JAN CEUSTERS - 1e NAT. KAMPIOEN GROTE FOND

Liefhebber: 

Berlaar - in het zuiden van de provincie Antwerpen, is al sinds mensenheugenis een gehaaid duivennest waar vitesse en later ook halve fond hoogtij vierden. De duivengeschiedenis wordt er gesierd door grote namen maar nu moeten ze er toch ook een hoofdstukje wijden aan de zware fond !
Inderdaad Jan Ceusters (59) schreef met veel panache het Nationaal Kampioenschap Grote Fond op zijn naam. Maar dat is niet alleen zijn verdienste ! Jan Ceusters heeft het inderdaad ontzettend druk... hij is zijn leven lang landbouwer en runt samen met zijn zoon een boerderij met melkvee... mestvee... en bloemkolenteelt. Hij speelt met duiven uitsluitend als hobby... neemt geen nationale uitslagen... en zet geen geld op zijn duiven. Dus... zonder hulp van vriend Roger Mollen hadden we vast en zeker een andere Nationale Kampioen Grote Fond 2012 gekend. Roger heeft alle papierwerk voor zijn rekening genomen en zo werd Jan niet alleen nationaal kampioen maar werd hij ook 2e Provinciaal Kampioen Marathon K.B.D.B. Antwerpen 2012.
Jan Ceusters is afkomstig van Geel en hij was nog soldaat toen hij deze boerderij in Berlaar kocht. In 1973 trouwde hij met zijn Joséphine en samen zijn ze aan de slag gegaan. En het hoeft geen betoog... een boerderij runnen in de 21e eeuw is geen makkelijke klus. Bij momenten was er gewoonweg geen tijd voor duiven en duivensport.
Maar Jan is een doorzetter en telkens kwam hij terug... in zo verre dat hij twee weken geleden op het hoogste trapje van het nationale podium van de Grote Fond stond in Oostende !

Een lange voorgeschiedenis !

Jan Ceusters is in 1982 met duiven begonnen.  De vorige eigenaar van de boerderij had duiven die na zijn verhuis bleven rondfladderen op de boerderij. Via de buren kreeg zijn zoon enkele koppels sierduiven en ook zij kregen onderdak op hetzelfde hok. Veel zorg werd er aan die duiven niet besteed... zij gingen hun eten zoeken op het land... en trokken verder hun plan.
Na een paar jaar zag Jan dat het hele dak van het duivenhok vol met duiven van diverse pluimage zat... geringde... ongeringde... sierduiven. Hij voerde een eenvoudige maar keiharde selectie door... wie een ring aan de poot had mocht blijven... alle andere duiven gingen richting poelier. Uit de overblijvers werd gekweekt en gespeeld... maar al vlug was duidelijk dat dit niet de rechte weg naar het succes was. Weinig meeval was voor dit vreemdelingenlegioen weggelegd.
Ondertussen waren we al enkele jaren verder toen Gust Van de Schoor in 1986  Jan Ceusters enkele duiven aan de hand deed. Uit deze nieuwelingen werd een echte superduif geboren maar Jan trok de gashendel wijd open en speelde deze kampioen op de vitesse... over Limoges en Montauban... tot Barcelona. Deze klepper klasseerde zich knap op de provinciale Orleans ...  Brive ... Limoges... Cahors... maar hij vloog, zoals alle Ceustersduiven, "in zijn hemd". Jan liet een beetje zijn oren hangen naar zijn concurrenten en zijn "super" moest de mand in voor Montauban...maar deze keer met toch wat centen achter zijn naam op de poelebrief. Hij won de 2e provinciaal Montauban / 31e nationaal... en achter zijn naam op de uitslag stond de ronde som van toen nog 100.000 Belgische franken.
Toch gemakkelijk verdiend dacht Jan... en veertien dagen later stond hij met zijn "super" aan de inkorftafel voor Dax... en gaf hem dezelfde poelage mee als op Montauban. De lokaalhouder probeerde Jan op andere gedachten te brengen en smeekte ..."Doe dat toch niet jongen". Geen lievemoederen aan... Jan moest iedere dag hard werken... dus zijn "super" ook ! Punt andere lijn !
Het werd een lastige Dax ... heet met kopwind... en de "super" was niet op de afspraak. Hij kwam op donderdag thuis met een papiertje tussen zijn ring. Jan belde de opvanger... en kreeg te horen dat hij daar op zondagvoormiddag binnengelopen was.
Maar het jaar nadien stond Jan opnieuw aan de inkorftafel want voor het klassement in de competitie "Superduif" zou hij nu de mand in moeten voor Barcelona ! Van Brive kwam hij zeer vermoeid thuis maar vloog nog in de poules. Hij ging naar Barcelona... en kwam 10 dagen later thuis !
In zijn overmoed had Jan niet gemerkt dat "het vat af was"... maar hij heeft geleerd uit het verhaal van de "super" ! Hij is ondertussen veel voorzichtiger geworden... en de vaste regel is nu... alle fondduiven worden om de 4 weken gespeeld op de zware fond !

Geen duiven meer zien thuiskomen !

In 1990 moest er een nieuwe stal gebouwd ... en nog veel dingen meer... en wegens gebrek aan tijd moesten alle duiven weg. Maar de zomer kwam en Jan zag geen duiven meer thuis komen... en dat vond hij echt jammer. Een doffer die hij aan "een Hollander" weggegeven had was ontsnapt en kwam weer thuis. Hij korfde die duif dan wel 10 keer op Quiévrain... gewoon om toch maar een duif te zien thuiskomen. Maar het verhaal kende ongeveer hetzelfde einde als het vorige... die "Hollander" werd verspeeld op Narbonne !
Het jaar 1995 moest dan het jaar van de "come back" worden ! Jan kreeg een koppel late jongen van Jef Vercammen, Lier uit zijn "Oude Barcelona". Van vriend Herman Van den Broeck, Berlaar kreeg hij een doffer van het soort André Vermote, Oostende. In 1998 koppelde hij deze doffer met de twee late van Vercammen... speelde wat vitesse en halve fond ... maar zag zijn neofieten geen enkele keer thuis komen. Ook als jaarling werd het niks ... en een doffer zat al klaar voor de poelier toen er in het lokaal gevraagd werd of er nog iemand een duif had om in te korven voor Dax... om zo aan het vereiste aantal duiven te komen.
Jan koerste naar huis en stuurde deze doffer mee naar Dax maar nam geen constateur mee naar huis want hij ging toch geen duiven "letten". Vriend Herman Van den Broek kwam verheugd melden dat hij zijn duif uit Dax gedraaid had... en nog vroeg ook ! Jan ging kijken of zijn Daxvlieger nog niet toegekomen was. Zat die daar toch parmantig te koeren in zijn woonbak ! Het jaar nadien won hij de 6e provinciaal Pau... het jaar daarop 74e nationaal Barcelona. Hij kwam datzelfde jaar vol hagel thuis van Perpignan... werd opgelapt ... maar kwam niet meer thuis van Barcelona het jaar daarop.

Nu eens echt met duiven spelen !

In 2001 was Jan opnieuw aan een pauze toe in de duivensport ! Hij was gestart met het telen van bloemkolen... had samen met zijn zoon een boerderij overgenomen... kortom hij had geen tijd meer. Maar in 2007 ging hij eens echt met de duiven gaan spelen !
Hij haalde een doffer bij Guido Van den Bulcke, Berlaar. Bij Mario De Keyser, Geraardsbergen haalde hij twee donkerrode doffers en bracht bij een volgende gelegenheid ook nog twee duivinnen mee. Bij Nico Haesen, Maastricht haalde hij een doffer en een duivin ... kleinkinderen van de "Blauwe Vanoppen" van Wijnands & Zoon, Maastricht. En ook bij Herman Van den Broeck wist hij kwaliteit op de kop te tikken. Het betekende inderdaad een succesvolle nieuwe start en in 2009 werd er met jaarlingen op de grote fond begonnen en die basis doet het nog altijd.

Zo werd hij nationaal kampioen
  1e get.     2e get.
Barcelona 111e nat. 580e nat
Marseille     86e nat. 313e nat.
Narbonne   295e nat. 9e nat.

Succesvol 2012

Jan Ceusters begon aan het seizoen 2012 met een ploeg van 40 weduwnaars (oude + jaarse)... 40 jonge duiven ... 25 laatjes... en 3 kwekers. De oude weduwnaars vlogen hun laatste wedstrijd uit Narbonne... de jaarlingen uit Libourne/Narbonne.
Na afloop van het vliegseizoen 2011 mochten de weduwnaars één jong grootbrengen (de eieren van de beste duiven werden verdeeld onder de mindere goden) en aan de ouderdom van 14 dagen gingen alle jongen met de duivinnen naar een afzonderlijk hok. De doffers bleven op het hok half bak. Ze gingen door de rui met een "4 seizoensmengeling" en kwamen alle dagen los. Verder weinig tierlantijntjes want in de rui moeten ze hun plan maar trekken is het devies van Jan.
De eerste koppeling vond plaats rond 1 december ... terug één jong grootbrengen ... en aan 14 dagen alle jongen met de duivinnen op een afzonderlijk hok. Er volgde geen tweede koppeling... en met het mooie weer in maart vlogen de fondvliegers een paar keer Quiévrain. In april... mei werd het dan Noyon... Angerville... en het fondseizoen startte met Limoges (vroeger Brive) en dat was ook de eerste wedstrijd waarop er geklokt werd. Na Limoges werd de vliegploeg opgesplitst... een deel vloog Montélimar - Barcelona... een andere ploeg Pau - Marseille ... enz... telkens met vier weken rust tussen twee fondklassiekers.
Alle weduwnaars worden afzonderlijk in hun woonbak gevoederd... tot april een 4 seizoensmengeling ... daarna wordt er overgeschakeld op half rui + half dieet... van thuiskomst tot vertrek. Er wordt niet speciaal opgevoederd naar de inkorving toe. Wanneer er wat gerst blijft liggen in het voederbakje dan wordt er iets krapper gevoederd tot de portie opnieuw volledig opgegeten wordt .
Er wordt veel aandacht besteed aan de recuperatie van de fondvliegers... er wordt slechts om de vier weken ingekorfd... en van deze stelregel wordt niet afgeweken. Er worden ook geen tussenvluchten gepland... en de duiven worden niet zelf weggevoerd maar komen veel los aan huis.
Na vier weken zijn de fondkleppers dan allemaal terdege gerecupereerd en de duiven worden op die manier niet geforceerd. Er komt zo ook weinig sleet op... en Jan wil deze duiven spelen tot ze 7 à 8 jaar oud zijn. Bij het inkorven wordt de duivin altijd getoond.
Met de jonge duiven wordt er niet gespeeld. Als jonge duif wordt het 1x Quiévrain... 1x Noyon ... maar wanneer Jan geen tijd heeft worden ze helemaal niet ingekorfd.

Medisch met mondjesmaat

Na afloop van het vliegseizoen worden geen medicamenten verstrekt. Begin november wordt er 10 dagen behandeld tegen paratyfus... maar er wordt niet ingeënt. In de aanloop naar het nieuwe seizoen wordt er 8 dagen met Soludox behandeld tegen luchtwegeninfecties. In de week voor de inkorving van Barcelona werd er 4 dagen behandeld tegen trichomonas via het drinkwater. Het was dan welgeteld een jaar geleden sinds de laatste behandeling tegen tricho. Verder nog alleen wat elektrolyten in het drinkwater na thuiskomst van een wedstrijd... en wat biergist en lookolie over het voeder. De dierenarts komt bij Jan geregeld over de vloer... voor de koebeesten maar niet voor zijn duiven !
Volgens Jan is duivensport helemaal niet moeilijk ! Je hebt alleen goede duiven nodig... een goed hok met zeker een goede verluchting... en pakken geduld. Bovendien moet een duivenmelker goed zijn ogen open houden op het hok en meteen zien wat er hapert... hetzelfde zoals in de koestal. En bij koeien en duiven... zo weinig mogelijk "prullen" !

B08/6284507 "Barcelona"
 Laat jong van 2008. In 2009 opgeleerd tot Limoges.
 44e prov. Marseille '10
 35e prov. Barcelona '11 / 201e nat. Barcelona '11
 10e prov. Barcelona '12 / 111e nat. Barcelona '11

Auteur: 

Zircon - This is a contributing Drupal Theme
Design by WeebPal.