JOHN & BEN OAKLEY - Gouden Duif-winnaars Verenigd Koninkrijk & Ierland 2023

Whitchurch – Whitchurch, gelegen op drie kilometer van de grens met Wales, is het oudst bewoonde stadje van het Engelse graafschap Shropshire. De eerste mensen vestigden zich hier al rond 3000 v. Chr. en het is onafgebroken bewoond sinds de stichting door de Romeinen tussen het jaar 52 en 70. 

In 1981 raasde de Whitchurch Tornado door het stadje. Het was de langst durende tornado in een “tornado outbreak” die die dag landelijke records brak. De tornado kwam in Norbury in Zuid-Shropshire, 56 kilometer verderop, aan de grond en loste pas op na zijn doorgang door Whitchurch. De laatste jaren raast er een andere tornado door de lucht rond Whitchurch, namelijk die veroorzaakt door de duiven van de combinatie J. & B. Oakley!

De combinatie bestaat uit vader John (57) en zoon Ben (32), melkveehouders uit een gebied dat bekendstaat om zijn cheddarkaas. In het jaar dat Ben werd geboren begon John met de duiven, en Ben raakte geïnteresseerd van zodra hij oud genoeg was om met zijn vader op de hokken te komen. Ze vlogen met plezier in de lokale clubs en federatie, tot Ben in 2011 klaar was met zijn studies en besloot zich nog meer op de duivensport toe te leggen en op zoek te gaan naar betere duiven.

Shropshire Federation

Het team vliegt in de Shropshire Fed (Samenspel) dat een gebied omslaat van 105 km van zuid naar noord en 80 km van oost naar west. Ze vliegen hier op de verste afstanden. Soms vliegen ze in de Mid Cheshire Fed waar ze in de voorvlucht liggen (sommige duiven vliegen tot wel 80 kilometer verder), maar dat betekent wel een rit van anderhalf uur heen en weer. Ze doen dat om de duiven te laten wennen aan andere vluchtlijn voor de nationale vluchten. Op Fed-niveau vliegen ze vanaf de zuidkust (216 km) en met de drie nationale verenigingen (Midlands National Flying Club, de National Flying Club en de British International Championship Club) vanaf de zuidkust, de Kanaaleilanden en Frankrijk.

Het aantal deelnemers en duiven is de laatste jaren op Fed-niveau flink gedaald. Whitchurh heeft een erg landelijke ligging en vanwege het teruglopende aantal liefhebbers moesten lokale verenigingen samengaan. Er gingen bovendien leden verloren aan de nationale verenigingen.
Het valt Ben op dat duiven die het op lokaal niveau erg goed doen, vaak niet kunnen meekomen op nationaal niveau. Duiven die in de lokale vereniging en het samenspel meerdere topprijzen wonnen op de zgn. kustraces, hadden moeite op nationaal niveau mee te komen. Dat terwijl de losplaats dezelfde is! Andersom geldt hetzelfde: duiven die het op het samenspel- en verenigingsniveau veel minder goed deden, stonden nationaal wel op de eerste pagina van de nationale uitslag en wonnen topprijzen in de Section.

De basis

Twee goede eigen duivinnen vormen de basis van de kolonie, samen met duiven die in 2018 werden bijgehaald bij de familie Macaloney (Gouden Duif-winnaars 2016 en 3x 1e Opvolger) uit Lanarkshire in Schotland. Die duiven werden gekruist met hun eigen “Skyfall”-lijn. Dat resulteerde in meer consistentie op nationaal niveau, met bij iedere vlucht meerdere vroege duiven op de uitslag.
Highlights van de recente seizoenen zijn o.a. 3e Nat. Guernsey British International Championship Club, 6e Open Messac National Flying Club, 1e t.e.m. 12e plaats met de oude duiven en 1e tot 30e plaats met de jongen in het samenspel (Fed).

De hokken en het systeem

Na jaren van voorbereiding werd in de winter van 2019-2020 een nieuw hok gebouwd naar Bens eigen ontwerp. Het heeft een L-vorm met zijden van 21,6 m x 10,8 m met een diepte van 2,4 meter. Er zijn drie secties voor doffers, waarvan een voor de 9 weduwnaars voor de fondvluchten en twee voor steeds 24 doffers voor de snelheid tot grote halve fond. Hun partners zijn gehuisvest in volières achter het vlieghok, toegankelijk via een tunneltje onder de nestbakken. 
Er is een sectie voor de 36 vliegduivinnen. Hun partners zijn apart van hen in een motivatiehok gehuisvest.
Iedere doffer wordt gekoppeld aan drie duivinnen: de 36 duivinnen zijn in drie teams van 12 opgedeeld. De duivinnen van Team A worden aan de doffers gekoppeld en mogen jongen grootbrengen. Ze worden gescheiden voor ze weer gaan leggen. Dan wordt Team B gekoppeld, de duivinnen mogen vijf dagen broeden en worden dan gescheiden. Daarna is Team C aan de beurt, ook zij mogen vijf dagen broeden waarna de duiven weer worden gescheiden.
De doffers blijven op het motivatiehok, de duivinnen worden in twee secties verdeeld waardoor ze ook gemakkelijk kunnen wisselen als dat nodig zou zijn door hun gedrag.
Doordat iedere doffer drie vrouwtjes heeft, zijn er veel mogelijkheden tot motivatie voor en na de vluchten. Wel moet er worden opgelet dat er niet wordt gevochten of de verliezende duivinnen hun motivatie kwijtraken. De duivinnen moeten graag willen paren met hun doffer, maar mogen geen lesbische neigingen vertonen. 
In dit systeem van jaloezie, met ook wekelijks de druk van afwisseling van vluchten op samenspel en nationaal niveau, blijken de duivinnen veel veerkrachtiger dan de doffers.
John en Ben hebben het chaossysteem uitgeprobeerd maar vonden dat ze daarmee niet het beste uit hun duiven konden halen. Ben bereidt graag specifieke duiven voor op bepaalde vluchten en vindt dan ook dat je er alles aan moet doen om het beste uit elke afzonderlijke duif te halen.

Er is een apart kweekhok waarop 40 kweekparen zitten. Er zijn acht aparte boxen voor de voornaamste koppels. Die acht koppels krijgen allemaal maximaal acht jongen, waarbij gebruik wordt gemaakt van voedsterkoppels om de vroege jongen en het restant van het jonge duiventeam uit het grotere kweekhok groot te brengen. De jongen van de beste vliegduiven gaan naar vrienden die ze inzetten op de vluchten, zodat potentiële topkwekers gevonden kunnen worden om het kweekhok te versterken.

De duiven worden op 5 januari gekoppeld waarbij de eerste ronde van de kwekers wordt verlegd onder de vliegers. Daarna worden de vliegers gescheiden en weer op nest gebracht voor de eerste vlucht, waarna ze de rest van het seizoen op weduwschap gespeeld worden.

Voor de vluchten worden zo’n 100 jongen gekweekt, ondergebracht in twee secties. In het begin van het seizoen worden ze op de schuifdeur gespeeld, daarna worden ze gekoppeld en voor de nationale vluchten op nest gespeeld. Daarnaast worden nog zo’n 30 jongen uit de belangrijkste koppels speciaal gekweekt voor de verkoop, om zo de kosten van de duivensport te kunnen dekken.

Het jonge duiventeam wordt iedere week ingezet op de vluchten van het samenspel. De duiven voor de nationale vluchten vanuit de “Channel Points” (Guernsey en Frankrijk) worden speciaal geselecteerd. Nationale jonge duivenvluchten zijn anders dan Fed-vluchten met het samenspel. Bij een goede vluchten raakt tot 25% van de duiven verloren, oplopend tot wel 50% bij een slecht verlopen vlucht. De verliezen met oude duiven zijn wel veel lager als ze als jonge duif niet alleen Fed-vluchten hebben gevlogen. Jongen die vroeg in hun carrière een foutje maakten maar wel terugkwamen, worden over het algemeen, en na voldoende rust, vaak goede vliegduiven.

Voeding en medicatie

De voeding bestaat uit een combinatie van Beyers Galaxy Sport Light en de Vanrobaeys 35- en Gino Clicque-mengelingen. De duiven krijgen eiwitten bij thuiskomst van een vlucht, koolhydraatrijk voer halverwege de week en bij zwaardere vluchten later in de week ook vetten. Ruim licht voeren is beter dan veel kleine zaden rijk aan proteïnen.
John en Ben gebruiken steeds minder medicatie. Voor het seizoen wordt gebruikgemaakt van Combi-Mix en Broncho Sprint van Schroeder-Tollisan en krijgen de duiven de verplichte PMV-enting. Tijdens het seizoen wordt alleen behandeld als de conditie in een dip zit.
Verder wordt gebruikgemaakt van de natuurlijke supplementen van Pigeon Vitality, dat over het voer gaat. Ben is hier erg over te spreken.

Maar het echte succes behaalden John en Ben met goede duiven, een simpel systeem en oog voor detail!