Liefhebber:
Onderwerp:
Genk – Het gaat goed bij duivenbond ‘De Eendracht’ Genk. In één week tijd hebben twee leden, eerst Jos Thoné op Bourges (Vierzon) en nu Luc Colemont op Perpignan, nationaal de snelste duif op hun hok. De winnende duif van Luc is voorlopig eveneens goed voor de 6e plaats internationaal, meer dan gewoon een droom die plots werkelijkheid wordt.
Luc woont zijn hele leven lang al in Termien, een Genks gehucht grenzend aan het natuurreservaat De Maten. Niet alleen zijn vader, maar ook heel wat buurtbewoners speelden gedurende zijn jonge jaren met de duiven. Ook al maakte Luc er niet altijd deel van uit, steeds stond hij in nauw contact met deze hobby. Nadat hij zich samen met Claire in een eigen woonst had gevestigd, duurde het niet lang voordat hij als zelfstandig melker van start ging. In 2001 had hij de provinciale jonge asduif van Limburg op zijn hok en tussendoor was hij enkele keren met een 2e of 3e plaats dicht bij een provinciale zege. Zijn ultieme droom was dan ook om eens een ‘provincial’ te winnen en eens echt goed te pakken op de koninginnenvlucht uit Barcelona.
Vooraf
Het gaat echter niet altijd zoals men het zou willen en heel uitzonderlijk word je onverwacht op je wenken bediend. Deze nationale zege uit Perpignan komt dan ook als een godsgeschenk, want in Luc zijn stoutste dromen was een provinciale palm het hoogst haalbare. “En hiervoor moet ook alles wat meezitten,” zegt hij. “Het wilde dit jaar niet echt goed lukken. Ik doe alles voor mijn duiven, ’s morgens ben ik steeds vanaf 6:00 uur in de weer om tot ‘s avond alles zo punctueel mogelijk te verzorgen. Na de moeilijke seizoenstart kreeg ik mijn duiven maar niet op de rails. De dierenarts werd geraadpleegd en hij beweerde dat mijn duiven gestresseerd waren. Vanaf dan heb ik alles anders aangepakt en ben ik enkel nog ’s morgens en ’s avonds op de hokken gekomen zodat de beestjes gedurende de dag voldoende rust hadden. En ik moet zeggen dat het van toen af aan veel beter is beginnen gaan. Nog niet heel goed, maar ik kon toch weer een beetje meedoen, alhoewel ik nog niet helemaal tevreden was. Hoe graag had ik toch een aantal duiven op Barcelona gezet, maar ze voelden niet goed aan. Ik vond ze te licht, zette ze op Orléans en wilde er dan mee naar Marseille, maar ze waren nog steeds niet op conditiegewicht. Uiteindelijk heb ik dan maar al mijn hoop in de weegschaal gegooid en ze op Perpignan ingekorfd.”
Misschien een geluk dat Perpignan niet zo een zware vlucht was, maar er moet evengoed een dag of meer gevlogen worden. Luc: “Om het ons die dag een beetje gemakkelijk te maken hadden we besloten om een frietje af te halen, want ik wilde eigenlijk ook nog graag het voetbal op TV volgen (Luc doelt hiermee op de West-Vlaamse derby van vrijdagavond). Het bakje frieten had goed gesmaakt toen Claire mij vroeg wanneer we duiven konden verwachten. Ik keek even op Anons waaruit ik kon afleiden dat ik om de 1e prijs te winnen nu, rond 19:32 uur moest pakken. En net op dat moment deed het klokje dat binnen lag toch wel niet ‘piep’ en de Rooie Perpignan zat op het hok.”
De winnaar
Gelost om 7:30 uur werd hij afgeklokt om precies 19:32:49 uur na een afgelegde afstand van 947,27 km, met een gemiddelde snelheid van 1310,54 m/min. Deze winnende rode doffer, B18-5027346, heeft als vader de B16-2228831, de rode soort van Pierre Speelmans (Genk). Moeder van de ‘Perpignan’ is de B16-2257744, een geschelpte duivin en dochter van de 1e prov. Cahors bij Gilbert Delait (Lanaken), met langs beide ouders het bloed in de aderen van de beste duiven van Jean Hermans (Veldwezelt). Met deze zege heeft Luc niet alleen zijn gedroomde provinciale palm beet, maar meteen ook de 1e prijs nationaal en voorlopig in de prognose een 6e plaats van 13.262 d. internationaal. Voordat de duiven de mand in gingen werden ze voldoende gemotiveerd. Luc: “Eerst heb ik ze een uurtje de schotel gegeven, daarna kregen ze gedurende 2 à 3 uur het gezelschap van hun duivin. Voor de fond kan zoiets zeker geen kwaad, ze moeten immers nog een hele week in de korf zitten wachten voordat ze gelost worden.”
De andere duiven
Luc speelt voornamelijk met een 20-tal doffers, alhoewel hij ook steeds enkele duivinnen achter de hand houdt die op de ene of andere nestpositie de mand in kunnen. Eveneens probeert hij aan zowat alle disciplines in de duivensport deel te nemen, maar zijn voorliefde gaat uit naar het zwaardere werk. De duiven zien thuiskomen is zijn grootste plezier. Helaas heeft hij de ‘Perpignan’ niet zien arriveren, doch dat neemt hij er voor een keer, zij het met weinig overtuiging, graag bij.
Voor de snelheid en kleine hafo heeft hij de soort van Marcel Remans (Diepenbeek) op de hokken zitten. De fondduiven zijn voornamelijk afkomstig van bij Erik Tollenaers (Lanaken), Nico Christiaens (Waltwilder), Alex Vluggen (Neerharen) en zijn goeie vriend Pierre Speelmans (Genk). Het is via deze laatste dat de rode soort van Etienne Devos bij Luc zijn duiven ingekruist werd. In Genk en omstreken zijn deze rode duiven van Pierre welbekend omwille van hun succesvolle resultaten die ze na meerdere deelnames aan Barcelona konden voorleggen.
Vriendschap
Een ander aspect wat Luc steeds aangetrokken heeft tot de duivensport is de vriendschap en de fijne gesprekken met collega’s duivenmelker. Omdat in Genk enkel nog tot de kleine hafo ingekorfd kan worden, is Luc noodzakelijkerwijze naar buurgemeente Eigenbilzen getrokken, alwaar er bij De Kanaalduif op de nationale vluchten ingekorfd wordt. Luc heeft niets dan lof voor deze vereniging die uitgebouwd is op een grote en bekwame ploeg van vrijwilligers, gedirigeerd door voorzitter Johan Schils. Luc: “Als ge in zo’n lokaal uw duiven kunt afgeven, kunt ge er alleen maar goedgezind van worden. De fijne babbel tijdens en na de inkorvingen maken het geheel alleen maar leuker.”
Ten slotte
In principe wordt er slechts eenmaal in het jaar een bezoek aan dierenarts Norbert Peeters gebracht, maar als het echt niet anders kan, wordt er een extra raadpleging ingelast. Als bijproducten vind men op het hok lookolie, tarwekiemolie, biergist en voor de rest niet al te veel complimenten. Luc: “Want eigenlijk stak ik er veel te veel tijd in. Marcel Remans zei het nog tegen mij, “Ge moet het zo eenvoudig mogelijk houden”. En dat heb ik dan uiteindelijk ook gedaan.
Ten slotte wil Luc op de eerst plaats zijn vrouw Claire bedanken voor alle steun en hulp waarop hij steeds rekenen kan. Zij deelt dan ook in de vreugde en ziet deze overwinning als een cadeau voor hun 46e huwelijksverjaardag. Dan is er ook nog Marcel Remans waarmee wekelijks ideeën worden uitgewisseld. Last but not least is er zijn goede vriend Pierre Speelmans, want is het nu op een inkorving, een kampioenenviering of wat dan ook, als je de ene ziet is de andere steeds in de buurt.
Nogmaals proficiat Luc met deze prachtige overwinning, het is je van harte gegund!
Auteur:
