KRIS & FILIP SMITS - Alg. Kampioen Regio Mechelen

Berlaar – Berlaar is bekend geworden dank zij “het steentje”... het is nog steeds een parel van de Antwerpse Kempen... en sinds mensenheugenis een duivennest bij uitstek. Ze hebben daar met “Berlaar Centrum” en “Berlaar Heikant” nog twee duivenbonden... maar het aantal duivenmelkers is er de laatste jaren ook schrikbarend gedaald.

Vader Jos Smits was diamantbewerker en een duivenmelker die zich de kaas van zijn brood niet liet eten en hij gaf de aanzet tot een echte duivendynastie. Kris (51) heeft eerst met vader samengespeeld tot 2003 en dan is ook broer Filip er bijgekomen. Ze speelden met hun drieën samen tot vader in 2010 overleed en Kris en Filip hebben dan de fakkel overgenomen. Kevin is de zoon van Kris en die speelt op eigen naam... alleen met jonge duiven. Kortom een duivenmelkerfamilie met “duivensjappers” in alle geledingen. En dan mogen we moeder Lydia niet vergeten die ‘s morgens de verzorging van de duiven voor haar rekening neemt wanneer de mannen uit werken zijn.

De basis van de kolonie wordt gevormd met duiven van Karel Mollen, Berlaar... toen de specialist met de jonge duiven op de halve fond. Verder nog Gaston Van de Wouwer, Berlaar... Guido Van de Ven, Kessel... Gunther Gijsen, Berlaar... en Stefan Lambrechts, Berlaar.
En Kris en Filip deden het schitterend in 2013 ! In 2012 werden ze al 2e Algemeen Kampioen en kampioen bij de oude duiven. Afgelopen seizoen staken ze nog een tandje bij en werden ze Algemeen Kampioen Regio Mechelen... en kampioen bij de jonge duiven !
In “Berlaar Centrum” pakken Filip en Kevin al vele jaren elke week de duiven aan van Quiévrain en Noyon. Kevin pakt ook de duiven aan in “Duivenbond Bevel” (hafo en kleine fond). Dit is het lokaal voor Union Antwerpen waar zelf ook nog ingekorfd wordt en daar is hij wekelijks op donderdag en vrijdag van dienst. Om maar te zeggen dat die mannen met een duif in het hart geboren zijn.

Weduwschapspelers in hart en nieren

Het seizoen 2013 werd aangevat met 18 weduwnaars... 6 duivinnen op weduwschap bedoeld voor de grote halve fond (het eerste jaar)... 75 jonge duiven... en 24 kwekers als achterban. Er werd gekweekt uit kwekers en vliegers en de jonge doffers bleven bij Kris en Filip... de jonge duivinnen gingen naar Kevin. De jonge duiven die bij Kevin goed presteerden komen aan het einde van het seizoen terug naar de hokken van Kris en Filip.
De weduwnaars werden gekoppeld op 25 november en trokken twee jongen groot. Er volgde geen tweede koppeling en ze gingen “los” op het weduwschap. Duiven met ervaring die enkele nationaals gevlogen hebben worden met de wagen 2 of 3 keer weggevoerd en gaan dan direct naar Quiévrain. Op die manier wordt het besmettingsgevaar in de manden vermeden.
De weduwnaars krijgen pas hun duivin te zien na hun eerste wedstrijd uit Quiévrain. De bedoeling hiervan is het weduwschap langer te laten duren en de conditie meer naar achteren te verschuiven. Daarna krijgen de doffers bij iedere inkorving hun duivin te zien... twee minuten volstaan om de vlam brandende te houden. Om de motivatie wat aan te zwengelen gebeurt het dat een weduwnaar een andere duivin in zijn nestvak krijgt... er een vreemde duivin los op het weduwnaarshok vliegt... of dat alle nestschotels op de vloer van het hok gezet worden... enz. Het is de bedoeling om niet altijd hetzelfde ritueel te volgen bij de inkorving en op die manier wat leven in de brouwerij te brengen.
Volgens de mannen uit Berlaar is de duiven een hele week aan het eten houden een van de belangrijkste items van het weduwschap. Bij aankomst van een wedstrijd wordt het sportmengeling in het voederbakje en elektrolyten in het drinkwater.
Op zondag en maandag wordt het dieet of zuivering... op dinsdag wordt het, naargelang de aard van de wedstrijd die op het programma staat, 1/2 sport + 1/2 dieet of 100 % sportmengeling (niet hun volle goesting). Op woensdag, donderdag en vrijdag wordt het 100 % sportmengeling met de laatste dagen ook nog wat snoep en pinda’s. De duiven worden gevoederd met de lepel... maar blijft er wat eten liggen in een voederbakje dan wordt er meteen op een mindere portie overgeschakeld voor die doffer.
Het trainen van de duiven wordt ook heel nauwgezet gevolgd. De weduwnaars trainen tweemaal per dag en laten het duidelijk merken wanneer ze de conditie te pakken hebben. Wanneer ze 40 minuten trainen is men best tevreden. Liever heeft men dat de ploeg eens op het dak neerstrijkt en dan weer met kletsende vleugels van het dak wegstuift dan er een vol uur de pees op leggen. Er moet leven zitten in een trainende ploeg weduwnaars.
Stilstaan is achteruit gaan en daarom wordt er ieder jaar wat bijgekocht. Men gaat spelen waar de beste duiven zitten en men pluist de uitslagen uit. Van melkers waarvan je niet kunt winnen... daar moet je duiven kopen. En liefst nog een goedspelende kleine melker.

Duivinnen op het weduwschap

In 2013 werd voor de eerste keer gespeeld met duivinnen op weduwschap. Die werden in maart voor de eerste keer gekoppeld en werden opgeleerd op een jong. Probleem was dat ze niet echt goed wilden trainen... in het begin op een nestje ging dat een stuk beter. Maar ondanks deze problemen hebben de duivinnen toch goed gevlogen. Bij de inkorving kwamen ze een half uur samen met hun doffer en dat zorgde voor een uitstekende motivatie. In het begin van de week werd iets minder royaal gevoederd en er werd ook iets later begonnen met het opvoederen van de duivinnenploeg dan bij de weduwnaars.

BESTE JONGE DUIF 2013

B13-6151538
4e Dourdan    598 d.
11e Dourdan   398 d.
19e Dourdan   749 d.
35e Dourdan   712 d.
65e Melun     659 d.
81e Dourdan   664 d.
145e Dourdan  834 d.

V : B11-6168961 “Lichte Stefan”
Stefan Lambrechts
M : B10-6291495 “Dochter Stamkoppel”
Dochter “03-574 “Oude Grijze” x 08-069 “Superkweekduivin”

Jonge duiven op weduwschap

Er wordt in Berlaar uit kwekers en vliegers gefokt... en de jongen worden gespeend aan de ouderdom van 24 dagen. De duivinnen gaan naar Kevin... de doffers blijven bij Kris en Filip. Dit seizoen waren de duivinnen zodanig in de minderheid dat er ook een aantal doffers naar Kevin verhuisde.
De jonge doffers werden verduisterd vanaf half februari to begin mei. Er werd bijgelicht vanaf 21 juni... vanaf 5 u ‘s morgens en de lichten werden gedoofd om 23 u ‘s avonds.
Toch had het verduisteren iets langer mogen duren want op de laatste wedstrijd (31/8) hadden de meeste jonge doffers 3 à 4 pennen gestoten. Het systeem van jonge doffers met oude duivinnen te laten paren werd opnieuw een meevaller maar toch zijn er heel wat jonge duiven verloren gegaan.
Het opleren van de jongen gebeurde in een tiental etappes maar na hun eerste Quiévrain werden ze tussendoor niet meer opgeleerd. Iedere keer bij de inkorving kwamen de jonge doffers en hun oude partners samen. In het begin van het seizoen ietsjes langer om hen de knepen van het weduwschap bij te brengen. Verder in de loop van het seizoen amper nog een paar minuten... op dezelfde manier als de oude weduwnaars. De jonge doffers worden in hun woonbak gevoederd en eens ze goed ingevlogen zijn volgen ze hetzelfde voederschema als de oude doffers.

Medisch

De dierenarts staat uiteraard in voor de klassieke inentingen maar tijdens het vliegseizoen gaan Kris en Filip toch om de drie weken op consultatie. Anderzijds wordt het gebruik van medicamenten zoveel mogelijk terug geschroefd. Bij het spenen werden de jongen een week behandeld tegen trichomonas. De oude duiven werden afgelopen seizoen helemaal niet behandeld tegen trichomonas. Bij controle werd er soms wel een lichte besmetting vastgesteld maar die werd niet behandeld... en verdween vanzelf na een tijdje.
Ook tegen de luchtwegeninfecties werden de oude duiven in 2013 niet behandeld. De jongen daarentegen werden eenmaal 5 dagen behandeld met Soludox. Ander serieus probleem was de ooginfectie bij meerdere jonge duiven. De jongen werden hiervoor ingespoten met Linco Spectin. Ook werden er bij oude en jonge duiven oogdruppels (ontsmettingsmiddel) toegediend bij inkorving en na aankomst van een wedstrijd.

Kenmerken van een kampioen ?

Zoveel hoofden zoveel zinnen... en ook bij de familie Smits is dat van toepassing. Voor Kris is het oog een van de belangrijkste onderdelen van een duif... zeker wat de kweekwaarde betreft. Een goede kweker met een “slecht” oog heeft hij nog maar zelden gezien. Belangrijke onderdelen daarbij zijn bij voorkeur een volledige verbandcirkel... streepjes en puntjes in het oog... “wolkjes” in de ogen... maar vooral ook ogen die vitaliteit uitstralen. Verder nog een zachte pluim... een gesloten stuit... een stevige rug... een gestroomlijnd model. En een goede duif heeft sowieso een goede vleugel met de perfecte ventilatie van de drie laatste slagpennen.
Filip daarentegen is niet overtuigd van het belang van een duivenoog. Hij verwedt zijn kansen meer op een zachte pluim van een duif... goed gespierd... een duif die trilt en goed in de hand ligt... en een duif met een grote natuurlijke weerstand. Kevin van zijn kant houdt meer van een duif die zich “presenteert” op het hok... die zich laat opmerken te midden van een bende
 soortgenoten.

Strenge selectie

Over één zaak zijn de drie melkers het roerend eens... een strenge selectie is de rechte weg naar het succes. Van de 70 jonge duiven bij de start van het seizoen... weliswaar met heel wat verliezen... zullen er welgeteld 4 de selectie overleven. Van de 18 weduwnaars verliep voor 9 van hen de verblijfsvergunning. Met de 6 jonge doffers die van het hok van Kevin komen zullen ze juist genoeg doffers hebben om de weduwnaarsploeg voor 2014 aan te vullen. Maar zeggen ze alle drie ik koor... bij ons moeten niet alle woonbakken bezet zijn. Zeg maar liever een duif minder dan een duif meer!