuwjaarsdag vertelde Jan tegen vrouw, kinderen, familie en vrienden dat het bijna op was. 

Met de krop in de keel mogen wij iedereen vertellen dat Jan een fantastische mens was.

Geboren in een kroostrijk gezin in de Nederlandse Kempen met een moraal en talent om – bijna letterlijk – bergen te verzetten.

In zijn jeugd wilde Jantje zo veel. Zijn best doen op school en hard werken thuis op de boerderij maar ook genieten van het onbezorgde leven en met de fiets naar de zesdaagse in Antwerpen gaan kijken. Jan had ogen te kort om te genieten van zijn idolen op de piste. De jonge Peter Post en zo veel anderen: Jan stond erbij en keek ernaar. Zonder dat vader en moeder het wisten regelde Jan een oude fiets en probeerde het zelf als coureur. Veel wielerliefhebbers in Nederland en zeker ook in België (toen al) hebben het geweten: die jonge Hollander had leeuwenmoed.

Jantje was ook een goede student. Toen hij afstudeerde kreeg hij een baan bij de gemeente en maakte carrière. Zo veel jaren na datum kwam Jan nog geregeld mensen tegen die vertelden hoe dankbaar ze waren dat hij hen geholpen had met één of ander moeilijk dossier.

Jan trouwde met de liefde van zijn leven. Samen met Nellie werd hij de trotse vader van Rik en Anke. Familie is heel zijn leven enorm belangrijk geweest voor Jan. 

Net als duiven. Jan debuteerde als duivenmelker samen met schoonvader. Maar het noodlot besliste anders. Het was een grote ramp toen schoonvader veel te jong stierf. Maar de duivenmicrobe had gebeten. Ondanks de drukte van het werk en het jonge leven kon Jan de duiven niet meer missen.

En zoals in alles wilde hij meer. Hij wilde de grootste duivenmelkers van België en Nederland bezoeken. Kind aan huis bij Roger Vereecke en zo vele anderen in de Vlaanders en nog meer bij Jacques Tournier in Lommel. Bij Tournier leerde Jan duivensport aan de top echt kennen. In al zijn enthousiasme werd hij medewerker van het Neerlands Postduiven Orgaan en van De Duif in Antwerpen. Het gebeurde meermaals dat Jan letterlijk dag en nacht doorwerkte, als bijvoorbeeld een verkoping klaar moest, maar dat kon allemaal want Jan was een sterke beer.

Door de duiven werd hij een wereldburger en België en Japan zijn tweede en derde moederland.

Werkelijk ontelbare mensen over heel de wereld leerden Jan kennen en waarderen. Het is onmogelijk namen te noemen maar we gaan het toch doen. Mensen als Rob Hoekstra, Kenichi Yoshihara, Willem de Bruijn, Dirk Leekens, Luc Sioen en de Amerikaanse dokter/weldoener Al Piaget werden in de loop van de jaren zo goed als broers.

Ik heb een fantastisch leven gehad, zei Jan meer dan één keer. In dat fantastische leven speelden familie en vrienden en duiven een prominente rol.

Toen de combinatie werken als directeur bij de gemeente én alle activiteiten binnen de duivensport niet meer combineerbaar waren koos hij voor de duivensport.

Wat was onze Jan een bezige bij. Als schrijver van een boeiende kroniek. Als bestuurder  vele jaren hoofd van de stichting Nationaal Sint Vincent en voorzitter van Fondclub Zuid-Nederland. Als uitgever van De Duif , als bezieler van de Gouden Duif, als uitgever van de mooiste boeken over duiven, als organisator van historische duivenveilingen, als bedenker van Zwartje de Postduif op televisie en, niet in het minst, als aanspreekpunt van ontelbare grote en kleine kampioenen uit alle duivenlanden. 
Tussendoor speelde Jan hard met de duiven (1e nationaal Orleans met auto, knallers op Barcelona en heel recent nog 1e nationaal kampioen jonge duiven halve fond). Maar het allermeeste heeft Jan wellicht genoten van de excellente prestaties van Rik en van het feit dat Rik en Cindy en Anke en Mike zijn levenswerk bij de De Duif met klasse verderzetten.

Jan Hermans werd geboren met een groot hart. Dat zeiden dokters en dat hebben ontelbare mensen ondervonden. De laatste jaren waren moeilijk met de gezondheid. Jan is tot de laatste dag met liefde thuis verzorgd door vrouw Nellie. Twee jaar geleden kwam de oudste kleinzoon Sven vanwege zijn studie deels bij zijn grootouders inwonen. Hier heeft Jan ook heel veel deugd van gehad, want zijn drie kleinkinderen waren zijn oogappels. Rust nu maar zacht Jan.

Auteur: 

Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by WeebPal.