JAN NOBUS - 1e Nat. Limoges 10.381 oude

Door de ondertussen gekende omstandigheden werd Jan Nobus nationale winnaar Limoges. Jan woont aan ’t zeetje, meer bepaald in Heist-aan-Zee, op een boogscheut van de Nederlandse grens en natuurreservaat “Het Zwin”. “Blue Rainbow” B20-3035698 legde de 661 zware kilometers af met een gemiddelde van 1129 m/m.

Jan, huisschilder bij de gemeente Knokke, is al van kinds af gepassioneerd door de duiven. Vader Leon, tevens duivenmelker en huisschilder, was in de zomer strandredder. Aan de kust mag niets verbouwd worden in de zomer en een mens moet tenslotte iets om handen hebben. Kleine Jan was dan vaak bij pa op het strand en daar zagen ze dan Nederlandse duiven overkomen die boven zee vlogen om afkoeling te vinden. Daar, in zijn zwembroek, groeide de bewondering voor de prestaties van reisduiven.
Jan hielp pa met de duiven, maar na enkele jaren verwaterde het duivenspel wat. In ’93, na Jans legerdienst, kreeg hij de goesting echter opnieuw te pakken en samen met pa werd er opnieuw in gevlogen. In die periode waren vader en zoon Nobus vooral zeer succesvol met duiven van vriend en Jans grote leermeester wijlen Medard De Groote.  Over hem verteld Jan het volgende: “Medard speelde ook eens de eerste prijs op een zware Angoulême waarvan er maar één duif thuis geraakte dezelfde dag. Zoveel jaren later speelde ik mijn eerste Angoulême, tijdens het wachten dacht ik veel aan Medard en had het gevoel dat hij over mijn schouder meekeek. Ik speelde toen de 1e regionaal en de 19e Nationaal Angoulême 2018.” Enkele hoogtepunten uit die tijd waren 1e WVOU l’Aigle 3.820 d., 1e Tours Zone A1 2.943 d. en 2e en 3e Asduif Snelheid West-Vlaanderen 2018.
In ’93 zocht Jan een nieuwe uitdaging en hij vond die in het zwaardere werk. Jan doet niets half, als hij het doet, dan doet hij het goed. Met alleen duiven van De Groote gingen ze immers geen vluchten als Limoges winnen en dus werden er duiven bijgehaald, o.a. bij Wim Boddaert (Oostkamp), Bart Van Eenoo (Wingene) en meer recentelijk nog bij Yvan Haelters (Maarkedal) en Hendrik Mortier (Brugge).
Vorig jaar overleed vader Leon. Jan, die ondertussen sowieso al vijftien jaar de duiven alleen verzorgde, speelt nu alleen verder op eigen naam. Deze Limoges is de eerste nationale overwinning, eerder werden er al wel mooie resultaten gevlogen nationaal. 12e Nat. Argenton, 14e  Nat. Limoges, 19e  Nat. Angoulême, 21e Nat. Jarnac en 38e Nat. Cahors ’22.

Op het hok in Heist zitten 27 weduwnaars en 3 jaarse duivinnen die tussen de jongen zitten. De weduwnaars worden gespeeld op klassiek weduwschap. Uit 7 kweekkoppels worden een 50 jongen gekweekt om mee te vliegen en nog een 8-tal als “reserve”. Bij Jan mogen alle duiven ook alle dagen uitvliegen, ook de kwekers.
De partners worden nooit getoond, enkel de schotel. Na de vlucht mogen ze wel een 2-tal uurtjes samen blijven, nooit tot ’s anderendaags. Wanneer ze een week thuisblijven mogen ze dat weekend ook anderhalf uurtje bij hun partner. Een beetje congé aan zee als het ware.
Voor het seizoen werd er met de duiven twee keer naar Brugge gereden, twee keer naar Lichtervelde en vervolgens gingen ze mee op Arras om zo verder hun kalender te gaan afwerken.
Voor het koppelen en vlak voor het spelen wordt dierenarts Wim Boddaert geconsulteerd. Verder alleen als er een onverklaarbare vormdip is. In het najaar wordt er eenmaal behandeld tegen paratyfus en verder gebeurt er niets op medisch vlak naast de verplichte vaccinaties.
Jan voert Versele-Laga Light en Rui van Bonduelle in het begin van de week, naarmate de vlucht nadert wordt dat een mengeling van Versele-Laga Champion Plus en Vanrobaeys Non Stop. Bij thuiskomst krijgen ze elektrolyten en lugol.
Jan: “Ik had verwacht om goed te pakken want dit was ons weer. Mijn vader zei altijd, als ’t zwaar weer is, dan zijn we erbij. Bij westenwind spelen wij zelfs geen prijs per 10-tal. Dit was voor ons de juiste wind, en zoveel te zwaarder, zoveel te beter.
Toch had hij mij nog verrast. Je ziet wanneer de eerste liefhebbers klokken en dan begin je te tellen, maar zo vroeg had ik nu ook niet verwacht. Ik heb nog net zijn staart zien binnenkomen. Mijn respect voor die duif is enorm. Je moet weten, ik woon 400 meter van zee, hier staat altijd een sterke wind landinwaarts. Die duif moet dus naar het einde toe ook nog eens tegen de wind opboksen.
Ik ben direct het hok op gegaan en heb hem een paar pinda’s gegeven als beloning. Met vocht in mijn ogen keek ik hem aan en zei tegen hem, ma joeng, wa het gie nu uitgestoken!” 

Eerder vloog “Blue Rainbow” 607e Nat. Tulle 9.763, 634e Nat. Gueret 8.375 en 939e Nat. Argenton 20.467 en nu dus 1e Nat. Limoges. Wat er nu gaat gebeuren, daar is Jan nog niet helemaal uit. Op het ogenblik van dit interview was hij nog maar enkele minuten op de hoogte van zijn overwinning. Tijd brengt raad! Jan: “Ik zie nog wel, voor kampioenschappen speel ik niet, wat komt dat komt. Mijn leermeester Medard zei altijd, de duif gaat voor en dan pas de vlucht.”

Graag wil Jan nog één ding benadrukken. “Ik ben heel blij met mijn overwinning, en voor Team Hooymans vind ik het een zeer spijtige zaak hoe het gelopen is. Zaterdag na de vlucht heb ik Jan Hooymans reeds gemaild om hem te feliciteren. Ik vind, ook in je verlies moet je groots kunnen zijn. Wat die duif al presteerde is formidabel en daar kan ik sportief alleen maar heel veel respect voor hebben.”
Mooie woorden van de ene Jan voor de andere, en zo kunnen we een niet al te fraai verhaal toch mooi afsluiten.